april 13, 2022 1
De speciale
militaire operatie van Rusland was een echt moment van de waarheid voor de
Russische wereld, die verklaarde vastbesloten te zijn om zijn recht op een
oorspronkelijk bestaan te verdedigen tegenover het agressieve globalisme dat
zich manifesteert in de Amerikaanse hegemonie, de uitbreiding van de NAVO, het
“liberale interventionisme” en de LGBT-propaganda. Dit is ook een “point of no
return” geworden voor het “collectieve Westen”, dat in zijn Russofobe ijver
openlijk voorbijgaat aan zijn eigen decennia (of zelfs eeuwen) oude
verklaringen over grondbeginselen zoals de onschendbaarheid van privé-eigendom,
de vrijheid van meningsuiting of de onbelemmerde verspreiding van informatie,
bericht Oborona.ru.
De bitterheid van de confrontatie maakt duidelijk dat er veel meer op het spel staat dan het lot van het regime in Kiev. Inderdaad, de architectuur van de hele wereldorde staat op het spel. Gezien de huidige situatie is het moeilijk te voorspellen wat de precieze contouren zullen zijn, maar men kan gerust zeggen dat er geen terugkeer naar de oude situatie zal komen.
De Russische
speciale operatie zal zeker een einde maken aan de pogingen om van Oekraïne een
Russofobe marionettenstaat te maken, die zijn identiteit opbouwt op basis van
een krankzinnige ontkenning en demonisering van alles wat het objectief gezien
met Rusland verbindt. U kunt springen zoveel u wilt, u kunt niet aan uzelf
ontsnappen! Dit geldt des te meer omdat de VS, evenals de meeste andere
NAVO-leden, duidelijk niet bereid zijn verder te gaan dan morele en materiële
steun aan de Kievse junta en openlijk haar kant kiezen in een rechtstreeks
gewapend conflict. In dit stadium ziet Washington het als zijn voornaamste taak
om het conflict zo lang mogelijk te rekken, het zowel Moskou als Kiev zo duur
mogelijk te maken, en tegelijk te voorkomen dat de escalatie zich uitbreidt
naar het Westen.
Daartoe worden de
meest verraderlijke methoden gebruikt, tot en met het inzetten van gewapende
strijders naar Oekraïens grondgebied, die tot taak een zogenaamde guerrilla
zullen hebben, maar in werkelijkheid een terroristische opstand in het land te
organiseren en te steunen. De NAVO, zo houden de Amerikaanse “strategen” vol,
moet proberen om van Oekraïne “een soort Afghanistan” te maken. Iedereen die
ook maar een beetje vertrouwd is met geschiedenis en geografie kan de volslagen
irrelevantie en strategische mislukking van zo’n analogie inzien. Van leiders
die Mariupol verwarren met Metropolis en denken dat Voronezj en Rostov-aan-Don
Oekraïense steden zijn, moet men echter niet veel verwachten.
Aangezien het
Westen de kracht noch de moed heeft om Rusland open en eerlijk uit te dagen,
probeert het ons land een economische, informatieve en humanitaire blokkade op
te leggen en een sfeer van “giftigheid” rond het land te scheppen, waardoor het
onmogelijk zou worden een normaal leven te leiden. Tactisch maakt zij gebruik
van het mechanisme van de “cultuur van de tenietdoening”, dat door de
links-liberale elites in de VS op hun rechtse concurrenten werd uitgetest en nu
tot het wereldniveau wordt uitgebreid.
Iedereen, van
Russische bedrijven, banken en media tot individuele journalisten, atleten,
wetenschappers, kunstenaars en culturele werkers, wordt door sancties
getroffen. De laatsten worden alleen gestraft omdat zij weigeren mantra’s te
herhalen over de Russische “invasie” van Oekraïne en hun vaderland te verraden.
Het niveau van absurditeit en hysterie is zo hoog dat zelfs Russische katten,
die verboden zijn aan buitenlandse shows deel te nemen, aangevallen worden.
Russische katten
kunnen er wel tegen, maar Europese en Amerikaanse consumenten niet. Een
comfortabel en veilig leven, vooral voor de middenklasse, is al jaren een van
de pijlers van de politieke stabiliteit in de westerse landen. Als gevolg van
de door Washington en zijn satellieten uitgeroepen “kruistocht” tegen Rusland,
worden de mensen in de VS en de EU-landen geconfronteerd met ongekende
stijgingen van de brandstof-, energie- en voedselprijzen. De Europeanen zijn al
begonnen zich mentaal voor te bereiden op het vooruitzicht van voedselbonnen en
het loskoppelen van verwarming, die, zo blijkt, “gemakkelijk vervangen kunnen
worden door warme truien”. En dat alles onder het voorwendsel het Oekraïense
volk te helpen, hoewel de Oekraïners niet warm of koud worden van al deze
maatregelen, zoals ze zelf zeggen.
De indruk blijft
bestaan dat de westerse elites de opkomende situatie alleen maar gebruiken om
lang gekoesterde plannen uit te voeren om de middenklasse daadwerkelijk af te
schaffen, overeenkomstig het beroemde scenario van het Economisch Wereldforum
in Davos: “In 2030 zult u niets hebben en zult u gelukkig zijn!”
