maandag 7 november 2022

WAT ALS ...

Wat als het ertoe doet wat we doen?

De meeste mensen zijn van goede wil. En doen graag mee met dat wat hen als juist en zinvol wordt voorgehouden. Maar wat als datgene misschien wel het tegenovergestelde bewerkstelligt? Wat dan?

Stefan Noordhoek

Nov 7

Save

Een fijn leven. Geluk. Samenzijn. Gezondheid. Een leuke partner, mooie reizen, vriendschappen. Mogelijkheden en vrijheid voor onze kinderen en hun kinderen. Op zo’n manier oud worden en dan ooit, in liefde afscheid nemen. Dát en niet veel meer is, in een notendop, wat we van het leven willen, toch? Ik ook. Wij allemaal.

Dat is belangrijk om bij stil te staan. Wij allemaal – je schattige nichtje, je irritante collega, leuke buurvrouw en lastige zwager – willen uiteindelijk een gezond, vrij, gelukkig, gelijkwaardig en liefdevol leven, samen met de mensen die ons lief zijn en in zoveel mogelijk harmonie met de rest. Daarin zijn we het dus met elkaar eens. En mag dat ook het uitgangspunt van onze gesprekken zijn. Onze doelen zijn gelijk. En onze vragen en zorgen, onze overtuigingen gaan slechts over of en de manier waarop we denken dat we naar die gezonde, vrije, gelukkige, gelijkwaardige en liefdevolle wereld onderweg moeten.

Laten we opstaan,
laten we niet meer meedoen.
Laten we er bovenal over praten,
vragen stellen,
en weer zélf nadenken,
niet meer monddood maken,
niet meer accepteren dat monddood wordt gemaakt.
Laten we open staan,
niet elkáár bevechten,
maar wel het kwaad,
en een toekomst die niemand wil.

Help WAT ALS, doneer

Want, wat als het nu niet die kant op lijkt te gaan?

Wat als je tuinman je een prachtig gazon belooft, maar je achterlaat met een opengeploegde akker waar ooit je grasveldje lag? Wat als je garage je met een blij 'hij is weer als nieuw meneer!" tweeduizend euro laat betalen, maar je daarna wekelijks met een dampende motorkap langs de weg staat? Wat als de dokter ons “veilig en effectief” garandeert, maar angstaanjagende cijfers over ‘besmettingen’ jarenlang alleen maar blijven toenemen en er in veel landen inmiddels juist telkens méér mensen dan normaal blijken te sterven?

Wat als donkere wolken zich samenpakken boven onze gezamenlijke toekomst? Als willekeur en waanzin, censuur, oorlog, buitensluiting en onrecht juist steeds vaker lijken toe te slaan? Wat als alle goede bedoelingen en mooie beloften van onze leiders en hun experts en hun modellen telkens in vrijwel het tegenovergestelde lijkt uit te monden?

Wat dan?

En vooral, hoe dan? Als we allemaal maar gewoon mensen zijn? En allemaal natúúrlijk graag meehelpen aan dat wat ons als goed en zinvol wordt voorgehouden? Graag ons steentje bijdragen. Ons moeite getroosten. En kennelijk bereid zijn om onze eigen gezondheid, onze vrijheid, economie, onze toekomst en die van onze kinderen op het spel te zetten. Alles om het volgens sommigen mogelijke verlies van juist die dingen als gevolg van 'het klimaat', 'het virus' of 'de Russen' tegen te gaan? Wat als onze goede intenties en die van onze leiders misschien juist averechts werken?

Wat als het ertoe doet wat we doen? - Oorlog

Wat als we op de golf van 'opkomen voor de soevereiniteit van een land en haar democratie', in werkelijkheid tientallen miljarden euro's van burgers overhevelen naar overheden en wapenleveranciers? Geld waarmee nog meer soldaten en huurlingen nog eens tienduizenden extra doden zullen veroorzaken. Een onnodige en onwinbare oorlog uitlokken en dag na dag verder verergeren? Een oorlog waarin diplomatie geen optie meer mag zijn. Waarom eigenlijk? Omdat er slechts één uitkomst van deze oorlog; ‘de totale destructie van de slechterik uit het Kremlin en zijn land’ acceptabel schijnt te zijn. Wie wil dat? Wat betekent dat? Wie besloot dat? Wij, de mensen van goede wil, in elk geval niet!

