Great Barrington Declaration: veel gestelde vragen
Enkele veel gestelde vragen over immuniteit, lock-downs, collaterale schade en de Great Barrington verklaring, worden hier beantwoord.
Hebben lockdowns een succesvolle geschiedenis tegen besmettelijke ziektes?
Epidemiologische studies geven aan dat lockdowns het totale aantal gevallen op de lange termijn niet verminderen en nooit in de geschiedenis hebben geleid tot de uitroeiing van een ziekte. In het beste geval vertragen lockdowns de toename van gevallen voor een eindige periode en tegen hoge kosten.
Wat zijn de fysieke gezondheidseffecten van lockdowns?
Er zijn veel lichamelijke gezondheidskwalen het gevolg van lockdowns. Medische zorgbezoeken worden uitgesteld, waardoor mensen de benodigde medische zorg niet of te laat kregen. Minder kankerscreening, overgeslagen kankerbehandelingen, minder preventieve bezoeken voor hart- en vaatziekten, om er een paar te noemen. Veel van de gevolgen van deze gemiste bezoeken zullen niet in de sterftecijfers voor dit jaar vermeld worden, maar het is iets dat op de langere termijn wel zichtbare gevolgen heeft.
Wat zijn de gevolgen voor de geestelijke gezondheid van lockdowns?
Mensen hebben een behoefte aan gemeenschap en normale sociale interacties met elkaar. De geestelijke gezondheid is verslechterd door lockdowns en de angst die veroorzaakt werd door dagelijkse negatieve berichten over de volksgezondheid. In Massachusetts hebben spoedafdelingen ongeveer vier keer meer kinderen en tieners opgevangen dan normaal. Eén op vier jongvolwassenen in de VS heeft serieus overwogen om zelfmoord te plegen in het afgelopen jaar. Door de lockdown voor onbepaalde tijd te verlengen, wordt deze schade vermenigvuldigd.
Wat zijn de nadelen van het sluiten van scholen?
Alle kinderen hebben recht op onderwijs van hoge kwaliteit. Volwassenen hebben de morele plicht hiervoor te zorgen en het is moreel verkeerd om kinderen te vragen zulke lasten te dragen.
Online leren is geen goede vervanging voor persoonlijk lesgeven. Voor een normale ontwikkeling hebben kinderen een sterke behoefte om met andere kinderen om te gaan, vrienden te maken en met elkaar te spelen. Scholen zijn ook het belangrijkste contactpunt met zorgstelsels en bieden een toevluchtsoord voor kansarme kinderen. Bovendien is het risico van overlijden door besmetting met COVID-19 voor kinderen erg laag – lager dan het risico om te overlijden aan de seizoen griep.
Hoe kunnen lockdowns de ontwikkelingslanden schaden ?
De lockdowns veroorzaken wereldwijd verwoestende schade aan zowel de mentale als de fysieke gezondheid. Een VN-rapport schat dat een extra 80 tot 130 miljoen arme mensen last zal hebben van hongersnood. Hiervan wordt geschat dat lockdown-beperkingen hebben geleid tot de dood van 10.000 kinderen elke maand. Bovendien, een extra 400.000 mensen zou sterven aan inadequate tuberculosebehandeling als gevolg van de COVID-19 maatregelen.
Hoe gevaarlijk is het SARS-CoV-2-virus en de COVID-19-ziekte?
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen het risico op infectie en het risico op overlijden. Iedereen kan besmet raken, maar er is meer dan een duizendvoudig verschil in het risico op overlijden tussen de oudsten en de jongsten. Voor ouderen is COVID-19 gevaarlijker dan de jaarlijkse griep. Voor kinderen is de sterftekans van COVID-19 kleiner dan voor de jaarlijkse griep .
Hoe kun je met gesloten scholen zeggen dat het sterfterisico voor kinderen laag is?
