mRNA-injecties veranderen de menselijke genetica op manieren die in verband zijn gebracht met kanker en auto-immuunziekten. Dat blijkt uit een recent Duits onderzoek.
mRNA Covid-vaccinaties van Pfizer en Moderna veroorzaken een ‘epigenetische’ verandering, schrijft Thomas Oysmüller. Genen in het DNA worden geactiveerd die de groei van tumoren kunnen bevorderen. Deze veranderingen zijn op de lange termijn een cruciaal onderdeel van de menselijke genetica en worden in verband gebracht met ontstekings- en auto-immuunziekten, maar ook met kankersoorten zoals leukemie en hersentumoren. Een recent artikel van de Universiteit van Keulen wijst op deze veranderingen.
Het artikel, getiteld “Persistent epigenetic memory of SARS-CoV-2 mRNA immunity in monocyte-derived macrophages“, is peer-reviewed en vorige week gepubliceerd. Het onderzoek zou kunnen helpen om “ ontstekingsziekten te verklaren die voorkomen bij een klein aantal gevaccineerde personen”, schrijven de onderzoekers.
Het doel van de studie was om het immuungeheugen na mRNA-behandeling te onderzoeken. Ze onderzochten veranderingen in de chromosomen van macrofagen [immuuncellen] bij mensen die mRNA Covid-injecties hadden gekregen. Deze immuuncellen circuleren in het bloed en vallen vreemde virussen of bacteriën aan. De wetenschappers ontdekten veranderingen in een belangrijk deel van het macrofaagchromosoom, het histon.
Deze ontdekking wordt echter geprezen voor de mRNA-behandeling. Hieruit zou blijken dat de mRNA-vaccinatie zes maanden bescherming biedt. Een booster zorgt er vervolgens voor dat de overeenkomstige immuuncellen snel weer op peil komen. De bovenstaande zin wordt slechts terloops besproken in de bespreking van het artikel,
In tegenstelling tot DNA zelf bevatten histonen niet de eigenlijke genetische informatie, maar geven ze er structuur aan. Het wordt vaak omschreven als een trommel waar het DNA omheen gewikkeld is. Alex Berenson vervolgt:
Histonen spelen een cruciale rol bij de verwerking van genetisch materiaal. Als ze dicht bij elkaar liggen, is het DNA dat ze bevatten moeilijk bereikbaar. Hierdoor kan de celmachinerie die het DNA gebruikt om eiwitten te maken, de proteïne niet bereiken. Als de histonen verder uit elkaar liggen, kunnen de cellen het DNA actiever verwerken of transcriberen, wat kan leiden tot tumorgroei.
In een discussie met externe reviewers die gelijktijdig met het werk werd gepubliceerd, wezen de onderzoekers erop dat de veranderingen die zij vonden “zeer waarschijnlijk” plaatsvinden in de cellen van het beenmerg, de bron van alle bloedcellen. Hun bevindingen komen op een moment dat andere onderzoekers melding maken van een stijgend aantal sterfgevallen door leukemie, een bloedkanker, in het sterk gevaccineerde Japan.
In het onderzoek in Keulen gaven de onderzoekers geen enkele aanwijzing dat mRNA-gestuurde histonveranderingen ook zouden kunnen optreden in een nog belangrijker onderdeel van het immuunsysteem: de beenmergstamcellen die monocyten en alle andere bloedcellen produceren.
De specifieke verandering die de onderzoekers van de Universiteit van Keulen vonden, wordt ‘histon 3 lysine 27 acetylering’ genoemd, afgekort als H3K27ac. Het is bekend dat de H3K27ac-afwijking bij verschillende soorten kanker voorkomt en wetenschappelijk wordt besproken.
Alex Berenson wijst op een recent Chinees onderzoek dat “de genetische mutaties en epigenetische mechanismen onderzoekt waarmee H3K27ac kan bijdragen aan verschillende vormen van kanker… [en] toekomstige richtingen voor kankerbehandeling die gericht kunnen zijn op H3K27ac.” In het najaar gaven Poolse onderzoekers een soortgelijk overzicht: “Histone-acetylering … reguleert de genexpressie [en] wordt geassocieerd met het ontstaan, de ontwikkeling en de progressie van kanker”, schreven ze. In deze studie werd met name opgemerkt dat de H3K27ac-afwijking is aangetroffen bij leukemie en andere vormen van kanker, waaronder glioom, een dodelijke vorm van hersenkanker.
De Keulse publicatie stelt dat de H3K27ac-veranderingen in veel chromosomale regio’s voorkomen. Ook vonden ze enkele maanden na de vaccinatie veranderingen in macrofagen. Dit is vooral interessant omdat macrofagen normaal gesproken na één tot twee weken sterven:
“We konden aantonen dat SARS-CoV-2 mRNA-vaccinatie uitgebreide en aanhoudende H3K27ac-veranderingen induceert bij de promotoren [een specifieke regio op het chromosoom die de DNA-transcriptie bevordert] van kortlevende macrofagen.”
In het artikel wordt deze aanhoudende verandering geïnterpreteerd als bewijs voor een langetermijneffect van mRNA-behandeling tegen Covid-19. De risico’s, waaronder de risico’s gerelateerd aan kanker, worden niet besproken.
In een discussie met een recensent die hen vroeg om “voorbeelden te geven van herprogrammering van HSC’s [stamcellen] in het beenmerg en uit te leggen hoe dit de veranderingen op de lange termijn zou kunnen verklaren,” antwoordden ze echter dat ze dachten dat het “zeer waarschijnlijk” was dat de mRNA-vaccins hetzelfde type veranderingen in stamcellen veroorzaakten als ze hadden gevonden in macrofagen.
Waarom de Duitse onderzoekers deze mogelijkheid niet in hun werk hebben genoemd, is onduidelijk. Een verzoek van Berenson bleef onbeantwoord.
Bron: https://dissident.one/duitse-studie-mrna-verandert-menselijke-genetica
