Uit een recent onderzoek is gebleken dat niet levende vaccins ook het risico op sterfte door alle oorzaken kunnen verhogen.
januari 17, 2024
Behalve dat vaccins een bepaalde ziekte kunnen voorkomen, kunnen ze ook blijvende niet-specifieke effecten hebben die de levenslange overleving van een persoon kunnen beïnvloeden.
In een review gepubliceerd op
26 december in Vaccine, ontdekten onderzoekers dat niet
levende vaccins zoals influenza, COVID-19, hepatitis B en
difterie-tetanus-pertussis (DTaP) de neiging hebben om nadelige niet-specifieke
effecten (NSE) te veroorzaken, waardoor iemands risico op sterfte door alle
oorzaken toeneemt en het potentiële risico op infecties van ziekten waartegen
ze bedoeld zijn om te beschermen, schrijft Marina Zhang.
Een levend vaccin bevat een verzwakte vorm van de ziekteverwekker, die
minder virulent is maar zich wel kan vermenigvuldigen in het lichaam, waardoor
het werkelijke ziekteverloop wordt nagebootst. Niet-levende vaccins gebruiken
geïnactiveerde virussen, fragmenten of genen van de ziekteverwekker om een
immuunrespons op te wekken zonder replicatie van de ziekteverwekker.
Levende vaccins wekken een veel sterkere immuunrespons op en vereisen
meestal maar één injectie, terwijl niet-levende vaccins een zwakkere respons
opwekken en vaak meerdere injecties nodig hebben.
Tot nu toe heeft onderzoek verschillende nietlevende vaccins
geïdentificeerd die nadelige niet-specifieke effecten veroorzaken, namelijk
DTaP en Tdap, influenza H1N1, malaria, hepatitis B, geïnactiveerde polio en
COVID mRNA-vaccins.
In het onderzoek naar vaccins werden DTaP, influenza, malaria, hepatitis
B en COVID mRNA-vaccins apart genoemd.
Aan de andere kant hebben levende vaccins zoals het orale levende
poliovaccin (OPV), het Bacillus Calmette-Guérin (BCG) vaccin voor tuberculose
en de pokkenvaccins allemaal gunstige niet-specifieke effecten, volgens het
onderzoek.
“Levende vaccins … veroorzaken epigenetische veranderingen die het
aangeboren immuunsysteem trainen en de immuniteit tegen niet-gerelateerde
infecties verhogen. Niet-levende vaccins daarentegen kunnen ’tolerantie’
bevorderen waardoor de vatbaarheid voor niet-gerelateerde ziekten toeneemt”,
aldus de auteurs.
Het onderzoek was voornamelijk gebaseerd op tientallen jaren werk van de
Deense onderzoekers Dr. Christine Stabell Benn en professor Peter Aaby.
“Ons werk is een eerbetoon aan hun geweldige wetenschappelijke werk dat
niet is erkend,” vertelde bioloog Alberto Rubio-Casillas, een van de auteurs
van het onderzoek, aan The Epoch Times.
Niet levende vaccins zijn als een ‘slecht
voorbereid’ leger
“In het verleden dachten we dat het aangeboren immuunsysteem de eerste
verdedigingslinie was,” vertelde Dr. Benn aan The Epoch Times.
Men dacht dat aangeboren immuniteit geen geheugen kon opslaan. Om oorlog
als analogie te gebruiken: het “leger” van het aangeboren immuunsysteem kon
niet leren van eerdere gevechten met ziekteverwekkers. Adaptieve immuniteit
daarentegen kon wel leren en getraind worden, waarbij antilichamen werden
gevormd om tegen de infectie te vechten.
Daarom werden vaccins lange tijd geëvalueerd op basis van hun effecten
op het adaptieve immuunsysteem en werden antilichamen gemeten na vaccinatie.
Maar onderzoekers in Nederland hebben inmiddels aangetoond dat het
aangeboren immuunsysteem getraind kan worden. Na het vaccineren van mensen met
BCG-vaccins en het oogsten van aangeboren immuuncellen van de patiënten,
ontdekten onderzoekers dat de aangeboren cellen na vaccinatie een robuustere
immuunrespons vertoonden en een betere opruiming van tuberculose en andere
bacteriën en schimmels vertoonden in vergelijking met de status van de
patiënten voor de vaccinatie.
