augustus 6, 2024 6
billycm / Pixabay
Het recht op voedsel, een concept dat in de internationale wetgeving is vastgelegd als een fundamenteel mensenrecht, is lange tijd een hoeksteen geweest van het beleid van de Verenigde Naties (VN). Het mensenrecht op voedsel werd formeel erkend in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 1948 en het Internationaal Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten (ICESCR) van 1966. Regeringen kwamen ooit samen om het recht op een adequate levensstandaard, inclusief voldoende voedsel, te waarborgen en ze eisten van staten dat ze maatregelen namen om dit recht te garanderen. Tegenwoordig voeren de Verenigde Naties en andere intergouvernementele organisaties echter beleid in dat landbouwactiviteiten bedreigt, het moeilijker maakt om voedsel te verbouwen, de toegang tot cultureel geschikt voedsel beperkt en de kosten opdrijft van bepaald voedsel dat in de ogen van de elite niet “duurzaam” is.
De oorspronkelijke humanitaire bedoelingen van de VN worden vervangen door snode klimaatagenda’s
De Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) werd in 1945 opgericht om de wereldwijde voedselzekerheid te garanderen. Het motto van de organisatie was “Fiat panis” (Laat er brood zijn). De FAO, met hoofdkantoor in Rome en 195 lidstaten, speelt een cruciale rol in het bevorderen van landbouwpraktijken en het aanpakken van voedselonzekerheid. De centrale rol van de FAO in de Green Revolution van de jaren 1960 en 1970 heeft de wereldwijde voedselproductie aanzienlijk gestimuleerd, vooral in Azië en Latijns-Amerika. De milieukosten van dit tijdperk, zoals bodemvervuiling en de opkomst van resistente plagen, benadrukken echter de complexe afwegingen die gemaakt moeten worden om voedselzekerheid te garanderen, schrijft Lance D Johnson.
Van oudsher gericht op het verlichten van voedselonzekerheid in lage- en middeninkomenslanden, vernietigen de Verenigde Naties (VN) nu systematisch het recht op voedsel door het aannemen van klimaatveranderingsbeleid dat wereldwijd de productie van voedsel, meststoffen en energie bedreigt. Om deze redenen is de huidige VN ontworpen om het moeilijker te maken om voedsel te betalen, terwijl het langzaam de bevolking doodt door honger en ondervoeding (ziekte).
De klimaatveranderingsagenda van de VN bedreigt de voedselzekerheid wereldwijd
De klimaatagenda van de VN, vooral na het Raamverdrag van de VN inzake Klimaatverandering van 1992, heeft in toenemende mate het voedselbeleid beïnvloed en de kosten van energie, kunstmest, vlees en uiteindelijk de voedselprijzen opgedreven. De nadruk op monocultuur en het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen door de landbouw heeft geleid tot beleid dat de voedseldiversiteit en toegankelijkheid beperkt, wat vooral gevolgen heeft voor traditionele diëten.
Een meer controversieel aspect van het voedselbeleid van de VN is de promotie van “duurzame gezonde voeding” door de FAO en de WHO. Deze richtlijnen, die voortkomen uit de wereldwijde agenda voor klimaatverandering, pleiten voor bepaalde soorten plantaardige voeding en ontmoedigen de consumptie van vlees, zuivel en andere dierlijke producten.
De FAO en de WHO hebben prioriteit gegeven aan voedingsrichtlijnen die de CO2-uitstoot van de voedselproductie verminderen. Deze aanpak weerspiegelt een vorm van cultureel kolonialisme, waarbij een klimaatveranderingsagenda wordt opgelegd aan diverse wereldbevolkingen met lang gevestigde voedseltradities. Dit klimaatveranderingsbeleid ondermijnt lokale voedselpraktijken en het recht op een cultureel passend dieet. Het opleggen van deze richtlijnen negeert de historische en culturele betekenis van traditionele diëten en gaat voorbij aan de nutritionele voordelen van dierlijk voedsel. Tot overmaat van ramp zijn de plantaardige diëten die aan de verschillende culturen van de wereld worden opgedrongen vaak gebaseerd op monocultuurlandbouwpraktijken en wordt er geen rekening gehouden met de biodiversiteit en voeding van inheemse planten. De klimaatveranderingsagenda van de VN en het World Economic Forum zet ook de toon voor de ontwikkeling van synthetisch vlees en een voedselindustrie die insecten in voedselproducten verwerkt.
PCR-fraude en lockdown tirannie verergeren honger en ondervoeding wereldwijd
De FAO houdt samen met andere VN-organisaties toezicht op de voedselzekerheid door middel van rapporten zoals de State of Food Security and Nutrition in the World (SOFI). Ondanks de opmerkelijke vooruitgang die decennia geleden is geboekt in het terugdringen van de honger in de wereld, heeft de centralisatie van de overheid en de wijdverspreide acceptatie van tirannieke voorstellen geleid tot nieuwe uitdagingen. Een van de nieuwste uitdagingen zijn vooraf geplande “pandemieën” die worden verergerd door fraude met PCR-tests. Het massale gebruik van PCR-testen voor coronavirussen vormde de basis voor lockdowns en verdere beperkingen tijdens het COVID-19 schandaal. Deze lockdowns verstikten uiteindelijk de voedselindustrie en bedreigden de mogelijkheden voor mensen om in hun levensonderhoud te voorzien en zich voedsel te veroorloven.
Lockdowns en beperkingen van de autonomie van de assemblage en het bedrijf benadrukten de kwetsbaarheid van de wereldwijde voedselsystemen, wat leidde tot wijdverspreid verlies van banen en inkomensvermindering, terwijl miljoenen in extreme armoede en honger terechtkwamen. Secretaris-generaal van de VN Antonio Guterres’ was totalitair in zijn aanpak, hij onderdrukte menselijke activiteiten, controleerde beweging en gedrag en discrimineerde de “ongevaccineerden” uit de samenleving. Dit resulteerde in onnodige economische ontberingen en het verlies van de mogelijkheid voor miljoenen mensen om in hun levensonderhoud te voorzien.
Voorlopige evaluaties schatten dat de lockdowns wereldwijd tussen 83 en 132 miljoen mensen hebben toegevoegd aan het aantal ondervoede mensen. Ondanks deze ernstige gevolgen hebben de VN en haar organisaties, waaronder de FAO, in hun reactie vaak nagelaten om de rol van de lockdownmaatregelen in het verergeren van voedselonzekerheid en ondervoeding, die leiden tot ernstige ziekten, kritisch aan te pakken. Deze lockdowns en beperkingen zullen doorgaan onder het mom van “de planeet redden” van de klimaatverandering. Om deze redenen zullen miljoenen mensen meer honger lijden en ondervoed raken onder het totalitaire VN-beleid dat wereldwijde hongersnood en voedseltekorten veroorzaakt onder het mom van “de planeet redden.”
