Gezondheid of mRNA, Recht & Vrijheid of Globalisme & Oorlog, Milieu of Klimaathysterie

maandag 11 maart 2024

Concentratie en kracht in het voedselsysteem: wie controleert wat we eten?

Analyse door Dr. Joseph Mercola 10 maart 2024

Video Link: https://www.bitchute.com/video/UWEX4GAKBoBG/

HET VERHAAL IN EEN OOGOPSLAG

· De trend is dat minder maar grotere bedrijven hun macht vergroten om te controleren wat we eten; op het moment dat Howard zijn boek schreef, controleerden vier Europese bedrijven de wereldwijde biermarkt; zes bedrijven controleerden de wereldwijde zaadmarkt; twee bedrijven controleerden de voedseldistributie in de Verenigde Staten.

· Monopolies komen ten goede aan bedrijven — niet aan het publiek — die de macht en politieke invloed van het bedrijf versterken. Veel bedrijfsleiders dienden en dienen zelfs in federale adviescommissies en werkgroepen voor wereldwijde handelsovereenkomsten

· Twee derde van de in de Verenigde Staten verkochte landbouwgrondstoffen was afkomstig van slechts 100.000 boerderijen en deze middelgrote tot grote boerderijen werden steeds groter, deels door de manier waarop overheidssubsidies worden uitgedeeld

Noot van de redactie: dit artikel is een herdruk. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd op 30 juli 2017.

De meesten van ons hebben weinig tot geen idee hoe de krachten achter de schermen het voedsel dat we kopen en de diepte van de corruptie beheersen. Philip Howard, Ph.D., auteur van "Concentratie en kracht in het voedselsysteem: wie controleert wat we eten?," bestudeert veranderingen in het voedselsysteem, met de nadruk op het visualiseren van deze trends.¹

"Mijn motivatie [voor het schrijven van het boek] was om te ontdekken wat er aan de hand is, om mensen te helpen begrijpen wie wat bezit en alle strategieën die deze dominante bedrijven gebruiken om hun macht verder te vergroten," hij zegt.

Zijn werk is te zien geweest bij veel prominente media, waaronder The New York Times, The Washington Post en Chicago Tribune. In 2024 geeft hij undergraduate en undergraduate cursussen in gemeenschap, voedsel en landbouw en een graduate cursus.

Hij is ook universitair hoofddocent bij de afdeling gemeenschapsduurzaamheid aan de Michigan State University en heeft een Ph.D. in landelijke sociologie. Zijn twee belangrijkste projecten in 2024² karakteriseren diversiteit in het voedselsysteem, met name in plantenzaden / dierlijke genetica, eiwitrijk voedsel en alcoholische dranken, en "overbruggende informatielacunes tussen actoren in het voedselsysteem, waaronder het gebruik van 'ecolabels.'"

Endgame: wereldwijde monopolisatie

Een feit dat velen zich niet realiseren, is hoe weinig bedrijven het wereldwijde voedselsysteem beheersen, van zaden tot supermarkten. Zoals opgemerkt door Howard:

"De trend in de meeste industrieën is dat steeds minder bedrijven hun macht vergroten. Een heel dramatisch voorbeeld is de bierindustrie. Vier bedrijven met het hoofdkantoor in Europa brouwen ongeveer de helft van het bier ter wereld. Dat zal zeer binnenkort naar drie gaan, want Anheuser-Busch InBev verwerft SABMiller.

Zelfs als je een zeer dominant bedrijf bent, zit je verstrikt in dit systeem waar je groter moet worden of moet worden overgenomen door je grote concurrenten. Maar het resulteert erin dat steeds minder mensen beslissingen nemen over het voedsel dat we eten. Er wordt zelfs gespeculeerd dat InBev zijn verkoop niet genoeg verhoogt, zelfs niet met deze acquisitie, dus ze zullen een grote frisdrankfirma moeten kopen, misschien zelfs cola of pepsi."

Met de overname van SABMiller van $ 103 miljard werd InBev een van de drie grootste voedingsbedrijven ter wereld. InBev is ook eigenaar van Anheuser-Busch, dat Budweiser produceert, een van de bekendste biermerken ter wereld. In sommige delen van de wereld, zoals in Afrika en Latijns-Amerika, heeft InBev al een monopolie gevestigd.

Antitrustregels en -voorschriften van de federale regering zijn bedoeld om dit soort monopolies te voorkomen. Wanneer grote bedrijven andere grote bedrijven willen kopen, is een rigoureus evaluatieproces vereist voordat ze toestemming hebben om te fuseren. Dus hoe komt het dat dit soort monopolie-opbouw nog steeds plaatsvindt? Howard legt uit:

"In de vroege jaren 1900 waren er een aantal wetten aangenomen om deze trusts te voorkomen, deze combinaties die resulteerden in monopolies in deze markten. Dat veranderde dramatisch vanaf de jaren tachtig. Reagan werd gekozen. Hij gaf de hoofden van federale agentschappen de opdracht om een heel andere kijk te hebben op fusies en overnames.

Tegelijkertijd werden federale rechters geïndoctrineerd in de Chicago School of Economics. Ze werden betaald om met deze junkets naar Arizona, Florida te gaan, zulke plaatsen. Ze speelden golf. Vervolgens woonden ze deze seminars bij waar ze fusies en overnames leerden die, tenzij ze de prijzen voor consumenten onmiddellijk verhoogden, voor iedereen goed waren.

