12/11/2024
“De bijdrage van CO2 aan het broeikaseffect is 4% – 5%. Menselijke CO2-uitstoot vertegenwoordigt 4% van het totaal, wat betekent dat de totale menselijke bijdrage aan de versterking van het broeikaseffect 0,16% tot 0,20% is – een verwaarloosbaar effect.” – Dr. Demetris Koutsoyiannis (2024)
Nieuw onderzoek legt de leegheid bloot van de modellen van de ‘imaginaire wereld’ die beweren dat CO2 de dominante regulator is van het klimaat op aarde, schrijft Kenneth Richard.
Een atmosfeer zonder CO2 of alleen CO2…een gedachte-experiment in een denkbeeldige wereld
Een veelgehoorde bewering is dat, vanwege de prominente rol van CO2 als de klimaatcontroleknop van de aarde (zie Lacis et al., 2010 ), het broeikaseffect niet zou kunnen bestaan – het zou zelfs instorten – als er geen CO2 in de atmosfeer zou zijn.
Afbeeldingsbron: Lacis et al., 2010 en Schmidt et al., 2006
Het spreekt echter voor zich dat deze CO2-loze atmosferische conditie zelf een denkbeeldige wereldconceptualisatie is. Dus fantaseren over wat er zou gebeuren als de atmosfeer 0 ppm CO2, 1.000.000 ppm CO2, 0 ppm waterdamp zou bevatten… zijn allemaal ontestbare, nooit waarneembare gedachte-experimenten. Ze kunnen niet worden onderworpen aan de wetenschappelijke methode. Ze zijn dus onfalsifieerbaar.
De klimaateffecten van CO2 zijn niet waarneembaar
Natuurlijk is dit zeer onfalsifieerbare gedachte-experiment waar gelovigen in het CO2-is-de-klimaatcontroleknop-narratief hun zaak op baseren. Maar zelfs als we deze denkbeeldige-wereldpremisse gebruiken, ondermijnen de bestaande modellen (MODTRAN, HITRAN) die naar verluidt de CO2-controleert-klimaat-orthodoxie ondersteunen, deze in feite.
Zoals Dr. Koutsoyiannis bijvoorbeeld aangeeft in zijn uitgebreid gerefereerde paper, tonen de MODTRAN-gegevens aan dat de temperatuur van de aarde op de standaardwaarde voor het broeikaseffect blijft als de waterdampschaal lichtjes omhoog wordt bijgesteld, met slechts 30%. Het broeikaseffect “stort” niet in, zoals beweerd door de discipelen van Lacis et al. – de gelovigen in de regelknop.
Uit de HITRAN-database blijkt ook dat de denkbeeldige situatie van een verdubbeling van de CO2-concentratie van 400 naar 800 ppm de stralingsstroom aan de bovenkant van de atmosfeer slechts met -1,1% zou veranderen. Dit is een hypothetische realisatie die zelfs bij toekomstige macroscopische metingen niet kan worden waargenomen (als de atmosfeer ooit een CO2-concentratie van 800 ppm zou bereiken).
MODTRAN-modellen bevestigen verder dat (1) er slechts een temperatuurverschil van 1% is tussen het verdubbelen (800 ppm) of halveren (200 ppm) van de atmosferische CO2-concentratie, en (2) dat de verandering in de neerwaartse straling als gevolg van een toename van 300 ppm (1900) naar 420 ppm (2023) slechts 0,5% is. Deze kleine veranderingen “konden niet worden onderscheiden door observaties.”
Afbeeldingsbron: Koutsoyiannis, 2024
CO2 heeft de uitgaande langgolvige straling niet merkbaar verminderd
Als ‘regelknop’ voor het klimaat wordt CO2 gezien als de voornaamste reden waarom de uitgaande langgolvige straling (OLR) van de aarde zou moeten afnemen ( Dewitte en Clerbaux, 2018 ).
“…de toename van broeikasgassen (GHG), voornamelijk CO2, vermindert de OLR”
Echter, ondanks de toename van de CO2-concentratie in de afgelopen decennia, is OLR toegenomen. Een vermindering van OLR door het CO2-effect is niet detecteerbaar.
