De wereld na
Omicron | Het begin van het einde
6 januari
2022 Geschreven door Willem Koert
In
wetenschappelijke debatten en rechtszaken heeft Geert Vanden Bossche het
vertrouwen verloren. Toch blijft de meest omstreden viroloog van deze planeet
hopen op een mirakel. Dat klinkt wanhopig, maar de omstandigheden voor een
mirakel zijn gunstig.
Ergens in maart 2021 viel het laatste
puzzelstukje op zijn plaats. Puttend uit zijn fundamentele kennis omtrent de
virologie, de werking van vaccins, de principes van evolutie en de werking van
het immuunsysteem, had Geert Vanden Bossche een staalkaart van de meest
waarschijnlijke nabije toekomst voltooid. De wetenschapper die tientallen jaren
vaccins had ontwikkeld, wist wat er zou gaan gebeuren als de mensheid tijdens
een pandemie van een razendsnel muterend virus zou overgaan tot
massavaccinaties.
Daarna sliep hij drie dagen niet. Dat
was de prijs voor het besef dat de ingezette strategie onherroepelijk zou gaan
leiden tot golven van alsmaar besmettelijker virusvarianten, die met steeds
kortere tussenpozen als virale tsunami’s over de wereldbol zouden razen. En als
de overheden niet bijtijds tot zinnen zouden komen, dan zou er uiteindelijk een
virusvariant opduiken die de menselijke populatie zou decimeren.
Lees ook:
Anatomie van een tragedie | Interview met Geert Vanden Bossche
Onbekend terrein
Slechts
enkelingen binnen de industrie en de wetenschappelijke instituties
onderschreven openlijk de verontrustende boodschap van Vanden Bossche. Off
the record gaven een aantal experts hem volmondig gelijk, maar ook
bekenden ze schoorvoetend dat ze het niet aandurfden om zich openlijk uit te
spreken. De wereld was in de ban van de strijd tegen een gruwelijk virus, dat
koste wat kost moest worden bestreden. Wie bij die strijd vraagtekens plaatste,
riskeerde ridiculisering, sociale uitsluiting en het verlies van
onderzoeksgelden.
De
wetenschappers en artsen die wel van zich durfden laten horen, waren de
tegenstanders. De Nijmeegse kinderarts Martijn Binkhorst deelde bijvoorbeeld in
december 2021 via LinkedIn een stuk waarin hij de ideeën van Vanden
Bossche probeerde te ontkrachten.
“Veel
wetenschappers en artsen zijn het hartgrondig met mij oneens”, beaamt Vanden
Bossche. “Het zijn experts die zich focussen op kleine stukjes van de puzzel,
en op basis van hun analyse zeggen dat ik de plank missla. Maar zij zien niet
het totaal van de puzzel. Om te begrijpen wat er nu aan de hand is moet je van
heel veel disciplines kennis hebben, en die onderling kunnen verbinden. Dat doen
mijn opponenten niet.”
Daarbij komt nog dat we ons op dit moment in terra incognita bevinden. Nog nooit eerder hebben overheden op wereldschaal geprobeerd een pandemie als de huidige te beteugelen met experimentele vaccins die zo beroerd werken als die van Pfizer, Moderna en AstraZeneca. Er is geen precedent of een deugdelijke studie met eensluidende resultaten waarop wetenschappers voorspellingen kunnen baseren. Dat verklaart misschien waarom het debat dat Vanden Bossche wilde opstarten er niet is gekomen. In plaats daarvan ontstond een kakofonie van commentaren, rijp en groen, en haaks tegenover elkaar staande opinies, gelardeerd met aanvallen op de credibiliteit van de man die de spreekwoordelijke knuppel in het hoenderhok durfde te gooien. Het grote publiek is er geen steek wijzer door geworden.
Even tussendoor: schrijf je in op onze nieuwsbrief!
Een kansloze strijd
“Het is me niet gelukt mijn
wetenschappelijke inzichten over te brengen”, erkent Vanden Bossche gelaten.