Als resultaat van slechts één van die programma's had begin jaren '90 tweederde van de federale rechters deelgenomen. Het is in wezen onmogelijk om nu een antitrustzaak voor de federale rechtbanken te winnen."

Monopolies ziin niet in het voordeel van het publiek

De waarheid is dat monopolies eigenlijk alleen de bedrijven in kwestie ten goede komen, niet de bevolking in het algemeen. Het versterkt alleen de macht van het bedrijf, inclusief hun politieke invloed. Veel multinationale bedrijfsleiders zijn zelfs lid van federale adviescommissies en werkgroepen van wereldwijde handelsovereenkomsten.

Sommige van deze internationale handelsovereenkomsten worden zelfs voor de VS geheim gehouden. Congres, maar leidinggevenden van grote multinationals zijn aanwezig tijdens de onderhandelingen. Wanneer grote bedrijven de regelgevende instanties kunnen beïnvloeden die zijn gecharterd om ze te reguleren, kunnen ze het regelgevingsproces omzeilen en een kartel vormen.

"Een goed voorbeeld is de zaadindustrie. Het werd vanaf de jaren tachtig overgenomen door grote chemische bedrijven. We kwamen bij slechts zes bedrijven. Eerder waren er meer dan 30 bedrijven. Deze grote zes chemische bedrijven, die ook zaadbedrijven zijn, hebben wederzijdse licentieovereenkomsten voor genetisch gemanipuleerde (GE) technologieën.

De grondstoffenboeren die deze GE-eigenschappen willen, zoals herbicideresistentie —, de onafhankelijke zaadbedrijven hebben geen toegang tot die technologieën. Ze worden ofwel overgenomen door deze bedrijven of gaan uiteindelijk failliet. Op dit moment is het mogelijk dat die grote zes worden teruggebracht tot slechts drie.

BASF ... is uit de zaadverkoop gekomen. Bayer probeert Monsanto, Dow en DuPont over te nemen en is van plan te fuseren ... [en] ChemChina, een chemisch bedrijf in Chinese handen, neemt Syngenta over."

Download dit artikel voordat het verdwijnt

Download PDF https://media.mercola.com/ImageServer/Public/2024/March/PDF/bigger-firms-control-global-food-system-pdf.pdf

Zaadmonopolies gemaakt door chemische bedrijven

Zelfs na de uitkoop door Bayer,³ Monsanto was het klassieke voorbeeld van de draaideur tussen overheid en industrie. 'Er zijn mensen die gewoon heen en weer gaan tussen Monsanto en de instanties die dat bedrijf zouden moeten reguleren', merkt Howard op. Deze invloed maakt ongetwijfeld deel uit van het succes van Monsanto.

Het patenteren van zaden en de daaropvolgende beperkingen op zaad hebben geleid tot wat in wezen een overname van de landbouw door chemische bedrijven is. Het patenteren van zaden komt deze bedrijven op meerdere manieren ten goede. Boeren moeten niet alleen elk jaar nieuw zaad kopen, aangezien de octrooien het niet mogelijk maken zaden te sparen of te delen, deze GE-gewassen eisen ook dat bepaalde chemicaliën ermee worden gebruikt, wat deze bedrijven natuurlijk ook maken en verkopen.

"Monsanto gebruikt zeer sterke bescherming van intellectuele eigendom op zaden in de Verenigde Staten en probeert dat model over de hele wereld uit te breiden. Met de handelsovereenkomsten dwingen ze andere landen om hun wetten te wijzigen om bedrijven als Monsanto te beschermen, in plaats van boeren toe te staan zaden te redden en opnieuw te planten. In de Verenigde Staten zijn sommige boeren zelfs naar de gevangenis gegaan omdat ze zaden hadden bespaard, om nog maar te zwijgen van de miljoenen dollars aan boetes," zegt Howard.

Er zijn veel redenen om te vermoeden dat GE-zaden zijn ontwikkeld om de chemische verkoop te verhogen, aangezien de meeste van de vermelde voordelen van GE-zaden eigenlijk vals zijn gebleken. Als slechts één voorbeeld stond Monsanto erop dat onkruid biologisch onmogelijk was om resistentie tegen glyfosaat te ontwikkelen, maar tegen de tijd dat Howard zijn boek schreef, resistente superwieren hadden al meer dan 60 miljoen hectare Amerikaanse akkerland overgenomen.⁴

Het antwoord van de chemische biotechnologie-industrie was om gewassen te ontwikkelen die resistent zijn tegen meer giftige herbiciden, maar iedereen met een half brein zou moeten beseffen dat deze "oplossing" het probleem alleen maar zal verergeren, het creëren van onkruid dat ook bestand is tegen deze krachtigere gifstoffen. Vroeg of laat moeten we uitstappen van de chemische loopband of voedsel zal zelfs op korte termijn te giftig zijn om te eten.

