april 25, 2023 9045 22
Er is veel verbijstering onder intelligente artsen en wetenschappers over waarom zoveel artsen hun mond hielden over de leugens die werden verteld toen de covid-19-hoax en de neppandemie zich ontvouwden.
Waarom zwegen zoveel artsen over het covid-19-vaccin en bleven ze een product voorschrijven dat nauwkeurig is omschreven als het gevaarlijkste en schadelijkste farmaceutische product dat ooit op de markt is gebracht? Het covid-19 vaccin deed niet wat het establishment beloofde dat het zou doen, maar tegelijkertijd veroorzaakte het ontelbare duizenden doden en ernstig gewonden onder de patiënten die werden geïnjecteerd, schrijft Dr. Vernon Coleman.
Er zijn twee verklaringen voor het feit dat zoveel artsen het bewijs
negeerden en deden wat hun werd opgedragen door oneerlijke adviseurs binnen de
medische wereld en gekochte en betaalde journalisten en beroemdheden.
De eerste verklaring is dat artsen overal ter wereld buitengewoon goed
betaald werden om de covid-19 injecties te geven. Ziekenhuizen kregen
steekpenningen (bestempeld als bonussen) die afhankelijk waren van het aantal
patiënten dat zij injecteerden. Artsen werden afgekocht, en ontmoedigd om te
veel vragen te stellen, door veel meer betaald te krijgen dan de normale
vergoedingen voor het geven van vaccinaties. Deze artsen zullen te zijner tijd
voor de rechter verschijnen, waar zij zich niet zullen kunnen verdedigen.
Zeggen dat ze zich onprofessioneel en hebzuchtig hebben gedragen, is een enorme
understatement.
De tweede verklaring is dat artsen te bang waren om zich uit te spreken
tegen het medisch establishment, omdat ze zagen wat er was gebeurd met
collega’s die hun mening durfden te delen met hun collega’s en het grote
publiek en van wie de officiële autoriteiten hun vergunning hadden ingetrokken
en die bovendien door de media werden belasterd.
De waarheid, die de afgelopen drie jaar zo goed verborgen werd gehouden,
is dat het medisch establishment, zoals al decennia lang, werd gecontroleerd
door de farmaceutische industrie en in plaats van naar de feiten te kijken,
deden vergunningverlenende instanties over de hele wereld alleen maar wat hun
werd opgedragen. Talloze artsen verloren hun vergunning en hun broodwinning,
omdat ze het aandurfden de waarheid te zeggen. De meerderheid van de artsen,
die zagen wat er gebeurde met degenen die zich uitspraken, zwegen en verraadden
hun patiënten, zichzelf en hun beroep. Die lafbekken zouden zich moeten
schamen.
In dit korte artikel wil ik de waarheid over dit grote verraad
uiteenzetten.
Ik zal mijn uitleg illustreren met een specifieke verwijzing naar wat er
gebeurde in het Verenigd Koninkrijk, waar artsen een vergunning krijgen van de
General Medical Council, een organisatie die, in theorie althans, een
liefdadigheidsinstelling is, maar die enkele van de slechtste eigenschappen
blijkt te hebben van een semi-overheidsinstelling, een overheidsdienst en een
uitvoerder van de geneesmiddelenindustrie. Ik denk dat farmaceutische bedrijven
regeringen controleren, ze controleren de medische wereld en het lijkt erop dat
ze ook de Britse autoriteit voor medische vergunningen – de General Medical
Council – controleren.
Vijftig jaar geleden was de General Medical Council berucht omdat hij de
zondagskranten regelmatig voorzag van een dieet van schandalen en vunzigheid.
De GMC was gespecialiseerd in het royeren van artsen die drugs misbruikten of
seks hadden met hun patiënten. Af en toe namen ze artsen onder vuur die
beschuldigd konden worden van reclame.
Ik moet hierbij vermelden dat ik in de jaren zeventig de aandacht van
het GMC trok doordat ik een serie romans schreef onder een pseudoniem. Naar
aanleiding van een klacht van een farmaceutisch bedrijf schreef het GMC mij aan
en werd ik bedreigd met schrapping van mijn naam uit het medisch register.
