maart 11, 2025 5
“Er zou een wet moeten zijn!” luidt het oude frustratie-refrein. Of als het geen wet is, dan misschien een andere verordening of mandaat – een waardoor we misschien meer op Europa gaan lijken. Zij hebben tenslotte “gratis” gezondheidszorg, zwangerschapsverlof, een betere levenskwaliteit en meer vakantiedagen. Kortom, “Europa is beter,” zoals multimiljonair regisseur Oliver Stone zei.
Maar niet zo snel, zegt onderzoeksjournalist John Stossel. Hoewel deze of gene economisch gehavende natie soms “de zieke man van Europa” wordt genoemd, is de realiteit nu anders, schrijft Selwyn Duke.
De zieke man is Europa.
Zoals Stossel deze week schreef in Reason magazine:
Amerika heeft meer regels nodig om werknemers te beschermen, zeggen sommigen van beide partijen.
Senator Josh Hawley (R-Mo.) wil meer regels om vakbonden meer macht te geven.
… [Een ambtenaar in de regering van ex-president Barack Obama] zegt dat er “geen eerlijkheid, geen gelijkheid, geen zorg voor veiligheid, zelfs geen zorg voor kinderen!” is.
Europese landen, zeggen ze, hebben meer wetten die werknemers beschermen, en dus “is Europa beter.”
Dat is onzin, zegt econoom Sven Larson in mijn nieuwe video. Hij groeide op in Zweden, maar zegt nu: “Als je een arbeider bent, wil je niet in Zweden wonen!”
Een van de redenen is dat de werkloosheid 10 procent is.
“Als je ontslagen wordt,” zegt Larson, ”is er geen baan voor je.”
Jaren geleden groeide de Amerikaanse economie nek aan nek met die van de Europese Unie (E.U.). Toen, ongeveer 15 jaar geleden, stopte Europa met groeien.
Vandaag de dag is de VS 50 procent rijker – ook al heeft de E.U. 100 miljoen mensen meer.
Voor nog meer perspectief, bedenk dat de armste staat van Amerika, Mississippi, rijker is dan de meeste Europese landen.
Eerlijk gezegd kan een deel van de groeistagnatie van Europa verklaard worden doordat het continent gemiddeld een oudere bevolking heeft dan de VS. Maar dan is er nog die andere factor.
Staatsinvloed, staatsinvloed, en nog eens staatsinvloed – zover het oog reikt
Een andere reden waarom Europa relatief arm is, zegt Stossel, is “precies hetzelfde beleid dat onwetende Amerikanen willen kopiëren.” Bijvoorbeeld “hogere belastingen voor de rijken.” De realiteit hiervan werd echter uitgelegd door wijlen de Britse premier Margaret Thatcher.
“Het probleem met socialisme,” zei ze, ”is dat je uiteindelijk zonder andermans geld komt te zitten.”
Sterker nog, nadat je de rijken hebt belast, “belast je de bijna rijken,” zei econoom Larsen – “dan raken ze op.”
Om dit punt te illustreren, merk op dat mensen soms beweren dat we onze regering gemakkelijk kunnen financieren. Laat de rijken gewoon “hun deel betalen.” Maar zou dit echt werken? Kijk eens naar een analyse die wijlen econoom Walter E. Williams in 2011 gaf. Om precies te zijn:
Het belasten van alle inkomsten boven de $250.000 zou ongeveer $1,9 biljoen opleveren voor het federale budget. Het in beslag nemen van alle winsten van Fortune 500 bedrijven zou nog eens 400 miljard dollar opleveren. Dan zijn er nog de 400 miljardairs van Amerika, “met een gezamenlijke nettowaarde van $1,3 biljoen,” schreef Williams. “Het Congres zou hun aandelen en obligaties in beslag kunnen nemen en hen kunnen dwingen om hun bedrijven, jachten, vliegtuigen, landhuizen en juwelen te verkopen.
Raad eens voor hoeveel jaar dit de Amerikaanse overheid zou financieren.
Antwoord: Nul.
Sterker nog, zei Williams, al deze inbeslagnames “zouden ons maar tot half augustus brengen.”
