je kunt niet iemand besmettenDe complete mainstreamwereld is ervan overtuigd dat virussen bestaan en dat ze daartegen beschermd kunnen worden door een vaccin.

Hoewel volgens de geldende wetenschap het bestaan van een virus nooit is bewezen is men er ook van overtuigd dat mensen elkaar kunnen besmetten.



Een lezer stuurt ons het volgende bericht:

Ik lees met veel interesse dagelijks jullie site en vandaag dus jullie artikel over de MAM en virussen.

Jullie hebben diverse keren uitgelegd dat er geen virussen bestaan. Alhoewel de uitleg helder is, blijven er toch hiaten achter waarop jullie niet afdoende antwoord c.q. verklaringen voor kunnen geven.

Hierdoor blijf ik (en ik denk anderen met mij) toch met een halfslachtig gevoel achter. Ik noem enkele voorbeelden:

In mijn gezin van 6 gezonde mensen (2+4) komt er een dochter thuis van school met een ‘verkoudheidsvirus’. Na bijna een week (incubatietijd) lopen ze allemaal te snotteren bij ons thuis. Hoe kan dit als er geen virus bestaat?

Hetzelfde heb ik meegemaakt met corona. Ik kwam van mijn werk (waar enkelen positief getest waren) en een week later testte ik ook positief en even later bijna allen binnen het gezin.

De ‘oude’ vaccinaties die decennialang toch goed ‘hun werk’ hebben gedaan (ook prikken voor exotische oorden) hebben in de basis toch ‘dood virus’ in zich.

Misschien kunnen jullie toch nog een keer duidelijker uitleggen waarom mensen binnen een groep (bijna) allemaal ziek worden. Vroeger ook al (toen er nog geen 5G of andere moderne methodes beschikbaar waren). En wat wij ertegen kunnen doen.

Voor mij is corona een biologisch wapen. Idem de vaccinaties. Dat is mij wel helder. Maar het ‘virus-verhaal’ en de ‘overdracht’ blijft onduidelijk voor mij wanneer er geen virus bestaat.

Hoop van jullie te mogen horen.

Tot zover de lezer.

Het zou mooi zijn als er voor alle gestelde vragen kant en klare antwoorden zouden zijn, maar dat is helaas niet het geval.

Wij pretenderen dan ook niet de kennis te hebben om mensen te vertellen hoe ze nooit ziek kunnen worden.

Wat wij wel kunnen doen is informatie aandragen voor zover wij daarover beschikken.

Iemand die zich heel veel met bovenstaande materie heeft bezig gehouden is Erick van Dijk. Deze heeft inmiddels talloze video’s in het Nederlands ondertiteld die betrekking hebben op dit onderwerp.

Wij hebben dan ook aan Erick gevraagd of hij zijn kennis met ons wil delen en gelukkig heeft hij dat gedaan.

Het resultaat is het volgende artikel waar wij heel blij mee zijn en dat kan dienen als een naslagwerk voor iedereen die met vragen rondloopt aangaande het bestaan van virussen en besmettingen.

Hier volgt het artikel van Erick:

Ik wil zeker niet pretenderen alle antwoorden te hebben. Ik kan alleen maar doorgeven wat ik zelf begrijp. En in hoeverre een ontvanger van wat ik doorgeef die informatie kan verwerken is afhankelijk van zijn of haar kennis, achtergrond en vermogen.

Bestaan virussen? Oorspronkelijk betekent het woord “virus” vergif. Daar kun je ziek van worden. Dus ja. Ook in de zin van de nieuwere betekenis, “ziekteverwekker,” is het antwoord ja. Maar dat is te breed. Er zijn vele stoffen die ziek kunnen maken.

Als we kijken naar de gulden standaard om aan te tonen dat iets een bepaald ziektebeeld veroorzaakt, de Postulaten van Koch, volgens deze is het bestaan van een virus in de moderne zin van het woord nooit aangetoond. Dan moet het antwoord “nee” zijn. Velen hebben allerlei overheden en instellingen aangeschreven (link is naar deel 1, het interview beslaat twee delen) met de vraag voor bewijs van het bestaan van het vermeende coroana-virus. Niemand kon hieraan voldoen.

Dr. Stefan Lanka loofde een beloning uit van 100.000 euro voor degene die het bestaan van het mazelenvirus kon aantonen. Iemand meende recht te hebben op de beloning, Lanka meende van niet. De eiser daagde hem voor de rechter die in het voordeel van deze eiser besloot. Lanka tekende hoger beroep aan, dat hij won. De rechter oordeelde dat het bestaan van het mazelenvirus inderdaad niet was aangetoond.

