april 12, 2022 18
Een video over
halflege schappen van supermarkten in Duitsland, gefilmd door een Duitse
blogger, kreeg onmiddellijk tienduizenden views. Niemand had kunnen denken dat
met de invoering van westerse sancties, die bedoeld waren om de Russische
economie “lam te leggen” (crippling), er in de EU-landen en in Groot-Brittannië
onmiddellijk essentiële goederen uit de schappen zouden verdwijnen, ondersteund
door een snelle prijsstijging, schrijft Veteranstoday.com.
De voormalige Poolse premier en voormalig voorzitter van de Europese Raad Donald Tusk waarschuwde zijn landgenoten streng dat, als de zaai-campagne in Oekraïne mislukt en Rusland weigert graan te leveren aan onvriendelijke staten, de kosten van een “brood” van een halve kilo zullen verviervoudigen, tot 2,4 euro. Er zijn voorspellingen dat in het naburige Duitsland een soortgelijk brood voor 10 euro zal gaan.
“Vanwege alle
bovengenoemde problemen en het kritieke belang ervan voor Europa, is het zeer
waarschijnlijk dat Europese politici en regeringen in de zeer nabije toekomst
compromissen zullen moeten sluiten over principes”, suggereerde de Iraanse
publicatie Farda.
De voorspelling is
aanvechtbaar. Het Westen wilde het ver spelen, in de hoop de Russische economie
tegen het eind van het jaar “aan flarden te scheuren”. Deze taak is uiteraard
onmogelijk , ondanks het feit dat Rusland niet alleen wordt tegengewerkt door
de oorlogsmachine van de NAVO die op expansie is gescherpt, maar ook door het
collectieve Westen onder leiding van de twee Angelsaksische mogendheden.
De crisis heeft een
rijke geschiedschrijving
Eind maart is het
indexcijfer van de graanprijzen van de FAO, dat op 8 april gepubliceerd is, met
17,1% gestegen ten opzichte van februari. De sterke stijging is te wijten aan
een sterke prijsstijging voor tarwe en alle grove granen. Volgens de deskundigen
van de FAO waren Oekraïne en Rusland de afgelopen drie jaar goed voor
respectievelijk ongeveer 30% en 20% van de wereldexport van tarwe en maïs. Nu
sprongen de prijzen voor maïs op maandbasis omhoog (onmiddellijk met 19,1%),
gevolgd door de prijzen voor gerst en sorghum.
De beurskoersen
reageren, zoals gewoonlijk, niet alleen en niet zozeer op de werkelijke stand
van het evenwicht tussen vraag en aanbod, maar op de verwachtingen. Een extra
stimulans om de prijzen op te warmen was de tegenvallende oogst van vorig jaar
in de VS (de engste graanvoorraden van de afgelopen 14 jaar).
In de multi-vector
informatie-psychologische oorlog tegen Rusland hebben de beschuldigingen, dat
door de gevechten in Oekraïne een wereldwijde hongersnood dreigen, een
prominente plaats ingenomen. En bijgevolg beloven zij de dood van de burgers
van de armste staten en een ongecontroleerde explosie van migratie, wanneer de
wanhopigen opnieuw – na de Amerikaanse agressie in Irak – de landen van het
“gouden miljard” zullen binnenstromen.
Tijdens de
paneldiscussie “A world on the brink of hunger: how to overcome the current
food crisis?” in de Valdai Discussion Club, benadrukte Oleg Kobyakov, directeur
van de Moskouse afdeling van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de
Verenigde Naties (FAO), dat het conflict tussen Rusland en Oekraïne “niet de
enige factor is, het is een trigger voor een hele keten van risico’s, waartoe
ook de sancties behoren, die de bevoorradingsketens hebben vertraagd, en
eerdere crisissen.”
De laatst genoemde
factor verwijst naar covid lockdowns die de bevoorradingsketens hebben
verstoord en het aantal hongerigen in de wereld hebben doen toenemen van 690
miljoen tot 820 miljoen.
“De leiders van het
Voedselcluster van de VN – de uitvoerend directeur van het Wereldvoedselprogramma
David Beasley, de directeur-generaal van de FAO Qu Dongyu en de voorzitter van
het Internationaal Fonds voor Landbouwontwikkeling Gilbert Unbo – waarschuwen
al lang voor een verergerende wereldwijde voedselcrisis,” benadrukte het hoofd
van het FAO-kantoor in Moskou.
Tezelfdertijd heeft
de aanvoer van landbouwgrondstoffen en levensmiddelen uit Rusland en Oekraïne
geholpen om in meer dan 50 landen een aanzienlijk deel van hun behoeften te
dekken. Zullen deze handelsbetrekkingen onder de nieuwe omstandigheden
onveranderd blijven?
Spel van de
afschaffing
Eind 2021 bedroeg
de uitvoer van producten van het Russische agro-industriële complex (AIC) 36,8
miljard dollar in waarde. De belangrijkste afnemers van landbouwproducten uit
de Russische Federatie zijn de EU-landen, China, Zuid-Korea en Kazachstan.
Turkije en Egypte blijven de grootste verbruikers van graan uit Rusland,
terwijl Turkije en China de grootste verbruikers van olie- en vetproducten
zijn. Rusland levert vis en zeevruchten aan Zuid-Korea en Europa.
De verdere groei
van het exportpotentieel van het agro-industrieel complex is niet meer strikt
afhankelijk van de commerciële, maar van de politieke situatie. “Er is een
echte economische oorlog ontketend tegen Rusland,” zei premier Michail Misjustin.
