juni 28, 2024 6
Pixabay
In 2004 stelden twee
Zweedse onderzoekers in een ingezonden brief in het European Journal of Cancer
Prevention dat 1997 een merkwaardig jaar was in Zweden. Het werd gekenmerkt
door een verslechtering van de volksgezondheid en de opkomst van
elektrogevoeligheid als een groeiende bron van zorg. Hun bevindingen stuitten
op weerstand van de overheid en volksgezondheidsinstanties.
Gisteren publiceerde Arthur Firstenberg een nieuwsbrief waarin het belang werd benadrukt van de bevindingen zoals beschreven in de brief uit 2004, schrijft Rhoda Wilson.
Elektrogevoeligheid staat ook bekend als overgevoelig voor
elektriciteit (“EHS”). Deze aandoening treft steeds meer mensen in Zweden, maar
ook in andere landen zoals Zwitserland en de Verenigde Staten.
Het onderzoek van Olle Johansson en Örjan Hallberg benadrukte
de mogelijke gezondheidseffecten van elektromagnetische velden (“EMV”),
waaronder hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid, huiduitslag en nog veel meer.
Hun onderzoek toonde de noodzaak aan van verder onderzoek naar
de oorzaken van deze gezondheidsproblemen, maar hun bevindingen stuitten op
weerstand van de overheid en gezondheidsautoriteiten. In de woorden van Hallberg:
“Onze deskundige autoriteiten lijken uiterst onwillig om te proberen de oorzaak
te achterhalen omdat grote financiële belangen dan in het gedrang kunnen
komen.”
We konden de brief van Johansson en Hallberg niet vinden in het European
Journal of Cancer Prevention. Hallberg publiceerde hem echter in 2015 op
ResearchGate. Hieronder belicht Arthur Firstenberg het
belang van hun brief en daaropvolgende bevindingen.
Doe
alstublieft nu uw mobiele telefoons weg
Door Arthur Firstenberg
Het belangrijkste en meest genegeerde medische onderzoek ter
wereld werd in 2004 gepubliceerd door Olle Johansson, een wetenschapper aan het
Karolinska Instituut (het instituut dat de Nobelprijs voor geneeskunde
toekent). De andere auteur was Örjan Hallberg en de titel was ‘1997 – Een
merkwaardig jaar in Zweden’. In de herfst van 1997 nam het aantal zieken in elk
van de 21 provincies van het land niet langer af, maar begon het abrupt toe te
nemen.
1997- A Curious Year in Sweden, Brief aan de
redacteur van het Europees Tijdschrift voor Kankerpreventie van 13 december
2004 (geüpload op ResearchGate op 31 maart 2015)
Het aantal mensen dat langer dan een jaar als ziek geregistreerd
stond, was aan het dalen en bereikte in juli 1997 een laagterecord met 43.256
mensen. De maand daarop keerde die trend plotseling om en begon sterk te
stijgen. In december 2003 bedroeg het aantal langdurig zieken 135.318.
Het aantal ziekteverzuimers, dat jarenlang sterk was gedaald,
begon ook plotseling te stijgen. Het steeg van een dieptepunt van 118.530 in
augustus 1997 naar 309.124 in februari 2003.
Het aantal geregistreerde mensen met belastingsletsel (pijn in
de nek, schouders, rug, enz.) verdubbelde tussen 1997 en 2001.
Het aantal zelfmoordpogingen door jongeren steeg met 30% tussen
1998 en 2001.
De jaarlijkse incidentie van prostaatkanker begon sterk te
stijgen en steeg tussen 1997 en 2004 met 32%. In Stockholm is het aantal nieuwe
gevallen van prostaatkanker bij mannen van 50-59 jaar vernegenvoudigd.
Het aantal ernstig gewonden bij verkeersongevallen, dat gestaag
was gedaald, steeg van 400 in 1996 tot 1.200 in 2004. Het aantal
verkeersongevallen met buschauffeurs steeg van minder dan 150 in 1997 naar 250
in 2003.
De hersteltijd na borst- of hartoperaties begon te stijgen in
1997.
Het aantal sterfgevallen door de ziekte van Alzheimer begon in
1997 te stijgen en het aantal sterfgevallen door andere neurologische
aandoeningen begon drastisch toe te nemen.