Beeldbron: Dewitte en Clerbaux, 2018
Ook de MODTRAN-resultaten voor heldere luchten (dat wil zeggen een atmosfeer zonder wolken en waar CO2 en waterdamp de belangrijkste veroorzakers van het broeikaseffect zijn) laten zien dat de OLR tussen 2001 en 2022 met +0,38 tot +0,60 W/m² is toegenomen, wat overeenkomt met de stijging van de temperatuur.
Volgens de door Dr. Koutsoyiannis beoordeelde gegevens kan een eventuele afname van OLR “nauwelijks worden toegeschreven aan een toename van CO2, maar kan het wel in verband worden gebracht met waterdamp en wolkenprofielen”, aangezien “het effect van CO2 wordt overtroffen door het effect van wolken, wat consistent is met de grote rol van water op het klimaat en de kleine rol van CO2.”
95% van het broeikaseffect (neerwaartse straling) komt van waterdamp, wolken
Volgens de MODTRAN-berekeningen is de bijdrage van CO2 aan het planetaire broeikaseffect slechts 4% tot 5%, en de bijdrage van waterdamp en wolken is 87% (uitgaande straling) tot 95% (neerwaartse straling). De CO2-bijdrage aan het broeikaseffect verandert in de afgelopen eeuw, aangezien CO2 steeg van 300 ppm tot 420 ppm, is slechts ongeveer 0,5%. Dit gekwantificeerde percentage is “onder elke drempel om het waarneembaar te maken.”
Erger nog, als we bedenken dat de menselijke CO2-uitstoot slechts 4% van de totale CO2-uitstoot van de aarde bedraagt, en dat de bijdrage van CO2 aan het broeikaseffect slechts 4% tot 5% bedraagt, dan is “de totale menselijke bijdrage aan de versterking van het broeikaseffect 0,16% tot 0,20%.”
Afbeeldingsbron: Koutsoyiannis, 2024
Ondersteunend bewijs voor de verwaarloosbare rol van CO2
Een andere set bronnen die de bewering ondersteunen dat de bijdrage van CO2 aan het broeikaseffect slechts 4% tot 5% is, komt uit de beruchte Trenberth-stralingsbudgetgrafieken. Let eerst op de waarde van 333 W/m² die is geïdentificeerd voor neerwaartse straling van broeikasgassen (rechtsonder).
Beeldbron: Trenberth en Fasullo, 2011
Beschouw nu de geschatte bijdrage van CO2 aan het broeikaseffect (neerwaartse straling) zoals weergegeven in Schmithüsen et al., 2015.
Let op dat het varieert van ongeveer 0 W/m² (of minder) in de buurt van de polen, ongeveer 10-15 W/m² op middelhoge breedtegraden en ongeveer 25 W/m² in de tropen. Gemiddeld over de hele wereld lijkt het erop dat de totale gemiddelde CO2-broeikaseffectbijdrage ongeveer 13 tot 15 W/m² is. Als CO2 inderdaad verantwoordelijk is voor ~14 W/m² van de 333 W/m² neerwaartse straling van broeikasgassen, is de bijdrage 4,2%. De overige ~95%, of ~320 W/m², is noodzakelijkerwijs afkomstig van waterdamp en wolken.
Afbeeldingsbron: Schmithüsen et al., 2015
Zoals blijkt uit de Koutsoyiannis-review van resultaten uit de HITRAN-database, produceert een verdubbeling van CO2 van 400 naar 800 ppm slechts een verstoring van ~1,1% van de stralingsflux aan de bovenkant van de atmosfeer (3 W/m²), die niet waarneembaar is. Dit is consistent met Chen et al. ( 2024 ), die beoordelen dat een verdubbeling van CO2 een negatieve topambitie (TOA)-forcering (-1 W/m²) produceert, en een positieve TOA-forcering van slechts +2-3 W/m² in de middelhoge breedtegraden en tropen.
Deze artikelen tonen verder aan dat CO2 een verwaarloosbare rol speelt in het broeikaseffect van de aarde.
Afbeeldingsbron: Chen et al., 2024
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
