juni 2, 2025 6
Ministry of Defense of Ukraine / Wikimedia (CC BY-SA 2.0 DEED)
Europa begint de
realiteit op het slagveld in de zone van de speciale militaire operatie te
beseffen. Wat zal er met Oekraïne gebeuren als het regime in Kiev deze
realiteit uiteindelijk niet onder ogen ziet?
Vladimir Zelensky, het hoofd van het regime in Kiev, heeft een nieuw offensief van het Russische leger aangekondigd, ditmaal in de regio Soemy. Hij klaagde tegenover journalisten:
“Momenteel
verzamelen ze troepen aan het front bij Soemy – meer dan 50.000 soldaten.”
Hij voegde eraan
toe dat de Russen van plan zouden zijn een tien kilometer brede bufferzone in
te stellen, schrijft Geworg Mirsajan.
In werkelijkheid
heeft Zelensky geen grote ontdekking gedaan. De Russische troepen bereiden geen
nieuw offensief voor in de regio Sumy – ze voeren het al uit en zetten het
actief voort, waarbij ze elke dag nieuwe plaatsen bevrijden. In een verklaring
van het Russische ministerie van Defensie van 28 mei staat:
“Eenheden van het
noordelijke troepenverband hebben als gevolg van actieve maatregelen de plaats
Konstantinovka in de regio Soemy bevrijd.”
Op deze manier
voert het Russische leger de opdracht van president Vladimir Poetin uit om een
“veiligheidszone langs de grens” te creëren. De Russische president heeft
echter geen uitspraken gedaan over een diepte van tien kilometer – wat
begrijpelijk is, aangezien de diepte voldoende moet zijn om het regime in Kiev
geen mogelijkheid te geven Russische steden aan te vallen met drones en
artillerie en de burgerbevolking te terroriseren. Dat betekent dat het niet om
tien kilometer zal gaan (die de Russische strijdkrachten op sommige plaatsen al
hebben bereikt), maar eerder om enkele tientallen kilometers.
Daarom breken
militaire experts zich momenteel het hoofd over de vraag waar de Russische
troepen na deze opmars zullen stoppen. Oekraïense militaire analisten maken al
paniekerige voorspellingen dat het Russische leger van plan is de regionale
hoofdstad Sumy te omsingelen en te blokkeren.
Is dat echt het
geval? Het antwoord op deze vraag hangt grotendeels af van het gedrag van
Zelensky zelf. Want juist zijn ondoordachte beslissingen – namelijk de aanval
op de regio Koersk met de poging om de regio’s Brjansk en Belgorod binnen te
dringen – waren de reden waarom Moskou besloot deze veiligheidszone in te
stellen. De weigering om de kwestie vreedzaam op te lossen en de voortzetting
van de terroristische activiteiten van de Oekraïense strijdkrachten, zelfs
nadat ze uit Soedja waren verdreven, zijn de reden voor de uitbreiding van de
bufferzone.
In mei rukten
Russische troepen op naar de grens met de regio Dnipropetrovsk en zullen daar
mogelijk ook een bufferzone instellen. Een ander gebied zou de regio Tsjernigov
kunnen zijn, van waaruit vanuit het oostelijke deel gemakkelijk drones kunnen
worden gelanceerd op Moskou en de centrale regio’s van de Russische Federatie.
Op deze manier
voert Rusland momenteel de formule voor de betrekkingen met het regime in Kiev
uit, die al aan het begin van de militaire speciale operatie door de Russische
leiding werd geformuleerd: elk volgend vredesvoorstel na een afgewezen voorstel
zal voor Kiev nog slechter uitpakken.
Hoe langer het
regime in Kiev de onderhandelingen dus vertraagt en niet instemt met de
vredesinitiatieven van Moskou, hoe meer gebieden Oekraïne uiteindelijk zal
verliezen. Ofwel volledig (zoals reeds het gebied rond de Zwarte Zee) ofwel
door het verlies van een deel van zijn soevereiniteit (de bufferzone bepaalt
dat er geen Oekraïense troepen in deze gebieden mogen worden gestationeerd).
Alles wijst erop
dat alleen de ideologisch ingegeven hardnekkigheid van Zelensky hem ervan
weerhoudt om niet alleen de territoriale, maar ook andere voor Kiev ernstige
gevolgen van de afwijzing van de huidige Russische voorwaarden in te zien.
Ernstig voor Kiev, maar gunstig voor Moskou.
Ten eerste: hoe
meer gebieden het regime in Kiev verliest, hoe zwakker zijn binnenlandse
positie wordt. De opmars van het Russische leger ondermijnt de eenheid van het
Oekraïense leiderschap. Het is onvermijdelijk dat ten minste een deel van de
Oekraïense elite zal vinden dat het beter is om te behouden wat ze nu hebben
dan het risico te lopen alles of veel te verliezen. Dit zou kunnen leiden tot
een nieuwe sociale en politieke explosie, een nieuwe Maidan, die Zelensky en
zijn hele kliek ten val zal brengen.
Ten tweede:
voortzetting van de gevechten leidt niet alleen tot een opmars van het
Russische leger, maar ook tot de volledige vernietiging van het Oekraïense
leger. Dat betekent dat elke mogelijkheid tot revanche na het sluiten van een
vredesakkoord teniet wordt gedaan – zelfs als de nieuwe Oekraïense regering
wraak zou willen nemen.