Wat veranderde er in Zweden in de herfst van 1997? Digitale
mobiele telefoons (GSM 900 en 1800) werden geïntroduceerd voor de hele
bevolking. schreven Hallberg en Johansson:
In 1997 introduceerden veel grote bedrijven draadloze
kantoortelefoonsystemen. Eén daarvan heet GSM-in-Office en werkt op 900 MHz …
De werknemers moesten de mobiele telefoon gebruiken voor alle gesprekken, in
veel gevallen voor lange gesprekken. Dus vanaf 1997 werden veel werknemers
blootgesteld aan microgolfstraling tijdens alle werkuren van kleine
basisstations, naast de sterkere straling van hun handsets tijdens al hun
gesprekken. – 1997- A Curious Year in Sweden,
Brief aan de redacteur van het Europees Tijdschrift voor Kankerpreventie van 13
december 2004 (geüpload op ResearchGate op 31 maart 2015)
De auteurs concludeerden dat volgens hun gegevens de
mobiele telefoons, en niet de gsm-masten, verantwoordelijk
waren voor de drastische achteruitgang van de gezondheid van de Zweedse
bevolking.
Vóór 1997 was het aantal geregistreerde ziektedagen per persoon
groter in dichtbevolkte gebieden dan in dunbevolkte gebieden. Na 1997 was het
omgekeerd: plattelandsbewoners waren plotseling zieker dan stadsbewoners. Dit
gold voor alle gegevens die ze bekeken – kort- en langdurige ziekten;
ongevallen, moorden en zelfmoorden; verwondingen en ziekten gerelateerd aan de
werkplek; hersteltijden van borst- en hartchirurgie; en ziekten van het
zenuwstelsel.
Ze merkten op dat er in minder bevolkte gebieden minder straling
is van mobiele torens, maar meer straling van een mobiele telefoon: de mobiele
telefoon moet zijn vermogen verhogen om verbinding te houden.
De enige ziekte die dit patroon niet volgde was prostaatkanker:
deze piekte evenveel bij stads- als plattelandsbewoners. De auteurs
concludeerden dat mobiele telefoons niet de oorzaak waren van prostaatkanker,
maar ze hadden het mis.
De hersenen, de borst, het hart en het zenuwstelsel worden van
dichtbij blootgesteld aan een mobiele telefoon wanneer deze aan staat en in
gebruik is. De prostaat daarentegen wordt van dichtbij blootgesteld wanneer de
telefoon in iemands zak zit en op stand-by staat, in vliegtuigmodus staat of
uitgeschakeld is; de telefoon zendt op die momenten nog steeds straling uit,
maar de straling is niet afhankelijk van de afstand tot een basisstation en is
daarom hetzelfde in de stad en op het platteland.
In 2009 verslechterde de gezondheidssituatie in Zweden nog
steeds. Hallberg en Johansson onderzochten hetzelfde terrein nog grondiger in
een artikel met de titel ‘Schijnbare dalingen in Zweedse
volksgezondheidsindicatoren na 1997 – Zijn ze te wijten aan verbeterde
diagnostiek of aan omgevingsfactoren?’ Zij ontdekten
dat alle trends uit hun eerdere artikel zich hadden voortgezet. Bovendien
ontdekten ze het volgende:
·
Het percentage pasgeborenen met hartproblemen begon na 1998 toe
te nemen en was in 2007 bijna verdubbeld.
·
Tussen 1997 en 2005 verdubbelde de incidentie van longkanker
onder oudere mannen en vrouwen.
·
De incidentie van melanoom in het gezicht bij jongere mensen
steeg tussen 2000 en 2006 met 40%.
·
De leeftijdsgestandaardiseerde incidentie van Alzheimersterfte
steeg met bijna 300% tussen 1998 en 2008. En het steeg met ongeveer 8000% sinds
1979, twee jaar nadat Apple de personal computer uitvond en iedereen dagelijks
urenlang aan een computerscherm werd blootgesteld. De toename werd sterker
nadat de bevolking mobiele telefoons kreeg. Vóór de personal computer was de
incidentie van Alzheimer sterfte ongeveer 0,1 per 100.000 mensen in de jaren
1970 en daarvoor.
Het
gebruik van mobiele telefoons explodeert samen met de bijbehorende
gezondheidseffecten
Toen ik op 17 juli 1996 bij Pelda Levey aanklopte en zei: “We
hebben werk te doen”, had niemand die ik kende een mobiele telefoon en wi-fi
was nog niet uitgevonden. Bomen waren de hoogste structuren buiten de steden en
ze krioelden van de vogels, insecten en wilde dieren. Zelfs de bomen in mijn
Brooklyn-buurt werden bezocht door wilde papegaaien.