Wat als we bij deze escalatie van een oorlog die – als we eerlijk zouden zijn – al sinds 2014 woedt, een andere koers hadden gevaren? Als onze regeringen anders hadden gekozen? En onze compassie en medeleven, een andere vorm had kunnen krijgen?

En als we het toch hebben over ‘eerlijk zijn’. Wat als wij bij de tientallen andere oorlogen die, direct of indirect, de laatste 70 jaar tegen allerlei andere minstens zo soevereine landen werden gestart ánders hadden gereageerd? Als we bij al deze oorlogen die – gek genoeg – óók in de naam van 'vrijheid' en 'democratie' aan ons verkocht werden, in plaats van ons stilzwijgen, ons applaus of onze actieve medewerking, daarentegen dezelfde verontwaardiging hadden gehad als die we nu laten zien? Wat denk je. Had dat gescheeld in de 2 miljoen onschuldige doden die in Irak vielen? De 875.000 Afghanen? De 150.000 gestorven Libiërs en evenzoveel Jemenieten. De 14 duizend Oost-Oekraïense burgers de afgelopen 8 jaar? De half miljoen gestorven Somaliërs en misschien wel 1 miljoen Syriërs, om maar eens een paar recente oorlogen te noemen?

Zou het schelen als we ons anders zouden verhouden ten opzichte van de altijd ronkende oorlogsretoriek van onze trotse leider in vrijwel élke oorlog; de Verenigde Staten? Waar een toonaangevende krant als de Wall Street Journal al in april van dit jaar en na decennia van schaamteloze anti-Rusland propaganda kopt “US Should Show it Can Win a Nuclear War’.. met Rusland. In Europa.

Zou het schelen?

Wat als het ertoe doet of we iets doen of niet? - Klimaat

Wat als we op de golf van 'het voorkomen van een mogelijke klimaatcatastrofe over 80 jaar' een zékere catastrofe nú over ons afroepen? Alles op basis van een weliswaar politiek breed gedragen angst-narratief, dat op haar beurt echter slechts rust op de combinatie van decennialang media-geweld en inprenting enerzijds en een uiterst smalle selectie en alarmistische inkleuring van de wérkelijke onderliggende wetenschap anderzijds. Wetenschap die – als je goed leest – eigenlijk vooral uiterst genuanceerd en vreselijk onzeker is over de rol van de mens op het continu veranderde klimaat. Als die rol er uberhaupt al is. En die allesbehalve zeker is over of de veranderingen in het klimaat niet minstens zoveel voordelen als nadelen hebben.

**Unsettled** - What Climate Science Tells Us, What It Doesn't, and Why It Matters - By Professor Dr. Steve E. Koonin (koop hier)

Wat als we in onze allesverzengende zucht naar het afwenden van het schijnbaar ‘grootste gevaar ooit’, alle kaarten op het magische CO2 inzetten? Dit reukloze, onzichtbare, onschadelijke – jazeker – broeikasgas dat bij een verdubbeling van de huidige concentraties maximaal ongeveer 1% extra broeikaswerking zou kunnen veroorzaken. Maar ook een gas dat voor de groei van alles wat groen is essentieel is¹. Dat de aarde de afgelopen 120 jaar substantieel groener maakte. En dat op zo'n beetje haar laagste niveau is in de afgelopen 600 miljoen jaar van de geschiedenis van onze planeet?

Wat als zou blijken dat we proberen de baan van de maan te verleggen omdat we bang zijn voor eb en vloed, en daarbij bereid zijn om alles wat we de afgelopen honderd jaar aan wereldwijde vooruitgang hebben geboekt, kapot te maken? Wat als de wereld daar niet beter, gezonder, vrijer, democratischer, gelijker, diervriendelijker, duurzamer, milieubewuster, inclusiever en diverser van worden, maar juist het tegenovergestelde?

Wat als het ertoe doet of we iets doen of niet? - Gezondheid

Toen we op de golf van 'het gevecht tegen een uniek killer-virus' – natuurlijk volle bak meebewogen? Graag zelfs. #15Daysto #Flattenthecurve, Stayathome, ZeroCovid, GetTested, GetVaxxed en GetBoostered. Alles om onszelf, maar vooral onze medemens te redden. En oma, natuurlijk. Want 'alleen samen krijgen we Corona eronder. Toen we iedereen die hierover vragen stelde oprecht lastige, arrogante en eigenlijk onverantwoorde dwarsdenkers en ontkenners vonden. Of eigenlijk, toen ons werd verteld dat te vinden.