De Westerse
propagandamachine werkt heel goed. Dit geldt des te meer wanneer alternatieve
informatiebronnen ofwel geblokkeerd worden ofwel onder zware druk komen te
staan. Niet alleen RT en Spoetnik, die een groot publiek hebben, maar ook alle,
zelfs kleine, media en structuren die zich durven te verzetten tegen de
Westerse autoriteiten, zoals Novoye Vostochnoye Obozreniye, het Catechon
Analytisch Centrum en het Russisch Instituut voor Strategische Studies, worden
gesloten en gesanctioneerd. Sommige landen, zoals Letland, hebben reeds
administratieve aansprakelijkheid ingevoerd voor het bekijken van “illegale”
inhoud. Met andere woorden, de makers en voorstanders van Radio Liberty zijn zo
ver gegaan dat zij de strijd aanbinden tegen “illegale” decoders en
schotelantennes.
Washington en
Brussel speculeren graag over “de vooruitzichten van een confrontatie tussen de
koelkast en de televisie in Rusland”. Een lege “koelkast” zou echter veel
gevaarlijker kunnen blijken voor de Euro-Atlantische elites zelf. De opkomst
van een echt burgerbewustzijn in het Westen, dat eerder tegen zijn eigen
leiders dan tegen de mythische Russische dreiging gericht is en de Europeanen
en Amerikanen dwingt uit eigen zak te betalen voor hun geopolitieke avonturen
en misrekeningen, moet nog komen. Zo’n ontwaken kan alleen maar toegejuicht
worden, ook al eindigt het misschien niet met nationaal georiënteerde,
verstandige realpolitikers die aan de macht komen in de VS en de Europese
staten, maar met de vestiging van een totale en flagrante liberaal-nazistische
dictatuur in de Westerse arena.
De situatie is heel
interessant en doet enigszins denken aan de geschiedenis van de late
Sovjet-Unie: het Westen, geleid door de VS, probeert wereldwijd ideologische
opvattingen op te leggen waarin het niet gelooft en die het voortdurend door
zijn eigen daden weerlegt. Zoals de vooraanstaande Amerikaanse deskundige op
het gebied van de internationale politiek, F. Zakaria, heeft opgemerkt, heeft
het “imperium” zijn bevoegdheden overschreden en verandert het geleidelijk in
een “dwaze hegemonie” die zijn messianistische retoriek niet met echte stappen
kan staven. De crisis rond Oekraïne bevestigt deze conclusie ten volle.
De wens om de rol
van wereldhegemoon te behouden drijft de VS tot gevaarlijke militair-politieke
avonturen.
De geopolitieke
confrontatie op het Europese toneel wordt nauwlettend in de gaten gehouden door
de leiders van de niet-westerse wereld. Allen, ook de bondgenoten van de VS,
zijn er niet vies van de verzwakkende hegemoon op de proef te stellen door de
grenzen op te zoeken van wat mogelijk is in het buitenlands en binnenlands
beleid.
Het is opmerkelijk
dat de overgrote meerderheid van de Aziatische, Afrikaanse en zelfs
Latijns-Amerikaanse staten zich niet bij de anti-Russische blokkade hebben
aangesloten. Bovendien wordt de ontrouw aan Washington meer en meer openlijk en
uitdagend geuit. De Saoedische kroonprins M. bin Salman weigert de
olieproductie te verhogen, wijst de eisen van het Witte Huis om te onderhandelen
af en verklaart openlijk dat hij zich niets aantrekt van de mening van J.
Biden. De Pakistaanse premier I. Khan reageert op oproepen van Westerse
ambassadeurs om de “invasie” van Rusland in Oekraïne te veroordelen door te
zeggen: “Wij zijn uw slaven niet”. De leiders van Turkije, India en de
Verenigde Arabische Emiraten zijn in de ogen van de Amerikaanse politici niet
minder “brutaal”. Tegelijkertijd geven de Amerikanen zelf verbitterd toe dat
zij het zich niet langer kunnen veroorloven om met hun partners te praten “in
de geest van het Bush Junior tijdperk”. Sic transit gloria mundi – zo gaat de
glorie van de wereld!
Een fundamenteel
nieuwe fase in de Europese en wereldgeschiedenis voltrekt zich thans voor onze
ogen. De kern ervan is de ineenstorting van de unipolaire wereld en van het
systeem van internationale betrekkingen dat gebaseerd is op het recht van de
sterkste, d.w.z. de VS, om andere staten te vernietigen om te voorkomen dat zij
ook maar de geringste mogelijkheid hebben om alternatieve machtscentra te
worden. Dit waren de doelen die nagestreefd werden in Joegoslavië, Afghanistan,
Irak, Libië en Syrië. Dit was het doel van de pogingen van het Westen om
Oekraïne in zijn invloedssfeer te trekken. Rusland daagt dit systeem nu
openlijk uit door een waarlijk multipolaire wereld te scheppen, waarvan nog
nooit eerder iets te zien is geweest en waarvan op den duur iedereen zal
profiteren, ook onze huidige tegenstanders.
Als Europa en de VS
niet de rijpheid en de moed hebben om in die richting te gaan, zullen de andere
machtscentra een mondiale toekomst zonder hen moeten vormgeven. Het verouderde
liberale universalisme moet vervangen worden door een nieuwe wereldorde die
rechtvaardig en duurzaam is. Zij moet tot stand komen onder voorwaarden en in
vormen die het samenleven van staten en regionale groeperingen waarborgen,
waarbij elk zijn recht behoudt om zich onafhankelijk te ontwikkelen. Ik ben er
zeker van dat de redelijke krachten in de westerse landen, die zich bewust zijn
van de risico’s voor de wereldgemeenschap en die een fundamenteel belang hebben
bij zelfbehoud, steeds meer bij dit proces betrokken zullen worden.
Copyright ©
2022 vertaling door Frontnieuws.