We zagen in allerlei programma’s mooie gekleurde afbeeldingen van het virus. Deze waren echter niet van een daadwerkelijk bestaand virus maar iemands idee van hoe het er mogelijk uit zou kunnen zien, een computertekening gebaseerd op wazige foto’s onder een elektronenmicroscoop. En het “virus” in die foto’s lijkt dan qua uiterlijk en afmeting weer verdacht veel op exosomen, die een bepaalde boodschapperfunctie hebben en uit een cel vrijkomen, maar geen ziekte veroorzaken.

Gesuggereerd wordt dat wat je op die foto’s ziet virusdeeltjes zijn die een cel binnendringen. Ik herinner me een foto van een man bij een voordeur met een sleutel in de hand in de buurt van het slot. De vraag erbij is of de man net weggaat of net thuis aankomt. Dat is uit de foto niet op te maken. Net zomin of de deeltjes op die foto’s de cel binnengaan of eruit komen. Dan kun je speculeren dat ze naar binnen gaan, maar dat is geen wetenschap.

Om aan te tonen dat een bepaald deeltje ziek maakt dien je het te isoleren uit een zieke en het te zuiveren van al het andere. In tegenstelling tot bacteriën en parasieten kan een verondersteld virus zich niet voortplanten. Het zou een gastcel nodig hebben om zich te kunnen kopiëren.

Bij het opkweken van het veronderstelde virus worden vaak niercellen van apen gebruikt als gastcel, met eigen DNA. Daar worden nog allerlei stoffen aan toegevoegd, waaronder serum uit een ongeboren kalf, met eigen DNA. Dan nog antibiotica en een stof die niercellen afbreekt. Wanneer ze dan schade aan cellen zien optreden zeggen ze dat dit kwam door “het virus.”

Stefan Lanka toonde met experimenten echter aan dat dezelfde celafbraak plaatsvindt wanneer precies dezelfde methode wordt gebruikt, maar dan zonder toevoeging van enig vermeend virus bevattend materiaal. Met andere woorden, het is de gebruikte methode die de schade aan de cellen veroorzaakt, niet enig “virus.”

Een uitgebreide uitleg hierover vind je in de documentaireserie Het einde van de ziektekiemtheorie.

In dezelfde serie wordt ook korte metten gemaakt met de theorie van besmetting. Bij experimenten in 1918 werden slijm, snot en speeksel afgenomen bij patiënten met “Spaanse griep.” Gezonde proefpersonen werden in direct contact gebracht met de patiënten. De proef personen werden ieder door tien zieken in het gezicht gehoest, de afgenomen monsters van patiënten werden op allerlei manieren ingebracht bij de gezonde proefpersonen, gespoten in neus, keel en ogen, geïnjecteerd, opgedronken …

Maar niemand werd ziek …

Toch worden mensen in groten getale ziek. Hoe zit dat dan?

Het spijtige is dat het medisch systeem begin 20ste eeuw in een bepaalde richting is gestuurd. Chirurgie, medicijnen en bestraling. Ook wel “snijden, vergifitigen en verbranden” genoemd. Dit groeide uit tot wat we nu betitelen als “Big Farma,” of de medische industrie waar jaarlijks honderden miljarden, zo niet meer, in omgaat.

Voor deze omwenteling richtte men zich bij ziekte al duizenden jaren tot de natuur, tot geneeskrachtige planten en kruiden. Bekend hierin is de Ayur Veda uit India. Probleem in het huidige systeem is dat natuurlijk voorkomende producten niet gepatenteerd kunnen worden. Daar zien we het motief doorschijnen. En daarmee een vreselijke waarheid. Het doel is om geld te verdienen. Dat werkt het best met “medicijnen” die niet genezen maar symptomen onderdrukken. Je wordt niet beter en bent veroordeeld tot hun vaak peperdure “geneesmiddelen” of andere behandelingen. Voor het leven. Geld in het laatje. Het doel is niet om beter te maken. Aan gezonde mensen kun je geen medicijnen slijten.

Ik weet het, het is een uitermate cynische kijk. Helaas lijkt toch alles erop te wijzen dat dit gaande is. Maar natuurlijke, dus niet patenteerbare middelen als bijvoorbeeld cannabis, met tal van medische kwaliteiten (anekdotisch bewijs lijkt zelfs te laten zien dat het vormen van kanker kan genezen), of natuurlijke psychedelica als psilocybine en ayahuasca (die zeer behulpzaam blijken bij bepaalde psychische problemen) waren lange tijd verboden en werden gedemoniseerd, ten gunste van de farmaceutische industrie en hun patenteerbare “medicijnen.”