Het is nu 28 jaar later. In drie decennia van activisme door de
Cellular Phone Task Force en honderden andere organisaties is de wereld van
bijna geen mobiele apparaten naar 17.000.000.000 mobiele apparaten gegaan. De
straling die ze produceren, samen met de straling die ze alle mobiele torens en
satellieten dwingen te produceren, heeft de meeste insecten, vogels en wilde
dieren op deze planeet uitgeroeid en de meerderheid van de menselijke bewoners
ziek gemaakt. Wie van ons slaapt goed, denkt helder en lijdt niet aan één of
meer ademhalings-, neurologische, hart-, spijsverterings-, stofwisselings-,
artritis- of psychologische kwalen, of aan kanker of diabetes?
Het
aantal beroertes in China is meer dan
verdubbeld sinds de komst van mobiele telefoons. Het aantal gevallen van
diabetes is wereldwijd verviervoudigd. Een miljard mensen lijdt aan obesitas.
De enorme toename van diabetes en obesitas is puur het gevolg van de vertraging
van de stofwisseling door een verstoring van de elektronenstroom in ieders
mitochondriën. 60% van alle Amerikanen heeft
tegenwoordig een of meer chronische ziekten. Een derde van de wereldbevolking heeft
meer dan vijf aandoeningen en minder dan 5% van de mensen wereldwijd heeft geen
gezondheidsproblemen. Het aantal medicijnen dat jaarlijks in de VS wordt
voorgeschreven is gestegen van 1,5 miljard in de jaren 90 naar 4 miljard in 2009 en 7 miljard in 2022. 42% van de oudere volwassenen in
de VS gebruikt vijf of meer geneesmiddelen op recept, meer dan drie keer zoveel
als voordat er mobiele telefoons waren. 70% van alle Amerikaanse volwassenen gebruikt
dagelijks een of meer geneesmiddelen op recept.
Als er 17.000.000.000 mobiele apparaten op aarde zijn in de
handen van mensen die rond de planeet reizen in vliegtuigen en auto’s en ze
overal “nodig” hebben, zal geen enkele hoeveelheid organiseren, protesteren,
procederen of wetgeving iets veranderen. Je mobiele telefoon minder gebruiken
ook niet. Als je ook maar één keer per
jaar een noodoproep van één minuut wilt kunnen doen, moeten alle zendmasten op
aarde op je wenken worden bediend en de hele levende schepping 24/7 bestralen.
Zolang het maatschappelijk aanvaardbaar is om een mobiele telefoon te
gebruiken, in het openbaar of in je eigen huis, zijn honderden miljoenen mensen
die er ernstig door gewond zijn geraakt, waaronder ikzelf, veroordeeld tot een
eenzaam leven van eeuwigdurende marteling, niet in staat om te socialiseren, in
hun levensonderhoud te voorzien, naar de film te gaan, naast je te staan in de
rij bij de supermarkt, te reizen, naast je te wonen of zelfs maar een huis te
hebben, totdat ze sterven of zelfmoord plegen – wat te veel van mijn vrienden
en contacten al hebben gedaan.
Zelfs mensen die weten wat hen doodt, begrijpen het niet echt.
Mobiele telefoons zijn zo normaal geworden dat zelfs mensen die zichzelf “EHS”
noemen ze gebruiken. Ze helpen onze
wereld en zichzelf om zeep. Ze proberen voortdurend te ontsnappen aan een aanval
die ze zelf in de hand hebben en zichzelf en anderen aandoen.
De
meeste telefoontjes en e-mails die ik nu ontvang komen van mobiele telefoons
Er
belde een vrouw die net een plug-in apparaatje had gekocht om haar te
beschermen tegen de straling van mobiele telefoons. Ze belde met een mobiele
telefoon.
Een
verpleegkundige belde en vroeg naar een therapie om de effecten van EMV’s te
verminderen. Hij belde met zijn mobiele telefoon die hij 25 cm van zijn hoofd
houdt en waaraan hij “schijven” heeft bevestigd om de straling te
“neutraliseren”.
Een
vrouw die zei dat ze EHS had, belde op op zoek naar een arts die een diagnose
kon stellen zodat ze niet juryplichtig hoefde te zijn. Ze belde met haar
mobiele telefoon.
Een
vrouw e-mailde me vanaf haar iPhone en vroeg om informatie over de gevaren van
zendmasten om mee te nemen naar een gemeenteraadsvergadering.
