Laten we eerlijk zijn over wie het promoot.
Onderstaande artikel is uit 2022 (1 juli). Destijds had ik het over het hoofd gezien. Het sluit aan bij een aantal eerdere artikelen (onderaan toegevoegd) waarin wordt betoogd dat de Oekraïense proxy-oorlog tegen Rusland een joodse oorlog is.
Vijf jaar geleden schreef ik een artikel met de titel “Amerikaanse Joden zijn de drijvende kracht achter Amerikaanse oorlogen.” Het bleek het populairste stuk te zijn dat ik ooit heb geschreven en ik werd daarvoor beloond door onmiddellijk te worden ontslagen door het zogenaamde American Conservative magazine, waar ik veertien jaar lang een vaste en zeer populaire medewerker was geweest. Ik opende het artikel met een korte beschrijving van een ontmoeting met een supporter die ik kort daarvoor had ontmoet op een anti-oorlogsconferentie. De oudere heer vroeg: “Waarom spreekt niemand ooit eerlijk over de gorilla van 270 kilo in de zaal? Niemand heeft het op deze conferentie over Israël gehad en we weten allemaal dat het Amerikaanse Joden zijn met al hun geld en macht die elke oorlog in het Midden-Oosten voor Netanyahu steunen? Moeten we ze niet gaan uitdagen en ze er niet mee weg laten komen?”
Veel Joden, met name jongere Joden, vinden het moeilijk om apartheid Israël te steunen en de voortdurende oorlogen die zonder enige geloofwaardige reden worden geïnitieerd en uitgevochten door zowel Democratische als Republikeinse partijen wanneer ze aan de macht zijn, wat een goede zaak is. Maar Joodse macht in Washington en in de VS is moeilijk te negeren en het zijn juist die Joodse groepen en individuen die door hun rijkdom en connecties zijn gesterkt die de meest uitgesproken leidende oorlogsstokers zijn geweest als het ging om het Midden-Oosten en Rusland.
Interessant genoeg ontwikkelt zich echter enige weerstand. De Joodse vredesgroep Tikkun publiceerde onlangs een vernietigend artikel van Jeffrey Sachs over de Joden die zich inzetten voor oorlog. Het artikel is getiteld “Oekraïne is de nieuwste neoconservatieve ramp” en beschrijft hoe “de oorlog in Oekraïne het hoogtepunt is van een 30-jarig project van de Amerikaanse neoconservatieve beweging. De regering-Biden zit vol met dezelfde neocons die de Amerikaanse oorlogen naar keuze in Servië (1999), Afghanistan (2001), Irak (2003), Syrië (2011), Libië (2011) hebben verdedigd en die zoveel hebben gedaan om de Russische invasie van Oekraïne uit te lokken. Het neoconservatieve trackrecord is er een van ongemitigeerde rampen, maar Biden heeft zijn team bemand met neocons. Als gevolg hiervan stuurt Biden Oekraïne, de VS en de Europese Unie richting een zoveelste geopolitieke debacle…”
Tikkun legt uit hoe “de neocon-beweging in de jaren 70 ontstond rond een groep publieke intellectuelen, van wie er verschillende werden beïnvloed door de politicoloog Leo Strauss van de Universiteit van Chicago en de classicus Donald Kagan van de Yale-universiteit. Neocon-leiders waren onder meer Norman Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Robert Kagan (zoon van Donald), Frederick Kagan (zoon van Donald), Victoria Nuland (vrouw van Robert), Elliott Abrams en Kimberley Allen Kagan (vrouw van Frederick).” Er kan aan worden toegevoegd dat Kimberley Kagan het hoofd is van het Institute for the Study of War, dat vaak wordt aangehaald in de media en zelfs in het Congres om uit te leggen waarom we Rusland moeten bestrijden.
Het is al lang bekend dat een bepaalde antipathie tegen Rusland de zogenaamde neoconservatieve wereldvisie doordringt. De neocons zijn enorm oververtegenwoordigd op het hoogste niveau van de overheid en, zoals hierboven opgemerkt, runnen een aantal van hen het ministerie van Buitenlandse Zaken terwijl ze ook hoge posities bekleden elders in de regering-Biden en in de denktanks voor buitenlands beleid, waaronder Richard Haass bij de invloedrijke Council on Foreign Relations. Evenzo zijn de intens Russofobische Amerikaanse en westerse media, stichtingen en sociale netwerksites onevenredig Joods in hun eigendom en personeelsbestand.
En daarnaast is Oekraïne tot op zekere hoogte een plek die zich heel erg Joods identificeert. De Joodse media in de VS en elders overladen Zelensky met lof, verwijzend naar hem als een echte “Joodse held,” een moderne Makkabee die weerstand biedt aan onderdrukking, een David versus Goliath. Er worden T-shirts met zijn afbeelding verkocht met de tekst “Weerstand bieden aan tirannen sinds de farao”, terwijl de grotendeels orthodoxe Joodse gemeenschap in New York City al miljoenen dollars heeft ingezameld voor Oekraïense hulp.
