De prestaties van de meeste batterijen nemen na een paar jaar merkbaar af. Bovendien vormen de winning van grondstoffen, de korte levensduur en de problematische afvalverwerking een steeds grotere belasting voor het milieu. Een nieuwe ontwikkeling doorbreekt deze grenzen: de kernbatterij levert constante energie – zonder opladen, zonder onderhoud en tientallen jaren lang. Ondanks de radioactieve bron wordt het als verrassend veilig beschouwd ( winfuture: 27.03.25 ).
Kernbatterij als antwoord op de zwakheden van conventionele batterijen
De klassieke lithium-ionbatterij bereikt steeds meer zijn fysieke en ecologische grenzen. Prestatieverlies, hoge oplaadkosten en problematische recyclingprocessen zorgen ervoor dat er steeds meer naar alternatieven wordt gezocht. Daarom richten onderzoekers en bedrijven hun aandacht op nucleaire technologieën. Bètavoltaïsche batterijen maken gebruik van het verval van radioactieve stoffen om gedurende lange tijd elektriciteit op te wekken – in miniatuurformaat.
Een Chinees bedrijf, Betavolt, ontwikkelt een serieklaar product: de BV100. Deze kernbatterij ter grootte van een munt is gebaseerd op nikkel-63 en voorziet kleine apparaten tot wel 50 jaar lang van stroom. Zuid-Koreaanse wetenschappers vertrouwen daarentegen op koolstof-14. Beide varianten zijn gebaseerd op hetzelfde principe: radioactief verval produceert elektronen die in halfgeleiders een continue stroombron genereren.
Veiligheid door gerichte afscherming
Het idee om radioactieve stoffen in het dagelijks leven te gebruiken, roept al snel bedenkingen op. Maar de technische implementatie beperkt de risico’s tot een minimum. Een dunne aluminiumplaat schermt de vrijkomende bètastraling volledig af. Dit betekent dat de batterijen zelfs in gevoelige medische toepassingen gebruikt kunnen worden.
De structuur van deze energieopslagapparaten is eenvoudig maar effectief: een radioactieve emitter stoot bètadeeltjes uit die elektriciteit opwekken in een halfgeleiderabsorbeerder. Hoewel de prestaties laag blijven, zijn ze voor speciale toepassingen ruim voldoende. Deskundigen benadrukken: “Je moet dus geen smartphone verwachten die eeuwig meegaat.”
Toepassingsgebieden met lage energievereisten
De kernbatterij genereert een constante, zij het kleine, hoeveelheid elektriciteit. Het Zuid-Koreaanse prototype levert ongeveer 20,75 nanowatt per vierkante centimeter – wat overeenkomt met slechts ongeveer 0,4 procent van het vermogen van een zakrekenmachine. Voor apparaten met een minimaal verbruik, zoals pacemakers of omgevingssensoren, is dit echter voldoende.
Toekomstige ontwikkelingen zijn gericht op efficiëntere materialen en een hogere energiedichtheid. Naast de unieke levensduur is het onderhoudsvrije karakter een van de belangrijkste voordelen. De technologie kan nieuwe normen stellen, vooral op moeilijk bereikbare plaatsen.
Internationaal onderzoek versnelt het tempo
Naast Azië intensiveren ook Europa en de VS hun onderzoek op dit gebied. Het doel is een energie-autonome voorziening voor speciale toepassingen – bijvoorbeeld in de ruimtevaart, diepzeebewaking of sensortechnologie in extreme omgevingen. Onafhankelijkheid van lithium en andere zeldzame grondstoffen wordt als een cruciale factor beschouwd.
Ondanks veelbelovende vooruitgang blijven er uitdagingen bestaan. Technische optimalisatie, juridische randvoorwaarden en maatschappelijke acceptatie zijn bepalend voor het toekomstige gebruik. De term ‘radioactief’ heeft een afschrikwekkend effect, hoewel moderne kernbatterijen weinig stralingsrisico opleveren. Op gespecialiseerde toepassingsgebieden opent zich echter een nieuw hoofdstuk in de energievoorziening: betrouwbaar, duurzaam en compact.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