Een
man e-mailde me vanaf zijn Android en wilde iets doen om te voorkomen dat er
nog meer satellieten worden gelanceerd, om insecten te beschermen tegen de straling
en om te voorkomen dat hij ’s nachts wordt bestraald, zodat hij kan slapen.
Een
vrouw belde me vanuit een klein dorp dat omringd is door nationale bossen. Ze
zei dat ze elektrisch gevoelig is, niet kan slapen en wil weten hoe ze zichzelf
kan beschermen. Ze belde me met haar mobiele telefoon. Ze vertelde me dat haar
man niet gevoelig is, maar toen ik haar vroeg naar zijn gezondheid, zei ze dat
hij constant rugpijn heeft, de hele tijd uitgeput is en andere kwalen heeft.
Een
vrouw die in haar auto woont liet me een bericht achter. Ze zei dat ze al
anderhalf jaar een “wi-fi vluchteling” is. Ze belde met haar mobiele telefoon
en vroeg me te antwoorden door haar een sms te sturen.
Een
vrouw liet een bericht voor me achter waarin ze zei dat ze “holistisch” is,
“volledig organisch” en “geen chemicaliën gebruikt”. Ze liet me zowel haar
mobiele nummer als dat van haar man na.
Er
belde een filmmaker die een film over mijn werk wil maken. Hij belde me met
zijn mobiele telefoon. Hij heeft knieprothesen gehad en heeft kanker. “Waar
zijn de libellen, kameleons, hagedissen en vogels waar ik mee opgroeide?” vroeg
hij me.
Een
vrouw belde omdat ze hulp wilde bij het verslaan van wetgeving die de plaatsing
van zendmasten zou stroomlijnen. Ze belde met haar mobiele telefoon.
Een
vrouw die bezorgd is over de effecten van een nabijgelegen zendmast op haar
kinderen belde met haar mobiele telefoon.
Een
dokter belde om te zeggen dat ze extreem elektrogevoelig is en dat ze een
artsengroep aan het oprichten is. Ze belde met haar mobiele telefoon.
Er
belde een arts met milieugeneeskunde als specialiteit, die zich zorgen maakt
over draadloze communicatie op de school van haar kinderen. Ze belde me met
haar mobiele telefoon.
Een
vrouw e-mailde me vanuit Australië dat zij en haar zoon elektrogevoelig zijn en
in een gemeenschap wonen waar de enige wi-fi in een gemeenschappelijke schuur
is. Ze maakt zich zorgen over de plannen om Starlink in de gemeenschap te
installeren. Ze e-mailde me vanaf haar mobiele telefoon.
Een
vrouw belde me op om te vertellen dat haar zoon zo ernstig is aangetast door
elektromagnetische vervuiling dat hij niet meer kan lopen en in het ziekenhuis
ligt. Ze belde me vanaf haar mobiele telefoon en zei dat haar zoon alleen een
mobiele telefoon heeft.
Er
belde een man die zei dat hij al jaren overgevoelig is voor EMV’s en dat hij
een intentionele gemeenschap aan het vormen is met “huizen voor gevoelige
mensen”. Hij belde me met zijn mobiele telefoon.
Mensen begrijpen niet dat een mobiele telefoon dezelfde straling
uitzendt als een zendmast en dat de straling zich net zo ver verspreidt.
-
Dat als je je mobiele telefoon 20 meter van je af legt, je aan
evenveel straling wordt blootgesteld als eender welke zendmast.
-
Dat mobiele torens alleen genoeg straling uitzenden om de mobiele
telefoons die op dat moment in gebruik zijn te laten werken.
-
Dat wanneer je belt of een sms verstuurt, de dichtstbijzijnde
toren (of satelliet) alleen voor jou frequenties inschakelt en je hele buurt
(of hele stad) en alles en iedereen die daar leeft bestraalt, alleen maar zodat
jij kunt bellen of sms’en.
-
Dat alleen al het bezit van een mobiele telefoon, hoe weinig je
hem ook gebruikt, vereist dat alle mobiele torens en satellieten op aarde er
zijn zodat je telefoon het doet als je hem nodig hebt.
-
Dat als je genoeg belt in een gebied met slechte mobiele
telefoondiensten, je provider verplicht is om daar een zendmast neer te zetten.
-
Dat één enkel gsm-gesprek permanente schade aan je hersencellen
veroorzaakt.