Ondanks ernstige zorgen zijn er ook gunstige veranderingen

In zijn boek verkent Howard de hele supply chain, van zaad tot boerderij tot verwerking en distributie tot de retailmarkt, kijkend naar hoe de dingen in de loop der jaren zijn veranderd. Zo waren er in 1937 bijna 6,8 miljoen boeren in de Verenigde Staten, die op dat moment ongeveer 100 miljoen inwoners hadden. Vandaag hebben we minder dan 2 miljoen boeren, met een bevolking van meer dan 325 miljoen.⁵

Wat erger is, naar schatting tweederde van de landbouwgrondstoffen die in de Verenigde Staten worden verkocht, is afkomstig van slechts 100.000 boerderijen en deze middelgrote tot grote boerderijen worden steeds groter. De redenen voor deze trend zijn talrijk, maar overheidssubsidies spelen een belangrijke rol. Ongeveer 85% van de federale subsidies gaat naar de top 10% van de boerderijen, wat hun voordelen versterkt, waardoor ze kunnen uitbreiden en naburige boerderijen kunnen uitkopen.

Er zijn enkele zeer duidelijke en reële zorgen over ons voedseldistributiesysteem. Maar hoewel de situatie deprimerend kan lijken, vinden er ook gunstige veranderingen plaats. Zoals opgemerkt door Howard:

"Er zijn veel pogingen om deze trends te weerstaan ... [B] ig-bedrijven worden groter ... omdat ze geen andere manier hebben om te groeien. De bierverkoop in de Verenigde Staten is bijvoorbeeld echt afgevlakt, behalve het ambachtelijke brouwsegment. We hebben deze dramatische toename van het aantal brouwerijen in de Verenigde Staten, duizenden en duizenden nu.

Hun verkooppercentage is ruim 10%. Als je alleen naar het bierpad in je supermarkt kijkt, is er veel meer keuze dan 10 of zeker 20 jaar geleden. Een reactie die de grote brouwers de afgelopen jaren hebben geprobeerd, is het opkopen van enkele van die ambachtelijke brouwerijen.

Maar de geest is uit de fles. Mensen zijn weggegaan van die macrobrouwsels. Ze verhogen hun verkoop helemaal niet — daarom moeten ze naar andere delen van de wereld kijken voor groei.

Er zijn veel [andere] voorbeelden zoals [dat] in andere delen van het voedselsysteem. Zo fokken kalkoenen uit het erfgoedras. De aantallen zijn ver gestegen, hoewel er in de jaren 2000 minder dan 2.000 kalkoenen in de hele VS waren die niet breedborstwit waren. Mensen creëren steeds meer van deze alternatieven. Het is gewoon moeilijk om ze te vinden en te ondersteunen."

Onnodig te zeggen dat een alternatief is om wat van je eigen voedsel te verbouwen. We kunnen niet allemaal allerlei soorten voedsel verbouwen of al ons eigen vee houden, maar de meeste mensen kunnen iets verbouwen. Momenteel kweek ik ongeveer de helft van al het voedsel dat ik in een bepaalde week eet. Zoals opgemerkt door Howard:

"Zelfs als je geen ruimte hebt, kun je bijvoorbeeld wat spruiten laten groeien. Op die manier word je gewoon een beetje zelfvoorzienend. Als je helemaal geen ruimte hebt om zelfs maar een containertuin te hebben, dan kun je verbindingen maken met lokale boeren.

Er zijn steeds meer door de gemeenschap ondersteunde landbouwbedrijven en coöperaties waar boeren eenmaal per maand samenkomen op een afleverpunt en koopclubs. Het is echt bemoedigend om te zien dat mensen het industriële voedselsysteem echt beu zijn en al deze alternatieven vinden en we creëren meer ruimtes om te gedijen."

Hoe bedrijfsovernames en fusies de voedselkwaliteit beïnvloeden

Howard bespreekt veel interessante casusmonsters in zijn boek, waaronder die van Silk Soy-melk, wat een krachtige illustratie is van hoe voedselkwaliteit wordt beïnvloed als het klein is, op integriteit gebaseerd merk wordt overgenomen door een grote conventionele entiteit. Persoonlijk raad ik niet aan om sojamelk te drinken. Het is ongezond om een aantal zeer goede redenen, de inhoud van het lectine is een groot nadeel.

Desalniettemin geloofde Steve Demos, die het merk Silk oprichtte, oprecht dat sojamelk een gezond product was. Een van de beperkingen waarmee hij werd geconfronteerd, was het inbreken in conventionele supermarkten, omdat ze voor miljarden dollars per jaar kosten in rekening brengen. Een enkel product in een regionale supermarktketen krijgen, kan tienduizenden dollars kosten. De manier waarop Demos zijn visie kon implementeren, was door grote bedrijven als Coca-Cola te benaderen.

Een van de bedrijven waar hij financiering voor kreeg, was Dean Foods. Ze betaalden de slotkosten om Silk-sojamelk in de supermarkten te krijgen. Het merk groeide exponentieel en op een gegeven moment had Silk meer dan driekwart van alle verkopen van sojamelk, wat min of meer een monopolie is. De prijs die Demos betaalde, verloor de controle over zijn bedrijf aan zijn investeerders. Dean Foods verwierf uiteindelijk 100% van het bedrijf en Demos kon de overname niet blokkeren.

"Het is niet verrassend dat Dean Foods zijn toewijding aan biologische ingrediënten heeft verminderd. Ze verminderden de toewijding om Noord-Amerikaanse sojabonen te kopen. Ze begonnen sojabonen uit China en Brazilië te kopen. Ze gingen van een 100% biologisch bedrijf naar misschien 6% biologisch vandaag," zegt Howard.

