Gezondheid of mRNA, Recht & Vrijheid of Globalisme & Oorlog, Milieu of Klimaathysterie: Dit is je brein op zoom

donderdag 4 januari 2024

Dit is je brein op zoom

Analyse door Dr. Joseph Mercola - 04 januari 2024

HET VERHAAL IN ÉÉN OOGOPSLAG

· Elkaar persoonlijk omhelzen resulteert in sterke en complexe neurale signalering, maar dit wordt dramatisch verminderd wanneer vergaderingen virtueel plaatsvinden, met onbekende gevolgen voor de menselijke psyche

· Een Yale-team gebruikte neuro-imaging technologieën om interacties tussen twee mensen in realtime, face-to-face en gesprekken op het videoconferentieplatform Zoom te bestuderen

· Er werden aanzienlijke verschillen gevonden in hersenactiviteit, waarbij de sterkte van neurale signalering op zoom werd verminderd in vergelijking met persoonlijk

· Degenen die face-to-face spraken, hadden een verhoogde kijktijd en een grotere pupildiameter, wat duidt op een verhoogde opwinding in de hersenen

· De hersenen van de deelnemers hadden ook persoonlijke gecoördineerde neurale activiteit, waarschijnlijk als gevolg van wederzijdse uitwisselingen van sociale signalen die het paar tijdens hun persoonlijke chat ervoer

Het gebruik van online videoconferenties schoot omhoog tijdens de COVID-19-pandemie, waardoor de loop van zakelijke bijeenkomsten waarschijnlijk permanent zou veranderen. Maar het gemak van online vergaderingen kan kosten met zich meebrengen, aldus wetenschappers van Yale School of Medicine.¹

Hoewel u mogelijk dezelfde informatie persoonlijk of virtueel kunt delen, worden uw hersenen niet voor de gek gehouden - en de activiteit verschilt aanzienlijk tijdens de twee vergaderformaten. Persoonlijk omhelzen resulteert in sterke en complexe neurale signalering, maar dit wordt dramatisch verminderd wanneer vergaderingen virtueel plaatsvinden, met onbekende gevolgen voor de menselijke psyche.

Hersenactiviteit onderdrukt tijdens zoomoproepen

In december 2019 had Zoom dagelijks 10 miljoen deelnemers aan de vergadering. Dit is in april 2020 gestegen tot meer dan 300 miljoen. Deze golf van online vergaderingen zal waarschijnlijk niet afnemen, maar vertegenwoordigt eerder een waarschijnlijke verschuiving op lange termijn. Volgens één schatting zal tegen 2024 slechts 25% van de zakelijke bijeenkomsten persoonlijk worden gehouden.²

Maar als je geïnteresseerd bent in diepe, zinvolle communicatie, heeft persoonlijke misschien de voorkeur boven online. Het Yale-team gebruikte neuro-imaging technologieën om interacties tussen twee mensen in realtime te bestuderen. Reacties van het neurale systeem werden opgenomen voor live interacties en gesprekken op het video-conferentieplatform Zoom.

Er werden aanzienlijke verschillen gevonden in hersenactiviteit, waarbij de sterkte van neurale signalering op zoom werd verminderd in vergelijking met het persoonlijke. Degenen die face-to-face spraken, hadden een verhoogde kijktijd en een grotere pupildiameter, wat duidt op een verhoogde opwinding in de hersenen.

Er trad ook een verhoogde EEG-activiteit op, wat indicatief is voor een verbeterd gezichtsverwerkingsvermogen. Je brein is ontworpen om dynamische gezichtsaanwijzingen te verwerken tijdens gesprekken met andere mensen³ maar veel hiervan kan verloren gaan bij het chatten via een scherm.

De hersenen van de deelnemers hadden ook gecoördineerde neurale activiteit, waarschijnlijk als gevolg van wederzijdse uitwisselingen van sociale signalen die het paar tijdens hun persoonlijke chat ervoer. Daarentegen werd neurale signalering tijdens Zoom-gesprekken 'substantieel onderdrukt'.”Senior studieauteur Yale neurowetenschapper Joy Hirsch legde uit:⁴

“In deze studie ontdekken we dat de sociale systemen van het menselijk brein actiever zijn tijdens echte persoonlijke ontmoetingen dan op Zoom ... Zoom lijkt een verarmd sociaal communicatiesysteem te zijn ten opzichte van persoonlijke omstandigheden.