Want wat als datgene wat ons werd voorgehouden als het goede, het nodige, het enige juiste en deugende, nu na bijna 3 jaar, inmiddels blijkt eigenlijk helemaal niet zo goed te zijn geweest. Integendeel. Wat als alles wat we onszelf en elkaar hebben verboden, hebben gesloten, geaccepteerd, verlaten, kapot gemaakt, weggeplakt, iedereen die we alleen hebben gelaten, failliet laten gaan, onbehandeld laten sterven... wat als dat eigenlijk niks goeds heeft bracht? Maar wel vreselijk veel heeft gekost? Wanneer blijkt dat landen of staten met hele strenge maatregelen vrijwel exact dezelfde seizoensafhankelijke besmettingsgolven doormaakten als die met bijna géén maatregelen? Dat trots of met gezonde tegenzin meedoen aan het maniakale vaccineren kennelijk helemaal niet hielp tegen ‘elkaar besmetten’. Tegen 'het krijgen'. Of tegen 'eraan in het ziekenhuis komen'? Dat '95% werkzaam en uit en te na getest' inmiddels blijkt te zijn: buitengewoon ernstige bijwerkingen voor juist die mensen die niks van 'het virus' te vrezen hadden. Zwaar ontregelde menstruatie bij alle vrouwen. Problemen met vruchtbaarheid. Hartontstekingen bij super fitte jonge mannen en tieners. Uiterst zorgwekkende structurele oversterfte en alarmerende signalen van ernstige en ongekende toenames van ziektelast aan andere virussen, bacteriële infecties, gordelroos, herpes en zelfs kanker. Exact die zaken die een gezond immuunsysteem iedere dag onder controle houdt, lijkt opeens bij miljoenen – jonge en voorheen gezonde – mensen niet meer te werken.

Wat als onze allerbeste intenties om ons steentje bij te dragen aan het voorgeschreven antwoord op het – eigenlijk evenzo voorgeschreven – ‘grote’ gevaar dat ons ons dag-in dag-uit werd ingeprent, precies het tegenovergestelde teweeg heeft gebracht van waarvoor we ons zo graag wilden inzetten?

Wat als juist ons meebewegen, onze gehoorzaamheid en onze zelfcensuur, een wereld dichterbij gebracht heeft waarin onze (politieke) leiders inmiddels bijna per dag op basis van modellen en verwachtingen – en ingefluisterd door diegenen die daaraan miljarden verdienen – kunnen besluiten of wij elkaar nog mogen aanraken. Of wij onze huizen mogen verlaten, of we (experimentele) medicatie in onze lijven moeten spuiten, of onze bedrijven dicht moeten, we mogen reizen, onze kinderen naar school mogen of niet. Of we vlees mogen eten. Mogen reizen. Of boeren mogen bestaan. Of we ons huis mogen verwarmen. Hoe hoog de thermostaat mag. Of we nog in de auto mogen stappen. Een wereld waarin diezelfde leiders ons en elkaar overtuigen dat het een goed idee is om dit soort waanzin voor altijd in wetten vast te leggen.

Is dat wat we voor ogen hadden toen we meededen? Met de beste bedoelingen maar misschien ook met vaak onuitgesproken twijfel, toen we onze kapjes voordeden, keurig de bestickerde routes volgden, onze winkelwagentjes poetsten, een lollig vuistje ipv een hand uitstaken en misschien wel met heel veel tweestrijd onze mouw opstroopten voor een (volgende) prik? Toen we D66 stemden omdat we dachten dat investeren in onderwijs en netjes omgaan met het milieu mooie ambities waren?

Steeds meer mensen zien dat ze worden bespeeld

Ik merk dat steeds meer mensen het – langzaamaan – steeds meer zien. Dat hun goede intenties worden misbruikt. Dat ze worden bespeeld. Ze zien steeds beter de leugens van overheden, het frustreren van transparantie, achterhouden van data, het zwartlakken van documenten, het wissen van SMS'jes, verlies van actieve herinneringen, het gekonkel, het weglopen, framen en het ontwijken. Het nooit eens toegeven dat men verkeerd zat. Nooit eerlijk zeggen dat men het – wellicht met de beste bedoelingen – volledig verneukt heeft, oprecht spijt heeft en het anderen heel anders gaat laten doen.

