december 11, 2022 3819 12
“Wij zijn de zwarte soldaten, want wij strijden voor vrijheid en voor recht!” Zo luidde een marslied van de NSB, de Nederlandse nationaal-socialistische partij (1932-1945). Natuurlijk verwees zwart naar de kleur van hun uniformen, niet naar de kleur van hun huid, schrijft Hans Vogel.
Op de een of andere vreemde manier heeft dit oude lied, net als de mannen die het zongen en de ideeën erachter, gemeden door de fatsoenlijke samenleving, weer betekenis gekregen in Europa. Bij nadere beschouwing van de EU valt op dat de politie-uniformen over het algemeen ook zwart zijn, misschien niet altijd die van de agenten in gewone dienst, maar zeker die van de oproerpolitie. De oproerpolitie in volledige uitrusting is letterlijk een zwarte soldaat. Als zodanig onderdrukken zij vreedzame demonstraties nu al meer dan tien jaar met grof geweld. Zo was het politiegeweld tegen de Gele Hesjes-beweging in Frankrijk bijzonder schokkend, zoals dat van elke “Derde Wereld” schurkenstaat.
Tegelijkertijd
heeft een ander soort zwarte soldaten de straten van het oude Europa
overgenomen. Niet gekleed in zwarte uniformen, maar zwart van huid, minder
strak georganiseerd en geleid, voeren deze zwarte soldaten ook een oorlog tegen
de vreedzame burgers van EU-landen. Zij hebben het vooral gemunt op vrouwen,
molesteren hen, verkrachten hen, vermoorden hen en intimideren hun mannen en
families. Deze zwarte soldaten opereren als het ware achter de linies, achter
de oproerpolitie. Kortom, er is een echte oorlog gaande tegen de EU-bevolking.
Het opperbevel is
in handen van de EU-regeringen. Hoewel in de meeste EU-landen de scheiding der
machten in de grondwet is vastgelegd, is die scheiding in de praktijk niet
evident. De regeringen van de EU kunnen dus een combinatie van vaak openlijk
gewelddadig politieoptreden en het rechtssysteem (ook rechters zijn in het
zwart gekleed!) gebruiken om de burgerij te onderwerpen en de publieke opinie
en het publieke debat te controleren. De media, of de zogenaamde vrije pers,
zowel privé als publiek (met de vermeende garanties voor haar onpartijdigheid,
zoals in Duitsland), speelt ook een sleutelrol in het controleren van de
publieke opinie. In militaire termen uitgedrukt: de regeringen van de EU beschikken
over een “full-spectrum dominantie” in het hele publieke domein.
Onder deze
omstandigheden was het niet moeilijk om enkele dagen na het begin van de
Russische speciale militaire operatie in Oekraïne op 24 februari 2022 Russische
media uit de EU te weren. De weinige stemmen die uit protest tegen deze massale
en ongekende censuur werden gehoord, werden gemakkelijk tot zwijgen gebracht en
onderdrukt. Het is misschien geen toeval dat de EU-censuur werd afgekondigd
door een Duitser, namelijk de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von
der Leyen. Duitsland is het Europese land met de langstdurende censuur en
strenge controle op de media: sinds Hitler in 1933 een einde maakte aan de
persvrijheid, leven de Duitsers met gecontroleerde media en beknotting van de
meningsuiting. Het vrije woord is nu al bijna een eeuw lang verboden in
Duitsland. Vandaag de dag is het beleid dat voor het eerst door de nazi’s werd
toegepast de norm en de standaard geworden in de hele EU.
Een essentieel
instrument om het publieke debat te beheersen is het belachelijk maken en
framen van de oppositie. Zo wordt iedereen die niet in de officiële narratieven
gelooft, bestempeld als “hater”, “ontkenner” of “samenzweringstheoreticus”. Alleen
al op grond daarvan wordt gesuggereerd dat deze mensen ongeschikt zijn om deel
te nemen aan het publieke debat. Doen ze dat toch, dan worden er scherpere
wapens ingezet. In dat geval wordt gesteld dat de dader “gevaarlijke ideeën”
heeft of dat hij een “potentiële terrorist” is. Als zodanig moet hij worden
aangepakt, bijvoorbeeld in de gevangenis gegooid of een psychiatrische
behandeling ondergaan. Talloze EU-journalisten en anderen die onwelgevallige
waarheden verkondigen, zijn aangeklaagd,
in de gevangenis gegooid of geïnterneerd in een psychiatrische
afdeling. Als iemand bijzonder moeilijk te hanteren blijkt,
wordt hij geëlimineerd door middel van een auto-ongeluk, een “lone wolf” of
zelfmoord.