... Over het algemeen lijken de dynamische en natuurlijke sociale interacties die spontaan optreden tijdens persoonlijke interacties minder duidelijk of afwezig te zijn tijdens zoomontmoetingen. Dit is een echt robuust effect ... Online representaties van gezichten, althans met de huidige technologie, hebben niet dezelfde 'geprivilegieerde toegang' tot sociale neurale circuits in de hersenen die typisch zijn voor het echte werk."

Psychologische gevolgen van virtuele vergaderingen

Wijdverbreid gebruik van videoconferenties is een nieuw fenomeen dat pas vanuit psychologisch perspectief begint te worden onderzocht. Hoewel de langetermijneffecten op het welzijn en de geestelijke gezondheid onbekend zijn, is er al zogeheten "Zoommoeheid" of "virtuele ontmoetingsmoeheid" naar voren gekomen.

Dit beschrijft de uitputting die veel mensen ervaren wanneer ze lange periodes van virtuele vergaderingen hebben bijgewoond. Het wordt waarschijnlijk veroorzaakt door een aantal factoren die uniek zijn voor de online wereld, waaronder:⁵

Verhoogde cognitieve belasting door langdurige blik van anderen	De schijnbare nabijheid van anderen
Verminderde mobiliteit	Onvervulde verwachtingen met betrekking tot synchrone en non-verbale signalen
Verlies van een gevoel van plaats	Verlaagde steigers en supervisie
Verminderde dynamische en niet-bewuste werkverdeling tussen teamgenoten

Virtuele ontmoetingsmoeheid heeft een negatief effect op het welzijn en de productiviteit van werknemers, tevredenheid met het leven en academisch welzijn, en wordt geassocieerd met angst, depressie en stress.⁶ Een deel van het probleem waarvan wordt aangenomen dat het bijdraagt aan zoommoeheid is een excentrieke blik.

“Gemeenschappelijke hardware-instellingen voor videoconferenties vereisen dat als een gebruiker naar de afbeelding kijkt van de persoon met wie hij in videoconferentie is, ze kijken niet direct naar de camera en lijken geen direct oogcontact te maken,”merkt een studie op in het Journal of Binocular Vision and Ocular Motility.⁷

Een andere reden voor de negatieve effecten kan spiegelangst zijn, of negatieve zelfgerichte aandacht, die kan optreden als je naar jezelf kijkt tijdens de videogesprek. Spiegelangst is psychologisch stressvol en draagt bij aan virtuele ontmoeting (VM) vermoeidheid, die vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen, evenals bij Aziatische deelnemers dan bij blanke deelnemers.

“VM-vermoeidheid wordt ten minste gedeeltelijk veroorzaakt door de schadelijke psychologische belasting (d.w.z., negatieve zelfgerichte aandacht) veroorzaakt door het bekijken van zelfvideo ”, aldus een studie gepubliceerd in Cyberpsychology, Behavior and Social Networking.⁸

Hoewel je je camera gewoon kunt uitschakelen, levert dit extra zorgen op, zoals een gebrek aan bewustzijn over zelfpresentatie of het onbedoeld uitzenden van beschamende achtergrondactiviteiten, merkte het team op.

Filters gebruiken om uw uiterlijk enigszins aan te passen, is een andere optie, maar ook dit kan averechts werken door te leiden tot nadelige veranderingen in culturele schoonheidsnormen. Volledig digitale avatars kunnen een haalbare optie zijn waarmee mensen zichzelf kunnen controleren tijdens een videogesprek en kunnen communiceren met verbale en non-verbale signalen, zonder negatieve zelfgerichte aandacht te veroorzaken.⁹

Download dit artikel voordat het verdwijnt

Downlhttps://media.mercola.com/ImageServer/Public/2024/January/PDF/brain-on-zoom-pdf.pdfoad PDF

Creativiteit, ideeëngeneratie lijden ook tijdens videogesprekken

Er lijken een aantal cognitieve kosten te zijn die gepaard gaan met communiceren via schermen in plaats van persoonlijke. Er is bijvoorbeeld iets aan het delen van een fysieke ruimte die bijdraagt aan het genereren van creatieve ideeën, maar dat 'iets' verloren gaat bij samenwerking via een scherm, aldus onderzoekers van Columbia en Stanford Universities.¹⁰

Ze voerden een onderzoek uit onder 602 mensen, waarbij deelnemers willekeurig werden gekoppeld om gedurende vijf minuten creatief gebruik voor een product te genereren, en vervolgens de instructie kregen om hun meest creatieve idee nog een minuut te selecteren. Pairs werkte persoonlijk of virtueel samen met de virtuele deelnemers via een videodisplay van hun partner.