“Ik heb daarom besloten om niet langer in het wetenschappelijke debat te
investeren. Dat geldt ook voor de juridische procedures waarin ik als getuige-deskundige
fungeer, en waarin allerlei initiatieven via de rechter proberen te voorkomen
dat bijvoorbeeld kinderen experimentele vaccins zullen krijgen. Het is een
onderwerp dat me zeer aan het hart gaat, maar de andere kant heeft de
beschikking over de beste advocaten, een leger van experts en een, op het
eerste gezicht tenminste, intimiderende stapel van onderzoeken en rapporten.”
Het is een ongelijke strijd, getuige
de uitspraken van de rechters.
Of het nu gaat om het beleid van de
overheid, de wetenschap, de instituties, de media en de publieke opinie, het is
een strijd van een timide David tegenover een brute Goliath. “Alleen nog door
een mirakel kan deze strijd worden gewonnen”, zegt Vanden Bossche. “Alleen als
het volk, dat zich nu nog rustig houdt, massaal in beweging komt, zullen we
deze strijd kunnen winnen.”
Het wakker worden van de massa’s is
inmiddels begonnen, heeft de vaccinoloog de laatste weken gemerkt. De
demonstraties tegen de coronamaatregelen nemen toe in omvang en aantal, en uit
de overheden sijpelen subtiele maar betekenisvolle signalen van paniek. “De
bewindslieden zijn bang en bezorgd”, zegt Vanden Bossche. “Niet voor de
volksgezondheid, maar wel voor hun eigen hachje.”
De kansen voor een omwenteling
groeien, en Vanden Bossche hoopt dat die snel komt. “Dat is de grote uitdaging
waar we nu voor staan”, zegt hij. “We moeten het grote publiek laten weten dat
er nog een andere visie is dan die van de overheid en gezondheidsorganisaties.”
Die officiële visie is trouwens nog
steeds dat de corona-epidemie zich beter laat beteugelen als zoveel mogelijk
mensen zich laten vaccineren. De visie van de overheden is dat iedereen, van
heel erg jong tot bijzonder oud, zich zou moeten laten vaccineren. In
wetenschappelijke debatten en rechtszaken wijzen de gezagsgetrouwe
wetenschappers en landsadvocaten op de tellingen in de ziekenhuizen. Ook al
wordt het verschil met elke nieuwe virusvariant steeds kleiner, in de
ziekenhuizen liggen verhoudingsgewijs meer niet-gevaccineerden dan
gevaccineerden.
“Op
basis van die gegevens proberen gezondheidsautoriteiten duidelijk te maken dat
de vaccins nog steeds beschermen tegen ernstige ziekte”, zegt Vanden Bossche.
“Maar gebruik je statistieken zoals de Britse UK Health
Security Agency die verzamelt, en waarin niet alleen wordt gekeken naar
patiënten in ziekenhuizen maar naar alle mensen bij wie
officieel coronasymptomen zijn vastgesteld, dan krijg je een ander beeld. Dan
blijkt dat juist de gevaccineerden vaker ziek worden.”
Als er ooit nog eens statistieken
beschikbaar komen waarin ook de mensen zijn opgenomen die wel zijn besmet, maar
geen of slechts milde symptomen hebben, en die niet naar een dokter gaan of in
het hospitaal belanden, dan zal het aandeel van de gevaccineerden nòg hoger
komen te liggen, voegt de vaccinoloog daar nog aan toe.
De gegevens die sinds de aanvang van
de massavaccinaties zijn verzameld, wijzen erop dat elke nieuwe coronavariant
die over de wereld dendert het immuunsysteem van de niet-gevaccineerden een
beetje beter maakt. “Dat gebeurt niet of maar een beetje met het immuunsysteem
van de gevaccineerden”, vertelt Vanden Bossche. “Het ligt daarom in de lijn van
de verwachtingen dat de hyperbesmettelijke Omicron-variant vooral problemen zal
veroorzaken bij de gevaccineerden, en niet bij de niet-gevaccineerden.”