Om die vraag wetenschappelijk te beantwoorden, moeten we kijken naar het enige grote westerse land dat tijdens het hoogtepunt van de pandemie geen scholen sloot. Dat is Zweden, dat kinderdagverblijven en scholen open hield voor kinderen van 1 tot 15 jaar. Onder de 1,8 miljoen kinderen in deze leeftijdscategorie waren er in deze periode precies nul sterfgevallen als gevolg van COVID-19 en slechts een handvol ziekenhuisopnames. Gedurende deze tijd kregen symptomatische kinderen te horen dat ze thuis moesten blijven, of naar huis gestuurd moesten worden als ze naar school kwamen, maar er werden geen maskers gebruikt of fysieke afstand genomen op school.
Waarom zijn zoveel mensen bang voor COVID-19?
Helaas hebben de volksgezondheidsboodschappen over COVID-19 over de hele wereld veel misvattingen gecreëerd die angst hebben verspreid. Terwijl ouderen hun risico op COVID-19-sterfte onderschatten, overschatten jongeren hun sterfterisico aanzienlijk. Een betere berichtgeving over de volksgezondheid die geen ongegronde angsten verspreidt op basis van anekdotes, zou deze situatie helpen corrigeren.
Beschermen de huidige lockdown-strategieën de ouderen op de juiste manier?
Nee, integendeel. Er zijn veel onnodige doden gevallen, vooral bij de arbeidersklasse in de steden. Het huidige lockdown-beleid heeft de kwetsbaren niet beschermd. Concrete voorbeelden van deze mislukkingen zijn:
- Eisen van oudere “essentiële” arbeiders en leden van de arbeidersklasse die het zich niet kunnen veroorloven om niet te werken, om in werksituaties geplaatst te worden waar ze kunnen worden blootgesteld aan het virus.
- Bewoners van verpleeghuizen niet beschermen tegen blootstelling aan het virus door personeelsleden, bezoekers en andere bewoners.
- Er is geen voorziening voor bescherming van ouderen die in huizen met meerdere generaties wonen als een familielid wordt blootgesteld aan het virus.
Hoe beschermen we ouderen in verpleeghuizen en andere zorgomgevingen ?
Een gerichte beschermingsstrategie omvat onder meer het regelmatig testen van personeelsleden van verpleeghuizen die niet al immuun zijn, het testen van bezoekers en het verminderen van personeelsrotatie, zodat bewoners slechts met een beperkt aantal personeelsleden in contact komen. Met COVID-19 geïnfecteerde personen mogen niet naar verpleeghuizen worden gestuurd en alle nieuwe bewoners moeten worden getest. Sekwestreren van bewoners van verzorgingshuizen die COVID-19 hebben, is ook belangrijk. Oorspronkelijk specificeerde de verklaring “PCR-testen”, maar we hebben dat gewijzigd in “testen”, aangezien er andere tests beschikbaar zijn.
Hoe beschermen we oudere mensen die nog werken?
Mensen van in de zestig lopen een enigszins hoog risico, en velen werken nog steeds. Degenen die vanuit huis kunnen werken, moeten dit kunnen doen. Leraren van in de zestig zouden bijvoorbeeld online cursussen kunnen geven of mededocenten kunnen helpen met het beoordelen van examens, essays en huiswerk. Degenen die niet vanuit huis kunnen werken, moeten worden gefinancierd om een sabbatical van 3 tot 6 maanden te nemen. Bovendien zouden de wetten werkgevers moeten verplichten om redelijke aanpassingen te doen om werknemers met een hoog COVID19-risico te beschermen zonder hun baan te verliezen.
Hoe zit het met jongere mensen met risico factoren?
Mensen met comorbiditeitsrisicofactoren dienen dezelfde voorzorgsmaatregelen te nemen als wat oudere mensen zonder die risicofactoren.
Hoelang moeten personen met een hoog risico voorzichtig zijn en / of zichzelf isoleren?