Stonyfield is een ander voorbeeld van een bedrijf waarvan de oprichter een idealistische en altruïstische persoon was die zich toelegde op het leveren van het best mogelijke product, maar die uiteindelijk de controle over het bedrijf verloor in zijn poging om te groeien. Daarbij werd ook de kwaliteit van het product verlaagd.

"Stonyfield was een interessante zaak omdat Gary Hirshberg, de oprichter, al zijn investeerders, zijn vrienden en familie moest afbetalen die hem hielpen dit bedrijf op te richten. Hij wilde die producten ook beschikbaar stellen aan meer consumenten.

Hij onderhandelde lang over een buy-out met Danone, het Franse yoghurtbedrijf. Maar de bewering ging over het verhogen van de verkoop, dus moesten ze een aantal van hun idealen afzwakken, zoals hun toewijding aan biologisch, om de verkoop te verhogen. Nu zijn ze erg kwetsbaar. Ze kunnen uiteindelijk deel gaan uitmaken van een buitenlandse firma."

Voorbeelden van bedrijven die weigerden uit te verkopen

Positiever is dat sommige bedrijven zich hebben verzet tegen geweldige uitkoopaanbiedingen en weigerden hun idealen op te offeren.

Een voorbeeld is Clif Bar. Op het laatste moment liep Gary Erickson weg van een $ 60 miljoen bod van Quaker Oats, een divisie van Pepsi, omdat hij zag dat veel van de beloften die al vroeg in de onderhandelingen waren gedaan, werden afgewezen. Hij had er geen vertrouwen in dat ze de toewijding aan zijn idealen zouden behouden. Clif Bar is dus nog steeds onafhankelijk en het bedrijf geeft geld aan een aantal milieuoorzaken.

Een ander intrigerend voorbeeld is Eden Foods, dat vanaf het begin — zeer hoge biologische normen hanteerde, in feite weigerden ze het biologische label USDA op hun voedsel te plakken, ook al was het biologisch, omdat ze dachten dat het biologische label in gevaar was gebracht. Volgens Howard:

"Ze zijn een bedrijf dat zich heeft ingezet om bij lokale leveranciers te kopen en niet veel synthetische verwerkingshulpmiddelen te gebruiken. Ze waren tegen het afzwakken van biologische verwerkingsnormen om synthetische stoffen mogelijk te maken. Ze zetten het biologische label USDA nog steeds niet op hun producten. Ze hadden geluk.

Ze bestaan al zo lang — sinds de jaren '70 — dat hun integriteit bij een bepaald aantal consumenten bekend is. Ze konden in een distributiesysteem komen. Het is zeer waarschijnlijk dat als ze vandaag zouden proberen te beginnen, ze het nooit zouden redden. Het is jammer dat meer mensen niet weten welke bedrijven onafhankelijk zijn, bedrijven als Nature's Path en Bob's Red Mill.

Bob heeft eigenlijk iemand ingehuurd die specifiek is om buy-outaanbiedingen af te weren. Ze vertelden het gewoon aan mensen die 'nee' vroegen.' Ze hebben Bob zelfs nooit de bedragen verteld die hem werden aangeboden. Bob's Red Mill en Clif Bar zijn allebei in een aandelenbezitprogramma voor werknemers gegaan in plaats van alleen uit te verkopen aan de hoogste bieder."

Distributie Monopolies

De productie- en distributieonderdelen van de supply chain zijn enigszins mysterieuze componenten achter de schermen van het voedselsysteem die maar weinig mensen volledig begrijpen. Eerst moeten de basisingrediënten worden gemaakt en dan moet iemand ze combineren en in een doos doen. Vaak worden verschillende bedrijven ingehuurd om bepaalde stappen van het proces uit te voeren.

Wanneer u deze verantwoordelijkheden aan andere bedrijven delegeert, kunt u gemakkelijk problemen tegenkomen, zelfs als ze goedbedoeld zijn, omdat iedereen op zoek is naar manieren om kosten te besparen. Sommige ethisch gehandicapte bedrijven kunnen u bijvoorbeeld ondermaatse ingrediënten verkopen. Maar zelfs als de ingrediënten van hoge kwaliteit zijn, wordt het voedsel nog steeds verwerkt, wat de voedingswaarde van het voedsel beïnvloedt. Een deel van de oplossing is het helemaal opnieuw bereiden van uw voedsel. Dan kun je deze verborgen valkuilen omzeilen.

Vervolgens moet het voedsel worden gedistribueerd van de productiefaciliteit naar opslagfaciliteiten en uiteindelijk naar winkels. Howard legt enkele van de complexiteiten uit en het probleem met monopolisatie op dit gebied:

"Je krijgt dingen van punt A tot punt B, soms met koeling. In de jaren tachtig hadden we een coöperatief distributiesysteem. We hadden tientallen coöperatieve distributeurs in de Verenigde Staten die biologische en natuurlijke voedingsmiddelen verdeelden. Maar naarmate de industrie groeide, konden ze het niet bijhouden. Ze hadden niet het kapitaal om meer vrachtwagens en magazijnen te kopen, enzovoort.

