Als Borrell het heeft over "ons eigen belang" bedoelt hij letterlijk zijn eigen belang en een paar van zijn trawanten op de elitaire loonlijst.
maart 28,
2024 4
Als je de aanslagen
in Moskou of de recente videomonoloog van de Britse minister van Buitenlandse
Zaken, waarin hij uitlegt hoe het Verenigd Koninkrijk een aantal Chinese
functionarissen sancties oplegt, kunt doorgronden, denk dan eens na over de
Europese Unie, een Rubik’s Kubus waarvan alle gezichten in één kleur zijn
geschilderd omdat haar echte identiteit zo ondoorzichtig is, schrijft Martin Jay.
Met nog maar een paar weken te gaan voor haar eigen verkiezingen – ja, de meest ondemocratische organisatie ter wereld organiseert zelfs verkiezingen voor haar eigen nepparlement – staat de EU zelf op het punt om zichzelf opnieuw te definiëren. Er zijn al tekenen dat zelfs de EU-leiders moe worden van haar zwakheden en waanvoorstellingen over haar identiteit in het internationale circuit als geopolitieke mededinger, maar mensen, nederige kiezers, zullen binnenkort een boodschap afgeven aan de elites die de EU leiden: hervormen of uiteenvallen.
Onlangs nog merkten
EU-nerds in Brussel op dat wanneer alle EU-leiders naar de grijze, deprimerende
Belgische hoofdstad afdalen – een stad die velen associëren met pedofilie op
industriële schaal, smeergeld, chocolade en een pissende straatjongen – dat ze
dan aan iedereen die goed oplet laten zien wie uiteindelijk de EU bestuurt: de
lidstaten.
Tenminste, dat is
de theorie. De afgelopen dagen woonden de EU-leiders een vergadering bij in het
gebouw van de Europese Raad van Ministers en stemden voor een “veroordeling”
van de illegale kolonisten op de Westelijke Jordaanoever in Israël. De meeste
redacteuren van Britse kranten begrepen niet eens wat er gebeurde. Het werd
gerapporteerd als “EU veroordeelt Israëlische kolonisten op de Westelijke
Jordaanoever” of “EU overweegt sancties tegen gewelddadige kolonisten” in een
aantal exclusieve, Europese bladen van hoog niveau, maar het werd totaal niet
gerapporteerd in het VK of de VS.
Misschien begreep
de Britse pers niet hoe belangrijk het was dat de EU-leiders – in plaats van de
Europese Commissie of het parlement – dit initiatief namen?
In theorie hebben
de EU-leiders zelf de macht. Zij hebben de touwtjes in handen. En als zij een
besluit nemen over een bepaalde lijn of een bepaald beleid, dan heeft de
Europese Commissie geen andere keuze dan daarin mee te gaan – een bevestiging
van het geratel uit het dinercircuit van de oude hacks dat “de Raad van
Ministers van de EU de machtigste instelling in Brussel is”. Misschien is dat
wel zo. Of was. Maar wat probeerden de EU-leiders echt te zeggen met deze
stunt?
Simpelweg dat ze
bezwaar maken tegen de weerzinwekkende, compromisloze steun van Ursula von der
Leyen voor de genocide in Gaza en een signaal afgeven dat het geweld van joodse
kolonisten bij het stelen van Palestijns land onaanvaardbaar is. Ga gewoon door
met stelen en plunderen zoveel je kunt, maar doe het alsjeblieft vreedzaam,
lijkt de boodschap te zijn.
Dit is op zich al
een duidelijke boodschap wie echt de baas is over het zogenaamde “buitenlands
beleid” van de EU en niet de Spaanse sukkel in Brussel, ook wel bekend als
Josep Borrell. De EU-lidstaten zijn eigenaar van dit domein en moeten de elite
in Brussel er zo nu en dan aan herinneren dat zij, lidstaten, de EU hiërarchie
met deze fantasie van een geopolitieke lullenzwaaier met een eigen hegemonie
vernederen.
Maar zelfs als de
bewaker van zo’n dossier, waar brengt het de EU of haar “leden” wanneer beide
zo impotent, aarzelend en uiteindelijk laf zijn op het internationale toneel?
Uiteindelijk kan de EU alleen maar verklaringen afleggen. Meer niet. Het heeft
keer op keer bewezen dat het machteloos staat tegenover alles wat Israël doet,
ongeacht dat oude kastanje dat vaak bekend staat als “internationaal recht”.
En de oproep van
EU-leiders om het geweld op de Westelijke Jordaanoever te stoppen, geeft ook
aan wie de superelites in de wereld zijn die David Cameron echt in hun macht
hebben of die Boris Johnson betalen om onlangs naar Kiev te vliegen en op de
“laten we vrede nooit een kans geven”-trom te slaan: joods geld en joodse
macht.
En dat Joodse geld
– Amerikaans Joods geld – dat het banksysteem van de VN, de federale beurs, de
Wereldbank, het IMF, Hollywood, beide huizen in de Amerikaanse politiek en het
grootste deel van de grote bedrijven in Amerika controleert, maakt zich zorgen
over het groeiende antisemitisme in het Westen. En dus informeren ze hun
bedienden om naar de tuin te gaan en de verloren juwelen van de vrouw des
huizes te zoeken terwijl de rest van de wereld in brand staat. Prioriteiten.
De EU-leiders zijn
niet in Brussel bijeengekomen om een vredesplan uit te werken omdat ze daar
geen instructies voor hebben. Jodenhaat in het Westen is de belangrijkste
kwestie omdat het het dunne uiteinde van de wig zou kunnen zijn die de macht
wegneemt van de elites die Sunak, Scholz, Macron et al bezitten, om nog maar te
zwijgen over het project van de Europese Unie dat hun mondiale belangen op de
meest bewonderenswaardige manier dient.
En je kunt altijd
zien wanneer deze machtige verborgen elites zich zorgen maken over het feit dat
hun machtsbasis enigszins wordt aangetast. Hun surfers beginnen te zeuren.
Luister maar naar wat Josep Borrell onlangs zei over de oorlog in Oekraïne en
Rusland.
“We kunnen het ons
niet veroorloven dat Rusland deze oorlog wint. Anders zullen de belangen van de
VS en Europa erg worden geschaad”, gutste hij. “Het is geen kwestie van
vrijgevigheid alleen … van Oekraïne steunen omdat we van het Oekraïense volk
houden. Het is in ons eigen belang”. Toen hij het over “ons eigen belang” had,
bedoelde hij natuurlijk letterlijk zijn eigen belang en dat van een paar van
zijn trawanten op de elitaire loonlijst, waarvan je misschien denkt dat het de
EU zelf is. Oh je dacht dat hij het over het Westen in het algemeen en zijn
bevolking had? Is het al 1 april?
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