Er werden aanzienlijke verschillen opgemerkt, waaronder dat virtuele paren aanzienlijk minder totale ideeën genereerden in vergelijking met persoonlijke paren. In het tweede deel van het experiment genereerden 151 paren creatief gebruik voor een product, persoonlijk of virtueel, maar deze keer was de setting een kamer met 10 rekwisieten, sommige gewone, zoals mappen en sommige ongebruikelijk, zoals een skeletposter.

Deze fase van de studie omvatte het vragen van de deelnemers om de rekwisieten in de kamer terug te roepen, terwijl de onderzoekers ook de blik van de deelnemers vastlegden. Het idee was om hun hypothese te testen dat 'virtuele communicatie het genereren van ideeën belemmert omdat de begrensde virtuele ruimte die door paren wordt gedeeld de visuele reikwijdte verkleint, wat op zijn beurt de cognitieve reikwijdte verkleint."¹¹

Zoals vermoed, besteedden de virtuele paren aanzienlijk meer tijd aan het scherm, keken ze rechtstreeks naar hun partners en hadden ze aanzienlijk minder tijd om door de kamer te kijken. Als zodanig konden ze zich aanzienlijk minder ongebruikelijke rekwisieten in hun kamer herinneren in vergelijking met persoonlijke paren. Verder werden zowel ongebruikelijke terugroepactie als blik door de kamer aanzienlijk geassocieerd met een toename van het aantal creatieve ideeën.¹²

"Deze combinatie van analyses komt overeen met de opvatting dat virtuele communicatie de visuele focus vernauwt, wat vervolgens het genereren van ideeën belemmert", aldus de studie.¹³

Vervolgens gingen ze nog een stap verder om te bepalen of de resultaten op een typische werkplek zouden gelden, in tegenstelling tot een laboratoriumomgeving. Voor het veldexperiment werkten 1.490 ingenieurs in paren, zowel face-to-face als via videoconferentie om productideeën voor een uur te genereren, en selecteerden vervolgens een van hen om in te dienen als productinnovatie voor het bedrijf.

Net als bij de laboratoriumstudie genereerden de ingenieurs die virtueel werkten minder totaalideeën en minder creatieve ideeën dan degenen die persoonlijk samenwerkten. Er was echter een aanwijzing dat virtuele communicatie bij het selecteren van een idee gelijkwaardig of misschien zelfs effectiever kan zijn dan persoonlijke samenwerking.

Zoomoproepen leiden tot een verwrongen gevoel van ruimte

Een andere theorie suggereert dat virtuele vergaderingen tot vermoeidheid leiden als onderdeel van een grotere 'computer-mediated communication (CMC) -uitputting.'Het is een feit dat communiceren via een scherm niet gelijk is aan de manier waarop mensen zijn geëvolueerd om te communiceren in real-life omgevingen.

Een deel daarvan heeft te maken met ruimtelijke verschillen die optreden, aldus Robby Nadler, directeur van UC Santa Barbara's Academic, Professional and Technical Graduate Writing Development Program.¹⁴ Hij verwijst specifiek naar virtuele communicatie die leidt tot de creatie van "derde skins" :¹⁵

“[T] hird skins worden voorgesteld om te verklaren hoe genuanceerde verschillen in ruimte tussen SOC's [synchrone online consultaties] en persoonlijke uitwisselingen betekenen dat deelnemers niet betrokken zijn als menselijke actoren, maar "afgeplat" worden tot een geheel van derde huid bestaande uit persoon, achtergrond en technologie.

De resulterende transformatie en ons lichaam dat substantiële cognitieve inspanningen levert om met deze transformatie om te gaan, worden getheoretiseerd om CMC-uitputting te veroorzaken."