Wanneer de immuniteit van de kudde is bereikt, kunnen ze weer normaal leven met minimale risico’s. Hoe lang dat duurt, hangt af van de gebruikte strategie. Als lockdown-maatregelen worden gebruikt om te proberen de ziekte te onderdrukken, kan het een jaar of twee of drie duren, waardoor het erg moeilijk wordt voor oudere mensen om zichzelf zo lang te beschermen. Als gerichte bescherming wordt gebruikt, duurt dit waarschijnlijk slechts 3 tot 6 maanden.
Hoe kunnen oudere mensen weten wanneer ze extra voorzichtig moeten zijn?
Het is essentieel voor volksgezondheidsafdelingen om de overdracht van ziekten op lokaal niveau te volgen en dit continu aan het publiek te communiceren. Personen met een hoog risico kunnen beslissingen nemen en dienovereenkomstig voorzorgsmaatregelen nemen. Ook informatie over ziekenhuisopnames en mortaliteit moet worden bijgehouden.
Deze informatie moet op een genuanceerde manier aan de bevolking worden overgebracht die geen paniek veroorzaakt, maar in plaats daarvan de basis vormt voor een nauwkeurige inschatting van het risico van elke persoon op basis van hun leeftijd en co-morbide aandoeningen. Het doel moet zijn dat kwetsbare mensen hun risico op COVID-19-infectie niet onderschatten en minder kwetsbare mensen hun risico niet overschatten. De informatie moet vergezeld gaan van concrete aanbevelingen ondersteund door gedegen wetenschap – die verschillende mensen zouden kunnen nemen om hun infectierisico te verminderen.
Wat is kudde-immuniteit?
Kudde-immuniteit treedt op wanneer voldoende mensen immuniteit hebben, zodat de meeste geïnfecteerde mensen geen nieuwe, niet-geïnfecteerde mensen kunnen vinden om te infecteren, wat leidt tot het einde van de epidemie / pandemie. Dit betekent dat de epidemie / pandemie zal eindigen voordat iedereen besmet is, hoewel het in endemische vorm zal doorgaan met lage besmettingspercentages.
Kudde-immuniteit is een wetenschappelijk bewezen fenomeen. Een epidemioloog vragen of hij in kudde-immuniteit gelooft, is als een natuurkundige vragen of hij in zwaartekracht gelooft. Degenen die de immuniteit van de kudde ontkennen, willen misschien ook lid worden van de platte samenleving.
Wat zegt de ‘Grote Barrington Verklaring‘?
De verklaring pleit voor een strategie die de mortaliteit tot een minimum beperkt totdat de immuniteit van de kudde is bereikt. Dat wordt gedaan door het aantal oudere hoog risico personen in de groep die geïnfecteerd raken te minimaliseren, terwijl ze worden gemaximaliseerd onder degenen die nog niet zijn geïnfecteerd wanneer de immuniteit van de kudde arriveert.
Is de Great Barrington Declaration voorstander om “het virus de vrije loop laten”?
Nee, dat is een verkeerde karakterisering, aangezien het het tegenovergestelde bepleit. Het centrale principe van de verklaring is Focused Protection, waarbij ouderen en andere risicogroepen beter worden beschermd dan voorheen, om ervoor te zorgen dat ze niet aan het virus worden blootgesteld. Evenmin moedigt het aan om opzettelijk iemand aan het virus bloot te stellen. Kinderen en jongvolwassenen hun leven laten leiden zonder lockdown-beperkingen, betekent niet dat we ze aan het virus laten sterven, net zoals we politici er niet van beschuldigen mensen te laten omkomen bij auto-ongelukken wanneer er een nieuwe weg wordt aangelegd. Integendeel, de GBD vermindert de aanzienlijke bijkomende schade voor minder kwetsbare mensen die meer gevaar lopen door lockdown dan door COVID-19-infectie.
Welk percentage van de bevolking moet immuun zijn om kudde-immuniteit te hebben voor COVID-19?
