In een dystopische morele omkering van de op regels gebaseerde internationale orde is het leven nu angstaanjagender dan de dood.
februari 16, 2025 4
Пресс-служба Президента Российской Федерации / attribute www.kremlin.ru / Kremlin.ru / Wikimedia / (CC BY 4.0)
Toen het Britse
staatsgecontroleerde nieuws zijn lunchuitzending op Valentijnsdag opende,
meldde de hoofd internationale correspondent van de BBC dat de
Veiligheidsconferentie van München werd geconfronteerd met haar “grootste
crisis” in haar eenenzestigjarig bestaan.
Dit kwam naar aanleiding van het telefoongesprek van president Trump met president Poetin op 12 februari, om te praten over het beëindigen van de oorlog in Oekraïne, schrijft Ian Proud.
Buitengewoon, ...... discussies over het beëindigen van een oorlog die aan beide kanten meer dan een
miljoen mensen heeft gedood of verwond, werd geframed als een internationale
crisis.
Een crisis die nog
groter en catastrofaler was dan de oorlog in Vietnam, de genocide van Pol Pot
in Cambodja of de Sovjettanks die Afghanistan binnenrolden.
Erger dan de
onderdrukking van het Plein van de Hemelse Vrede of het conflict op de Balkan.
Erger dan 9-11, de
gedwongen uitlevering van terreurverdachten en de illegale Amerikaanse en
Britse invasie van Irak in 2003.
Erger dan de Hamas
terroristische aanval van 7 oktober 2023 en de Israëlische genocide in Gaza die
daarop volgde.
Verbazingwekkend
genoeg verhief de BBC-verslaggever het vooruitzicht van de broodnodige vrede
tot een angstfactor ver voorbij de horizon van de moderne geschiedenis die
gekenmerkt wordt door het lijden van miljoenen.
In een dystopische
morele omkering van de op regels gebaseerde internationale orde is het leven nu
angstaanjagender dan de dood.
Elk aspect van het telefoongesprek werd in diskrediet gebracht:
dat het negentig minuten duurde in
plaats van de zestig minuten die Volodymyr Zelensky kreeg; dat president Trump
eerst met president Poetin belde voordat hij met de Oekraïense leider sprak.
Dit belichtte eens
te meer een eenvoudige en onvermijdelijke waarheid over de moorddadige oorlog
in Oekraïne.
Dat de Oekraïense
cabal in Kiev met zijn westerse betaalmeesters doodsbang is voor de gevolgen
van vrede.
Voor Zelensky
betekent vrede een verlies van macht en autoriteit.
Geen journalisten
meer die aan zijn lippen hangen.
Geen staande
ovaties meer bij grote evenementen in het westen.
Geen huur meer.
Geen afranselingen
en busificaties meer van door de pers opgejaagde burgers.
Terugkeer naar
scheren en normale zakelijke kleding.
Voor westerse
leiders en journalisten betekent het een angstaanjagende afrekening met falen.
Falen in het
voorkomen van oorlog.
Falen om te winnen.
Een catastrofaal
falen van de wil op het altaar van moedwillige verwaandheid.
De oorlog in
Oekraïne is een catastrofe voor Europa, verwoestender dan alles wat er sinds de
Tweede Wereldoorlog is gebeurd.
En toch willen de
meeste politieke leiders dat de oorlog doorgaat.
Persoonlijk rouw ik
om elke Oekraïner en Rus die is omgekomen in een bloedbad dat binnen een maand
na het begin had moeten eindigen, sterker nog, dat nooit had mogen beginnen.
Kiezen voor vrede
is niet de kant van Rusland kiezen of Oekraïne haten. Het is, of zou moeten
zijn, om beide landen te helpen opbloeien en vreedzaam naast elkaar te bestaan,
na jaren van geconstrueerde en volkomen onnodige conflicten en haat.
En toch, terwijl
deze oorlog voortduurt, terwijl de met klamme handpalmen bedekte pontificatoren
van de BBC grimassen opzetten bij het verschrikkelijke dodental, zijn zowel
zij, westerse leiders als Zelensky zelf medeplichtig aan een campagne om elke
mogelijkheid tot dialoog en onderhandelingen om een einde te maken aan deze
waanzin te voorkomen.
Westerse burgers,
gehypnotiseerd door een niet aflatende lawine van staatspropaganda, zijn
voortdurend voorgelogen om te geloven dat alleen Rusland vrede afwijst.