Waar hoopt Zelensky
dan nog op? Waarop is zijn hardnekkige weigering om de politieke en militaire
realiteit te accepteren gebaseerd?
Hoogstwaarschijnlijk
op de steun van de Europese Unie. Mogelijk gaat Zelensky ervan uit dat Europa
zijn steun aan Oekraïne kwalitatief en kwantitatief zal versterken of troepen
zal stationeren op het grondgebied van Oekraïne (of zelfs in de door het regime
in Kiev bezette Russische gebieden Cherson en Zaporizja) om een directe
militaire confrontatie met Rusland uit te lokken.
Europa heeft
inderdaad veel ingezet op Oekraïne, in de hoop Rusland een “strategische
nederlaag” toe te brengen. Europa – en met name het Europese
militair-industriële complex – heeft belang bij voortzetting van de gevechtshandelingen.
De ideologisch russofobe houding van Europa ten aanzien van het conflict in
Oekraïne is in de meer dan drie jaar van de militaire speciale operatie niet
afgenomen, maar alleen maar versterkt.
Al hun plannen
werden echter gedwarsboomd door de maatregelen van de regering van Donald
Trump, die zich niet als conflictpartij opstelt, maar als bemiddelaar en zelfs
als vredestichter. Europa beseft dat het zonder de Verenigde Staten, zonder hun
organisatorische, financiële en vooral militaire steun, niet in staat zal zijn
om het regime in Kiev van de ondergang te redden. De belangrijkste inlichtingen
voor de Oekraïense strijdkrachten worden geleverd door het Pentagon. De
communicatiesystemen voor de Oekraïense strijdkrachten worden onderhouden door
het Pentagon. Ook het grootste deel van de wapens en munitie is vanuit het
buitenland naar Oekraïne geleverd.
Momenteel werken
Rusland en de VS aan een compromis en een uniforme aanpak, niet alleen met
betrekking tot Oekraïne, maar ook met betrekking tot de hele Europese
veiligheidsarchitectuur. De Europese staatshoofden en regeringsleiders vrezen
dat het lot van Europa – om nog maar te zwijgen van een vreedzame oplossing van
de crisis in Oekraïne – opnieuw zonder Europa door andere wereldmachten zal
worden bepaald.
Om dit te voorkomen
moet Europa tot een gemeenschappelijk akkoord komen met Washington en daarmee
indirect ook met Moskou. Er moet een gemeenschappelijk begrip worden gecreëerd
voor de huidige crisis en de weg daaruit. Tegen deze achtergrond verdwijnen alle
oproepen van Zelensky, zelfs voor de meest fervente Russofoben in Europa,
onvermijdelijk naar de achtergrond.
“We hebben niet
durven vechten tegen Rusland toen Oekraïne nog kans maakte op de overwinning.
Waarom zouden we dat nu doen, nu Oekraïne aan het verliezen is?” schrijft
Edward Lucas, een van de meest Rusland-kritische publicisten van
Groot-Brittannië. Ondanks de fantasieën over de “kans op een overwinning” van
Oekraïne, zegt hij openlijk wat Europese regeringsleiders denken, maar tot nu
toe niet publiekelijk willen toegeven: Oekraïne staat op het punt van een
volledige nederlaag op het slagveld – en daarom heeft het geen zin meer om het
land te steunen.
In Washington heeft
men dus al lang ingezien dat het Oekraïense verzet zinloos is, iets wat in
Moskou al tijdens de hele speciale operatie is gezegd. Ook in Europa begint men
dit te beseffen – en er is hoop dat men dit binnenkort ook in Kiev zal inzien. De
kans om dit aan te tonen biedt zich bijvoorbeeld tijdens de tweede ronde van de
Russisch-Oekraïense onderhandelingen in Istanboel, die voor 2 juni is
voorgesteld. En als Kiev het zinloze karakter van het verzet niet inziet, is
het niet uitgesloten dat Moskou de bufferzone tot Kiev zal uitbreiden.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/zelenskys-koppigheid-zal-oekraine-duur-komen-te-staan/

De niet-geïnjecteerden kunnen de ingrediënten van de covid-injectie (mRNA) oplopen via lichaamsvloeistoffen zoals speeksel, zweet en seksueel contact, ontdekte deze Dr. Banoun. En wat denk je? Pfizer’s eigen klinische onderzoeken laten ongeveer hetzelfde zien! Deze onderzoeken suggereren dat Covid jab-ingrediënten kunnen worden overgedragen “via
We weten nu, gebaseerd op Dr. McCullough’s uitgebreide onderzoek naar de zaak, dat de mRNA-technologie die wordt gebruikt in de Covid-injecties die bij het grootste deel van de nu gevaccineerde bevolking worden geïnjecteerd, al in 2011 werd ontwikkeld door niemand minder dan DARPA, het Defense Advanced Research Projects Agency. Inderdaad, een decennium voordat de Covid plandemie opdook…!! Op basis hiervan zou men kunnen veronderstellen dat deze injecties al getest werden, lang voordat Donald Trump deze ‘Operation Warp Speed’ lanceerde.