Een bedrijf genaamd United Natural Foods dook binnen en verwierf in 2002 de twee grootste overgebleven coöperatieve distributeurs. Ze worden nu openbaar verhandeld. Hun belangrijkste klant is Whole Foods. Voor de bredere nationale distributie van voedingsmiddelen is er Sysco. Bij zowat elk restaurant waar je naar toe gaat, zie je een Sysco-truck.

Ze hebben één grote concurrent — VS. Voedsel. Op het moment dat ik het boek schreef, was Sysco van plan Amerikaanse. Voedsel. Dit betekent dat al deze mensen die hen tegen elkaar hebben opgezet om betere deals te krijgen, die optie niet zouden hebben.

Dit is een van die dingen die ik niet verwachtte, maar het was zo duidelijk dat er maar twee bedrijven op die schaal waren dat de Amerikaanse regering die acquisitie daadwerkelijk ongedaan maakte. Er zijn er dus nog twee, hoewel ze allebei een aantal andere kleinere distributeurs blijven overnemen."

Handige bronnen

Ook al zijn de feiten behoorlijk ontmoedigend, er is iets dat jij, je familie en vrienden kunnen doen om deze trieste stand van zaken te veranderen. Onthoud dat je een zeer krachtige bron — hebt, je kunt stemmen met je portemonnee, wat de ultieme scheidsrechter is van zakelijk gedrag. Howard beëindigt zijn boek met bronnen die je kunt gebruiken om beter opgeleide keuzes te maken, waaronder de volgende:

Buycott.com heeft zowel een website als een app waarmee u met uw portemonnee kunt stemmen door de geschiedenis en het eigendom van een product te leren, en bedrijven te vermijden die om verschillende redenen worden geboycot, zoals die met chocolade geproduceerd door kindslaven, of die met genetisch gemodificeerde ingrediënten

Meer informatie

Pak een exemplaar van Howard's boek voor meer informatie, "Concentratie en kracht in het voedselsysteem: wie controleert wat we eten?" Als je geïnteresseerd bent in meer details, zijn ze er allemaal. De boodschap om mee naar huis te nemen is dat je met je portemonnee moet stemmen en je echt moet inzetten om echt, onverwerkt voedsel te eten. Zo veranderen we uiteindelijk dit corrupte en vervormde voedselsysteem.

Zoals Howard opmerkt, is het aan ons allemaal om erachter te komen wie we steunen met ons zuurverdiende geld. In het beste geval, in de ideale wereld, zou iedereen beginnen met het verminderen van bewerkte voedingsmiddelen. Dat is echt de sleutel, want als je dat doet, zul je waarschijnlijk geen grote onderneming steunen, vooral als je lokaal koopt.

"We moeten echt beginnen met het vermijden van die grote bedrijven, deze 10 bedrijven die een derde van de verkoop van voedingsmiddelen en dranken in de Verenigde Staten beheersen en in sommige gevallen meer willen uitgeven, als het betekent dat u een product van hogere kwaliteit moet krijgen, of er minder van moet gebruiken, en kleinere en lokale en onafhankelijke bedrijven moet ondersteunen," zegt Howard.

Het is belangrijk om te beseffen dat we het gedrag van deze bedrijven kunnen veranderen. Ze zijn door investeerders gecontroleerd en beleggers willen winst. Als hun winst daalt, moeten ze reageren op publieke druk. Dit is hoe we veel van de giftige toevoegingen uit onze voedselvoorziening kunnen halen en hoe we GE-ingrediënten eruit zullen halen.

Het enige wat je hoeft te doen is dat soort producten niet kopen. Ze kunnen al deze uitgebreide systemen hebben opgezet en alle federale regelgevende instanties controleren, maar als mensen niet kopen, maakt dat allemaal niet uit. Daarnaast:

"Veel van deze grote bedrijven ontvangen enorme subsidies, direct en indirect. Een van de manieren waarop we dingen kunnen veranderen, niet alleen door alternatieven te zoeken en te ondersteunen, is door druk uit te oefenen op de regering om deze grote subsidies te beëindigen en het speelveld gelijk te maken," zegt Howard.

Bronnen en referenties

· ¹ Philip H. Howard, informatiegrafiek

· ² Michigan State University. College of Agriculture & Natural Resources

· ³ Bayer Global. Bayer sluit de overname van Monsanto. 7 juni 2018

· ⁴ UCSUSA.org, The Rise of Superweeds — En wat te doen (pdf)

· ⁵ US Census Bureau

Tijdelijke link: https://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2024/03/10/bigger-firms-control-global-food-system.aspx?ui=07ba04847d3da606336f089f0969627d79f1e004acb37b25456d0c6b44805309&sd=20210406&cid_source=wnl&cid_medium=email&cid_content=art6HL&cid=20240311Z2&foDate=false&mid=DM1538195&rid=2066398030

Hoe microgolven plastic overbrengen in uw voedsel

Analyse door Dr. Joseph Mercola 11 maart 2024

HET VERHAAL IN EEN OOGOPSLAG

· Wanneer u uw voedsel in magnetrons kookt, kunnen giftige chemicaliën naar uw voedsel migreren

· Onderzoekers van de Universiteit van Almería in Spanje testten in de handel verkrijgbare kant-en-klare aardappelen in plastic voedselcontainers die in de magnetron kunnen worden gekookt, vergeleken met die zonder plastic

· Significante migratie van plastic chemicaliën vond plaats toen de aardappelen in plastic verpakt in de magnetron werden gezet

· Een nieuwe, potentieel zeer giftige verbinding, ook gevormd in aardappelen die in de magnetron zijn gekookt in plastic voedselcontainers voor magnetrons

· Een van de eenvoudigste manieren om uw risico op blootstelling aan plastic uit uw voedsel te verminderen, is door te voorkomen dat u uw voedsel in plastic kookt

Supermarkten zijn gevuld met gemaksvoedsel, inclusief die verpakt in plastic, magnetrons die je in de magnetron kunt gooien om te koken wat erin zit. Hoewel ze zich een paar minuten van uw voorbereidingstijd voor het diner kunnen scheren, ruilt u mogelijk uw gezondheid in het proces.