Het tegenovergestelde werd echter aangetoond voor niet levende vaccins.
Het aangeboren immuunsysteem leert dus wel degelijk iets van zijn eerdere
gevechten. Dit wordt getrainde aangeboren immuniteit genoemd.
Levende vaccins, die een echte ziekte nabootsen, verhogen de
effectiviteit van het aangeboren immuunsysteem in de verdediging tegen
infecties. Niet-levende vaccins daarentegen verzwakken het vermogen van het
immuunsysteem om infecties af te weren.
In een TED-talk vergeleek Dr. Benn infecties met een tenniswedstrijd en
levende vaccins met een tenniscoach. De tenniscoach kan tactieken en
strategieën veranderen, waardoor het lichaam wordt getraind om “een breed scala
aan trucs” te hebben tegen de ziekteverwekker. Niet-levende vaccins zijn echter
als tennisbalmachines die ballen afschieten met een specifieke snelheid en op
een specifieke plek. Als iemand alleen maar traint met een tennisbalmachine, is
hij of zij minder goed voorbereid op een echte wedstrijd.
“Dus je bent misschien slecht voorbereid en zelfs slechter af wanneer
een echte tegenstander de baan opkomt en de ballen ergens anders beginnen te
slaan dan waar je voor getraind hebt,” zei Dr. Benn.
Niet-specifieke effecten
Sommige vaccins resulteren in positieve niet-specifieke effecten
(NSE’s), maar andere kunnen resulteren in algemene negatieve NSE’s. De volgorde
waarin vaccins worden toegediend speelt ook een rol.
Terwijl niet levende vaccins negatieve NSE’s veroorzaken, neutraliseert
het toedienen van een levend vaccin na een niet levend vaccin de negatieve
NSE’s, zei Dr. Benn.
Dit is aangetoond in onderzoeken naar de veiligheid van mazelenvaccins,
die vaak rond dezelfde tijd worden toegediend als DTP, een nietlevend vaccin.
Studies hebben aangetoond dat als het mazelenvaccin na het DTP-vaccin wordt
gegeven, er een algemeen positief effect is, terwijl als deze volgorde wordt
omgekeerd, er een negatief effect is.
“Het lijkt erop dat de effecten het sterkst zijn zolang het vaccin het
meest recente vaccin is,” zei Dr. Benn.
Dr. Benn voegde eraan toe dat het BCG-vaccin op lange termijn gunstige
niet-specifieke effecten heeft “ondanks het feit dat er daarna andere vaccins
zijn gegeven.”
Het DTaP vaccin heeft aantoonbaar de meeste nadelige niet-specifieke
effecten. Meisjes die het DTaP-vaccin kregen, hadden 50 procent meer kans om te
sterven dan jongens die het kregen. Vergeleken met meisjes die
DTaP-ongevaccineerd waren, was het sterfterisico van gevaccineerde meisjes meer
dan 2,5 keer zo hoog.
De onderzoeken van Dr. Benn hebben in het algemeen aangetoond dat
meisjes een groter risico lopen op het ontwikkelen van nadelige niet-specifieke
effecten na toediening van vaccins die niet levend zijn.
Levende vaccins vervangen door niet levende vaccins
Niet-levende vaccins vervangen steeds vaker levende vaccins. Levende
orale poliovaccins zijn bijvoorbeeld niet langer beschikbaar op de Amerikaanse
markt en in plaats daarvan wordt een nietlevende versie toegediend.
Deze vervanging van levende vaccins door niet levende vaccins kan
potentiële gezondheidsrisico’s met zich meebrengen voor de algemene immuniteit
van de bevolking, omdat de immuunsystemen minder getraind en mogelijk “lui”
worden,” zei Dr. Benn.
De belangrijkste reden waarom niet levende vaccins de voorkeur krijgen
boven levende vaccins is echter dat ze veiliger worden geacht voor mensen met
een verzwakt immuunsysteem.
Omdat een levend vaccin een milde ziekte in het lichaam veroorzaakt,
kunnen mensen met het verworven immunodeficiëntiesyndroom een ziekte
ontwikkelen door de injectie en kunnen ze sterven omdat hun lichaam niet in
staat is om infecties op te ruimen. Niet levende vaccins bestaan daarentegen
alleen uit ziektecomponenten, zodat ze geen ziekte kunnen veroorzaken.
