mei 29, 2021 3656 5
Miljoenen kinderen in dit land, voor wie wij als samenleving gezamelijk verantwoordelijk zijn, wil ik zeggen wat onze federale regering en onze kanselier nog niet hebben durven zeggen: Wij vragen jullie ons te vergeven. Wij vragen jullie vergiffenis voor anderhalf jaar beleid dat jullie tot slachtoffers heeft gemaakt.
Slachtoffers van
geweld, verwaarlozing, isolement, emotionele eenzaamheid. Voor een beleid en
berichtgeving in de media dat jullie tot op de dag van vandaag, als vergif het
gevoel geven dat jullie een levensgevaarlijk gevaar zijn voor onze samenleving.
Dat zijn jullie
niet, laat ze je dat niet wijsmaken. Wij moeten jullie beschermen, niet jullie
ons.
Dit beschaamt ons als samenleving
Ik wil het zo
duidelijk mogelijk stellen: Wat jullie kinderen is aangedaan door een regering
die wij, als ouders, ook en vooral voor jullie hebben gekozen, en die wij
natuurlijk niet hard genoeg hebben bekritiseerd voor het sluiten van scholen en
het blokkeren van voetbalvelden, maakt ons als samenleving te schande.
Sinds het begin van
de pandemie in maart 2020 zijn in Duitsland twintig mensen onder de 20 jaar
overleden aan of met Corona. In 2020 zijn 152 kinderen onder de 14 jaar
vermoord, veertig meer dan in dezelfde periode in 2019.
Zij
vertegenwoordigen wat kinderen tot op de dag van vandaag doormaken in de
geïsoleerde en verkokerde ruimten van de lockdown, in kleine woningen, maar ook
in ruime woningen waar opsluiting geweld lijkt te hebben ontketend zonder de
ruimten van toevlucht en bescherming te openen.
De vermoorde
kinderen staan voor alle mishandelde kinderen wier blauwe plekken en
schaafwonden geen enkele leraar, geen enkele voetbalcoach kon zien en melden.
Ze gaan achter de kinderen aan
“De scholen sluiten
als laatste en openen als eerste” – dit is een belofte die onze regeringen in
Berlijn en in de deelstaten elke dag breken.
Wat zij de kinderen
daarmee aandoen, lijkt niet de moeite waard voor Bondskanselier Angela Merkel
en de minister-presidenten om de leerkrachten onmiddellijk – ONMIDDELLIJK –
naar de scholen terug te sturen.
Biertuinen zijn vol, klaslokalen zijn leeg
De Zweden hebben
hun scholen nooit gesloten. Zij hebben hun verantwoordelijkheid tegenover de
kinderen genomen. Dat hebben wij niet. De kinderminister is net vervroegd uit
zijn ambt gestapt om zich voor te bereiden op een verkiezingscampagne die niet
mag worden verstoord door beschuldigingen over een frauduleus
doctoraalscriptie. Franziska Giffey vertrok zonder ook maar een post-it achter
te laten met twee zinnen over wat er beter kan worden gedaan voor kinderen. Er
is geen cynische uiting van onverschilligheid jegens degenen die aan hen zijn
toevertrouwd.
Voor alles wat er
met onze kinderen is gebeurd, hebben genoeg mensen gewaarschuwd. Maar er
gebeurde niets. Was er de Merkel-top voor kinderen? Nee. In plaats daarvan
werden onze kinderen wijsgemaakt dat ze oma zouden vermoorden als ze het
waagden kind te zijn, hun vriendjes te ontmoeten. Niets van dit alles is ooit
door iemand wetenschappelijk bewezen. Het was gewoon handig om dat te beweren
omdat kinderen niet terug vechten en niet stemmen.
Propaganda slogans tegen kinderen
Mijn vraag aan onze
politici is: wie gaat een kind met blauw geslagen benen in het gezicht zeggen
dat lessen een zaak zijn van de deelstaten en gemeenten?
Covid-19 injecties voor kinderen: grote scepsis in Japan en Israël over
het experiment
Vrienden vertellen
me over hun tienerzonen die tot de pandemie vijf keer per week aan sport deden
en nu helemaal niet meer. Hun puberale energie, woede, wanhoop wordt naar
binnen ontladen, in plaats van in een bal, in een schot op doel. We moeten ons
realiseren dat we mentale wrakken creëren.
Wanneer de staat de
rechten van een kind ontneemt, moet hij bewijzen dat hij daarmee een
onmiddellijk en concreet gevaar afwendt. Dat bewijs is nooit geleverd. Het is
vervangen door propagandaslogans over het kind als aanjager van een pandemie.
Wie wilde tegenspreken, werd niet uitgenodigd voor de deskundigenvergaderingen
van het bureau van de kanselier.
Wat dit alles
teweeg heeft gebracht, heb ik persoonlijk ervaren toen ik enkele weken geleden
een bezoek mocht brengen aan de indrukwekkende alledaagse helden van de “Arche”
in Berlijn-Hellersdorf. De armste kinderen in ons rijke land, die er anders
elke dag structuur, betrouwbaarheid, onderdak en voedsel (!) vonden, mochten er
tijdens de pandemie maar eens in de twee weken komen. En dat was gewoon omdat
niemand in de politiek er iets om gaf om het voor hen beter te maken.
Je moet een
negenjarige meegemaakt hebben die “Ik hou van je, je bent mijn beste vriend”
tegen je zegt na twee uur UNO met hem gespeeld te hebben om enig idee te hebben
hoe eenzaam deze kinderen zijn.
Onze federale
regering is nog maar een paar weken verwijderd van haar aantreden. Ik smeek hen
om eindelijk, eindelijk, eindelijk de weinige tijd en al hun energie die zij
nog hebben aan de kinderen te besteden en alles te doen wat in hun vermogen
ligt om te genezen wat zij de jongste en zwakste hebben aangedaan. Onze
politici zouden beter scholen en gymzalen openen in plaats van campagnehokjes.
Anders zullen zij een puinhoop van kinderzielen achterlaten voor hun geweten en
in de geschiedenisboeken.
Het
Konrad-Adenauer-Gymnasium in Langenfeld wil de aan haar toevertrouwde
leerlingen laten inenten tegen Corona, zodat de schoollessen na de
zomervakantie weer in “tegenwoordigheid” kunnen beginnen. Ouders zijn in
opstand gekomen tegen dit onbezonnen voornemen. Het
Konrad-Adenauer-Gymnasium (KAG) in Langenfeld wil zijn leerlingen laten inenten
tegen Corona. Als het vaccin van Biontech wordt goedgekeurd voor kinderen
… Meer lezen overDuitse school wil leerlingen inenten – ouders in opstand
“Mijn dochter is bijna 14 en wil een lang en gezond leven! Misschien later
kinderen krijgen! Wie zegt dat het zo zal zijn na de inenting?!”