Je eerste huid is de huid van je lichaam - die mensen om je heen kunnen gebruiken om je leeftijd, geslacht en ras te beoordelen. Je tweede huid is je kleding, een andere laag identificatie die anderen opnemen als ze je zien. De ruimte om je heen - je huis of een coffeeshop waar je in zit terwijl je een gesprek hebt - maakt geen deel uit van jou. Het is eerder de ruimte waarin je je bevindt. Maar tijdens een virtuele ontmoeting wordt die ruimte je derde huid - een deel dat als persoon niet meer van je te onderscheiden is.¹⁶

Nadler gebruikte het voorbeeld van chatten in een coffeeshop, waarin een koffiemolen op de achtergrond lawaai maakt. Alle partijen in uw persoonlijke bijeenkomst associëren de koffiemolen met typisch achtergrondgeluid in de winkel. In een virtuele setting zou de koffiemolen op de achtergrond echter een verstoring zijn die aan jou is verbonden.¹⁷

Fundamentele veranderingen zoals deze, samen met nu gedemonstreerde veranderingen in hersenactiviteit, laten zien dat converseren vrijwel complexe - en tot nu toe niet-gewaardeerde - effecten kan hebben op menselijke sociale interacties.

Uw visie loopt ook gevaar

De toename van virtuele communicatie kan ook uw gezichtsvermogen en dat van toekomstige generaties in gevaar brengen. De prevalentie van bijziendheid, of bijziendheid, is de afgelopen decennia toegenomen, vooral in Oost-Azië, en de cijfers zullen naar verwachting de komende 50 jaar erger worden.

In 2019 heeft de American Academy of Ophthalmology (AAO) de Task Force on Myopia opgericht om de "substantiële wereldwijde stijgingen van de prevalentie van bijziendheid en de bijbehorende complicaties aan te pakken."¹⁸

Er wordt aangenomen dat technologie — vooral de hele dag naar schermen staren — is een boosdoener in de opkomst, leiden tot problemen met het gezichtsvermogen op jongere en jongere leeftijd, wat kan leiden tot 'een epidemie van blindheid die tientallen jaren later is,'volgens Michael Repka, een oogheelkundig hoogleraar aan de Johns Hopkins University.¹⁹

Verhoogde schermtijd en bijna werk, met beperkte tijd buitenshuis, worden geassocieerd met bijziendheid.²⁰ Dus als je enkele van de valkuilen van virtuele communicatie wilt bestrijden, breng dan meer tijd buiten schermen door. 'Lang geleden waren mensen jagers en verzamelaars', Dr. Liandra Jung, een optometrist in de Bay Area, vertelde The Atlantic. “We vertrouwden op ons scherpe afstandszicht om prooien te volgen en rijp fruit te vinden. Nu zijn onze moderne levens van dichtbij en binnen."²¹

Neem ondertussen de tijd om zoveel mogelijk face-to-face te communiceren. Voor tijden waarin virtuele vergaderingen onvermijdelijk zijn, kan het moeilijk zijn om de verminderde hersenactiviteit of het veranderde gevoel van ruimte tegen te gaan die plaatsvindt via schermgebaseerde communicatie. U kunt echter stappen ondernemen om vermoeidheid zoveel mogelijk te minimaliseren, waaronder:²²

· Zet je camera alleen aan als dat nodig is (om spiegelangst te verminderen)

· Neem pauzes tussen vergaderingen

· Gebruik een sta-bureau om fysieke beweging te stimuleren

Bronnen en referenties

· ¹ Imaging Neuroscience 25 oktober 2023

· ² Small Group Res. 2022 juni; 53 (3): 343–365

· ³ StudyFinds 26 oktober 2023

· ⁴ YaleNews 25 oktober 2023

· ^5, ^8, ⁹ Cyberpsychol Behav Soc Netw. Februari 2022; 25 (2): 124–129

· ⁶ Cyberpsychol Behav Soc Netw. 2022 mei; 25 (5): 270-277. doi: 10.1089 / cyber.2021.0249. Epub 2022 2 mei

· ⁷ J Binocul Vis Ocul Motil. 2021 okt-dec; 71 (4): 175-180. Epub 2021 21 oktober

· ^10, ^11, ^12, ¹³ Nature 27 april 2022