Gelukkig hoeven
deze gewelddadige methoden zelden te worden toegepast. Staatscensuur met behulp
van de politie en kangoeroe-rechtbanken zorgt voor de meeste gevallen. En nog
eerder wordt door de handhaving van “communautaire normen” op social media als
Facebook, Apple (I-phone), Google, YouTube, Instagram, Amazon (tot voor kort
ook Twitter) en andere platforms het overgrote deel van de “denkmisdaad”
weggefilterd.
Voor de
machthebbers in de EU zou het echter een slechte zaak zijn als alle burgers mee
zouden gaan in de ganzenpasmars naar de fascistische hemel. Zonder een
gematigd, maar gecontroleerd en gestuurd niveau van denkmisdaad zouden al die
zwarte soldaten, wier rangen dagelijks aangroeien door hele bootladingen
“asielzoekers” die op heimelijke bevelen van de EU worden binnengebracht,
weinig zin hebben. Het eerbiedwaardige adagium van verdeel en heers is
afgestoft en vormt de leidraad voor het beleid van de meeste EU-regeringen en
de Europese Commissie.
In werkelijkheid
gebruiken de EU-regeringen gewiekste tactieken om de sociale onrust en angst te
vergroten en zo hun agenda voor totale controle over de bevolking te
bevorderen. Deze methode is gebaseerd op het criminaliseren van “haatzaaien” en
het heimelijk faciliteren van allerlei soorten criminaliteit door de “zwarte”
soldaten van overzee. In Amsterdam wordt 80% van de criminaliteit gepleegd
door Marokkaanse
jongeren. Als de daders worden gearresteerd, worden ze meestal
snel zonder aanklacht vrijgelaten. Als er al aangifte wordt gedaan en
veroordelingen volgen, zijn deze meestal belachelijk licht in vergelijking met
de gepleegde misdaad. De media houden zich plichtsgetrouw aan de instructies om
in hun berichtgeving nooit de herkomst of nationaliteit van de daders te
vermelden. Zo worden ze beschreven als “jongeren” in plaats van “jonge
Marokkanen”. Als de media het dus over “jongeren” hebben, weet het publiek dat
het om Marokkanen gaat. Maar wie in het openbaar de dingen bij hun naam durft
te noemen, wordt onmiddellijk beschuldigd van een “haatmisdrijf”. Er bestaat
geen betere manier om maatschappelijke verdeeldheid te zaaien.
Autochtone Europeanen voelen zich verraden, onzeker en boos, maar mogen hun gevoelens niet uiten. Een beheersbaar spanningsniveau kan zo eindeloos worden gehandhaafd, want tegelijkertijd wordt het publiek gekoeioneerd door middel van dagelijkse doses angstporno: over nucleaire oorlog, gaten in de ozonlaag, zure regen, klimaatverandering, het stijgende niveau van de oceanen, smeltende ijskappen, koolstof- en stikstofemissies en dodelijke pandemieën. De media laten eindeloze rijen “deskundigen” paraderen om de gruwelijke details van elke dreiging uit te leggen en te illustreren, terwijl ze een oproep doen om “de wetenschap te volgen.” Deskundigen met tegengestelde meningen worden nooit uitgenodigd om te reflecteren over de op de loer liggende gevaren. Deze laatste deskundigen worden stelselmatig gebrandmerkt als “ontkenners”. In dit proces helpen de regeringen en de media in feite om de laatste overblijfselen van academische integriteit te vernietigen.
