juli 21, 2023 3060 14
Patrick Wood,
de bekende auteur van verschillende boeken over de wereldwijde
technocratiebeweging, zegt dat technocraten, als er niets anders is,
schaamteloze hypocrieten zijn. We zien dit dagelijks gebeuren, schrijft Leo
Hohmann.
Gisteren berichtten we over Kamala Harris die opschepte over hoe de overheid “investeert” in elektrische voertuigen om een schoner milieu voor onze kinderen te creëren, dezelfde kinderen waarvan ze zegt dat moeders in elk stadium van de zwangerschap abortus zouden moeten kunnen plegen, om welke reden dan ook of helemaal geen reden. Maar zelfs haar bewering over elektrische voertuigen klinkt hol als je weet hoe elektrische voertuigen en EV-batterijen geproduceerd worden.
“Ze beloven (de VN, het WEF en ontelbare globalistische NGO’s) om de
kinderen van de wereld te redden, maar het werkelijke beleid doet precies het
tegenovergestelde,” schrijft Wood.
“Kinderen zijn de meest kwetsbare groep op aarde omdat ze niet in staat zijn om
zichzelf te verdedigen. Daarom worden ze verhandeld, seksueel uitgebuit,
geïnjecteerd en gemarginaliseerd.”
De twee meest voorkomende manieren waarop kinderen worden uitgebuit zijn
seks en arbeid.
In Afrika worden ze gedwongen om als slaven te werken in gruwelijke
mijnbouwoperaties, zoals kobaltmijnen. In Afghanistan zwoegen ze onder even
barbaarse omstandigheden in de winning van lithium.
Het Amerikaanse ministerie van Arbeid heeft een rapport met
een lijst van goederen die vanaf 2022 wereldwijd door kinderarbeid geproduceerd
worden.
Het korte artikel hieronder richt zich op de kobaltmijnen in Afrika.
Door Lucy Wyatt, The
Conservative Woman
Kobalt is essentieel voor de moderne technologie. Allerlei elektronische
apparaten zijn ervan afhankelijk, samen met andere elementen zoals lithium.
Zonnepanelen en elektrische voertuigen (EV’s) zouden niet functioneren zonder.
De aantasting van het milieu door de winning van lithium en kobalt is alom
bekend, maar de problemen rond kobalt zijn nog schrijnender vanwege de manier
waarop het in de Democratische Republiek Congo wordt gewonnen.
Een nieuw boek, Cobalt Red: How the blood of the
Congo powers our lives, dat in
januari is gepubliceerd, beschrijft het menselijk lijden, vooral van kinderen,
dat direct betrokken is bij de mijnbouw. Siddartha
Kara, professor aan de Universiteit van Nottingham, heeft uit
eerste hand kennis opgedaan tijdens een bezoek aan Congo. Dit boek zou
verplichte lectuur moeten zijn voor elke lokale overheid die de Netto-Nul
agenda implementeert. (U kunt hier een
recensie lezen).
Professor Kara is Global Professor van de British Academy en Associate
Professor van Rights Lab over mensenhandel en moderne slavernij. Hij adviseert
verschillende VN-agentschappen en talrijke regeringen op het gebied van
anti-slavernijbeleid en de wet. We moeten hem serieus nemen.
Wat er in Congo gebeurt, is belangrijk omdat het de grootste producent
van kobalt is, goed voor 70 procent van de wereldwijde
productie. In 2022 was er een gerapporteerde productie van
130.000 ton; de volgende grootste producent, Rusland, ontgon 8.900 ton.
In een tijd waarin men zich steeds meer bewust wordt van de benarde
toestand van de kinderen in de wereld, waarin meer mensen zich bewust worden
van The Sound
of Freedom (de film over kinderhandel), is het onmogelijk
om wat er in Congo gebeurt te rijmen met het redden van de planeet door het
gebruik van hernieuwbare energie en andere technologie. Het is onaanvaardbaar
dat kinderen worden opgeofferd zodat wij in onze eigen kleine, door technologie
verbeterde eco-bubbels kunnen leven.
En toch zijn er ‘groene’ gemeenteraden die deugdsignaleren over hun
gebruik van ‘geschikte’ technologie, waaronder zonnepanelen en EV’s, maar die
geen idee lijken te hebben van de ongeschiktheid van zulke technologie. Deze
nep-groene gemeenteraden ontkennen ontzettend veel. Ze zijn zich niet bewust
van de geschiedenis van de klimaatwetenschap, van hoe het allemaal is
voortgekomen uit de Club van Rome van de oligarchen in de jaren 1970. In plaats
daarvan willen ze ons doen geloven dat er tientallen jaren van bezorgde
wetenschappers waren die de mensheid waarschuwden voor klimaatverandering en
dat de elites het toen overnamen. Ze zijn moedwillig onwetend.
Het verdraaien van de geschiedenis van de klimaatwetenschap is
belangrijk, omdat we op die manier de opzettelijke manipulatie niet opmerken.
Als het te duidelijk zou zijn dat er miljardairs achter de hele zwendel zitten,
zouden we misschien moeite hebben om de wetenschap te geloven. Op dezelfde
manier mogen we niet weten dat de miljardairs activisten zoals XR financieren,
die de groenste van de “groene” gemeenteraden op het goede spoor houden.
Gemeenteraden dwingen om zich te richten op het zogenaamde kwaad van fossiele
brandstoffen en koolstofvermindering is een manier om ons af te leiden van het
nog grotere kwaad van de kobaltwinning.
We zouden allemaal van onze gemeenten moeten eisen dat ze hun eigen
ecologisch beleid ontwikkelen, onafhankelijk van de druk van internationale
miljardairs en hun activistische lakeien. Wij willen een integer beleid dat
echt om de planeet en de mensen geeft. Niet het wrede en schadelijke beleid van
de nepgroenen die dansen naar de pijpen van de miljardairs die nergens om geven
behalve om zichzelf. Persoonlijk zou ik meer dan bereid zijn om een paar graden
opwarming te accepteren (en geen koolstofvermindering, alsof dat ook maar enig
verschil maakt) als ik wist dat dat betekende dat er een einde kwam aan de
uitbuiting van kinderen en dat de flamingo’s terugkeerden naar de gebieden waar
het lithium vandaan komt. Minder technologie zou nauwelijks een ramp zijn voor
ons in het Westen. Sterker nog, het zou een belangrijke stap kunnen zijn in het
herstellen van de schade die mensen hebben toegebracht aan de Aarde en haar
bewoners.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
