juli 13, 2023 3051 31
Afbeelding: Achtergrond R24, stopbord via freepik / topicha
Al tientallen
jaren worden de zogeheten “westerse industrielanden” geconfronteerd met een
aanhoudende massa-immigratie. Vooral Afrikanen, Arabieren en Zuid-Aziaten van
Iran tot Pakistan en van India tot Bangladesh zoeken daar hun geluk. Maar zelfs
de Amerikaanse mainstream media erkennen dat het verzet van de mensen tegen
deze bevolkingsuitwisseling groeit, schrijft Report24.
In veel Westerse landen maakt de in het buitenland geboren bevolking nu ongeveer een zevende van de totale bevolking uit. In sommige gevallen (bijv. in Australië of Zwitserland) is dit al een derde. In Oostenrijk en Zweden is het ongeveer een vijfde. Voeg hier de kinderen en kleinkinderen van immigranten aan toe, en het aandeel van mensen met een migratieachtergrond in de totale bevolking is nog veel hoger. Tot nu toe werd iedereen die deze kwestie ter sprake bracht, laat staan bekritiseerde, graag in de rechtse hoek geduwd. Maar ondertussen bereikt het verzet tegen ongebreidelde immigratie langzaam de mainstream. Tenminste in de Verenigde Staten.
De New York Times publiceerde een kritisch artikel over de “wereldwijde terugslag”
tegen immigratie. De linkse partijen zouden daarbij de publieke opinie
negeren. “De
wereldwijde migratiegolf van de 21e eeuw kent weinig precedenten,” schrijft columnist David Leonhardt, en hij voegt eraan toe: “arbeiders met lage inkomens en arbeiders maken
zich vaak zorgen dat hun lonen zullen dalen omdat werkgevers plotseling een grotere,
goedkopere [geïmporteerde] arbeidspool hebben waaruit ze kunnen putten.”
De Wall Street Journal ging ook op dit probleem in. Vooral in Australië en Nieuw-Zeeland zouden mensen
een hoge immigratie in verband brengen met stijgende vastgoedprijzen en meer
criminaliteit. De val van de Nederlandse regering onder premier Mark Rutte was
ook een gevolg van dit liberale migratiebeleid. En ja, anti-immigratiepartijen winnen momenteel aan populariteit
in veel Europese landen. Italië, Zweden, Finland en Denemarken hebben al zulke
partijen in de regering. De FPÖ in Oostenrijk, de AfD in Duitsland en het
Rassemblement National (RN) in
Frankrijk winnen allemaal aanzienlijk aan populariteit in
de peilingen, en de Spaanse Vox wint ook aanzienlijk aan populariteit.
Dit is niet iets wat gebeurt omdat mensen
plotseling allemaal “rechtsextremisten” of “xenofoben” worden, maar eerder een
gevolg van het feit dat politici de wensen, zorgen en belangen van de bevolking
negeren. Als de sociaaldemocraten en links meer
aandacht besteden aan het welzijn van immigranten dan aan de kiezersdoelgroep
van de werkende massa, dan zullen ze gewoon op zoek gaan naar een nieuwe partij
op het stembiljet. De FPÖ en AfD staan er bijvoorbeeld om bekend dat ze een
hoog percentage arbeiders onder hun kiezers hebben. Paradoxaal genoeg is het
juist zogenaamd “progressief” links dat oproept tot meer immigratie, hoewel de
meeste van deze migranten uit culturele kringen komen waar de positie van
vrouwen of homoseksuelen niet bepaald strookt met de “tolerante en kleurrijke”
lijn die deze partijen uitdragen. Een breed verraad, niet alleen van arbeiders,
maar ook van vrouwen en seksuele minderheden. Steeds meer kiezers doorzien dit
en stemmen dienovereenkomstig bij de stembusgang.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