-
Dat het uren of dagen kan duren voordat je lichaam is hersteld
van een gesprek van twee minuten, als dat al gebeurt.
-
Dat afstand je niet beschermt. Dat je straling niet kunt
“neutraliseren”.
-
Dat er geen “veilige frequenties” zijn. Dat je telefoon gemaakt
is van zeldzame aardmineralen die gedolven zijn door kindslaven in Congo.
-
Dat de bereidheid om mobiele telefoons te gebruiken zorgt voor
de ondergang van vaste lijnen – en van vogels, insecten en wilde dieren.
-
Dat wanneer je om wat voor reden dan ook je telefoon aanzet, je
iedereen martelt die toevallig bij je in de buurt woont of is, of ze het nu
weten of niet.
-
Dat een mobiele telefoon straling uitzendt, zelfs als hij uit
staat.
-
Dat het enige verschil tussen “elektrogevoelige” mensen en
andere mensen is dat “gevoelige” mensen weten wat hen ziek maakt en andere
mensen niet weten wat hen ziek maakt.
In de jaren dat ik medicijnen studeerde, bezocht ik elke herfst
een holistische gezondheidsconferentie van een week in San Diego, georganiseerd
door de Mandala Society. Ik heb daar bijzondere mensen gehoord en ontmoet. Ik
ontmoette Ilana Rubenfeld, met wie ik later trainde en van wie ik de body mind
healing methode ging beoefenen. Ik ontmoette Moshe Feldenkrais, wiens methode
van genezen ik later ook bestudeerde en waarvan ik een leraar werd. Ik
ontmoette Olga Worrall, een verbazingwekkende genezeres. Ik ontmoette Swami
Rama, Milton Trager, Ram Dass, John Lilly en Joseph Chilton Pearce.
Maar er was één spreker wiens naam ik me niet herinner die een
blijvende indruk op me maakte. Hij was een pastor en hij sprak over
technologie. Als je hout verzamelt en twee stokjes tegen elkaar wrijft om vuur
te maken, zei hij, dan weet je precies wat het licht produceerde en hoe het
ontstond. Maar als je een lichtschakelaar omzet, weet je alleen dat er ergens
een elektriciteitscentrale is en dat het licht is gaan branden, maar je kent de
tussenliggende stappen niet, of de gevolgen van die stappen, dat, zei hij, is “het falen van het midden”. En dat is
de ondergang van onze beschaving en onze wereld.
Zoals ik zes jaar geleden in Taos, New Mexico, tegen een publiek
zei, zijn we als de aap die zijn hand niet uit de pot kan krijgen tenzij hij de
pinda loslaat. We grijpen hem steviger vast dan ooit. We zijn in de pot gezogen
en het deksel sluit zich over ons heen en verstikt ons. We moeten onze mobiele telefoons nu loslaten. Niet nadat je
erachter bent hoe, wat misschien wel nooit zal gebeuren. Gooi hem eerst weg en zoek dan uit hoe je zonder kunt leven. Je zult
niet alles kunnen doen wat je nu doet, maar je zult leven alsof de wereld er
morgen nog is. We hebben geen tijd tot volgend jaar; we vermoorden onszelf nu.
Gooi het weg, vertel iedereen die je kent dat je het doet en waarom en vertel
hen hetzelfde te doen. Het is de enige manier waarop wij en onze kinderen en de
dieren en planten om ons heen – degenen die er nog zijn – zullen overleven.
En neem contact met me op om deze wereldwijde inspanning om de samenleving te
de-mobiliseren te helpen organiseren.
Kom
in Actie
Sluit je aan bij ons netwerk van People
Without Cell Phones.
De enige manier om de vraag naar bandbreedte te verminderen die
de aarde in een gigantische computer verandert, met alle levende wezens erin
geëlektrocuteerd, is stoppen met het gebruik van mobiele telefoons. Niet om ze
minder vaak te gebruiken, maar om ze weg te gooien. De mogelijkheid om ze te
gebruiken, hoe onregelmatig ook, vereist dat de hele planeet wordt bestraald.
Sluit je alsjeblieft aan bij ons netwerk door een lokale afdeling te vormen
waar je woont.
Je kunt je eigen regels opstellen, maar het is belangrijk om
persoonlijk samen te komen. Neem contact met me op als je hulp nodig hebt en
laat me weten dat je ermee bezig bent.
Ons doel is om een groeiende wereldwijde aanwezigheid te creëren
van gemeenschappen die geen mobiele telefoons gebruiken.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws.