Natuurlijk zijn er vandaag de dag meer miljardairs in de VS, hogere bedrijfswinsten en meer rijkdom in het algemeen dan in 2011. Maar het federale budget is ook veel groter.
De moraal hier is dat je de gevolgen van fiscaal onverantwoord gedrag niet kunt wegbelasten.
Krijgen waar je voor betaalt?
Larsen wijst er ook op dat “gemiddelde werknemers in Zweden” meer belasting betalen dan hun Amerikaanse tegenhangers. Maar krijgen ze daar bijvoorbeeld geen “gratis gezondheidszorg” voor terug?
“Nee, je krijgt het recht op gratis gezondheidszorg,” zegt Larsen. “Maar of je die gezondheidszorg ook echt krijgt, is een ander verhaal. Ik heb vrienden die gestorven zijn in de Zweedse gezondheidszorg omdat ze niet op tijd behandeld konden worden.”
Het is ook niet alleen Zweden. In 2011 stierf een bestuurder van de gesocialiseerde gezondheidszorg in Groot-Brittannië nadat ze negen maanden moest wachten op een operatie – in haar eigen ziekenhuis.
Maar het wordt nog erger. In Zweden werd een “meneer D.” een effectiever medicijn voor zijn multiple sclerose geweigerd. Waarom? Het was 33 procent duurder dan de oudere medicatie.
De clou: Meneer D. mocht het medicijn niet eens zelf betalen. Er werd hem verteld dat dit in strijd zou zijn met het principe van gelijke toegang tot medicijnen. (Meer horrorverhalen over gesocialiseerde medicijnen vind je hier).
Economieën naderen fossilisatie
Enkele andere punten die Stossel aanhaalt in zijn verslag zijn:
- Bijna 40% van de uitgaven van de Europese Unie gaat naar welzijn, wat leidt tot stagnatie. Als gevolg daarvan komen Europeanen vaker vast te zitten in uitzichtloze banen.
- Dit betekent ook dat er weinig innovatie is in Europa.
- Europa heeft, zegt Stossel, “nul van de grootste bedrijven ter wereld.”
- De EU heeft maar liefst 395.000 pagina’s aan regelgeving. Ze maken het onder andere bijzonder moeilijk om werknemers te ontslaan – wat ze ook doen. Dit maakt het überhaupt onaantrekkelijk om werknemers in dienst te nemen.
- Deze regels verstikken ook het ondernemerschap. Een bedrijf starten betekent door eindeloze hoepels springen.
- In Europa zijn vakbonden zo machtig dat ze zich als maffia’s kunnen gedragen.
- De politici willen de bureaucratische staat echter niet terugschroeven. Die geeft hen meer macht.
Natuurlijk is dit allemaal geen nieuwe informatie. Walter Williams heeft erop gewezen dat als je landen rangschikt op basis van economisch vrijheidsniveau (EFL, oftewel “kapitalistische” oriëntatie), er een sterke correlatie naar voren komt. Landen met de hoogste EFL-ranglijst zijn meestal ook het rijkst, gezondst en het vrijst. Landen die laag scoren zijn over het algemeen het armst, het minst gezond en het meest autocratisch.
Oh, maar hoe zit het dan met die grotere “gelijkheid” die statistische Europese naties leveren? Ook dat is meestal een mythe. Merk op dat Zwitserland veel meer miljardairs per hoofd van de bevolking heeft dan de V.S. En Zweden heeft er drie keer zoveel. (Dit gezegd zijnde en zoals ik al vaak heb uitgelegd, is gelijkheid een irrelevante maatstaf. Want gelijkheid zegt niets over kwaliteit).
Eén ding dat Stossel niet vermeldt is dat Europese landen sinds de Tweede Wereldoorlog alleen zoveel hebben kunnen uitgeven aan welvaart omdat de VS de rekening voor hun defensie heeft betaald. Maar aan deze jolijtrein komt mogelijk een einde. En dit zou wel eens snel gevolgd kunnen worden door het einde van de Europese welvaartsstaat – en van een heleboel arrogantie.
Voor de geïnteresseerden staat het hele videoverslag van Stossel hieronder.
