We hebben allemaal meegedaan aan misschien wel het grootste wetenschappelijke experiment in de geschiedenis: een shutdown van de wereldeconomie. Vliegtuigen bleven aan de grond, fabrieken gingen dicht en auto’s bleven in de garage.
We deden een kwart jaar precies wat de alarmisten al zo lang wilden. We legden de industrie stil met als gevolg dat onze uitstoot drastisch werd teruggebracht. Op het hoogtepunt daalden de emissies in individuele landen met gemiddeld 26 procent. Wat was de impact? Volgens het officiële CO2-meetstation op Hawaï is de concentratie ondanks de lockdowns gestegen.
Mens is irrelevant
Deze nieuwe gegevens laten zien dat de mens irrelevant is, stelde Nova.
“Het zal mensen misschien verrassen dat de impact van de corona-aanpak op de CO2-concentratie niet groter is geweest,” zei professor Ralph Keeling van het Scripps Institution of Oceanography in een verklaring. Om er gelijk aan toe te voegen dat ‘de stijging van de CO2-concentratie waarschijnlijk is afgeremd door de lockdowns, maar niet zodanig dat je het effect kunt onderscheiden van natuurlijke variabiliteit’.
De prullenbak in
Rob de Vos van website klimaatgek reageerde verbaasd op de bevindingen:
Als ook de komende maanden geen opvallende afname van (de stijging van) het CO2-gehalte wordt waargenomen dan moet er nog maar eens goed gekeken worden naar die hypothese die stelt dat de stijging van het gehalte louter het gevolg is van menselijke activiteiten.
Wat in elk geval duidelijk is, is dat een daling van de CO2-emissies […] blijkbaar zo weinig effect heeft gehad op de CO2-concentraties in de lucht, dat al die ambitieuze peperdure plannen van Nederland en de EU om een ‘catastrofale opwarming’ te voorkomen wel de prullenbak in kunnen. Want aan het uiteinde van die twijfelachtige CO2-hypothese hangt die verschrikkelijke opwarming als kwaadaardig toekomstbeeld.