6 REACTIES
Lijkt
me een onmogelijke opdracht…ik weet anders niet hoe en wat ik hiermee moet
omgaan.. tenzij een laptop of …neen ik weet het totaal Niet… dit bericht nog
eenmaal (of meer) lezen en herlezen..tja 🤷
Ik
leef als 40+-er al 20 jaar zonder mobiele telefoon.
Eerlijk zeggende dat het wel steeds moeilijker wordt.
Het is hoofdzakelijk angst en gemak waardoor mensen
een mobiel hebben en er niet zonder denken te kunnen.
Ik
gebruik wel elke dag computer en ik heb wel een vaste
telefoon met antwoordapparaat en via messenger kunnen
ze mij redelijk snel bereiken. Ik denk niet dat ik moeilijker
bereikbaar ben doordat ik geen mobiele telefoon heb.
Ik denk altijd maar zo als ik onderweg ben, ben ik weg en
kan ik je doorgaans toch niet helpen.
Mijn kinderen zijn het gewend.
De rest van de informatiestroom kan wel even wachten.
Verder
denk ik meer vanuit de omgeving meekrijg.
En leg ik eerder contact met de medemens,
wanneer ik even ergens moet wachten.
Dat vind ik positief.
Ik
denk dat de overheid tegenspartelt omdat het mobieltje nu gebruikt wordt als de
bewaker van de slaaf. (En dit gaat niet minder maar juist meer worden.) Daarom
kunnen ze van de leiding de waarheid niet zeggen.
Mensen kúnnen nog steeds af van die duivel van dat mobieltje, maar ze denken
vaak dat het niet kan. Dan verliezen ze hun baan, prestige, vrienden,
geloofwaardigheid, enzovoorts. Het is net als mode. Men maakt je wijs dat je
voor gek loopt als je achter loopt en iedereen lijkt dat te geloven. Men
schaamt zich want op die schaamte wordt ingespeeld. Ja, je loopt dan misschien
wel achter misschien, zou je zeggen, maar het is eigenlijk voorlopen, als je
dat ding mijdt, denk ik.
Dat ‘men’ dat niet begrijpt is hún probleem. Niet iedereen kan techniek
begrijpen. (Ze staren mij bij een balie soms met een ongelovige blik aan aan
als ik meld dat ik zo een ding niet gebruik. Ze kunnen me wel bellen, zeg ik
dan.)
Tja, het is dus nét als met mode. De mensen zijn te simpel om het gevaar te
zien en nare mensen maken daar vreselijk misbruik van. We worden eigenlijk
gewoon door achterbuurters die zich voordoen als zijnde o zo netjes, gigantisch
in de maling genomen. Gewoon ordinair tuig is het, die er achter zit. Normaal
mijd ik dat soort, maar ‘het’ dwingt zich als een warme scheet, als vervelende
steekvliegen, als vlooien aan je op. Ze zijn te lui om zelf te werken, dat is
de makke van tuig. Daarom willen ze rijk zijn. Door luiheid.
Wat
zegt de wet eigenlijk over zelfbescherming tegen tuig van de richel dat te luis
is om zelf te werken? De politie waarschuwen en vragen actie te ondernemen? Die
lijken zich een beetje ‘dom’ te houden. En dan? Naar de rechter? Of mag je je
zelf beschermen? En hoe? Het is verdomd vervelend dat je niet lekker je leven
kunt leiden omdat die complot-smeders andere mensen dom houden en onderwijl
vullis over ons uitstrooien en er nog aan verdienen ook. Tuig!
Wij
hebben alles aan een kabel: laptops, telefoon en ook nooit een
smartphone/iphone gehad. Ik functioneer al mijn hele leven zonder smartphone,
dus ik heb er geen nodig. Alleen een 2G mobiele telefoon voor het ontvangen van
SMS-codes om ergens in te loggen. Maar ik bel daar nooit mee. Leven zonder smartphone
is dus wel degelijk mogelijk. Als iedereen zijn smartphone weg doet, kan de
overheid de pot op.
Ik
lees hier dat ‘een mobiele telefoon ook straling veroorzaakt als hij uitstaat’
…Dat moet men mij toch eens uitleggen ! ‘Uitstaan’ is volgens mij toch niet
hetzelfde als stand by ?
Dat de
batterijen niet zo maar te verwijderen zijn is dan kennelijk met opzet zo
ontworpen
