februari 23, 2025 8
Foto Credit: depositphotos.com/nl.
President Donald. J.
Trump’s seismische verschuiving in het energiebeleid zal tot ver buiten de
Amerikaanse grenzen gevoeld worden. Door zich terug te trekken uit het Akkoord
van Parijs, de Amerikaanse olie- en gasexport uit te breiden, de Green New Deal
te beëindigen en het vooruitzicht op koolstofheffingen te schrappen, biedt hij
een reddingslijn aan ontwikkelingslanden die worstelen met chronische
energiearmoede.
Als de Verenigde Staten een scherpe koers gaan varen, heroverwegen andere landen hun positie. Nergens zal een verandering in de dynamiek van het energiebeleid meer welkom zijn dan in ontwikkelingslanden, waar de noodzaak om de toegang tot energie te verbeteren in conflict komt met de druk om zich te onderwerpen aan het antigroei, antihumanistische en dystopische klimaatakkoord van Parijs van de Westerse klimaatheren, schrijft Vijay Jayaraj.
Veel
ontwikkelingslanden hebben al lang hun frustratie geuit over de beperkingen die
de klimaatagenda oplegt aan hun economische groei. India en China hebben
bijvoorbeeld consequent volgehouden dat ze flexibiliteit nodig hebben om hun
eigen binnenlandse energiemix te bepalen, waarbij ze benadrukten dat toegang
tot betaalbare fossiele brandstoffen cruciaal is om miljoenen mensen uit de
armoede te halen.
Evenzo hebben
landen in heel Afrika betoogd dat hun ontwikkelingsprioriteiten het gebruik van
hun natuurlijke hulpbronnen – waaronder steenkool, olie en aardgas – moeten
omvatten om in de basisbehoeften van mensen te voorzien.
Neem bijvoorbeeld
Nigeria. Met zijn aanzienlijke aardgasreserves zit het land klem tussen
internationale druk om het gebruik van koolwaterstoffen te beperken en de
dringende noodzaak om zijn groeiende bevolking van elektriciteit te voorzien.
Internationale financiële markten die vriendelijker zijn voor fossiele
brandstoffen zouden Nigeria’s plannen om zijn aardgasvoorraden te gelde te
maken en de binnenlandse elektriciteitsproductie uit te breiden, kunnen
versnellen.
Zoals Yemi Osinbajo,
een voormalige Nigeriaanse vicepresident, zei: “Afrikanen hebben meer nodig dan
alleen licht thuis. We willen overvloedige energie op grote schaal om
industriële en commerciële banen te creëren. Om volledig deel te kunnen nemen
aan de wereldeconomie hebben we betrouwbare, goedkope energie nodig.
Wereldwijde
gevolgen van de Amerikaanse energie-expansie
Een van de meest
opvallende effecten van het energiebeleid van Trump is een verwachte toename
van de export van vloeibaar aardgas (LNG) vanuit de VS, die de verwerking van
vergunningsaanvragen voor nieuwe LNG-projecten, die door voormalig president
Biden werden onderbroken, gaat hervatten.
Voor
ontwikkelingslanden betekent dit betrouwbare energie tegen concurrerende
prijzen – een schril contrast met de intermitterende kracht van zonne- en
windenergieprojecten waar klimaatvriendelijke financiële instellingen de
voorkeur aan geven.
Energiearmoede
blijft een verlammend obstakel in veel delen van Afrika ten zuiden van de
Sahara, Zuid-Azië en Latijns-Amerika. Volgens het Internationaal Energie
Agentschap (IEA) zitten wereldwijd bijna 800 miljoen mensen zonder elektriciteit,
terwijl 3 miljard mensen afhankelijk zijn van rokerige biomassa om te koken.
Door het
wereldwijde aanbod van LNG te vergroten, biedt Trump deze landen de
mogelijkheid om over te stappen op schoner brandend aardgas. Voordelen zijn
onder andere minder ontbossing, minder luchtvervuiling binnenshuis en een kans
op meer economische groei.
India heeft al
geïnvesteerd in LNG-terminals in de VS en zal de import verhogen naarmate de
vraag van zijn bevolking van 1,4 miljard groeit.
Bovendien zal een
groter aanbod van LNG de wereldwijde reserves stabiliseren en de kwetsbaarheid
van energie-importerende landen voor geopolitieke verstoringen verminderen. Een
overvloed aan energie is een voorwaarde voor stabiliteit en welvaart – een
realiteit die de ontwikkelingslanden maar al te goed kennen en die de door het
klimaat geobsedeerde landen schijnbaar onderschatten.
Geen
koolstofheffingen: een zegen voor zich ontwikkelende economieën
Terwijl veel
deskundigen de voorgestelde importheffingen van Trump aan de kaak stellen,
erkennen ze niet – of in ieder geval niet – dat veel ontwikkelingslanden
waarschijnlijk blij zullen zijn dat de koolstoftarieven van de klimaatagenda
geen deel zullen uitmaken van het belastingregime van Trump.
Koolstofheffingen,
een lievelingetje van het klimaatvolk aan beide zijden van de Atlantische
Oceaan, zijn bedoeld om de producenten – en gebruikers – van koolstofintensieve
goederen te straffen. In de praktijk werken ze echter als een regressieve
belasting op ontwikkelingslanden, waarvan er veel niet over de financiële en
technologische middelen beschikken om hun industrieën “koolstofarm” te maken.
Voor landen als
India, waarvan de minister van Buitenlandse Zaken, S. Jaishankar, heeft betoogd
dat economische groei voorrang moet krijgen op rigide klimaatdoelstellingen,
betekent de koolstofvrije toekomst een broodnodig uitstel. Het nivelleert het
speelveld, waardoor zich ontwikkelende economieën kunnen concurreren op de
wereldmarkt zonder de onevenredige last van gedwongen emissiereducties te
dragen. Ja, Trump heeft gedreigd met andere tarieven, maar die kunnen worden
opgelost door diplomatie.
Fossiele
brandstoffen zijn nog steeds goed voor meer dan 80% van het primaire
energieverbruik in de wereld en landen als China, India en Indonesië breiden
hun infrastructuur uit om koolwaterstoffen te produceren, importeren en te
gebruiken, ondanks beloftes om onmogelijke klimaatdoelen te halen.
Met de stoutmoedige
zet van Trump zullen deze landen niet langer de behoefte voelen om zich te
verschuilen achter de vernis van klimaatbevrediging.
Trump’s afwijzing
van de klimaatorthodoxie komt overeen met de aspiraties van ontwikkelingslanden
die streven naar energiezekerheid en het overwinnen van armoede. Verwacht dat
deze landen zich aangemoedigd zullen voelen om openlijker hun favoriete
energiestrategieën na te streven en zelf uit het akkoord van Parijs te stappen.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/trumps-beleid-zal-landen-aanmoedigen-om-klimaatagenda-af-te-wijzen/
Laat ze insecten eten… Hoe onverschillige elites hun minachting laten
blijken en wat er daarna komt
Toen
Marie Antoinette te horen kreeg dat het volk geen brood had, antwoordde zij
naar verluidt: “Laat ze maar taart eten.” Deze beruchte woorden waren een
duidelijke illustratie van de achteloze onverschilligheid van de Franse elite
voor de benarde toestand van het gewone volk. Bovendien hebben zij
waarschijnlijk de woede aangewakkerd die een revolutie ontketende die … Meer lezen overLaat ze insecten eten… Hoe onverschillige
elites hun minachting laten blijken en wat er daarna komt