Eerder wees president Vladimir Poetin op de pogingen van het Westen om Rusland
de schuld te geven van zijn eigen wanbeleid. “Fouten in het economisch,
energie- en voedselbeleid van de ontwikkelde landen hebben twee jaar geleden
geleid tot een sterke stijging van de voedselprijzen in de hele wereld. En de
situatie is de laatste weken alleen maar verergerd,” benadrukte de president.
Wat wordt er
bedoeld? Het Westen voert discriminerende maatregelen in, blokkeert de toegang
tot de markten. Het treft sancties tegen Russische en Wit-Russische bedrijven
die minerale meststoffen produceren, hoewel hun eigen productie verminderd is
door het faillissement van bedrijven die niet opgewassen zijn tegen de hoge
prijzen voor de grondstof – aardgas, dat in Europa in prijs gestegen is door
kortzichtige regelgevende maatregelen en het vertrouwen op een “onzichtbare
hand”-markt.
“Dit jaar zullen
wij, tegen de achtergrond van een wereldwijd voedseltekort, voorzichtiger
moeten zijn met onze voedselleveranties aan het buitenland, namelijk de
parameters van die export naar landen die ons duidelijk vijandig gezind zijn,
zorgvuldig in de gaten houden,” instrueerde Poetin de regering in feite.
“Voedsel
totalitarisme”
Het probleem met de
honger, de ondervoeding, het tekort aan essentiële vitaminen en micronutriënten
zal hoe dan ook het onderwerp van de dag worden. Dit kan vergemakkelijkt worden
door de uitvoering van de besluiten van de VN-Conferentie over klimaatverandering
2021 in Glasgow.
Het initiatief om
de uitstoot van methaan in de atmosfeer te verminderen, houdt in dat de
veeteeltsector, die voor een niet gering deel de bron van dit broeikasgas is,
wordt teruggedrongen. Er waren projecten om een speciale belasting (accijns) in
te voeren op de consumptie van koeienvlees en -melk, naar analogie van de
accijnzen op tabak en alcohol. Een soortgelijk besluit betreft de stopzetting
van de ontbossing. Zowel de opstellers van deze initiatieven als de
afgevaardigden in Glasgow die voor deze initiatieven hebben gestemd, hebben
niet de moeite genomen om de gevolgen ervan voor de landen van de derde wereld
te evalueren.
In een recent
verslag van de Valdai Club, getiteld “Climate Change and Food Security: Are We
Awaiting Food Totalitarianism”, wordt redelijkerwijs gesteld dat “in de
ontwikkelingslanden, naast de commerciële houtkap, bossen actief gekapt worden
voor brandstof voor de behoeften van de bevolking en voor de uitbreiding van de
landbouwproductie – voor akkerland of weiland.” En de afwijzing van dierlijke
producten zal de voedselsituatie nog verergeren.
In dit geval is
het, volgens de auteurs van de studie, ten eerste gemakkelijk om “een botsing
van belangen tussen rijke en arme landen te voorspellen”, en ten tweede kunnen,
als gevolg daarvan, “de strijd tegen klimaatverandering en de strijd voor
voedselzekerheid in de wereld met elkaar in conflict komen.”
Het scenario wordt
niet uitgesloten, zegt het rapport, dat “met een wereldwijde strategie om de
antropogene emissies te verminderen, het verleidelijk kan zijn om een
onbetaalbare barrière op te werpen voor de toegang tot de middenklasse naar
westerse consumptienormen voor de meerderheid van de inwoners van de
ontwikkelingslanden.”
Deze waarschuwing
wordt aangevuld met een alarmistische voorspelling. Als de hongersnood de
planeet begint te naderen, kan men zich een situatie voorstellen waarin “de
staat de soevereine controle zal verliezen over het voedseloverschot dat op
zijn grondgebied wordt geproduceerd; de terugtrekking en verdeling ervan aan
behoeftige landen zal geschieden volgens de besluiten van internationale
structuren.” De auteurs zijn het ermee eens dat zij een “radicale dystopie”
hebben beschreven, maar stellen de vraag: “Wat moet er gedaan worden om te
zorgen dat voedseltotalitarisme in de nabije toekomst geen realiteit wordt voor
de mensheid?”
Schwab’s schaduw
achter de Europese Commissie?
Het Britse
tijdschrift The Economist heeft berekend dat twee derde van de wereldbevolking
in neutrale en Rusland-vriendelijke staten woont, en tot deze categorie behoren
economische grootmachten als China, India en Brazilië. Blijkbaar was de Duitse
econoom Andreas Beck, uitgaande van deze bundeling van krachten, van mening dat
er na de invoering van anti-Russische sancties een … isolement van het Westen
was.
Bijna
surrealistische beelden van voedseltekorten in het welvoorziene Europa
veroorzaken niet alleen verbijstering, maar ook achterdocht. Om samen te
vatten: de opzettelijke weigering van de Europese Commissie om Russische
minerale meststoffen te kopen (het is vermeldenswaard dat de Verenigde Staten
ze het onder hun sancties hebben vandaan gehaald); het blokkeren van het
vrachtverkeer over de weg en het sluiten van de havens voor Russische goederen;
het verstoren van de gevestigde handelsbetrekkingen.
Dit alles lijkt
deel uit te maken van een geprogrammeerde overgang naar de manier van leven die
in het Grote Reset programma van Klaus Schwab is uitgestippeld.
Copyright © 2022
vertaling door Frontnieuws.
