Het Collectieve Westen op hun steile neerwaartse beschavingstrend doen hun best om hun aan de betuttelingsstaat verslaafde, zelfgenoegzame bevolking langzaam te laten wennen aan het nieuwe tijdperk van een disfunctionele samenleving.
maart 17, 2023
1038
6
De EU (en de VS) hebben het afgelopen jaar herhaaldelijk platwalsende
anti-Rusland sancties geprobeerd, maar alle pogingen om de Russische roebel tot
puin te reduceren hebben een Baerbockeaanse 360 graden draai gemaakt waarbij
Vladimir Poetin en Xi Jinping niet eens een wenkbrauw optrekken, schrijft Natasha
Wright.
Degenen die de EU leiden, hetzij openlijk hetzij achter de diplomatieke gordijnen, lijken opnieuw een onfatsoenlijk voornemen te hebben gehad om nog een min of meer betekenisloos, financieel politiek punt te scoren, net als alle andere die zij tot nu toe hebben gemaakt, namelijk dat zij hun tiende jubileumreeks van anti-Russische sancties zullen goedkeuren. En helaas, daar ligt hun noodlottige symboliek die helaas veel te vaak lijkt op de capriolen van Mr Bean. Zowel de EU als de NAVO-jakhalzen geven de voorkeur aan de voodoo-symboliek van data, getallen enz: op 24 februari, de eenjarige verjaardag van het begin van de speciale Russische militaire operatie in Oekraïne, zou hierover gestemd en goedgekeurd worden. Met dit volkomen lege gebaar wilden ze laten zien hoeveel waarde ze hechtten aan hun “gezamenlijke strijd” “voor het grotere goed” (excuseer mijn sarcasme) tegen Rusland. Maar helaas kwam hun besluit een dag te laat, omdat ze het niet eens konden worden over alle clausules en uitzonderingen die het tiende pakket zou moeten bevatten. Nog belangrijker is dat zij het moeilijk eens konden worden over wat van de sancties moest worden vrijgesteld om te voorkomen dat de aangerichte schade aan het eind van hun bureaucratische Brusselse dag veel schadelijker zou zijn dan de waarde van het geheel voor die EU-lidstaten die sterk en machtig genoeg zijn om meedogenloos en schaamteloos te lobbyen voor “hun zaak”, zoals België bijvoorbeeld in het geval van zijn Russische diamanten.
Maar er schijnen
ook iets minder cynische behoeften te zijn, zoals die van Hongarije en
Frankrijk voor Russische kernbrandstof. Gemakshalve hebben de Brusselse
bureaucraten de kwestie opgelost door deze uit te zonderen van het tiende
sanctiepakket. Maar wat veel relevanter is dan hun gemakkelijke neiging om
sancties in overvloed op te leggen, zelfs in de media black-out van het
“Collectieve Westen Verenigd”, duikt er een existentieel dilemma op. Namelijk,
welk financieel en politiek leed hoopten zij dat dat tiende sanctiepakket
Rusland zou opleveren als de vorige negen pakketten volledig zijn mislukt? En
waarom zou een gloednieuw opgesmukt pakket op enigerlei wijze glorieuzer zijn
als het in vergelijking met de negen voorgaande pakketten geen enkele nieuwe
mogelijk negatieve trend teweeg heeft gebracht? In de Brusselse algebra-les zou
iets heel anders gebeuren. Het Collectieve Westen heeft in zijn vlaag van
gokwaanzin ingezet op een heel andere uitkomst. En ze hebben jammerlijk
gefaald.
Laten we niet
vergeten dat de Russische economie het afgelopen jaar is onderworpen aan het
grootste aantal sancties ooit. Het Witte Huis beloofde opschepperig een daling
van 15% van de Russische economie, wat, zonder vrees voor tegenspraak, de
vorige vijftien jaar van Russische economische groei teniet zou doen. De
Amerikaanse president Joe Biden kondigde aan dat de Russische roebel tot puin
zou worden gereduceerd. Ook Bruno Le Maire, een Franse politicus, was niet
minder pittoresk in zijn woordkeuze, aangezien hij vroeger Franse literatuur
had gestudeerd en zeker geen financiën of economie, door op pompeuze wijze te
verkondigen dat er een financiële atoombom tegen Rusland werd ingezet, toen
Rusland werd verbannen uit het wereldwijde betalingssysteem SWIFT.
Het Franse Le Monde
schrijft nu echter dat Rusland niet is ingestort, zoals een jaar geleden werd
voorspeld door diezelfde (incompetente) Bruno Le Maire. Het vermeldt dat
iedereen eind januari 2023 werd verrast door een ontmoedigend onaangename
verrassing met een IMF-diagnose voor het collectieve Westen die niet
ontmoedigend was voor Vladimir Poetin. In een notendop: in plaats van de genoemde
economische achteruitgang van 15% werd in het afgelopen jaar slechts een daling
van 2,2% geconstateerd, met de voorspelde groei van 0,3% in dit en 2,1% in het
volgende jaar, wat, waarschuwt Le Monde met een uitroepteken, meer is dan de
verwachte groei van 1,6% in de eurozone. “Er is geen
financiële coup de grâce tegen Rusland door de westerse sancties” – geeft
Associated Press toe in hun analytische poging om onze aandacht te vestigen op
het feit dat de Russische roebel ten opzichte van de Amerikaanse dollar net zo
is afgevlakt als in de weken vlak voor de oorlog.
