Voormalig arts-epidemioloog Willem Lijfering werkte tijdens de eerste coronagolf in een groot academisch centrum. “Wat ik zag gebeuren, klopte niet.” Hij trok aan de bel, bij het ziekenhuis en bij de gezondheidsinspectie IGJ, maar werd niet gehoord.
“Ik wil niet medeplichtig zijn aan deze misdaad. Als de IGJ niet wil luisteren, dan vertel ik het wel op een andere manier,” schrijft hij in een essay. Op de website van BVNL, de partij van Wybren van Haga, is een passage uit het essay gepubliceerd.
Volgens Lijfering werden mensen ten onrechte als COVID-19-patiënten behandeld, met alle gevolgen van dien. In de periode maart-juni 2020 werd longembolie bijvoorbeeld behandeld met beademing en isolatie (en remdesivir, hydroxychloroquine) omdat men dacht dat er sprake was van een luchtweginfectie (Covid), in plaats van longembolie (waarvoor je levensreddende antistollingstherapie dient te geven).
Eén mogelijkheid
Zijn uitspraken bij zijn werkgever leidden tot niets, waarna hij zijn ontslag indiende. De meldingen die hij deed bij de inspectie leverden ook niets op.
Omdat de IGJ niet met zijn meldingen aan de slag gaat, ziet Lijfering maar één mogelijkheid: dit tot een publieke zaak maken. “Er is sprake van medische nalatigheid op grote schaal en dat moet aan het licht komen.” Lijfering heeft samen met BVNL een Woo-verzoek ingediend bij het ministerie van VWS.
Simpelweg niet normaal
Wat hij in het ziekenhuis heeft meegemaakt, is ‘simpelweg niet normaal’. “Maar IGJ speelt stommetje en laat niets van zich horen. Het is de zwijgcultuur zoals je die overal in het medische bestel vond en vindt. Voorbeelden te over en dat begint zeker niet bij Covid. Wat ik in het ziekenhuis tussen 2020 en 2021 heb meegemaakt, is ronduit traumatisch. En zo hoor ik dat ook terug van andere spijtoptanten binnen het ziekenhuis.”
Wat in het ziekenhuis gebeurd is, in zoverre hij het kan overzien, een aaneenschakeling geweest van stupiditeit, ijdelheid, machtswellust en vooral: niet willen luisteren naar een ander geluid.
Misdadig
“Dat is stom, maar menselijk. […] Misdadig wordt het als het zwijgen, tegen beter weten in, wordt aangehouden in de hoop dat Covid wel voorbijgaat. Covid gaat niet voorbij. De oversterfte en chronische ziekten ten gevolge van de prik zijn te ernstig. Om het te zien: daarvoor hoef je inmiddels geen epidemioloog meer te zijn. Ik heb voorbeelden in mijn eigen omgeving te over. En ik hoor ook andere mensen. Het onder het tapijt vegen van meer dan een miljoen extra doden in alleen al de EU (and counting) krijgt zelfs de meest gelikte prater niet voor elkaar.”
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