Dat verschil zal vermoedelijk pas
zichtbaar worden als de Omicron-pandemie op zijn hoogtepunt is, verwacht Vanden
Bossche, en vooral gevaccineerden in het ziekenhuis zullen belanden. Over dat
mogelijke aspect van de massavaccinaties zwijgen de reguliere media. Het is ook
niet goed mogelijk om dat perspectief in juridische arena’s voor het voetlicht
te krijgen, waar het pleit steevast wordt gewonnen door de advocaten van de
overheden, met hun legioen van experts met klinkende wetenschappelijke titels.
Onomkeerbare gevolgen
Dat
wil niet zeggen dat Vanden Bossche de hoop heeft laten varen. In interviews met grote alternatieve
media probeert hij alsnog het grote publiek direct te bereiken. Niet meer via
het wetenschappelijke debat of de juridische arena. “Dit is de enige strategie
waarin ik nog geloof”, zegt de viroloog. “Ik probeer het publiek te informeren
over de consequenties van hun gehoorzaamheid, voor henzelf en vooral voor hun
kinderen. Ik probeer te vertellen dat het een grote misvatting is om te denken
dat je af bent van het gezeur als je je maar laat prikken. Een vaccin is geen
medicijn dat na toediening uit het bloed verdwijnt en vervolgens geen effect
meer heeft. Een vaccin is als een programma dat, als het eenmaal op de harde
schijf van een computer staat, zich nooit maar laat verwijderen.”
Eén van de lange termijngevolgen van
coronavaccinatie waarover Vanden Bossche zich zorgen maakt, is de onderdrukking
van aangeboren antilichamen. Dit zijn niet de antilichamen die ontstaan door
besmetting of vaccinatie. “Zoals de naamgeving al zegt, word je met deze
antilichamen geboren”, legt de viroloog uit. “In het lichaam van kinderen zijn
ze volop aanwezig, en naarmate het verouderingsproces vordert loopt hun aantal
terug. Dit verklaart waarom gezonde kinderen nauwelijks last hebben van het
coronavirus, en de gemiddelde coronadode een tachtigplusser is.”
Tenminste, dat was de situatie bij de
aanvang van de coronapandemie. Door de massavaccinaties is het originele virus
verdrongen door hoog-infectieuze varianten die er geleidelijk in zullen slagen
ook de jongere bevolkingsgroepen steeds vaker ziek te maken.
Zeker nu blijkt dat de beschermende
werking van de vaccinale antilichamen bij elke nieuwe variant van het
coronavirus verder vermindert, vreest Vanden Bossche dat vaccinale antilichamen
uiteindelijk de kwetsbaarheid voor het virus zullen vergroten, en niet zullen
verkleinen. Als het virus binnendringt in een gezond lichaam waarin voldoende
aangeboren antilichamen aanwezig zijn, zullen die antilichamen het virus
neutraliseren. Circuleren in dat lichaam echter ook veel vaccinale
antilichamen, en zijn die antilichamen gebaseerd op een virus dat inmiddels
sterk is gemuteerd, dan lopen de vaccinale antilichamen alleen maar in de weg.
“Daarom ben ik zo fel gekant tegen
het vaccineren van kinderen”, zegt Vanden Bossche. “Kinderen hebben, dankzij
hun natuurlijke antilichamen, nauwelijks last van het coronavirus. Als we
kinderen coronavaccins geven, schakelen we die verdedigingsmechanismen uit.”
Versnelde evolutie
De
politici en de advocaten en experts van de overheden zijn niet ontvankelijk
voor deze argumenten, en beschouwen vaccins nog steeds als het belangrijkste
wapen in de strijd tegen het coronavirus. Door nogmaals te vaccineren – boosteren –
blijven we het Omicron-virus een stap voor, verkondigde Tony Fauci, de Amerikaanse
evenknie van de Nederlandse Jaap van Dissel, in de eerste week van december.