Dit komt omdat wanneer u uw voedsel in magnetrons kookt, giftige chemicaliën naar uw voedsel kunnen migreren. Bovendien zijn de chemicaliën niet alleen de bekende gifstoffen waarvan bekend is dat ze in plastic voorkomen, maar ook een nooit eerder geïdentificeerde verbinding die wordt gemaakt wanneer aardappelen in plastic worden gedaan en worden vernietigd.¹

Microwaving in plastic veroorzaken ‘ Zeer uitgesproken ’ overdracht van chemicaliën

Onderzoekers van de Universiteit van Almería in Spanje vermoedden dat de energetische omstandigheden tijdens het koken in de magnetron de overdracht van chemicaliën van plastic naar het voedsel in nauw contact zouden kunnen vergroten.² Dus testten ze in de handel verkrijgbare kant-en-klare aardappelen in containers voor plastic voedsel (MPFC's) in de magnetron, vergeleken met die zonder plastic.

De studie omvatte aardappelen die in de magnetron in een plastic zak of glas waren gekookt, evenals aardappelen die in water boven vuur waren gekookt. Significante migratie van plastic chemicaliën vond plaats toen de aardappelen in plastic in de magnetron werden gezet.

"Het is aangetoond dat er een zeer uitgesproken migratie is van polypropyleenglycol (PPG) -polymeren van plastic zakken naar aardappelen … [en] alleen als ze in de magnetron worden gekookt in contact met het plastic. Dat wil zeggen, deze PPG's —, indien aanwezig in de zakken —, niet worden overgebracht naar het voedsel tenzij ze samen worden gekookt, zoals in de magnetron wordt gedaan," studieauteur Francisco José Díaz Galiano vertelde dit aan de krant El Pais.³

Het is mogelijk dat extra plastic verbindingen ook naar het voedsel migreren, merkten de onderzoekers op, aangezien "er chemische verbindingen zijn die het exclusieve resultaat zijn van het kookproces van de aardappel in contact met het plastic dat ook niet wordt waargenomen in de rauwe aardappel, of in degene gekookt in water, of in het gekookt in glas in de magnetron."⁴

Potentieel giftige verbinding wordt gemaakt wanneer aardappelen in plastic worden gegrild

Als je je ooit inherent achterdochtig voelde over de veiligheid van microgastbare kunststoffen, kan de tweede bevinding van de studie nog meer rechtvaardiging bieden. Kunststoffen bevatten synthetische foto-initiatoren, zoals 2-hydroxy-2-methyl-1-fenylpropaan-1-on (HMPP), die kunnen reageren met maltose, een natuurlijke component in aardappelen om een nieuwe verbinding te creëren.

"Hier laten we voor het eerst zien dat de plastic migranten die aanwezig zijn in materialen die met voedsel in aanraking komen, kunnen reageren met natuurlijke voedselcomponenten, wat resulteert in een verbinding die een UV-fotofotoinitiator combineert (2-hydroxy-2-methyl-1-fenylpropaan-1-on) met maltose van aardappelzetmeel; dit is vastgesteld na het koken van aardappelen in magnetronseerbare plastic voedselcontainers ", aldus de studie.⁵ Sprekend met El Pais, legde Díaz Galiano uit dat kunststoffen bevatten:⁶

"[S] synthetische foto-initiatoren, [die] reactieve verbindingen zijn die graag met elkaar in wisselwerking staan en iets vinden om mee samen te werken om nieuwe plastic moleculen te creëren, nieuwe polymeren die zullen ontstaan door het creëren van structuren die zich vermenigvuldigen en vermenigvuldigen.

De microgolfenergie op de tas lijkt een proces te veroorzaken waarvan het eindresultaat een combinatie is tussen een van die synthetische foto-initiatoren die worden gebruikt bij de synthese van kunststoffen — HMPP — en maltose, een natuurlijk bestanddeel gemaakt van het zetmeel van de aardappel."

Het nieuw geïdentificeerde maltosederivaat van HMPP werd alleen gevonden in aardappelen die in de magnetron waren gekookt in plastic voedselcontainers voor magnetrons:⁷

"Het voorlopig geïdentificeerde HMPP-maltosederivaat wordt alleen gevonden als aardappelen in de MPFC worden gekookt. De uitloging en overdracht van chemicaliën van FCM's [materialen die met voedsel in aanraking komen] naar voedsel wordt grondig beschreven in de literatuur en is ook aangetoond in dit werk …

Dit ondersteunt verder de bewering dat HMPP-maltose-derivatensynthese plaatsvindt op de aardappel tijdens het koken in de magnetron, aangezien vrije maltose vrijkomt uit zetmeel en de UV-foto-initiator migreert van de MPFC naar de aardappel tijdens dat proces."