Mensen zien het. Niet voor niets is het enthousiasme van de totale bevolking, van jong tot oud, voor de zoveelste booster tot onder het absolute minimum gezakt. En zien ze dat types als Bonten, Kuipers en Koopmans (en hun internationale evenknieën als van Ranst en Lauterbach) helaas nog steeds met hulp van de voltallige media, liever paniek blijven zaaien en nieuwe 'besmettingsgolven' aankondigen. Een bijna lachwekkende roep om méér dwang, méér drang, méér verboden, méér censuur en méér beperkingen. De macht die steeds krampachtiger vasthoudt aan haar ongekend schadelijke beleid. Mensen zien het. En begrijpen steeds meer dat ze zijn voorgelogen, zijn gebruikt en gemanipuleerd.

Maar het met z'n allen steeds meer zien, stopt het nog niet

De oorlog in Oekraïne wordt elke dag alleen maar verder aangeblazen. De economie, onze energievoorziening, onze voedselzekerheid, de betaalbaarheid van gewone dingen als warmte, een woonplek en eten worden elke dag verder onherstelbaar beschadigd. Niet omdat het moet, maar omdat een kleine groep mensen gelooft in de wenselijkheid van een totale afbraak van een samenleving van gezonde, onafhankelijke, ondernemende en sterk verbonden mensen. Zodat een wereld vol bange, wanhopige, hongerige, koude, zieke mensen, mensen die hun identiteit aan hun gender of slachtofferschap ophangen, mensen die schichtig om zich heen kijken wat de nieuwste voorwaarden zijn om nu weer binnen de lijntjes te kleuren, die andersdenkenden gretig buitensluiten, braaf op insecten kauwen en totaal geïsoleerd zijn, dat zo’n wereld nu eenmaal veel gemakkelijker opnieuw kan worden opgebouwd dan een wereld met gezonde, onafhankelijke, krachtige en verbonden mensen. Opnieuw opgebouwd volgens een nieuw model. Een soort China, maar dan anders. Centraal gestuurd. Want 'global problems need global governance'. Met transhumanisme, zeg maar ‘de optimale mix tussen mens en computer’. Met programmeerbaar geld, het desastreuze Central Bank Digital Currency of CBDC, waar onze vrolijke koningin Maxima zo voor is. Met de illusie van vrijheid. Zonder eigendom. Zonder eigenheid. Zonder zelfbeschikking.

Dat wil niemand, toch?
Jij niet.
Ik ook niet.

En toch komt het met zevenmijlslaarzen dichterbij.

"Stefan, ik hoor je, ik ben het niet met alles met je eens, maar in grote lijnen eigenlijk wel, inmiddels. Maar ja, wat kan ik doen? Ik word er somber van. Ik focus liever op wat nog wél kan."

Ik focus liever op wat nog wél kan

"Stefan, ik hoor je, ik ben het niet met alles met je eens, maar in grote lijnen eigenlijk wel, inmiddels. Maar ja, wat kan ik doen? Ik word er somber van. Ik focus liever op wat nog wél kan." Hoor ik elke week wel 10x van familie, lieve vrienden, van collega's of mensen op straat. Niet uit mijn buurt overigens, want hoe braver de straat, hoe meer Tesla's, hoe groter de huizen – en hoe hoger de hypotheken – hoe groter de ontkenning :))).

Maar geloof me, ik snap het zo ontzettend goed dat mensen dat zeggen. De onmacht. Het negatieve. En de gedachte dat ‘gewoon even meebewegen, de wind wel over doet waaien'. Maar nu zwijgen is exacte het recept voor een geschiedenis die zich herhaalt.

De banaliteit van het kwaad. Niet de enkele gek of kwade genius die het slechtste met de mensheid voor heeft, niet de Hitlers, de Stalins of de Pol Pots vormen de échte bedreiging voor de mensheid. Niet zij maakten dat de geschiedenis telkens weer dezelfde desastreuze hoofdstukken kent. Niet die enkeling, maar het wegkijken, het stilzwijgen en het "liever focussen op wat nog wél kan" van de grote meerderheid, dát is wat maakt dat vreselijke dingen op grote schaal gewoon worden en vreselijke gevolgen kan hebben. En datzelfde stilzwijgen en wegkijken maakte ook dat we zelfs 75 jaar later, met de hand aan het hart en tranen in onze ogen en met de beste bedoelingen 'dat, nooit, weer' moeten zeggen.