In dit opzicht zei Dr. Benn dat “het risico om de echte ziekte te
krijgen met de levende vaccins is gezien als een grotere bedreiging dan ik denk
dat het verdient.”
Onderzoek suggereert dat mensen met een zwakker immuunsysteem door
ouderdom of chronische ziekte soms baat hebben bij het trainen van hun
immuunsysteem met levende vaccins.
In een onderzoek met in het ziekenhuis opgenomen oudere patiënten die
gerandomiseerd werden om het BCG-vaccin of een placebo te krijgen, was de
incidentie van ziekte onder degenen die het BCG-vaccin namen ongeveer de helft
van de incidentie van ziekte in de placebogroep.
Gezondheidsautoriteiten nog steeds sceptisch
Ondanks het bewijs dat de potentiële superioriteit van levende vaccins
suggereert, wordt het onderzoek van Dr. Benn grotendeels niet erkend door de
steunpilaren van de academische wereld.
“In mijn interpretatie erkennen de meeste onderzoekers nu
niet-specifieke effecten, maar de grote gezondheidsorganisaties zijn
terughoudend om onze bevindingen te accepteren omdat ze de mogelijkheid
impliceren dat sommige vaccins soms schadelijk kunnen zijn. Het is dus
makkelijker om de hele zaak te verwerpen,” zei ze.
“De vaccinsceptici, aan de andere kant, vinden misschien dat onze
waarnemingen over niet levende vaccins hun ergste angst bevestigen – vaccins
kunnen schadelijk zijn – maar ze zijn misschien terughoudender om de gunstige
effecten te accepteren. En hun focus op de negatieve effecten kan ervoor zorgen
dat de voorstanders van vaccins een nog starder standpunt innemen.”
Immunologen zijn het er nu grotendeels over eens dat sommige vaccins
niet-specifieke effecten veroorzaken, maar hoe deze effecten gekwantificeerd
moeten worden blijft controversieel.
Dit komt omdat de niet-specifieke effecten van vaccins afhankelijk zijn
van de context, terwijl de specifieke effecten van een vaccin over het algemeen
als contextafhankelijk worden beschouwd. Vrouwen maken bijvoorbeeld meer
antilichamen dan mannen en jongeren meer dan ouderen, maar de meeste mensen
krijgen toch een vorm van immuniteit.
“Omdat de niet-specifieke effecten daarentegen inwerken op het bredere
aangeboren en algemene immuunsysteem, zijn ze afhankelijk van andere factoren
in het immuunsysteem … zoals andere gezondheidsinterventies die de
niet-specifieke effecten kunnen veranderen en aanpassen,” legde Dr. Benn uit.
Niet iedereen zal hetzelfde voordeel hebben, voegde ze eraan toe.
Bovendien kunnen farmaceutische bedrijven terughoudender zijn met het
produceren van levende vaccins omdat ze moeilijker te kweken en te produceren
zijn.
“Als je ooit hebt geprobeerd om te bakken met zuurdesem, dan lijkt dat
een beetje op levende vaccins; ze zijn erg afhankelijk van de temperatuur van
de kamer, het water dat wordt gebruikt om het te kweken, enzovoort,” zei dr.
“Maar eigenlijk hebben alle levende vaccins waar ik het over heb geen
patenten meer, ze zijn supergoedkoop om te produceren en het zijn enkele van de
goedkoopste vaccins die we kunnen maken.”
Veiligheid van vaccins: NSE’s versus ongewenste
voorvallen
Hoewel levende vaccins meestal positieve NSE’s veroorzaken, wil dat niet
zeggen dat ze geen ongewenste voorvallen kunnen veroorzaken. NSE’s worden
beschouwd als een aparte entiteit van ongewenste voorvallen, legde Dr. Benn
uit. Volgens haar kunnen levende vaccins in zeldzame gevallen de werkelijke
ziekte induceren bij sommige ontvangers, zoals mensen die geboren zijn met
grove defecten in hun immuunsysteem of die ernstige immunodeficiënties hebben,
zoals fulminante AIDS.