Het Jewish Telegraphic Agency meldt dat een “demografisch onderzoek uit 2020 schatte dat naast een ‘kern’-populatie van 43.000 Joden, ongeveer 200.000 Oekraïners technisch gezien in aanmerking komen voor het Israëlische staatsburgerschap, wat betekent dat ze identificeerbare Joodse voorouders hebben. Het European Jewish Congress zegt dat dat aantal wel eens 400.000 zou kunnen zijn.” Als dat waar is, is het een van de grootste Joodse gemeenschappen ter wereld en omvat het ten minste 8.000 Israëliërs
, van wie velen zijn teruggekeerd naar Israël.Omdat de onderhandelingen tussen de VS en Rusland die leidden tot de huidige gevechten duidelijk waren ontworpen om te mislukken door de regering-Biden, moet men zich afvragen of deze oorlog tegen Rusland grotendeels het product is van een langdurige etno-religieuze haat in combinatie met een geloof in de noodzaak van een sterk Amerikaans leger dat indien nodig wordt ingezet om de wereld te domineren en zo Israël te beschermen. De neocons zijn het meest zichtbaar, maar even giftig zijn de Joden die zichzelf liever zouden omschrijven als neoliberalen of liberale interventionisten, dat wil zeggen liberalen die een sterke, assertieve Amerikaanse leiderschapsrol promoten om de in principe valse trefwoorden “democratie” en “vrijheid” te ondersteunen. Zowel neocons als neoliberalen steunen onvermijdelijk hetzelfde beleid, dus ze hebben beide uiteinden van het politieke spectrum gedekt, met name met betrekking tot het Midden-Oosten en tegen Rusland. Ze domineren momenteel het buitenlands beleid van beide grote politieke partijen en oefenen ook controle uit over de berichtgeving in de media en de entertainmentindustrie over de kwesties die hen aangaan, waardoor het Amerikaanse publiek grotendeels alleen hun standpunt hoeft te overwegen.
Er is genoeg ander bewijs dat prominente Joden, zowel binnen als buiten de regering, de boel tegen Rusland opstoken met aanzienlijk succes, aangezien president Biden nu krankzinnig heeft verklaard dat zijn regering verwikkeld is in “een grote strijd voor vrijheid. Een strijd tussen democratie en autocratie. Tussen vrijheid en repressie.” Hij heeft bevestigd dat de VS in de oorlog van Oekraïne tegen Rusland zit totdat we “winnen.” Hoe anders verklaart men de belachelijke reis van procureur-generaal Merrick Garland naar Kiev eind juni om te helpen een onderzoek naar oorlogsmisdaden tegen Rusland op te zetten?
Omdat Garland geacht wordt de Amerikaanse procureur-generaal te zijn, zou het nuttig kunnen zijn om eerst misdaden met betrekking tot de Verenigde Staten te onderzoeken. Hij zou kunnen beginnen met Amerikaanse oorlogsmisdaden in Irak en Afghanistan of Israëlische oorlogsmisdaden met behulp van door Washington geleverde wapens in Libanon en Syrië, om nog maar te zwijgen van de mensenrechtenschendingen met behulp van diezelfde wapens die dagelijks plaatsvinden tegen de Palestijnen. Sommige conservatieven vragen zich ook af waarom de procureur-generaal zijn tijd besteedt aan het vervolgen van “blanke supremacisten” en heeft nagelaten de rellen, plunderingen en moorden te onderzoeken die het land in de BLM-zomer van 2020 opschudden.
Niettemin kondigde een onverschrokken en onverschrokken Garland in Kiev aan dat Eli Rosenbaum, Joods natuurlijk, en een 36-jarige veteraan van het ministerie van Justitie die eerder diende als directeur van het Office of Special Investigations, dat voornamelijk verantwoordelijk was voor het identificeren, denaturaliseren en deporteren van nazi-oorlogsmisdadigers, leiding zal geven aan een War Crimes Accountability-team dat bestaat uit DOJ-experts die Russische mensenrechtenschendingen onderzoeken. Na de verplichte fotosessie waarbij hij Zelensky slijmde, verklaarde de kleine procureur-generaal dat “er geen schuilplaats is voor oorlogsmisdadigers. Het Amerikaanse ministerie van Justitie zal elke weg van verantwoording nastreven voor degenen die oorlogsmisdaden en andere wreedheden in Oekraïne begaan. Samen met onze binnenlandse en internationale partners zal het ministerie van Justitie onvermoeibaar zijn in onze inspanningen om iedereen ter verantwoording te roepen die medeplichtig is aan het plegen van oorlogsmisdaden, martelingen en andere ernstige schendingen tijdens het ongeprovoceerde conflict in Oekraïne.” En als er nog meer bewijs nodig was om de Joodse identiteit van die week in Kiev aan te tonen, dan was het acteur Ben Stiller, eveneens een Jood, die Zelensky bezocht en hem een dikke knuffel gaf.
Als Eli Rosenbaum nog steeds serieus geïnteresseerd is in het vinden van nazi’s, dan zal hij er veel meer in Oekraïne vinden dan in het Russische leger. Je moet je dus afvragen: “Wiens oorlog is dit en wie zorgt ervoor?” Kun je dat uitleggen aan Joe Biden? Of, gezien je eeuwige lege blik, moet ik het Merrick Garland of Tony Blinken of misschien zelfs Victoria Nuland vragen?
Bron: https://dissident.one/flashback-hoe-joods-is-de-oorlog-tegen-rusland