Download dit artikel voordat het verdwijnt

Download PDF https://media.mercola.com/ImageServer/Public/2024/March/PDF/how-microwaves-transfer-plastic-to-your-foods-pdf.pdf

Nieuwe verbinding kan ‘ hoge toxiciteit ’ hebben

Het is niet bekend wat er in uw lichaam gebeurt wanneer het nieuw gevormde HMPP-maltosederivaat in uw aardappelen in de magnetron wordt geconsumeerd, maar de onderzoekers suggereerden dat het mogelijk "hoge toxiciteit" heeft." Ze baseerden dit op het feit dat het een Cramer-klasse III-structuur is, verwijzend naar de Cramer-beslissingsboom die wordt gebruikt om chemicaliën te classificeren in waarschijnlijkheid van lage, matige of hoge toxiciteit.⁸

"Cramerklasse III bevat structurele kenmerken die geen sterke aanvankelijke indruk van veiligheid mogelijk maken of zelfs aanzienlijke toxiciteit kunnen suggereren", aldus onderzoek gepubliceerd in Computational Toxicology.⁹ De onderzoekers merkten op dat de stof zich in organen kan ophopen en onbekende metabolisatieproducten kan vormen:¹⁰

"Deze classificatie is in overeenstemming met de gegevens die door het Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA) aan HMPP zijn verstrekt via de REACH-verordening, waarin het schadelijke karakter van de foto-initiator wordt vermeld. De korte, middellange en lange termijn effecten op de menselijke gezondheid van dit in situ gevormde maltosederivaat zijn onbekend.

Het is echter in het verleden aangetoond dat exogene moleculen worden gekoppeld aan glucosedelen om hun accumulatie in verschillende organen zoals de lever of de milt te verbeteren. Bovendien kan het, zodra het HMPP-maltosederivaat het lichaam binnenkomt, gedeeltelijke of volledige hydrolyse ondergaan, resulterend in maltose en / of HMPP, naast andere onbekende metabolisatieproducten.

De hier gepresenteerde resultaten blijven de vraag opwerpen hoe veilig voedsel gekookt in MPFC's (en voedsel verpakt in FCM's in het algemeen) is voor menselijke consumptie. De migratie van reeds bestaande bekende en onbekende stoffen, naast in situ gevormde verbindingen uit materialen die als veilig worden beschouwd, geeft aan dat er dringend strengere controles op deze materialen nodig zijn."

Bij het in de magnetron zetten van plastic voedselzakjes komen miljoenen microplastics vrij

Ander onderzoek heeft ook ontnuchterende bevindingen over plastic in de magnetron onthuld. Onderzoekers van de Universiteit van Nebraska onderzochten de vrijgave van microplastics en nanoplastics uit plastic containers en herbruikbare zakjes, inclusief die gebruikt voor babyvoeding, onder verschillende gebruiksomstandigheden.¹¹ Het verwarmen van de containers in de magnetron veroorzaakte de hoogste afgifte van microplastics en nanoplastics in het voedsel.

Na drie minuten microgolfverwarming brachten sommige kunststoffen tot 4,22 miljoen microplastic en 2,11 miljard nanoplastische deeltjes vrij uit slechts 1 vierkante centimeter van het gebied. "Exposure-modelleringsresultaten suggereerden dat de hoogste geschatte dagelijkse inname 20,3 ng / kg - dag was voor zuigelingen die magnetronwater dronken en 22,1 ng / kg - dag voor peuters die in de magnetron gesneden zuivelproducten uit polypropyleen containers consumeren," heeft de studie gevonden.¹²

Bovendien leidde het opslaan van de containers in de koelkast of bij kamertemperatuur tot het vrijkomen van miljoenen tot miljarden microplastics en nanoplastics over een periode van zes maanden. De wetenschappers voerden ook een in vitro onderzoek uit om de levensvatbaarheid van cellen te beoordelen, waaruit bleek dat microplastics en nanoplastics die vrijkomen uit plastic containers de dood van 76,7% veroorzaakten van menselijke embryonale niercellen met een concentratie van 1.000 μg / ml na 48 uur blootstelling.¹³

Andere studies hebben aangetoond dat blootstelling aan microplastics kan leiden tot celdood, immuunreacties en oxidatieve stress, evenals tot mogelijk cross cel membranen.¹⁴

84 van de 85 voedingsmiddelen bevatten plastic chemicaliën

Zelfs als je je eten niet in plastic in de magnetron zet, is de kans groot dat het wat plastic bevat. Consumentenrapporten testten 85 voedingsmiddelen, met twee of drie monsters van elk, voor bisfenolen en ftalaten, bekende hormoonontregelende chemicaliën. Bisfenol A (BPA) werd gevonden in 79% van de monsters, waaronder fruit, groenten, melk, vlees, zeevruchten, babyvoeding en meer.

Alle voedingsmiddelen waren verpakt, maar de materialen van de verpakking varieerden van blikjes en zakjes tot plastic en karton.¹⁵ Hoewel geen van de geteste producten BPA of ftalaten bevatte op niveaus die de in de Verenigde Staten en Europa vastgestelde drempels overschreden, is dit geen indicatie van veiligheid.