Aangezien ik op dat moment een NHS-arts was zonder privé-patiënten en de romans
waren geschreven onder een pseudoniem dat een vrij goed bewaard geheim was (zo
niet, blijkbaar, voor het GMC) viel de zaak tegen mij vrij snel uiteen. Dit
weerhield het GMC er echter niet van mij bij andere gelegenheden aan te vallen,
toen zij klachten ontvingen van farmaceutische bedrijven die bezwaar maakten
tegen mijn meer academische boeken (zoals The Medicine Men – gepubliceerd in 1975) waarin ik de nauwe banden tussen de
farmaceutische industrie en het medisch establishment had blootgelegd.
Meer recentelijk is het GMC berucht geworden door zijn buitengewoon
eenzijdige verdediging van de overdreven covid-pandemie en het zinloze maar
enorm gevaarlijke covid-vaccin.
Toen de neppandemie in februari en maart 2020 voor het eerst met
enthousiasme werd gepromoot, heb ik de covid-angst onmiddellijk een hoax
genoemd. De beschikbare cijfers bewezen zonder enige twijfel dat het gevaar van
wat duidelijk niet meer was dan een omgedoopte jaarlijkse griep enorm was
overdreven door mensen die een slechte staat van dienst hadden in het
beoordelen van de relevante cijfers. In het Verenigd Koninkrijk waren de eigen
officiële adviseurs van de regering het met mij eens en wezen de
covid-19-infectie af als niet gevaarlijker dan de jaarlijkse griep. Hun
deskundig advies lijkt te zijn genegeerd ten gunste van het advies van een
wiskundige met een verschrikkelijke staat van dienst.
Ik schrijf al sinds de jaren zestig over geneesmiddelenbedrijven en
medisch bedrog en ik kan medische fraude op een kilometer afstand herkennen.
Natuurlijk waren de samenzweerders achter het overdreven risico (en ik gebruik
het woord samenzweerders met opzet) niet blij met mijn beschrijving van
het covid-angst
zaaien als een hoax (een video die ik maakte werd binnen
enkele dagen door vele miljoenen gezien) en ik werd snel gedemoniseerd en er
werd over mij gelogen in de media. De GMC kon mij mijn vergunning niet afnemen
omdat hun eigen administratieve regels betekenden dat ik, zoals bij veel
artsen, mijn vergunning moest opgeven toen ik met pensioen ging. Maar jongere
artsen, die nog steeds in de praktijk werken, zouden de volledige toorn van de
door geneesmiddelenbedrijven gecontroleerde medische wereld voelen.
Neem bijvoorbeeld het geval van Dr. Mohammad Adil, die tot drie jaar
geleden een gerespecteerd chirurg was in de NHS. Drie jaar geleden
bekritiseerde Dr. Adil de lijn van de regering inzake covid, waarop het GMC
reageerde door hem zijn licentie te ontnemen – wat betekende dat hij niet
langer als chirurg of als arts kon werken.
Vandaag, na drie jaar werkloosheid, heeft Dr Adil nog steeds zijn
vergunning niet. De kosten voor hem zijn buitengewoon hoog. En we mogen de
kosten voor de NHS niet vergeten. Als we bedenken dat hij in die drie jaar
1.000 operaties per jaar had kunnen uitvoeren – geen onwaarschijnlijk aantal –
dan betekent zijn driejarige verbanning dat 3.000 patiënten niet de operaties
hebben gekregen die ze nodig hadden.
Ik heb bij twee eerdere gelegenheden video’s gemaakt over de situatie
van Dr. Adil. Die video’s zijn nog steeds te zien op deze
website en op Brand New Tube. Ook schreef ik een artikel voor
mijn websites waarin ik een hoorzitting waarin zijn verzoek om herplaatsing
opnieuw werd afgewezen, uitvoerig onder de loep nam. Daarvoor schreef ik een
kritisch artikel voor The Spectator over het absurde revalidatieproces van het
GMC (dat volgens mij minstens gedeeltelijk verantwoordelijk is voor het Britse
tekort aan huisartsen) en ik heb de rol van het GMC uitvoeriger onderzocht in
mijn boek Why and how doctors kill more
people than cancer.
Na verschillende hoorzittingen heeft het GMC nog steeds geweigerd Dr.
Adil zijn vergunning terug te geven. Dr. Adil is niet de enige. Ik weet van
verschillende andere artsen in het Verenigd Koninkrijk van wie de vergunning is
ingetrokken omdat ze kritiek hadden op het absurde en onverdedigbare
covid-beleid.
