mei 10, 2020 2652 0
Europa pleegt zelfmoord. Of tenminste de leiders
van Europa hebben besloten om zelfmoord te plegen. – Douglas Murray: The
Strange Death of Europe: Immigration, Identity, Islam
Dit is de openingszin van een aangrijpend boek van Douglas Murray, een
liberaal-conservatieve auteur uit Groot-Brittannië. Deze bebrilde gentleman met
de Britse tong en het nette pak is niet noodzakelijkerwijs wat men een
samenzweringstheoreticus of een paniekzaaier zou noemen. Jarenlang adviseerde
hij de Britse politiek en schreef hij voor gerenommeerde kranten zoals de
Guardian. Hij is homo, liberaal en beschrijft zichzelf als een
neo-conservatieve vrijdenker.
Maar sinds mei 2017 wordt Murray door de massamedia bijna alleen nog
maar met handschoenen aangeraakt, doch wordt hij nu het hof gemaakt door
alternatieve media zoals het Rubin Rapport, Stefan Molyneux en liberale forums
in continentaal Europa en de VS. Dus niet dat hij uit het openbare leven verbannen
werd. Maar als je zijn optredens chronologisch bekijkt op de Engelse televisie
op YouTube, is het enthousiasme waarmee Murray nog maar een paar jaar geleden
werd rondgedeeld verdwenen. Want in 2017 schreef hij zijn fenomenale werk ‘The
Strange Death of Europe – Immigration, Identity and Islam’ en zorgde ervoor dat
veel mensen in zijn vaderland naar adem moesten happen, schrijft Young
German.
Murray begint zijn boek met de deprimerende verklaring dat Europa aan
het sterven is – ja, een zelfmoord begaat. In 2015, zegt hij, is bij hem
eindelijk de knop omgegaan en moest hij met eigen ogen zien wat er in het
Europa van Socrates en Kant gaande was. Voor zijn boek ging hij naar de
Middellandse Zee, het eiland Lampedusa en de Balkan om met eigen ogen te zien
hoe de migratiecrisis Europa beïnvloedt. Zijn analyse is zowel dramatisch als
schokkend eenvoudig: Europa is moe. Moe van het leven en eenvoudigweg niet
bereid om verder te gaan, aanvaardt het en laat zich wegspoelen door de
geschiedenis. In Europa gelooft men niet langer in het ideaal van een gouden en
betere toekomst, in de superioriteit van de eigen beschaving, en daarom is het
zo gemakkelijk voor de islam om zich zonder problemen te verspreiden en het
continent Europa te koloniseren.
En hij bedoelt met de zelfmoord van Europa niet de EU-debatten over
komkommernormen of andere onbelangrijke kwesties. Het gaat om een verval van
een beschaving en een afkeer van het geloof in de westerse waardenmaatschappij,
die aan willekeur wordt overgelaten omdat men tegen elke prijs humaniteit wil
kopen. Bovenal analyseert hij treffend de Duitsers, die het meest in het oog
springen als vluchtelingengekken, en wier kanselier de poorten opende voor
enkele miljoenen van de landhongerige volkeren van andere continenten. En
daarbij is Murray altijd een pleiter geweest voor gematigde en gezonde
immigratie, de liberale intellectuele burger en de niet-racistische behandeling
van alle mensen. Dat de Europeanen echter bezwijken voor de fantasie dat men nu
de miljoenen en miljoenen in de komende decennia in een waardesamenleving van
westerse ideeën geïntegreerd kunnen worden, beangstigt en irriteert hem diep.
De Zweden, die nu midden in hun leven staan, zullen
nog in hun levenstijd ervaren dat ze in hun eigen land een minderheid zijn
geworden. – Douglas Murray: The Strange Death of Europe: Immigration,
Identity, Islam
Voor hem lijkt het erop dat alle Europeanen aan dezelfde ziekte lijden,
die hun immuunsysteem heeft verzwakt en het Europese lichaam klaar maakt om
overwonnen te worden. Voor Murray is Europa niet langer een Europa van volkeren
en stammen, maar van ideeën, waarmee hij de Verlichting, de Griekse beschaving
en het christendom bedoelt. Maar hij zegt ook duidelijk dat als de Europeanen
hun ideeën zo gemakkelijk prijsgeven, er weer een Europa van stammen zal zijn.
Men heeft ofwel een samenleving op basis van waarden, of op basis van bloed en
afkomst. Murray verwerpt dit laatste en vraagt de Europeanen om ten minste hun
waarden te verdedigen wanneer zij niet langer geloven in het tribalisme dat
hier door de nieuwe migranten opnieuw wordt geïntroduceerd.
Moet de wereld helen van het Duitse complex?