“Nogmaals, dat idee gaat voorbij aan
de veranderingen die het virus heeft ondergaan”, vertelt Vanden Bossche. “De
boosters zijn identiek aan de originele coronavaccins, en afgeleid van het
virus dat in 2019-2020 uit China kwam. Tegen de eerste varianten werkten die
vaccins al onvoldoende, laat staan dat ze nu wel effectief zouden zijn tegen
Omicron.”
En
tegelijkertijd, zo stellen Vanden Bossche en een gestaag groeiende groep
collega-onderzoekers, gebruiken we de coronavaccins op een manier die hun
werking nog verder ondergraven. We creëren
viruspopulaties die alsmaar besmettelijker en virulenter (ziekmakender) worden,
en ongevoeliger zijn voor de vaccins. “Door de massavaccinaties versnellen we
de evolutie van het virus”, zegt Vanden Bossche. “De veranderingen in het virus
die we het afgelopen jaar hebben gezien, verwacht je onder normale
omstandigheden te zien in enkele eeuwen.”
De
gezondheidsautoriteiten onderschatten de formidabele snelheid waarmee
viruspopulaties zich kunnen aanpassen aan vaccins, stelt de viroloog. De
gebruikte vaccins kunnen de transmissie van het virus niet verhinderen. Ze
zorgen er wel voor dat virussen die de antilichamen kunnen ontwijken zich beter
kunnen verspreiden en dominant worden. Door dit selectiemechanisme fungeren de
lichamen van het groeiende aantal gevaccineerden als
een kraamkamer van steeds geduchtere coronaviruspopulaties.
“Een virus kan in theorie elke 10 tot
12 uur een nieuwe generatie op deze wereld zetten”, zegt Vanden Bossche. “In
die nieuwe generatie zijn uiteraard alweer verschillende nieuwe mutaties
aanwezig. Het idee dat we zo’n virus, dat al overal aanwezig is, kunnen
voorblijven met deze vaccins is onrealistisch. De mensheid zal deze wedloop
tegen de natuurwetten verliezen.”
De voorbije maanden hebben die natuurwetten al meerdere keren de claims van overheden en de farmacie gelogenstraft. Eerst waren twee prikken voldoende om de pandemie tot staan te brengen, nu zijn het er al drie – en eigenlijk gaat iedereen er al stilzwijgend van uit dat de autoriteiten ons uiteindelijk zullen vragen om nog een vierde prik te nemen. Eerst kreeg het publiek te horen dat vaccinaties besmetting van kwetsbaren konden voorkomen, nu vertelt de overheid dat vaccinaties alleen nog kunnen voorkomen dat je straks een bed op een IC-afdeling zult bezetten. En ondertussen, terwijl het duidelijk is dat het inzetten op massavaccinaties tot onvoldoende resultaat heeft geleid, zinspelen Pfizer en BioNTech op Omicron-vaccins die in het voorjaar van 2022 op de markt moeten komen.
Val van de Muur
“De overheid is steeds meer gaan
lijken op een onverbeterlijke oplichter die wordt betrapt op een leugen”,
constateert Vanden Bossche. “In plaats van toe te geven dat de massavaccinaties
inderdaad niet de oplossing zijn, en op zoek te gaan naar een betere remedie,
verzint de overheid een steeds ingewikkelder verhaal, dat alsnog het gelijk
moet aantonen. Het publiek hecht aan dat steeds veranderende verhaal steeds
minder geloof.”
Dat opzeggen van het vertrouwen in de
overheden is precies waarop Vanden Bossche zijn hoop heeft gevestigd. “Dat is
het mirakel waarvan ik hoop dat het ons kan redden”, zegt hij. “Zulke mirakels
bestaan. Ik heb er zelf eentje meegemaakt. In 1989, toen de Berlijnse Muur
viel.”