En precies hetzelfde is over de hele wereld gebeurd, waar
vergunningverlenende instanties het wetenschappelijke bewijs hebben genegeerd
en artsen hebben gestraft die de waarheid met de wereld durfden te delen –
meestal op social media. Het is deze onwetenschappelijke intimidatie, en de
wijdverspreide publiciteit over de gevolgen, die ertoe heeft bijgedragen dat
duizenden artsen die hun twijfels en angsten delen, hun mond hebben gehouden –
bang dat ook zij hun vergunning en hun broodwinning zouden verliezen. Een arts
zonder praktijkvergunning is even nutteloos als een veger zonder zijn borstels
of een taxichauffeur zonder taxi. (Het is overigens buitengewoon dat de GMC
geen enkele actie lijkt te hebben ondernomen tegen artsen die zich niet genoeg
om patiënten bekommerden en zich lieten omkopen om te vaccineren met een
onnodig en gevaarlijk geneesmiddel. Evenmin heeft het artsen gestraft die in
staking gingen en een inflatoire loonsverhoging van 35% eisten, en hun
patiënten in de steek lieten – en daarmee elke morele, ethische en
professionele verplichting schonden).
Ik wil nu precies laten zien waarom de beslissing van het GMC om Dr.
Adil zijn vergunning te ontzeggen altijd ongerechtvaardigd was.
Ten eerste is er de kwestie van de vrijheid van meningsuiting. Artikel
19 van het Handvest van de Verenigde Naties stelt duidelijk dat “een ieder
recht heeft op vrijheid van mening en meningsuiting”. Er is geen codicil dat de
rechten van artsen beperkt. De beslissing van het GMC is rechtstreeks in strijd
met dit fundamentele mensenrecht. Er is aangevoerd dat artsen een speciale
verantwoordelijkheid hebben vanwege hun positie en opleiding, maar dit
versterkt het VN-handvest eerder dan dat het het verzwakt. Artsen hebben een
speciale verantwoordelijkheid om zich uit te spreken als zij menen dat er iets
mis is. En natuurlijk kun je net zo min een beetje vrije meningsuiting hebben
als een vrouw een beetje zwanger kan zijn. Je hebt vrije meningsuiting of niet.
Zeggen dat een arts het medisch establishment niet mag bekritiseren is even
onzinnig als zeggen dat een politicus van een oppositiepartij de regering niet
mag bekritiseren. De vergunningverlenende instanties die artsen hun vergunning
hebben afgenomen omdat zij hun mond open deden, zijn ontegenzeggelijk in strijd
met het VN-Handvest. Hoe een advocaat of een rechter kan rechtvaardigen dat een
vergunningverlenende instantie iemand het recht op bescherming van het
VN-Handvest ontzegt, is mij een raadsel. Artsen hebben het recht om hun mening
met het publiek te delen en het publiek heeft het recht om te beslissen wie het
gelooft.
Het is overigens vermeldenswaard dat vanaf het begin, in het vroege
voorjaar van 2020, de artsen die de regering en de geneesmiddelenbedrijven
steunen, standvastig hebben geweigerd om in het openbaar te debatteren en dat
de mainstream media een volledig bevooroordeelde, onevenwichtige eenzijdige
lijn hebben gevolgd in de berichtgeving over de neppandemie. De BBC, die haar
eigen handvest en herhaalde claims van eerlijkheid negeert, heeft zelfs verklaard
dat zij niemand zou interviewen die de waarde van vaccinatie in twijfel trekt,
of ze nu “goed of fout” waren. Ik heb vaak voorstanders van vaccins uitgedaagd
voor een live, nationaal publiek debat. Niemand heeft het vertrouwen of de moed
gehad om de uitdaging aan te gaan.