Dat is op dit moment onmogelijk te weten. Geen enkele respectabele epidemioloog zal een specifiek percentage noemen dat nodig is. Het verschilt ook geografisch gesproken, met een hoger percentage dat nodig is in stedelijke dan in landelijke gebieden. Het hangt ook af van de gebruikte strategie. Als mensen met meer contacten immuun zijn, zoals handelsreizigers, taxichauffeurs, politici of feestgangers, dan is het percentage lager.
Moeten mensen opzettelijk besmet raken om immuniteit voor de kudde te genereren ?
Nee.
Antilichamen vervagen na COVID-19-infectie. Betekent dit dat de natuurlijke immuniteit vervaagt? Hoe sterk zal de door het vaccin veroorzaakte immuniteit zijn?
Dat de antilichaamrespons na verloop van tijd vervaagt na COVID-infecties was al bekend uit een grote hoeveelheid literatuur.
Het is echter ook waar dat antilichaamreactie niet de enige reactie is die ons immuunsysteem heeft als reactie op infectie en deze andere immuunreacties (bijvoorbeeld de productie van specifieke T-cellen) lijken vrij lang aan te houden. Je kunt dit zien aan het feit dat we, ondanks naar schatting 750 miljoen wereldwijd tot nu toe, na 10 maanden met het virus te hebben geleefd, slechts een handvol herinfecties hebben gezien. Als het virus net als andere coronavirussen in zijn immuunrespons is, zal herstel van infectie blijvende bescherming bieden tegen herinfectie, hetzij volledige immuniteit, hetzij bescherming die een ernstige herinfectie minder waarschijnlijk maakt.
De immuunrespons van het vaccin is meestal minder sterk dan de natuurlijke immuunrespons, maar er zijn uitzonderingen op die regel. Zelfs nadat een vaccin is goedgekeurd voor gebruik, zullen we lang moeten wachten (waarschijnlijk minstens tien maanden en langer) om te zien hoe lang en volledig de immuniteit die door de COVID-19-vaccins wordt geboden, zal zijn. Gerichte bescherming is de juiste manier om de epidemie te beheersen terwijl we wachten op het vaccin en daarna.
Is gerichte bescherming niet een te riskant experiment?
Nee. Gerichte bescherming is gebaseerd op de risicogebaseerde strategieën die zijn uiteengezet in de vele voorbereidingsplannen voor pandemieën die verschillende landen de afgelopen decennia hebben ontwikkeld. Verrassend genoeg, behalve Zweden, gooiden alle landen hun pandemieplannen uit het raam toen deze pandemie begon.
Hoe werd omgegaan met eerdere pandemieën?
De gerichte beschermingsstrategie die door de verklaring van Great Barrington wordt voorgesteld, is inderdaad de standaardmanier waarop samenlevingen met eerdere epidemieën zijn omgegaan. Het is intuïtief logisch om mensen die weinig risico lopen op een virale infectie (maar die zouden lijden onder de lockdowns) een normaal leven te laten leiden terwijl ze voorzorgsmaatregelen nemen wanneer ze omgaan met kwetsbaardere mensen – ze worden geschaad door de lockdowns en het opheffen van de beperkingen helpt hen. Tegelijkertijd is een beter gerichte bescherming van de kwetsbaren een morele noodzaak. Na verloop van tijd zal de immuniteit van de bevolking toenemen onder de niet-kwetsbaren totdat de kwetsbaren niet langer een hoog risico lopen op COVID-19 bij het uitvoeren van normale activiteiten.
Is het opsporen, testen en isoleren van contacten succesvol geweest tegen infectieziekten?
Contactopsporing is van cruciaal belang voor veel infectieziekten. Ze werken niet voor wijdverspreide ziekten zoals jaarlijkse griep, mazelen, COVID-19, of, per definitie, tegen een pandemie.
(Help ons. Deel dit artikel a.u.b.)