De val van de Muur kwam onverwacht,
herinnert Vanden Bossche zich. De media hadden er niet over bericht, maar het
gebeurde toch. Beetje bij beetje was de legitimiteit van het leiderschap zover
ondergraven dat de overheid van de ene dag op de andere niet meer kon rekenen
op de politie, het leger en de geheime diensten. De autoriteit van de staat was
verdwenen. De Oost-Duitse bevolking stak massaal de grens naar het Westen over,
zonder dat agenten of soldaten ze tegenhielden. “Zoiets kan nu ook gebeuren”,
zegt Vanden Bossche. “De omstandigheden zijn er gunstig voor.”
De laatste druppel wordt, zo vermoedt
Vanden Bossche, de druk van de overheid om kinderen te vaccineren. “Het verzet
tegen de coronamaatregelen komt nu nog van een kritische minderheid. Dat is de
twintig tot dertig procent van de bevolking die zelf op onderzoek uitgaat, en
niet klakkeloos het narratief van de overheid overneemt.” De overige zeventig
tot tachtig procent heeft geen zin in problemen en gaat mee met de maatregelen.
Tenminste, tot op zekere hoogte. “Ook de zwijgende meerderheid heeft een grens.
Als een overheid aan hun kinderen komt, is die grens overschreden. Of dat
gebeurt, en wat daarvan de gevolgen zullen zijn, zullen we de komende maanden
gaan zien.”
De komst van Omicron
De gebeurtenis die nog niet het
einde, maar waarschijnlijk wel het begin van het einde van de pandemie inluidt,
is de komst van Omicron. De voor het eerst door Zuid-Afrikaanse onderzoekers
beschreven coronavariant heeft alleen al op het receptorbindend domein van S1,
een cruciaal deel van het spike-eiwit, een tiental mutaties. “Het
receptor-bindend domein is eigenlijk de sleutel waarmee Omicron onze cellen
binnenkomt”, legt Vanden Bossche uit. “En als we nog even in de sleutelmetafoor
blijven, dan is de ACE2-receptor in onze epitheelcellen het slot waarin de
sleutel van Omicron en de eerdere SARS-CoV-2-varianten past.”
De
antilichamen die worden opgewekt door de coronavaccins richten zich specifiek
op het spike-eiwit – let wel, het spike-eiwit van het originele virus dat in
2019-2020 vanuit China de wereld veroverde. De vaccinale antilichamen plakken
zich vast aan het spike-eiwit en maken hem onklaar, zodat het virus geen cellen
meer kan binnendringen. Door het grote aantal mutaties op de ‘sleutel’ van het
spike-eiwit van de Omicron-variant stelt dat effect niet veel meer voor, en is
de beschermende werking van de vaccins tegen Omicron beperkt.
“Volgens de experts van de overheid
is het virus aan het einde van zijn Latijn”, zegt Vanden Bossche. “Door de
veranderingen in het spike-eiwit is het virus hopelijk ook minder goed in staat
om cellen binnen te dringen, en minder goed in staat om zijn gastheer ziek te
maken.” Of dat werkelijk het geval is, zullen we nog zien, zegt de vaccinoloog.
Bovendien maakt Vanden Bossche zich zorgen over het vermogen van het virus om
op zo’n manier te veranderen dat het op een volkomen andere manier cellen kan
binnendringen, dus zonder gebruik te maken van de ACE2-receptor.
“We weten al dat het coronavirus ook
via andere receptoren cellen kan binnendringen”, zegt Vanden Bossche. “Dat was
al het geval met het oorspronkelijke Wuhanvirus.” Op dit moment is de
ACE2-receptor voor Omicron nog steeds de belangrijkste toegangspoort tot
gastheercellen. Er zijn echter waarschijnlijk slechts een handvol mutaties van
het spike-eiwit nodig voor het ontstaan van een variant die via een andere
receptor cellen binnendringt.
Nog meer dan het boosteren van de
bevolking zullen massavaccinaties met een toekomstig Omicron-vaccin die
varianten de kans te geven om dominant te worden. “Als dat gebeurt, en er op
dat moment nog steeds geen zinvolle behandeling van patiënten in een vroeg
stadium van de ziekte is, zal de ellende niet te overzien zijn”, voorziet
Vanden Bossche. “Wereldwijd zullen miljoenen mensen sterven. Misschien praten
we zelfs over een veelvoud daarvan.”