Ten tweede heeft het GMC de veronderstelling dat de regering en het
medisch establishment altijd correct en onkritisch moeten zijn. Dit is
gevaarlijke onzin. Men hoeft niet ver terug te gaan in de geschiedenis om
talrijke voorbeelden te vinden van momenten waarop de regering en het medisch
establishment het volledig bij het verkeerde eind hadden en, als gevolg
daarvan, patiënten leden totdat artsen de moed hadden om voor de waarheid uit
te komen. Toen Dr. John Snow chloroform toediende aan Koningin Victoria,
ontstond er tumult in de medische wereld omdat men vond dat vrouwen tijdens de
bevalling geen verdoving mochten krijgen. Elektroconvulsietherapie,
leucotomieën en het verwijderen van grote stukken van de darm werden allemaal
goedgekeurd door het medisch establishment, maar later veroordeeld. Het was
vanwege het medisch establishment dat amandelen zonder goede reden werden
verwijderd. Niemand weet hoeveel kinderen daardoor zijn gestorven. Veel
onnodige hartoperaties zijn uitgevoerd op patiënten vanwege slechte medische
praktijken die door het medisch establishment werden bevorderd. Het was door
slechte medische praktijken die door de medische wereld werden gedoogd of
aangemoedigd dat miljoenen patiënten verslaafd raakten aan barbituraten en
vervolgens aan benzodiazepinen. En ik vraag me af hoeveel van degenen die Dr.
Adil hebben veroordeeld, weten dat veelgebruikte en eerder goedgekeurde
vaccinatieprogramma’s zijn veroordeeld als waardeloos en gevaarlijk.
De geschiedenis leert dat het medisch establishment het vaker bij het
verkeerde eind heeft gehad dan bij het goede eind, en als het GMC artsen
verbiedt kritiek te leveren op de regering en het medisch establishment
(waarvan bekend is dat zij banden hebben met de farmaceutische industrie), zal
er nooit iets ten goede veranderen.
Als we iets verder teruggaan in de medische geschiedenis, komen we
personen tegen zoals Dr. Semmelweiss, wiens werk aan vrouwen die op de
kraamafdeling liggen, de medische praktijk heeft veranderd en duizenden, zo
niet miljoenen levens heeft gered. Dr. Semmelweiss werd natuurlijk venijnig
aangevallen door het medisch establishment. In mijn boek Medical Heretics staan
nog veel meer voorbeelden. Misschien willen de advocaten van de General Medical
Council een exemplaar lezen. Het is gemakkelijk verkrijgbaar bij Amazon.
De onmiskenbare waarheid is dat de geschiedenis laat zien dat het
medisch establishment altijd de waarheid heeft onderdrukt en winstgevende
leugens heeft bevorderd. Er is niets veranderd. Het medisch establishment
promoot nog steeds medische procedures die niet werken, terwijl het essentiële
maar ongemakkelijke waarheden onderdrukt. De fundamentele fout van het GMC is
volgens mij de veronderstelling dat het trouw moet zijn aan het medisch
establishment in plaats van aan het welzijn van de patiënten.
Ten derde, en dat is misschien nog belangrijker, toont het
bewijsmateriaal nu duidelijk aan dat het officiële standpunt van het medisch
establishment over covid-19 volledig onjuist was. Alles wat het establishment
heeft gezegd en gedaan was verkeerd en gevaarlijk. De General Medical Council
en iedereen die zijn beslissingen steunde leken ervan uit te gaan dat het
establishment gelijk had.
Als ze goed naar het bewijsmateriaal hadden gekeken, zouden ze geweten hebben
dat de eigen wetenschappelijke adviseurs van de Britse regering al in maart
2020 besloten dat covid geen grote bedreiging vormde. Ze zouden hebben geweten
dat uit regeringsstatistieken blijkt dat het aantal mensen dat stierf aan
covid-19 niet groter was dan het aantal dat elk jaar sterft aan griep (een
ziekte die op mysterieuze en handige wijze was verdwenen). Sterker nog, het
aantal sterfgevallen aan wat duidelijk een nieuwe griep was, was in 2020 en
2021 niet groter dan in sommige voorgaande jaren. Bovendien is het nu duidelijk
dat het absurde beleid van lockdowns, sociale distantiëring en het dragen van
maskers geen wetenschappelijke basis had, onnodig en gevaarlijk was en deels
verantwoordelijk was voor de volkomen voorspelbare toename van het aantal
sterfgevallen in 2022 en nog enkele jaren zal aanhouden. De PCR-test was nooit
bedoeld om te worden gebruikt zoals hij was, en het is onomstotelijk bewezen
dat hij niet meer waard is dan een muntstuk opgooien. Het is duidelijk dat het
sluiten van scholen en bedrijven ook volkomen onnodig was en enorme, langdurige
schade heeft aangericht. Erger nog, het is nu overduidelijk, en algemeen
aanvaard door intelligente, goed geïnformeerde artsen en wetenschappers, dat
het covid-19 vaccin nooit naar behoren is getest, nooit geschikt was voor het
doel en het gevaarlijkste en dodelijkste farmaceutische product is dat ooit op
de markt is gebracht. Grotendeels vanwege banden met de farmaceutische
bedrijven hebben de regering en het medisch establishment het publiek en de
gezondheidswerkers misleid. Al het bewijs voor deze beweringen is beschikbaar
op mijn website en boeken en in meer dan 300 video’s die ik de afgelopen drie
jaar heb gemaakt.