Er is altijd maar
één uitweg, één oplossing voor het probleem in kwestie. Dat is de overheid
gehoorzamen en precies doen wat je gezegd wordt. Dus, bijna een jaar na het
begin van de Russische SMO in de Oekraïne, nu de EU bezig is om Europa’s
energietoevoer af te snijden en Europa’s industriële basis te vernietigen, krijgen
de burgers te horen dat ze hun gebruik van water en energie moeten beperken.
Zet de verwarming lager, krijgen ze te horen, rijd minder, douche minder, trek
een extra trui aan, koop minder, eet minder vlees en schakel over op insecten!
Ondertussen wordt
het werkelijk dreigende gevaar van een financiële ineenstorting nauwelijks
vermeld in de media die het systeem in stand houden.
Met EU-regeringen
die een rigide censuur op grote schaal uitoefenen, hun burgers terroriseren met
SS-achtige ploegen oproerpolitie en overzeese immigranten (vaak illegale
vreemdelingen) met criminele neigingen, dissidenten in de gevangenis gooien en
liquideren als dat nodig is, terwijl ze tegelijkertijd een regime in de
Oekraïne steunen dat openlijk de nazi-ideologie verheerlijkt, moet je je
afvragen hoe het zit met het eindeloze en alomtegenwoordige geklaag over hoe
slecht die nazi’s eigenlijk waren. Dit gejammer maakt deel uit van de
horrorverhalen over de Tweede Wereldoorlog, Latijns-Amerikaanse militaire
dictators, de verschrikkingen van communistische regimes en alle andere
vijanden ver weg en lang geleden, en is een hoeksteen van de PC-ideologie.
Een ander epitheton dat de EU-regeringen en hun meest fanatieke aanhangers, zoals de Groenen, Liberalen en Sociaal-democraten, graag gooien naar iedereen die het niet met hen eens is, is “fascist”. Dit is eigenlijk een beetje een fossiel, een oud overblijfsel van een eeuw geleden, toen links nog werd aangevallen door geüniformeerde straatbendes, zoals de SA in Duitsland en de Fasci di combattimento in Italië. Men kan dergelijke mensen inderdaad nazi’s of fascisten noemen, al was het maar omdat ze zichzelf zo noemden. Maar in meer objectieve zin, wat zijn de onderscheidende kenmerken van het fascisme als politiek systeem? Deze omvatten meedogenloze onderdrukking van de oppositie, censuur en controle over elk aspect van het leven van de burgers. De EU voldoet prima aan die beschrijving. Maar het belangrijkste kenmerk is dat onder het fascisme zowel de staat als de samenleving onderworpen zijn aan het dictaat van het monopoliekapitalisme, met andere woorden, van grote bedrijven, waaronder banken. Dit is toevallig ook het geval in de EU. Terwijl deze bedrijven in nazi-Duitsland en fascistisch Italië Krupp, IG Farben, FIAT, Ansaldo enz. heetten, heten ze tegenwoordig Blackrock, Vanguard, Amazon en Microsoft.
Sinds vele jaren
wordt EU-wetgeving, die voorrang heeft op wetten van de nationale parlementen,
geschreven en voorbereid door een waar leger van lobbyisten die worden betaald
door de monopoliekapitalisten. Deze ingehuurde krachten overtreffen de ambtenaren
in de hoofdstad van de EU, Brussel. In plaats van zich te verzetten,
concentreren de eurocraten en de leden van het Europees Parlement en de
Europese Commissie zich op het zichzelf geven van de ene loonsverhoging na de
andere, waarmee ze een voorbeeld stellen voor hun collega’s in de EU-lidstaten.
Men zou dus kunnen concluderen dat de EU en haar lidstaten niet alleen door
fascisten worden geregeerd, maar door corrupte fascisten. Ondanks al hun kwaden
en tekortkomingen hadden nazi-Duitsland en fascistisch Italië tenminste
aanzienlijk minder corruptie.
De Russische SMO in
Oekraïne heeft de zaken heel duidelijk gemaakt. Het werkelijk fascistische
karakter van de EU en het “Westen” in het algemeen (in feite het Amerikaanse
imperium) wordt steeds duidelijker. Dat komt omdat onderliggende waarheden
meestal aan het licht komen tijdens crises en oorlogen.
Een van die
waarheden is dat de EU tot op het bot fascistisch is.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/fascisme-in-de-eu/