Kwetsbare gevaccineerden
Vergeleken met gevaccineerden zullen
de niet-gevaccineerden als groep betrekkelijk weinig te duchten hebben van een
toekomstige variant van SARS-CoV-2 die niet meer via de ACE2-receptor cellen
zal binnendringen. Naarmate de pandemie langer duurt, zullen de
niet-gevaccineerden immers steeds minder hebben te duchten van contact met een
coronavirus. Omdat zij onvermijdelijk in contact zijn gekomen met Omicron of
andere varianten, zijn hun natuurlijke antilichamen goed in vorm.
Gevaccineerden die ondanks hun injecties corona hebben gekregen, hebben
eenzelfde opwaardering van hun immuunsysteem gekregen.
“Omicron zal bijna iedereen
besmetten”, zegt Vanden Bossche. “Dit zal aanvankelijk leiden tot een
drastische toename van het aantal zieken, waaronder vooral onder de
gevaccineerden. Omdat hun vaccinale antilichamen weinig tegen Omicron kunnen
uitrichten en tegelijkertijd wel hun aangeboren immuunsysteem voor de voeten
zullen lopen, verwacht ik dat de gevaccineerden vaker ernstig ziek zullen
worden dan de niet-gevaccineerden.”
De
viroloog ziet die besmettingsgolf door Omicron als een blessing in
disguise. De collectieve opwaardering van de aangeboren antilichamen zal
leiden tot herd immunity, waardoor de transmissie van het virus
onder controle zal komen, en de Omicron-golf snel in kracht zal afnemen.
“Eigenlijk is Omicron een soort natuurlijk vaccin”, zegt Vanden Bossche.
“Omicron zou wel eens de laatste kans kunnen zijn om zonder al te veel
kleerscheuren uit deze crisis te komen.”
De boosterprogramma’s die wereldwijd
zijn begonnen, impliceren echter dat de overheden die kans niet aangrijpen. Die
programma’s zullen een averechts effect hebben, vreest Vanden Bossche. Om te
beginnen stellen ze de bevolking nogmaals bloot aan de nog nauwelijks bekende
nevenwerkingen van de vaccins. De vaccins zullen weliswaar zorgen voor een
tijdelijke toename van antilichamen, maar die antilichamen zijn nog steeds
bedoeld voor de coronavariant van twee jaar terug. Ze zullen de kans op
infectie met Omicron en de transmissie van Omicron niet kunnen stoppen, maar
zullen wel de druk op het virus opvoeren om te veranderen.
“Deze boostervaccinaties zullen
alleen maar voor nog meer problemen zorgen’, deduceert Vanden Bossche. Die
problemen zullen verder reiken dan de opkomst van virusvarianten die via een
ander domein van het spike-eiwit cellen zullen binnendringen. Bij die varianten
zullen de vaccinale antilichamen het nieuwe bindingsdomein niet belagen. De
vaccinale antilichamen zullen ook niet meer verhinderen dat het virus cellen
binnendringt. De onwerkzaam geworden vaccinale antilichamen zullen als een
kapsel om het virus heen zitten. Daardoor zullen niet alleen de aangeboren
antilichamen het virus niet meer herkennen, maar zal het virus bovendien in
staat zijn om gastheercellen nog makkelijker binnen te glippen, zonder de
daarvoor gebruikelijke weg te hoeven nemen.
De wetenschappelijke term voor dit soort fenomeen is antibody dependent enhancement (ADE). ADE is een berucht verschijnsel, dat is opgedoken in studies naar de mogelijkheden om vaccins te maken tegen SARS-CoV-1, dengue en RSV. Het grote gevaar van ADE is de versnelling van het optreden van de ziektesymptomen. Die ontstaan zo snel, dat de hulp van het lichaamseigen immuunsysteem of een medische behandeling te laat kan komen. ADE zou op die manier van de opvolger van Omicron een uiterst geducht pathogeen maken. Als de natuur de mensheid écht slecht gezind is, kan het verschijnsel misschien zelfs al enkele maanden na massavaccinaties met een omicron-vaccin gaan spelen, al durft Vanden Bossche daarvoor zijn hand niet in het vuur te steken.
