augustus 20, 2023 2089 9
Zevenentwintig
maanden nadat de Wereldgezondheidsorganisatie bekendmaakte dat de wereld in de
greep was van een “dodelijke” Covid-pandemie, lopen de meningen en standpunten
uiteen over wie er gelijk of ongelijk had en of de wetenschap werd opgeofferd
in de zoektocht om de geesten van de mensen te vervuilen en hun wil te buigen
voor andere motieven dan de gezondheid en veiligheid van de wereldbevolking,
schrijft Jomo
Thomas.
We hebben uitgebreid geciteerd uit een column van Susan Dunham, een gevaccineerde Australische journaliste wier mening het overwegen waard is.
Als Covid een slagveld was, zou het nog steeds warm zijn van de lichamen
van de ongevaccineerden”.
Gelukkig laten de mandaten het afweten en strompelen beide kanten van de
oorlog terug naar de nieuwe norm.
De ongevaccineerden zijn de helden van de afgelopen twee jaar, omdat ze
ons allemaal een controlegroep in het grote experiment hebben gegeven en de
tekortkomingen van de Covid-vaccins aan het licht hebben gebracht.
De ongevaccineerden dragen veel littekens en verwondingen met zich mee,
omdat zij de mensen zijn die wij mentaal probeerden te breken, maar niemand wil
praten over wat wij hen hebben aangedaan en wat zij ‘De Wetenschap’ hebben
laten onthullen.
We wisten dat de afnemende immuniteit van de volledig gevaccineerden
hetzelfde risicoprofiel had als anderen in de samenleving, net als de
minderheid van de ongevaccineerden; toch markeerden we hen voor speciale
vervolging.
We zeiden dat ze niet “het juiste hadden gedaan voor het grotere goed”
door hun lichaam en medische autonomie over te dragen aan de staat.
Veel van de zogenaamde gezondheidsdeskundigen en politieke leiders gaven
toe dat het doel was om het leven van de ongevaccineerden bijna onleefbaar te
maken, wat vele malen vermenigvuldigd werd door de collectieve menigte, waarbij
de strijd werd meegenomen naar werkplekken, vriendschappen en
familiebijeenkomsten.
Vandaag de dag is de harde waarheid dat niets van dit alles gerechtvaardigd
was, omdat we een snelle glijbaan namen van gerechtigheid naar absolute
wreedheid.
We kunnen onze leiders en gezondheidsdeskundigen de schuld geven van de
push, maar elk individu in de samenleving moet verantwoordelijk worden gehouden
voor het stappen in de goed opgezette val.
We deden dit ondanks het feit dat we heel goed wisten dat principieel
verzet onbetaalbaar is als het gaat om wat er in ons lichaam terechtkomt, en we
lieten ons wijsmaken dat het opnieuw in een ineffectieve lockdown terechtkomen de
schuld zou zijn van de ongevaccineerden en niet van het giftige beleid van
ineffectieve vaccins.
We schepten er genoegen in om de ongevaccineerden tot zondebok te maken,
want na maanden van kunstmatige lockdowns door politieke leiders die verblind
waren door macht, voelde het goed om iemand de schuld te geven en op de
brandstapel te gooien.
We geloofden dat we logica, liefde en de waarheid aan onze kant hadden,
dus het was gemakkelijk om de ongevaccineerden dood te wensen.
Degenen onder ons die de niet-volgzamen belachelijk maakten en
bespotten, deden dat omdat we ons schaamden voor hun moed en principes en niet
dachten dat de ongevaccineerden er ongeschonden doorheen zouden komen, en we
maakten van de volhouders bokszakken.
De menigten, de maskernazi’s en de vaccindiscipelen zijn in verlegenheid
gebracht door zich te laten “in te zetten tegen” de ongevaccineerden, omdat
mandaten alleen de macht hadden die wij ze gaven.
Het was niet de naleving die een einde maakte aan de overheersing door
Grote Farmaceutische Bedrijven, Bill Gates en zijn vele organisaties, en het
World Economic Forum… Het was DANK aan de mensen die we probeerden te
beschamen, belachelijk te maken, te bespotten en af te breken.
We zouden
allemaal moeten proberen om wat innerlijke dankbaarheid te vinden voor de
ongevaccineerden, omdat we het aas hebben gebeten door hen te haten omdat hun
doorzettingsvermogen en moed ons de tijd hebben gegeven om in te zien dat we
het mis hadden.
Dus als er ooit weer mandaten komen voor Covid of een andere ziekte of
virus, zullen hopelijk meer van ons wakker zijn en het opkomende autoritarisme
zien dat zich niets aantrekt van ons welzijn en meer gaat over macht en
controle.
De oorlog tegen de ongevaccineerden is verloren, en daar moeten we
allemaal dankbaar voor zijn.
Susan Dunham behandelde de situatie vanuit het gezichtspunt van degenen
die vielen voor het hypnotische bevel om iedereen te verachten – inclusief
vrienden en familie – die weigerde het officiële narratief over de
covid-vaccinaties te geloven.
Opmerkelijk is dat zelfs nu, met alles wat we weten over de injecties, de
oorlog tegen de ongevaccineerden doorgaat, en terwijl compassie langzaam
terugkomt, is er nog steeds veel onwetendheid van de basis.
Onlangs vertelde columnist Michael Hiltzik van de Los Angeles Times aan
CNN: “Velen van hen hebben roekeloos, gevaarlijk beleid gepromoot en
onschuldige mensen met zich meegenomen. Elk van die sterfgevallen is een leermoment;
helaas hebben we er geen lering uit getrokken… Hoe moeten we reageren op de
dood van de ongevaccineerde mensen? Een kenmerk van beschaafd denken is dat
alle leven waardevol is. Maar degenen die opzettelijk medisch advies in de wind
hebben geslagen door een vaccin te weigeren waarvan bekend is dat het het
risico op ernstige ziekten door het virus vermindert, inclusief risico’s voor
anderen, en in het ziekenhuis of in het graf belanden, kunnen worden gezien als
mensen die hun verdiende loon krijgen.
Miltzik heeft nog niet het moment van helderheid ervaren dat Dunham
heeft ervaren. In plaats daarvan houdt hij vol: “De spot drijven met de
anti-vaxxer is griezelig maar noodzakelijk.”
Sommigen zoals Dunham zien de denkfout in en roepen op tot verandering.
Anderen, zoals Hiltzik, zijn gehersenspoeld door angstporno. Zij kunnen de
punten niet met elkaar verbinden en zien niet dat een vaccin dat infectie of
verspreiding niet voorkomt, anderen nooit kan beschermen.
Daarom hebben degenen die de prik krijgen geen voordeel ten opzichte van
degenen die dat niet doen. Beiden vormen hetzelfde risico voor anderen. En als
beide hetzelfde risico inhouden, waarom dan de ene aanvallen en de andere niet?
Het is irrationeel, maar zo denken mensen die onder hypnose zijn. Ze zijn op de
slechtste manier onbekwaam, niet in staat om de realiteit te zien.
Zullen genoeg mensen de les van nederigheid leren die Dunham benadrukt?
Hebben genoeg mensen hun fouten ingezien, of zullen ze weer in dezelfde val
trappen? Alleen de tijd zal het leren. Maar onthoud dit: eerst kwamen ze voor
de gevaccineerden. U kunt de volgende zijn.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
