Inleiding: De wil van het volk wordt genegeerd
In 2021 werd in Zwitserland een referendum gehouden over de invoering van de e-ID. De meerderheid van de burgers wees het voorstel duidelijk af – een duidelijke uiting van het feit dat de bevolking geen door de staat gecontroleerde digitale identiteit wenste, meldt Uncut News. Maar de staat lijkt deze democratische beslissing te negeren. Langzaam en onder nieuwe voorwendselen wordt de e-ID nu ingevoerd. Aanvankelijk werd het gepresenteerd als een vrijwillige oplossing, maar geleidelijk wordt het in steeds meer levensgebieden geïntegreerd. Deze aanpak laat zien dat het niet gaat om het beschermen of vereenvoudigen van het dagelijks leven, maar om de geleidelijke invoering van een alomvattend controlesysteem. Een scenario dat vragen oproept over de werkelijke bedoeling achter de e-ID.
Fase 1: De vrijwillige start
De e-ID wordt in eerste instantie als vrijwillige oplossing ingevoerd. Burgers kunnen zelf bepalen of ze hun e-ID willen gebruiken voor administratieve taken, internetbankieren of online winkelen. De voordelen worden benadrukt: meer veiligheid, minder bureaucratie en gemakkelijkere toegang tot digitale diensten. Maar wat onschuldig begint, legt de basis voor een ontwikkeling die bijna niet meer terug te draaien is.
Fase 2: E-ID wordt noodzakelijk voor verkiezingen
De e-ID is binnenkort verplicht om deel te nemen aan democratische processen zoals verkiezingen of stemmingen. Het argument hiervoor is dat manipulatie en fraude moeten worden voorkomen. Burgers die willen stemmen, moeten zich identificeren met hun e-ID. Degenen die geen digitale identiteit hebben, worden geconfronteerd met obstakels: een sluipende druk om zich te onderwerpen aan de digitale identiteit.
Fase 3: Kinderen hebben de e-ID nodig voor internettoegang
In naam van de kinderbescherming wordt de e-ID verplicht gesteld voor kinderen en jongeren. Ouders moeten hun kinderen registreren om hen toegang tot internet te geven. Zonder e-ID blijft de digitale ruimte gesloten. Officieel is deze maatregel bedoeld om bescherming te bieden tegen gevaarlijke inhoud, maar het legt de basis voor volledige monitoring van digitale activiteiten.
Fase 4: Administratieve procedures alleen online met E-ID
Om de administratieve lasten te drukken, besluiten de overheden hun dienstverlening uitsluitend digitaal aan te bieden. Paspoorten, geboorteaktes of belastingaangiften kunnen nu alleen nog online worden verwerkt met behulp van de e-ID. Burgers zonder digitale identiteit worden gedwongen zich te registreren om toegang te krijgen tot basisdiensten van de overheid.
Fase 5: E-ID als toegangssleutel tot de samenleving
Langzaam maar zeker wordt de e-ID een toegangsticket tot veel gebieden van het leven. Toegang tot het openbaar vervoer, bibliotheken, sportclubs en zelfs cafés is gekoppeld aan het gebruik van de e-ID. Digitale identiteit wordt onmisbaar om deel te nemen aan het sociale leven. Wie er geen heeft, wordt effectief buitengesloten.
Fase 6: Koppeling met gezondheidsgegevens
De e-ID is gekoppeld aan gezondheidsgegevens. Vaccinaties, medische voorgeschiedenis en preventieve onderzoeken worden centraal geregistreerd. Overheden en particuliere bedrijven krijgen toegang om ‘gerichte gezondheidsmaatregelen’ te nemen. Burgers zonder actuele vaccinaties of preventieve onderzoeken verliezen toegang tot bepaalde diensten.
Fase 7: E-ID als sturingsinstrument
De e-ID wordt de basis voor een uitgebreid sociaal kredietsysteem. Burgers die zich ‘onwillig’ gedragen – bijvoorbeeld door vaccinatie te weigeren, kritische meningen te uiten of ‘ongepast’ consumptiegedrag te vertonen – kunnen sancties krijgen. Dit kan betekenen dat mensen worden uitgesloten van onlineplatforms, openbare diensten of zelfs de arbeidsmarkt.
Het laatste scenario: totale controle
In de laatste fase wordt de e-ID een vereiste voor bijna elke activiteit, zowel online als offline. Toegang tot internet, openbaar vervoer, gezondheidszorg of onderwijsinstellingen is alleen mogelijk met een actieve e-ID. Burgers die zich niet onderwerpen aan de eisen van het systeem, worden systematisch geïsoleerd. Een centraal aangestuurd monitoringsysteem bepaalt wie mag deelnemen – en wie niet.
Een wake-up call voor waakzaamheid
De geleidelijke ontwikkeling van het vrijwillige gebruik van de e-ID naar een allesomvattend controlesysteem is geen onrealistisch scenario. Doordat de digitale identiteit steeds meer met andere levensgebieden wordt verbonden, bestaat het risico dat de persoonlijke vrijheden worden ondermijnd en de controle van de staat en de private sector toeneemt.
Een kritische blik op de invoering van de e-ID is daarom noodzakelijk, voordat gemak een systeem wordt waar niemand meer aan kan twijfelen. De vrijheid om zelf over je identiteit te beslissen mag nooit worden opgeofferd aan een gecentraliseerd controleapparaat.
Aan de andere kant van de oceaan gebeurt precies hetzelfde. En dan zijn er nog mensen die beweren dat Trump vecht tegen het WEF of de Deep State. Voor die mensen heb ik één tip; luister niet naar zijn woorden, maar kijk naar zijn daden.