Van één van hun producten, de zogenaamde vaccins, wordt beweerd dat deze ziekten hebben uitgeroeid, zoals bijvoorbeeld polio. Statistieken laten echter zien dat deze ziekten al op hun retour waren voor de vaccins in beeld kwamen door betere hygiëne en leefomstandigheden. Ook ben ik wel eens ergens tegengekomen dat de oude vaccins slechts een aantal jaren zouden werken en niet voor het leven zouden beschermen, zoals wordt beweerd.

Terug naar de vraag waar we dan wel ziek van worden. Daar ligt het probleem. Er zijn vele mogelijke oorzaken. Maar de afgelopen eeuw heeft de medische wereld zich gericht op de “nieuwe geneeskunde” waar veel ziekmakers werden benoemd als “virussen.” Maar als die niet bestaan, wat maakt ons dan wel ziek? Hierop proberen Dawn Lester en David Parker (link naar deel 1, interview in twee delen) een antwoord te geven in hun lijvige boek met een karrenvracht aan referenties, What Really Makes You Ill? dat verkrijgbaar is in een Nederlandse vertaling.

Samengevat kan het gaan om gifstoffen in de lucht of in de leefomgeving, een slecht leefpatroon, alle “hulpstoffen” die, met toestemming van overheden, let wel, in bewerkt voedsel worden gestopt, chemicaliën in de kleding die we op onze huid dragen, producten voor persoonlijke hygiëne, luchtvervuiling, schimmels en sporen in de lucht die we inademen. Angst die een “nocebo-effect” teweegbrengt. Mensen kunnen zelfs ziek worden uit empathie voor een ander op energetisch niveau. Ook kan er sprake zijn van een zuiveringsproces dat, afhankelijk van de fysieke staat en eventuele onderliggende kwalen, kan variëren van niet of nauwelijks merkbaar tot doodziek. Waarom de één wel ziek wordt en de ander niet zou je op het hoogste, het spirituele niveau nog kunnen zien als wat moest gebeuren, karma.

Omdat we een eeuw hebben verspeeld door ons te richten op de verkeerde dader is er nog veel onderzoek nodig om uit te zoeken hoe het dan in elk specifiek geval zit. Het is voor mij ook allemaal nog vrij nieuw, en het was en is een steile leercurve, ik heb daar zeker geen passend antwoord op.

Tot slot nog even over “corona.” De vermeende crisis was gebaseerd op het onrustbarend aantal “besmettingen” die werden aangetoond met de PCR-test, de stok diep in de neus.

Om te beginnen, en dit kun je gewoon zelf terugkijken, zegt de bedenker van de PCR-methode Kary Mullis, die hiervoor een Nobelprijs won, en je mag denken dat hij het wel zal weten, dat deze test niet is bedoeld om een diagnose van een ziekte te stellen of te bepalen of iemand ook daadwerkelijk ziek zou zijn geworden van wat werd aangetroffen.

PCR kopieert een bepaald stukje DNA tot een hoeveelheid die kan worden geanalyseerd. Kary Mullis zegt echter dat iedereen wel één molecuul in zich draagt van wat dan ook. En als je een PCR goed doet kun je elke ziekte bij iedereen “aantonen.” Bekend is echter dat boven een bepaald aantal cycli van kopiëren de resultaten onbetrouwbaar worden. Afhankelijk van het aantal cycli kan het percentage vals positieven oplopen tot 97%. Gezien bijna overal ter wereld een veel te hoog aantal cycli werd gedraaid kwam het “grote aantal besmettingen” neer op grotendeels vals positieve uitslagen.

Al met al is de materie uitermate complex omdat we heel veel niet weten. De krachten achter de farmaceutische industrie zullen hun macht en melkkoe niet op willen geven. De ontwikkeling van een werkbaar alternatief medisch systeem zal lange tijd nodig hebben, en dappere zielen die hierin het voortouw nemen, zoals Andrew Kaufman, Stefan Lanka, Tom Cowan en Samatha en Mark Bailey, om er maar een paar te noemen.

Uitgebreide informatie, naast de links in deze tekst, is te zien in de volgende video’s op mijn kanaal op BitChute:

Ziektekiem-theorie voor beginners, door dr. Andrew Kaufman

De 5-delige serie, verdeeld over zeven video’s: Het Virale Bedrog (link is naar de eerste video)

Een gratis cursus Germaanse geneeskunde

In het artikel vind je de links naar vijf gethematiseerde Nederlandstalige video’s door Brecht Arnaert met na elke video een vraag-en-antwoord. Vooral Hoe verklaren we besmettelijke ziektes is in het kader van dit artikel interessant. Dit is het derde deel van vijf. Er worden nogal een aantal termen gebruikt die zijn uitgelegd in de eerste twee delen. Wellicht is het raadzaam ze in volgorde te kijken. Het boek De giftige naald: verborgen feiten over vaccinatie

Ik hoop dat dit helpt.