Bovendien zegt de
voormalige Amerikaanse minister van Financiën, Lawrence Summers, dat de
economische sancties tegen Rusland op de lange termijn weinig of geen schade
hebben aangericht, waarbij hij verwijst naar een andere paradox in de prognoses
van het IMF dat de Russische economie het dit jaar beter zal doen dan die van
Duitsland en de VS. Deutsche Welle merkte in haar analyses van de mislukkingen
van het collectieve Westen en ook van de Russische successen enigszins terloops
op dat zij niet anders kon dan constateren dat de Russische economie overeind
blijft en er ondanks alle uitdagingen aanzienlijk beter voorstaat dan verwacht.
Zelfs nu is het overduidelijk dat de ineenstorting uitblijft die door vele
“aspirant-deskundigen” met spreekwoordelijke vermanende vingers werd voorspeld.
De Britse Sky TV in
een stortvloed van verlate nabeschouwingen, alsof ze nu pas bij zinnen zijn
gekomen, in die zin dat ze lijken te beseffen dat de pronkzuchtige aanstellerij
en flamboyante dreigementen van de toenmalige Britse premier Boris Johnson er
niet zijn gekomen (ja, ja, we weten überhaupt allemaal pijnlijk goed hoe Bo Jo
en zijn theatrale gebral zijn). De blunderende Boris zei dat 1. de Russische
economie uit de wereldeconomie zou worden gedrukt; dat 2. de sancties de
Russische economie zullen hinderen 3. dat de sancties de economische band rond
Rusland strakker zullen strekken (noot voor SCF-lezers: er komt geen einde aan
deze helse ketel van breedsprakige onzin van Bo Jo). Zij stellen nu dat de
westerse economen verbijsterd lijken te zijn over het feit dat Rusland geen
grote gevolgen heeft ondervonden, omdat het land het eerste jaar van “strenge”
sancties glansrijk heeft doorstaan.
Joseph Borrell, de
EU-buitenlandchef, lijkt opnieuw te mompelen dat de anti-Russische “sancties een langzaam werkend gif zijn, zoals arsenicum. Het kost tijd
om te werken, maar ze doen het, en ze doen het op een onomkeerbare manier.” (noot voor
SCF-lezers: dit onhandig afwijkende idioom is zo ongepast, maar meer
diepzinnige parels van wijsheid kan men niet verwachten van Borrell (ik kan
alleen maar aannemen dat Boring Borrell uit Brussel in zijn ontoereikende
jongensjaren maar al te vaak Agatha Christie moet hebben gelezen). Zijn
onbeholpen uitspraken missen professionaliteit en diplomatie, waaruit zeker
zijn onwetendheid en schaamteloos gebrek aan expertise blijkt, gezien de eerder
genoemde voorspellingen van het IMF dat de slechtste dagen voor Rusland achter
de rug zijn. Rusland heeft tijdens de decennia van zware sancties zijn
soevereiniteit, uitstekende militaire kracht en economische macht
teruggekregen. Een andere schijnbaar hooggeplaatste minister, de Litouwse minister
van Buitenlandse Zaken, Gabrielius Landsbergis meent ten onrechte dat Rusland
alleen nog maar troost kan vinden in smakeloze, oneetbare McPoetin-burgers
(noot voor de SCF-lezers: dit is zijn pathetisch onvolwassen verwijzing naar
het feit dat McDonalds de Russische markt heeft verlaten vanwege de sancties,
waarop de meeste Russen reageren met een klinkende Russische vertaling die
staat voor “Opgeruimd staat netjes!”).
Bovendien meldt het
portaal Politico over dit alles dat de Europese regeringen zich een jaar en
tien “cirkels van de hel” later opnieuw
lijken te buigen over de trieste stand van zaken, of al die sancties überhaupt
wel de moeite waard waren geweest. Het stellen van deze vraag was natuurlijk
gerechtvaardigd omdat met alle sancties die tot nu toe zijn opgelegd aan
Rusland, zoals Laurence Summers al aangaf, de landen met een aanzienlijk
aandeel in het mondiale BBP, zoals China, India en Turkije zich niet hebben
aangesloten. Vooral Bloomberg meldt nu dat het resterende sprankje hoop dat het
collectieve Westen koesterde, nu vergeefs is dat Rusland onder druk zou worden
gezet om te verkopen tegen de prijs die de leden van de G7 eisen. Het is echter
gebleken dat Rusland zijn olie verkoopt tegen een prijs die 25% hoger ligt dan
de “door de EU goedgekeurde” prijs en die
verrassende ontdekking zal, zo meldt Bloomberg, de al te zelfverzekerde
regeringen verontrusten die zeiden dat de genoemde maatregelen aantoonbaar een
groot succes hebben opgeleverd.
Men moet zich
afvragen of de Russische sancties überhaupt praktisch zijn; ter illustratie:
met zo’n pseudo-democratisch EU-regime is de Duitse export tot nu toe twee keer
zo hard gedaald als verwacht. En verder is de productie van de Nederlandse
industrie met een kwart gedaald. De chemiereus BASF ontslaat bij de meest
recente ontslagen 2.600 banen en kondigt verder aan dat het zijn
productiefaciliteiten zal verplaatsen naar locaties waar het in de nabije
toekomst rendabeler is om ze onder te brengen, namelijk in Azië en
Noord-Amerika. En tot overmaat van ramp komen Duitsland, Zweden en Finland in
een zware recessie terecht.
Hoe het mogelijk is
dat Europa zo verblind is en niet inziet welke nadelige gevolgen hun zinloze
anti-Rusland sancties voor henzelf hebben, is onbegrijpelijk. Waarom gaan ze
door met deze schijnvertoning?
De enige rationele
verklaring zou kunnen zijn dat het collectieve Westen op hun steile neerwaartse
beschavingstendens hun best doen om hun aan de betuttelingsstaat verslaafde,
zelfgenoegzame bevolking langzaam te laten wennen aan het nieuwe tijdperk van
een disfunctionele samenleving.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws.