"[M] veel van deze drempels weerspiegelen niet de meest actuele wetenschappelijke kennis en beschermen mogelijk niet tegen alle mogelijke gezondheidseffecten", aldus Tunde Akinleye, zei een wetenschapper van Consumer Reports die toezicht hield op de tests. "We vinden het niet prettig om te zeggen dat deze niveaus in orde zijn. Dat zijn ze niet."¹⁶

Voedselverpakkingen hebben veel aandacht gekregen voor haar rol bij het besmetten van de voedselvoorziening, en terecht. Maar een deel van wat het plastic probleem zo alomtegenwoordig maakt, is dat blootstelling plaatsvindt bij elke stap van het voedselproductieproces — vanaf de boerderij.

Zwarte plastic, ook wel plastic mulch genoemd, is een primaire methode voor onkruidbestrijding voor veel biologische boeren, vooral voor tomaten-, peper- en meloenplanten. Veel gras en meerjarig onkruid kunnen niet door het plastic dringen, wat ook voorkomt dat zonlicht de grond raakt en de groei van onkruid stimuleert. Maar plastic mulch kan terug in de velden worden geploegd¹⁷ of toegevoegd aan stortplaatsen als meer plastic afval.

Plastic afval kan water en grond in de buurt van stortplaatsen verontreinigen, terwijl het verbranden van plastic afval ervoor zorgt dat de chemicaliën in de lucht vrijkomen. Microplastics van plastic afval komen in de omgeving terecht en planten kunnen weekmakers uit de grond halen, net als dieren, die kunststoffen in hun eigen voedsel en water consumeren. Tijdens de verwerking worden voedingsmiddelen blootgesteld aan een andere plastic ronde, merkt Consumer Reports op, onder meer via:¹⁸

· Pasteurisatie, waarbij hoge temperaturen uitloging kunnen versnellen

· Vinylhandschoenen, die meer dan een derde van de weekmakers kunnen bevatten

· Plastic slangen, gebruikt voor melk en oliën

· Transportbanden, die vaak geplastificeerd zijn

Hoewel de vertakkingen onbekend zijn, kunnen hormoon ontregelende chemicaliën in kunststoffen bijdragen aan meerdere gezondheidsproblemen, waaronder diabetes, obesitas, hart- en vaatziekten, bepaalde vormen van kanker, geboorteafwijkingen, vroeggeboorte, neurologische ontwikkelingsstoornissen en onvruchtbaarheid.¹⁹

Phthalate-syndroom, dat verwijst naar een aantal verstoringen van de reproductieve ontwikkeling van mannen die zijn waargenomen na blootstelling aan ftalaten in de baarmoeder,²⁰ is een ander risico.

Vermijd het koken van uw voedsel in plastic

Een van de eenvoudigste manieren om uw risico op blootstelling aan plastic uit uw voedsel te verminderen, is door te voorkomen dat u uw voedsel in plastic kookt. De onderzoekers van de Universiteit van Almería legden uit dat zelfs deze kleine stap kan helpen:²¹

"In wezen benadrukt dit werk het belang van alledaagse gewoonten in termen van blootstelling aan menselijke chemicaliën, met name door inname. Kleine veranderingen in de manier waarop maaltijden worden bereid, kunnen een significant effect hebben op de langdurige blootstelling aan chemicaliën, zoals blijkt uit de aanwezigheid van het in situ gevormde HMPP-maltosederivaat en de toegenomen overdracht van PPG's van de voedselverpakking op MPFC-microgolfaardappelen.

Zelfs als voor sommige van deze verbindingen kortdurende en acute toxiciteiten laag worden geacht, blijven hun langetermijneffecten bij subchronische of subletale concentraties, in combinatie met andere chemicaliën, onbekend."

U kunt uw blootstelling ook helpen verminderen door u bewust te worden van het plastic dat u dagelijks gebruikt — en waar u kunt bezuinigen.

Sommige stappen zijn eenvoudig, zoals het ruilen van plastic zakken, flessen, rietjes, keukengerei en voedselcontainers voor duurzamere, niet-plastic herbruikbare opties.

Je wilt ook zoveel mogelijk vers voedsel kiezen.

Vermijd fastfood en ultraverwerkt voedsel en kies in plaats daarvan die met minimale natuurlijke verpakkingen of glazen verpakkingen.

Bronnen en referenties

· ¹ Food Chemistry 15 augustus 2023, volume 417, 135852

· ² Food Chemistry 15 augustus 2023, volume 417, 135852, hypothese

· ^3, ^4, ⁶ El Pais 3 februari 2024

· ⁵ Food Chemistry 15 augustus 2023, volume 417, 135852, abstract

· ⁷ Food Chemistry 15 augustus 2023, volume 417, 135852, resultaten en discussie

· ⁸ Regulatory Toxicology and Pharmacology December 2015, Volume 73, Issue 3, Pages 971-984

· ⁹ Comput Toxicol. 2018; 7: 58 – 67

· ¹⁰ Food Chemistry 15 augustus 2023, volume 417, 135852, kookmodus die de chemische inname beïnvloedt

· ^11, ^12, ¹³ Environ. Sci. Technol. 2023, 57, 26, 9782 – 9792