In het geval van COVID-19 vaccins werden
levende vaccins waarschijnlijk niet overwogen vanwege bezorgdheid over de
vorming van recombinante virussen wanneer een gevaccineerde persoon in contact
komt met de circulerende virusstam.
Ondanks hun mogelijk gunstige NSE’s kunnen de COVID-vaccins echter nog
steeds in verband worden gebracht met ongewenste voorvallen vanwege de
aanwezigheid van zeer giftige spike-eiwitten, die door studies nu in verband
worden gebracht met long COVID- en vaccinletsels.
In het medische leerboek “The Immune Response” schreven de auteurs dat
in geïsoleerde gevallen levende virusstammen die aan individuen worden
toegediend opnieuw virulent kunnen worden en ziekte kunnen veroorzaken bij
ontvangers. Bovendien bestaat er een risico op besmetting met andere
virusstammen tijdens de productie.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws.
Origineel artikel : https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38158298/
Vaccine. 2023 28 december: S0264-410X (23) 01506-2.
doi: 10.1016 / j.vaccin.2023.12.060. Online voor print.
Verhogen of verminderen vaccins de gevoeligheid voor andere ziekten dan die waartegen ze beschermen?
Alberto Rubio-Casillas 1,Cesar Manuel Rodriguez-Quintero 2,Elrashdy M Redwan 3,Munishwar Nath Gupta 4,Vladimir N Uversky 5,Mikolaj Raszek 6
Aansluitingen uitbreiden
PMID : 38158298
DOI: 10.1016 / j.vaccine.2023.12.060
Samenvatting
In tegenstelling tot de lang bestaande overtuiging dat de effecten van vaccins specifiek zijn voor de ziekte die ze hebben veroorzaakt; overtuigend bewijs heeft aangetoond dat vaccins positieve of schadelijke niet-specifieke effecten (NSE's) kunnen uitoefenen. In deze review hebben we onderzoeksrapporten van de afgelopen 40 jaar samengesteld, die zijn gevonden op basis van de PubMed-zoekopdracht naar de epidemiologische en immunologische onderzoeken naar de niet-specifieke effecten (NSE's) van de meest voorkomende menselijke vaccins. Uit informatieanalyse bleek dat levende vaccins positieve NSE's veroorzaken, terwijl niet-levende vaccins verschillende negatieve NSE's veroorzaken, waaronder een verhoogde sterfte onder vrouwen als gevolg van een verhoogde gevoeligheid voor andere infectieziekten, vooral in ontwikkelingslanden. Deze negatieve NSE's worden bepaald door de vaccinatiesequentie, de antigeenconcentratie in vaccins, het type vaccin dat wordt gebruikt (live vs. niet-live), en ook door herhaalde vaccinatie. We raden af om te stoppen met het gebruik van niet-levende vaccins, omdat ze hebben aangetoond te beschermen tegen hun doelziekte, dus de suggestie is dat hun schadelijke NSE's kunnen worden geminimaliseerd door simpelweg de huidige vaccinatiesequentie te wijzigen. Hoge IgG4-antilichaamspiegels die worden gegenereerd als reactie op herhaalde inoculatie met mRNA COVID-19-vaccins, kunnen in verband worden gebracht met een hoger sterftecijfer door niet-gerelateerde ziekten en infecties door het immuunsysteem te onderdrukken. Aangezien de meeste COVID-19-gevaccineerde landen hoge percentages van overmatige sterfte rapporteren die niet direct te wijten zijn aan sterfgevallen als gevolg van een dergelijke ziekte, moeten de NSE's van mRNA-vaccins over algehele sterfte grondig worden bestudeerd.
Sleutelwoorden: Overmatige sterfgevallen; IgG4-antilichamen; Immuun training; Niet-specifieke effecten van vaccins; Tolerantie.
Copyright © 2023 Elsevier Ltd. Alle rechten voorbehouden.
Verklaring inzake belangenverstrengeling
Verklaring van concurrerend belang De auteurs verklaren dat ze geen bekende concurrerende financiële belangen of persoonlijke relaties hebben die het werk dat in dit document wordt gerapporteerd, zouden kunnen beïnvloeden.
Publicatietypes
Review
Gerelateerde informatie
LinkOut - meer bronnen
Volledige tekstbronnen