Eerst kregen ze te
horen dat we Oekraïne moesten steunen zolang dat nodig was.
Toen het te lang
duurde, kregen we te horen dat we Oekraïne moesten steunen voor de lange
termijn.
Toen het duidelijk
werd dat Oekraïne aan het verliezen was op het slagveld, kregen we te horen dat
we hen niet mochten laten verliezen en dat alleen meer geld en wapens zouden
helpen.
Maar toen het geld opraakte, kregen
we te horen: “Maak je geen zorgen, we kunnen ze het geld lenen.”
Toen we niet genoeg
wapens konden produceren, kregen we te horen, ‘ah, dat komt omdat we niet
genoeg uitgeven aan defensie. Laten we nog meer uitgeven.
En toen mensen
vroegen: “Nou, waarom onderhandelen we niet gewoon?” kregen we te horen:
“Zelensky wil echt onderhandelen, maar dwing hem niet om met Poetin te praten,
want dat is sowieso illegaal in Oekraïne.
Voor elke
onafhankelijke waarnemer is het op zijn minst sinds het mislukte tegenoffensief
van 2023 duidelijk dat Oekraïne op geen enkele manier kon winnen.
Dus werden er
conferenties georganiseerd en kregen we te horen dat Rusland geen plaats aan
tafel verdient. Deze Potemkin-vredestenten boden een opzichtig geschilderde
dekmantel voor voortdurende gevechten en het vermijden van vrede.
Er werd ons verteld
dat, hoewel Rusland niet was uitgenodigd, Zelensky echt vrede wilde en dat hij
een overwinningsplan had om die vrede te bewerkstelligen.
Maar toen bleek dat
zijn plan gewoon weer een verzoek was om te blijven vechten met gratis westerse
wapens.
‘Nee, nee, dat is
het niet.’ zouden westerse commentatoren zeggen. ‘We zetten Zelensky in de
sterkste positie om te onderhandelen.’
Terwijl Oekraïne de
hele tijd aan het verliezen was op het slagveld.
De onlogica van de
berichtgeving in de media bracht ons verder in verwarring.
Rusland verliest,
maar kan morgen Letland binnenvallen.
Rusland heeft bijna
geen troepen meer, maar toch meer dan Oekraïne.
Rusland is
bankroet, maar we nemen hun schepen in beslag omdat ze te veel verdienen.
In plaats van naar
vrede te streven, bleef het westerse establishment liegen en elke suggestie van
een compromis afwijzen.
Oekraïne wordt
overrompeld en daarom moeten we Zelensky in een sterkere positie brengen.
Dwing Zelensky niet
om met Poetin te onderhandelen, want dat zou overgave zijn.
We hebben Zelensky
veel te veel macht gegeven om te beslissen wanneer hij naar vrede moet streven,
terwijl het al te lang overduidelijk is dat hij dat nooit heeft gewild.
Als hij de keuze
had, zou Zelensky nooit een vredesakkoord sluiten dat zijn politieke carrière
tot een verpletterend einde zou brengen.
Politici hebben de
neiging om zichzelf te dienen en Zelensky is niet anders. Hij is opgeblazen met
onze Europese gebakken lucht.
Deze week heeft
president Trump een enorme emmer post-Super Bowel ijskoude Gatorade over het
hoofd van Zelensky en het politieke establishment in Europa gegoten.
Iedereen is nu koud
en leeggelopen.
Toch is er NIETS
aan het standpunt van Trump dat we niet wisten toen hij in november 2024 werd
gekozen.
Oekraïense
toetreding tot de NAVO moet van de baan, Zelensky moet de ongemakkelijke
waarheid slikken dat hij verloren gebied niet zal terugwinnen, Amerikaanse
troepen komen niet helpen, het moorden moet stoppen en Europa moet zijn eigen
veiligheid regelen.
De langverwachte
terugkeer van de geschiedenis vond plaats op 12 februari 2024 en de aarde beeft
nog steeds in München.
Wanneer de paniek
in de mainstream afneemt, hoop ik dat de journalisten zich zullen realiseren
dat het leven beter is wanneer we goede relaties met elk land nastreven en
stoppen met het vermoorden van mensen voor een zinloze politieke zaak. Het is
tijd om een einde te maken aan deze volstrekt zinloze dwaasheid in Oekraïne.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/de-geschiedenis-maakte-een-achterstallige-terugkeer-op-12-februari/
