maart 13, 2024 9
Schwoaze / Pixabay
Tien jaar geleden
waarschuwden wetenschappers van het Imperial College dat de brandrisico’s van
windturbines werden gebagatelliseerd: Op basis van destijds verzamelde gegevens
stelden ze dat er tien keer meer windturbines in brand vlogen dan werd
gerapporteerd. Brandende windturbines vormen een gevaar voor de gezondheid: de
koolstofvezels van de wieken ontbinden bij blootstelling aan hoge hitte en
kunnen bij inademing de longblaasjes binnendringen. De gevolgen:
ontstekingsreacties, fibrose, kanker, schrijft Vanessa Renner.
In juli 2014 publiceerden wetenschappers van het Imperial College een artikel over het onderschatte brandrisico van windturbines. Het team kwam tot de conclusie dat er tien keer meer branden waren dan werd gerapporteerd. Ze moesten het doen met onvolledige gegevens en ontdekten dat er gemiddeld 11,7 branden per jaar werden gerapporteerd – in werkelijkheid braken er echter elk jaar meer dan 117 branden uit in windturbines. Op dat moment waren er wereldwijd ongeveer 200.000 windturbines.
Volgens de Global
Wind Energy Council waren er tegen het einde van 2020 wereldwijd al 700.000 windturbines – en de uitbreiding gaat
onverminderd door. Als je het nieuws in Duitsland volgt, kom je steeds weer
berichten tegen over brandende turbines: eind februari brandde er een in
Clausnitz in Saksen, begin februari stond een windturbine in Brake in Nedersaksen in brand, in januari brandde
er een turbine bij Seelow (Brandenburg), een bij Greifswald
(Mecklenburg-Vorpommern), een bij Demmin (ook Mecklenburg-Vorpommern) en nog een
windturbine in de Eifel.
https://www.facebook.com/clausnitzgegenwind/posts/879389354197780
De update van vandaag van de
Clausnitz windturbine: We hebben weer een paar foto’s ontvangen die met een
drone zijn genomen. Al het materiaal dat daar nu ontbreekt, ligt verspreid over
onze weilanden. We hebben het hier over enorme afmetingen, want deze
windturbines zijn niet in centimeters te meten.
Vlak ernaast staan andere turbines van dezelfde leeftijd. Moeten we erop
voorbereid zijn dat dergelijke incidenten deel gaan uitmaken van het dagelijks
leven hier, of zullen ze mettertijd ontmanteld worden?
“Smerige vezels”
Deze branden
veroorzaken niet alleen enorme kosten, ze vormen ook een gezondheidsrisico
waarvan de meeste burgers zich waarschijnlijk niet bewust zijn door de
voortdurende “windenergie is goed voor de wereld”-propaganda. Dit komt doordat
de meeste windturbines in geval van brand niet geblust kunnen worden en dus
“gecontroleerd moeten afbranden.” Dit maakt de koolstofvezels die worden
gebruikt in rotorbladen, gondelbehuizingen en remvoeringen tot een echt gevaar,
omdat ze afbreken bij temperaturen boven 600 graden Celsius en fragmenten vormen
die zo klein zijn dat ze inadembaar zijn: ze kunnen worden ingeademd en de
longblaasjes binnendringen. Daar kan het lichaam ze echter niet verwijderen of
afbreken. Als reactie kunnen ontstekingen en uiteindelijk specifieke
tumoren ontstaan – vergelijkbaar met asbestvergiftiging. Elke ingeademde vezel
brengt het risico met zich mee dat er zich een kankercel ontwikkelt.
De brandweer zet
het gebied rond windturbines die vlam hebben gevat meestal af binnen een straal
van 500 meter. Het is echter onduidelijk of dit voldoende is en of de
resulterende vezelfragmenten zich veel verder zullen verspreiden door weer en
wind. Brandweerlieden dragen speciale beschermende uitrusting bij het werken
aan brandende windturbines, maar andere hulpdiensten en omstanders zijn vaak
onbeschermd tegen de vezels.
Tegen deze
achtergrond wordt de strijd van ideologisch gedreven politici tegen de
afstandsregels tussen windturbines en woonwijken steeds explosiever. Buiten
branden komen ook voortdurend koolstofvezeldeeltjes vrij door slijtage aan de
rotorbladen. Het gevaar van deze deeltjes wordt vaak ontkend en er wordt
aangevoerd dat ze niet voldoen aan de WHO-definitie van kritische vezels
(“deeltjes met een lengte van meer dan 5 µm, een diameter van minder dan 3 µm
en een lengte-diameterverhouding van meer dan 3 op 1”): Deze grootte mag alleen
worden bereikt in het geval van brand. Over het algemeen is er echter een
gebrek aan gegevens die bewijzen dat ze onschadelijk zijn.
In de loop der jaren verliest elke
afzonderlijke windturbine honderden kilo’s koolstofmicrovezels door slijtage
aan de bladranden, die in het milieu terechtkomen, in de grond regenen en zo in
de drinkwater- en voedselcyclus terechtkomen. – Dat wist ik tot voor kort niet.
Inadembare
vezelfragmenten kunnen ontstaan tijdens een groot aantal productieprocessen van
koolstofvezels, dus de veiligheid van dit materiaal staat steeds meer ter
discussie. We herinneren ons dat het gebruik van asbest ook lange tijd
gebruikelijk was – totdat het bouwmateriaal werd verboden vanwege de
kankerverwekkende eigenschappen. Een ingenieur die deze kwestie onderzocht,
vertelde het Karlsruher Institut für Technologie in 2022: “Als
de fragmenten inhaleerbaar, moeilijk oplosbaar en ook stijf zijn, kan het
immuunsysteem er moeilijk mee omgaan. Dit kan leiden tot ontstekingen, fibrose
en andere secundaire ziekten, waaronder kanker. Het is een feit dat deze
fysisch-chemische kenmerken voor het beoordelen van toxisch potentieel ook van
toepassing zijn op koolstofvezelfragmenten.”
Wat vooral problematisch
is, is dat dergelijke vragen de Duitse regering niet lijken bezig te houden in
haar windenergiemanie. Het is grotendeels onduidelijk hoeveel ton
koolstofvezels er precies worden gebruikt en kunnen vrijkomen in verschillende
windturbinemodellen. Als je bedenkt hoe terughoudend politici zijn om de
bijwerkingen van bepaalde vaccins toe te geven, wordt het duidelijk dat de
potentiële gezondheidsrisico’s van ons favoriete groene statussymbool ook beter
ontkend kunnen worden.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