Tot slot is er nog een andere nogal schokkende reden waarom het GMC geen
uitspraken had mogen doen over Dr. Adil of andere artsen die kritiek hadden op
de officiële lijn over covid-19 en het covid-19 vaccin.
Het lijkt mij opmerkelijk dat de General Medical Council zich zelf
behoorlijk onbehoorlijk heeft gedragen. Zijn tuchtmaatregelen moeten nu zeker
in twijfel worden getrokken.
De General Medical Council (naar mijn mening een van de twee grote
vijanden van patiënten in het Verenigd Koninkrijk – de andere is de British
Medical Association) heeft bijna 1.000.000 pond geïnvesteerd in fastfood- en
drankbedrijven en, erger nog, heeft grote bedragen van de honoraria van artsen
geïnvesteerd in geneesmiddelenbedrijven. En een van de bedrijven waarin zij
aandelen had, was een van de bedrijven die een covid-19 vaccin maken.
Hoe kan het GMC het gedrag van artsen met betrekking tot covid en
covid-spuiten beoordelen als het een gevestigd belang heeft in het financiële
succes van vaccinfabrikanten zoals Astra Zeneca?
Het lijkt mij dat het dat niet kan.
Ik vind dat alle artsen die hun vergunning zijn kwijtgeraakt omdat ze
kritiek hadden op de neppandemie en de giftige covid-prik, onmiddellijk weer in
ere moeten worden hersteld, aangezien het GMC duidelijk “besmet” is.
Men zou zeker kunnen aanvoeren dat het GMC, dat geld heeft geïnvesteerd
in de productie van vaccins, een gevestigd belang heeft bij de bescherming van
de productie van vaccins en daarom geen artsen mag bestraffen wier acties het
winstpotentieel hebben geschaad van bedrijven waarin het zijn eigen geld heeft
geïnvesteerd.
Het GMC kan worden vergeleken met een rechter die iemand straft voor
kritiek op een product waarin hij zelf een financieel belang heeft. Ik zou
zelfs willen beweren dat het GMC, met zijn enorme leger van overbetaalde en,
naar het mij voorkomt, soms arrogante pennenlikkers, zijn rol als beschermer
van het publiek heeft laten varen en een handhaver van de farmaceutische
industrie is geworden.
Die artsen, zoals Dr. Adil, die de wijsheid hadden om in te zien dat de
regering en het medisch establishment het bij het verkeerde eind hadden,
verdienen lof en geen straf.
Zij die de moed hadden om zich uit te spreken, verdienen lof en het zijn
zij, niet de promotors van een “vaccin” dat niet doet wat het belooft te doen,
maar dat vele doden en veel ziekte heeft veroorzaakt, die moeten worden geëerd.
In een vrije en progressieve samenleving mag kritiek op het
establishment nooit onderhevig zijn aan censuur.
Mijn conclusie kan alleen maar zijn dat de General Medical Council
ongeschikt is voor zijn doel en onmiddellijk moet worden gesloten. Hij is niet
geschikt om hondenvergunningen af te geven, en zeker niet uitgerust om de
vergunningverlening aan artsen te controleren. Hij heeft gefaald in zijn taak:
het publiek beschermen, en het lijkt mij dat hij meer in het belang van de
farmaceutische industrie heeft gehandeld dan in het belang van de patiënten.
Ik hoop dat de lezers dit artikel naar hun parlementslid en naar de pers
sturen en vragen waarom het GMC de afgelopen drie jaar heeft mogen handelen
tegen de belangen van het publiek in. Ik ben verbannen uit alle mainstream
media en alle sociale media, dus plaats links naar dit artikel op Facebook,
Twitter en al de rest.
Ik vermoed dat andere vergunningverlenende instanties over de hele
wereld bij onderzoek zullen aantonen dat zij hun publiek op soortgelijke wijze
in de steek hebben gelaten en ik hoop dat ook zij zullen worden onderzocht.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