Massasterfte
Hoe het ziektebeeld van een infectie
met het post-Omicron-virus er bij gevaccineerden uit zal zien, kan Vanden
Bossche niet precies voorspellen. Hij vreest wel dat ouderen met onderliggende
chronische ziekten niet langer het voornaamste doelwit van post-Omicron zullen
zijn, maar dat door het optreden van ADE vooral kinderen zwaar getroffen zullen
worden. Hun aangeboren antilichamen zijn immers nog maar weinig ‘getraind’ door
eerdere blootstelling aan coronavirussen, waardoor die zich snel zullen laten
wegconcurreren door vaccinale antilichamen.
De
kans op overlijden bij besmetting met het oorspronkelijke coronavirus uit Wuhan
was volgens berekeningen van John Ioannides een
fractie van een procent. “Als de scenario’s uitkomen waarover we nu spreken,
spreken we mogelijk over procenten”, zegt Vanden Bossche. “Of misschien zelfs
over tientallen procenten.”
Als dat gitzwarte scenario
werkelijkheid wordt, zullen de niet-gevaccineerden met een goed functionerend
immuunsysteem aanmerkelijk meer kans hebben om de dans te ontspringen dan de
gevaccineerden. Dat is zeker het geval als die niet-gevaccineerden recent met
coronavirussen in contact zijn gekomen. Maar ook niet-gevaccineerden kunnen
alsnog het slachtoffer worden van de maatschappelijke ontwrichting die een
dergelijk rampscenario zal veroorzaken. Achteraf zullen historici ongetwijfeld
vaststellen dat een faliekant verkeerde aanpak van de pandemie, gevolgd door
het wegvallen van alle infrastructuren en het uitbreken van chaos ontelbaar
meer slachtoffers heeft veroorzaakt dan het oorspronkelijke Wuhanvirus zelf
ooit had kunnen maken.
“Ik hoop uiteraard dat het niet zo
ver komt”, verzucht Vanden Bossche. “Ik hoop dat we zo wijs zullen zijn om
bijtijds te stoppen met de massavaccinaties. Ik hoop dat we alsnog maatregelen
zullen nemen die én de infectiedruk én de ziekte in een vroeg stadium
beteugelen. Maar mocht die hoop tevergeefs zijn, dan is een mondiale catastrofe
de enige logische uitkomst.”
Er zullen regio’s zijn die aan deze
komende catastrofe ontsnappen, maar onze contreien zitten daar niet bij. “Voor
de Westerse landen, van de VS tot de EU, en van Israël tot Australië, zie ik
het somber in”, zegt Vanden Bossche. “Voor de Westerse cultuur zou dit wel eens
het einde kunnen betekenen.”
Afrika heeft waarschijnlijk nog de
beste kansen, vermoedt Vanden Bossche. “Dan bedoel ik niet de Noord-Afrikaanse
landen, en ook niet Zuid-Afrika, maar de landen daartussen in, waar slechts een
gering percentage van de bevolking is gevaccineerd.” De viroloog is zich ervan
bewust dat het onwaarschijnlijk klinkt, omdat we Afrika hebben leren associëren
met honger, bloedige burgeroorlogen en corruptie. “Het is inderdaad ironisch.
Maar toch vermoed ik dat, als de rest van de planeet doorgaat op de ingeslagen
weg, Afrika de laatste hoop van de mensheid zal zijn.”
Afbeelding van PRIO4D via Pixabay
coronavaccins farmaceutische
industrie mrna-vaccins Omicron onderzoek overheid pandemie spike
eiwit vaccinatie Vanden
Bossche wetenschap
Bron: https://overnu.nl/de-wereld-na-omicron-het-begin-van-het-einde/