Hij ziet Angela Merkel’s grensopening niet als een grote samenzwering,
maar als een Duits complex en een schaduw van het Duitse verleden. Voor hem is
het waarschijnlijker dat de Duitse regering gewoonweg de gedachte niet kon
verdragen dat de pers foto’s zou kunnen maken van Duitse grenspolitieagenten
die migranten met donkere huid aan haar grenzen van Europa met geweld afweren.
Niet na de fouten van het nationaal-socialisme, die velen in de Duitse
samenleving met toenemende historische afstand met terugwerkende kracht lijken
te willen corrigeren. De Duitsers willen uit hun complex van hun geschiedenis
zegevieren, waar de Fransen, Britten, Italianen en alle anderen in Europa al
gefaald hebben: namelijk in de realisatie van de perfecte multiculturele
samenleving. Voor Murray is het bijzonder irritant dat de meeste andere
Europeanen de afwijking van de Duitsers in zijn extremisme herkennen en vrezen.
Alleen de Duitsers zelf lijken blindelings de weg te volgen die zij hebben
gekozen en blijven bij hun fout, ook al is deze duidelijk geworden. Dit is
misschien wel een Duitse eigenschap die Murray niet begrijpt, omdat hij
waarschijnlijk Hagen von Tronje und die Nibelungentreue niet kent. Toch
analyseert hij in die zin terecht dat een nieuw fanatiek pseudo-humanisme tot
elke prijs, namelijk de ontbinding van Europa, voor de redding van een klein
deel van de wereld, de nieuwe levensideologie van veel Europeanen is geworden.
Vooral de Duitsers, die ook het hele westen van het continent met hun gif
hebben besmet. Murray merkt ook op dat niet alleen Duitsland, maar ook
globalistische krachten zoals miljardair George Soros een aanzienlijke bijdrage
hebben geleverd aan de “push for globalism” die de Europese staatsorde zal
ontbinden. In de zwart-witte en eenvoudige fantasie van de globalisten wordt de
islam, die nu op Europa aandringt, tot een ras verklaard en wordt elk verzet
tegen de ideologie van de koran tot racisme verklaard. Vooral marxistisch
links, dat het proletariaat heeft verloren, heeft zijn nieuwe electoraat gevonden
in de gedegenereerde massa’s van de derde wereld.
Douglas Murray is verliefd op de Europese cultuur, haar waarden van
vrijheid, haar charme en haar historische kracht. En ook al ben ik het niet op
alle punten met hem eens, toch zegt hij iets heel belangrijks in zijn
toespraken en zinnen:
Als dit hier misgaat, en dat zal ook gebeuren, zullen toekomstige
generaties u en mij vragen wat we op dat moment hebben gedaan om deze
ontwikkeling tegen te gaan.
En Murray is niet bang om de dingen bij hun naam te
noemen – A great replacement!
Het is een belangrijke bevolkingsuitwisseling waarbij een Europese
bevolking die een neerwaartse tendens vertoont, d.w.z. een massaal vergrijzende
bevolking, een jonge en vruchtbare nieuwe bevolking uit Afrika en Azië opneemt.
En dit alles in zo’n grote aantallen en in zo’n korte tijd dat er geen enkele
hoop is dat de nieuwkomers een groot deel van de Europese beschaving zullen
kunnen absorberen, omdat de Europeanen in dit tempo gewoon sneller zullen
verdwijnen dan ze kunnen onderwijzen. Douglas maakt duidelijk dat hij zich meer
zorgen maakt over het verlies van de Europese ideeën en de Europese beschaving,
dat wil zeggen de blanke bevolking. Maar hij ontkent niet dat er zonder de
dragers van deze kennis geen fakkels kunnen worden doorgegeven aan andere
volkeren. Zeker niet wanneer een dergelijke offensieve en zelfverzekerde kracht
als de islam ons zal verdringen.
Het is grotesk om te beweren dat Europa zijn
moslims geen recht heeft gedaan. Het is meermaals duidelijk geworden dat de
islam geen recht heeft gedaan aan Europa. – Douglas Murray: The Strange Death
of Europe: Immigration, Identity, Islam
Bron/ https://www.frontnieuws.com/de-zelfmoord-van-europa-immigratie-identiteit-en-islam/
De zelfmoord van Frankrijk – De Grote Omvolking is
aan de gang
FENIXX KLASSIEKEN Wat
Frankrijk in 2019 betreft, kan niet langer worden ontkend dat een aanzienlijke
en gevaarlijke transformatie, een “grote vervanging in voorbereiding is”, aldus
Michel Gurfinkiel, oprichter en voorzitter van het Jean Jacques Rousseau Instituut.
Hij rouwt om “de ondergang van Frankrijk als een autonoom land, of althans
zoals de westerse, christelijke natie vroeger … Meer lezen overDe zelfmoord van
Frankrijk – De Grote Omvolking is aan de gang
