Donderdag 14 april 2022 door: Ethan Huff
Tags : slechte
gezondheid, badmedicine, badscience, Big
Pharma, captopril, ontvolking, DNA, drugs, Gila
monster, peptiden, vergif, RNA, slangengif, synthetiseren, gifstoffen, vaccins, gif, wef
Dit artikel kan verklaringen bevatten die de mening van de auteur
weerspiegelen
5.960WEERGAVEN
(Natural
News) In 2018 publiceerde het World Economic Forum (WEF) een artikel waarbij wetenschappers een manier hadden bedacht om
peptiden van slangengif kunstmatig te synthetiseren voor drugs ontwikkelingsdoeleinden.
Vooruitgang in DNA- en RNA-technologie, legt het artikel uit, maakt het
mogelijk om slangengif te synthetiseren in plaats van het uit het dier te halen
zoals eerder vereist was.
"Van oudsher zou bijvoorbeeld levend gif uit het dier worden
gewonnen en vervolgens in een nietsvermoedend levend knaagdier of vis worden
geïnjecteerd om de impact ervan te bestuderen", legt het artikel uit.
“Tegenwoordig zijn het DNA en het RNA van het gif al geïdentificeerd,
waardoor onderzoekers de componenten ervan kunnen synthetiseren en hun theorieën
kunnen testen."
Dr. Mandë Holford, universitair hoofddocent scheikunde aan de Hunter
College en City University of New York (CUNY) Graduate
Center, is een gifexpert die in deze omgeving werkt en in het artikel wordt
genoemd.
Holford hielp bij de ontwikkeling van captopril, een
angiotensine-converterend enzym (ACE) -remmer dat wordt gebruikt voor de
behandeling van hoge bloeddruk. De belangrijkste verbinding is afgeleid van een
soort pitadder die in Brazilië voorkomt.
"Prialt, afgeleid van het gif van kegelslakken, wordt gebruikt door
enkele van de naar schatting 22 miljoen volwassenen in de Verenigde Staten die
lijden aan ernstige en chronische pijn", legt het artikel uit.
Insuline was het
eerste op slangengif gebaseerde peptidegeneesmiddel dat ooit werd ontwikkeld
Een andere genoemde drug is Byetta, dat de bloedglucose verlaagt bij
patiënten met diabetes type 2. Het belangrijkste ingrediënt, exendin-4, wordt
gevonden in het speeksel van het Gila-monster, een grote hagedissoort afkomstig
uit het zuidwesten van de Verenigde Staten en het noordwesten van Mexico.
"Dit heeft een geheel nieuwe manier ingeluid voor farmaceutische
industrieën om pijn te behandelen, ze zijn nu op zoek naar dingen die op iets
anders zijn gericht dan opioïde receptoren", zei Holford destijds over
deze medicijnen.
De reden waarom slangengif goed werkt in deze toepassingen heeft te
maken met hoe het op ziekte is gericht.
'Ik omschrijf gif graag als een clusterbom', legde Holford uit. “Het is
zijn taak om de normale functie van de prooi af te sluiten en daarbij waaiert
het uit en raakt het verschillende doelen, wat geweldig is voor farmaceutische
ontwikkeling omdat je verschillende wegen hebt om te verkennen."
"Omdat het zo snel werkt, zo krachtig en zeer specifiek voor zijn
doelwit, heeft gif alle ingrediënten die nodig zijn om een medicijn te
maken."
De recente openbaring over
slangengif in het Wuhan coronavirus (COVID-19) biedt een frisse kijk op hoe
slangengif door Big Pharma en de globalisten wordt gebruikt om nieuwe
medicijnen te ontwikkelen.
De meeste mensen hadden tot een paar dagen geleden waarschijnlijk geen
idee dat slangengif zelfs iets was in de farmaceutische ontwikkeling. Nu weten
we dat het waarschijnlijk een belangrijk onderdeel is van de plandemie.
Aangezien het DNA en het RNA van slangengif worden geïdentificeerd en
begrepen door de wetenschappelijke gemeenschap, zeggen onderzoekers dat het
synthetiseren van de componenten en het omzetten in medicijnen een relatief
snel en eenvoudig proces is.
"Deze peptiden hebben een bepaalde structuur en die structuur
dicteert hun moleculair doelwit", onthulde Holford verder. 'Dus als we de
primaire sequentie krijgen, zoeken we naar die codes die aangeven hoe de
structuur van dit peptide eruit zou zien."
"Dan gebruiken we dat als een aanwijzing om te proberen te
begrijpen of het iets gaat raken, laten we zeggen bijvoorbeeld Potassium kanalen
versus natriumkanalen versus calciumkanalen, die alle drie verschillende
functies hebben."
Een van de problemen met de therapeutica van peptiden is dat ze moeilijk
in het lichaam kunnen komen in vergelijking met kleine moleculen, die
gemakkelijker te maken zijn en een sterke biologische beschikbaarheid hebben.
Meer gerelateerd nieuws is te vinden op Pandemic.news.
Bronnen zijn onder meer:
