maart 6, 2025 6
Ralf Roletschek / Roletschek.at / Wikimedia (CC
BY-SA 2.5 DEED)
De term
“protectionisme” wordt in de economische wereld over het algemeen behandeld als
een pejoratief, verwant aan “isolationisme” en “populisme.” In een tijdperk
waarin globalisme wordt gezien als het eindpunt van sociale en geopolitieke
evolutie, is het idee om een stap terug te doen en het idee van
onafhankelijkheid en zelfredzaamheid te heroverwegen weerzinwekkend.
Globalisten en progressieven beweren dat er geen weg terug is en dat alleen zij
de weg vooruit kennen.
Het komt goed uit dat zij de zelfbenoemde profeten van correct economisch beleid zijn geworden, nietwaar? schrijft Brandon Smith.
Ik weet niet wie er
op deze financiële elites heeft gestemd om zo’n rol op zich te nemen; voor
zover ik weet heeft niemand dat gedaan. Maar ze hebben zeker de autoriteit op
zich genomen om het pad van de internationale handel, valutamethodologie en
zelfs schuldcreatie te dicteren. Centrale bankiers en hun globalistische
evenknieën beheersen elk fiscaal beleid dat bepaalt of jij of ik een leven van
overvloed of een leven van armoede leiden, en met één druk op de knop kunnen ze
het hele mondiale systeem laten instorten.
De globalisten
hebben deze macht omdat er geen “fail safes” zijn – er zijn geen redundanties
en er is geen Plan B. Hoe meer de bevolking het systeem nodig heeft, hoe meer
ze de globalisten nodig hebben en hoe meer ze de globalisten nodig hebben, hoe
meer macht de globalisten hebben.
Het internationale
handelsnetwerk is ontworpen als een ingewikkelde Jenga-toren met een fundering
van slechts een paar houten stukjes die een enorme en schijnbaar oneindige
kathedraal overeind houden. Trek echter maar aan één van die basisstukken en
het hele bouwwerk stort in elkaar. Globalisme is gebaseerd op gedwongen
onderlinge afhankelijkheid tussen landen, zodat elk land iets van elk ander
land nodig heeft om te overleven. Geen enkel land mag vertrouwen op zijn eigen
bronnen en productie – zoals gezegd noemen ze dat “protectionisme.” Het is het
grote taboe; een schending van de wil van de kleine globalistische goden.
Maar wat gebeurt er
als de globalisten internationale verdeeldheid zaaien en instabiliteit zaaien?
Wat gebeurt er als ze meerdere oorlogen creëren? Of wanneer mensen genoeg
krijgen van de onevenwichtigheden, wat leidt tot sancties en tarieven en
handelsgeschillen?
Op dit moment zijn
er minstens drie regio’s in de wereld waar de Derde Wereldoorlog zou kunnen
ontbranden, waaronder Oekraïne, Iran/Israël en Taiwan. Sancties tussen
NAVO-landen en Rusland hebben de energiezekerheid van Europa sterk aangetast en
de EU heeft zichzelf gesaboteerd met klimaatveranderingsregels die hun vermogen
om meer energiecentrales te bouwen en meer voedsel te produceren vernietigen.
De BRICS-landen
streven actief naar een nieuw wisselkoerssysteem om de Amerikaanse dollar als
wereldreserve uit te schakelen en ze worden gesteund door wereldwijde
bankinstellingen zoals de BIS en het IMF, die zich klaarmaken om CBDC’s
(Central Bank Digital Currencies) in te voeren als het nieuwe kader voor
bankwissels.
Ondertussen is
Donald Trump bezig met bredere tarieven, die de Amerikaanse economie terug
kunnen brengen van de rand van een schuldenramp, maar alleen als hij
tegelijkertijd de binnenlandse productie op de een of andere manier kan
versnellen. Als hij daar niet in slaagt, blijft de Amerikaanse consument achter
met voornamelijk in het buitenland geproduceerde goederen en worden al die
goederen duurder.
De globalisten
hebben een scenario gecreëerd waarin globalisme een exponentieel nadeel is. Ik
denk dat hun oorspronkelijke plan was om genoeg chaos te creëren om landen te
dwingen tot een nog diepere centralisatie (een wereldvalutasysteem, een
cashloze maatschappij, herverdeling van rijkdom, rantsoenering en een
universeel basisinkomen). Maar wat als sommige landen een andere kant opgaan?
Wat gebeurt er als landen niet meer meedoen aan het afhankelijkheidsspel en
weglopen?
Nou, dan krijg je
een wereldwijde economische crisis, maar ook een grote haast van natiestaten om
hun binnenlandse productie op te krikken. Je krijgt een stormloop naar
lokalisme. Als landen hopen te overleven wat komen gaat, zullen ze hun eigen
overlevingsgoederen moeten gaan produceren. Anders krijgen ze te maken met
burgerlijke onrust en interne ineenstorting.
Zo’n crisisomgeving
brengt een heleboel problemen met zich mee, vooral in de toeleveringsketen.
Afstappen van het globalisme na zoveel decennia van gewenning zal een moeilijk
proces zijn. In het geval van de VS wordt een groot aantal niet-noodzakelijke
producten overzee gemaakt in plaats van in eigen land geproduceerd, maar er
zijn ook heel wat essentiële producten.
De VS heeft het
geluk over aanzienlijke natuurlijke hulpbronnen te beschikken, waaronder
onaangeboorde minerale rijkdommen en olie (Amerika heeft meer onaangeboorde olie dan enig ander land op de
planeet). Het probleem is dat we er geen gebruik van maken, tenminste niet op
een efficiënte manier. De zorg is natuurlijk het milieuverval als Amerika deze
bronnen ooit op grote schaal zou aanboren.
De EPA en
extreem-linkse milieu-doemdenkers hebben de neiging om de risico’s van de
ontwikkeling van hulpbronnen te overdrijven. De technologie om vervuiling te
voorkomen is ruim voorhanden, hoewel het waar is dat de prijzen stijgen
naarmate bedrijven meer moeten uitgeven om vervuiling te voorkomen.
Het is ook waar dat
de meeste Amerikanen, ongeacht hun politieke voorkeur, niet willen leven in een
land dat rijk is aan productie als dat betekent dat het ook arm is aan
gezondheid. Met andere woorden, als Amerika overschakelt op een binnenlands
productiemodel, zal het dat met veel hogere kosten moeten doen dan
ontwikkelingslanden zoals China die niet om hun eigen milieu geven.
Een veel grotere
zorg is echter de veiligheid van de nationale energievoorziening en
voedselvoorraden. Zoals gezegd is Europa de pineut. De EU probeert actief alle
overgebleven structuren van onafhankelijke energie- en voedselproductie te
saboteren en de Britse regering volgt hun voorbeeld met een verpletterende
successierechten op landbouwgrond en een obsessie voor inefficiënte groene
energieprojecten.
Het is niet zo dat
deze ambtenaren vergeten zijn waar hun voedsel vandaan komt, dat weten ze heel
goed. Ze willen de binnenlandse productie vernietigen. Ze willen dat de
westerse wereld verlamd raakt door voedselafhankelijkheid.
In de VS is de
landbouw sterk, maar het vrachtsysteem niet en het gebruik van voedselfabrieken
als tussenpersonen in plaats van lokale boerenproducten die rechtstreeks naar
de markt gaan, vormt een belemmering voor lokalisatie. Fabriekslandbouw stelt
grote conglomeraten in staat om supermarkten over te halen om lagere prijzen te
accepteren waar kleine boerderijen niet tegenop kunnen concurreren. Lagere
prijzen zijn mooi, maar dit model maakt elke gemeenschap afhankelijk van
voedsel.
Het huidige systeem
van voedseldistributie veranderen kan jaren duren, met corrupte politici en
bedrijven die hervormingen bij elke stap bestrijden. Maar kleinere
gemeenschappen kunnen en moeten kijken naar programma’s voor lokale
voedselteelt en voedselzekerheid. Als buurtmarkten de helft van hun producten
en vlees zouden betrekken van kleine boerderijen in de buurt, zou dit kunnen
helpen om steden te beschermen tegen een crisis in de voedselketen. Overheden
zouden kleine boerderijen kunnen stimuleren om hun producten rechtstreeks aan
het publiek te verkopen (tegen een lagere prijs) door belastingvoordelen te
geven aan boerderijen met een winkel op hun land.
Wat mij het meeste
zorgen baart is dat veel te veel landen en gemeenschappen niets zullen doen aan
binnenlandse productie totdat ze hard worden getroffen door een aanbodschaarste.
In Amerika is er een zeer groot contingent preppers (minstens 30% van de volwassen bevolking volgens onderzoeken),
en dit zou kunnen helpen om een complete ineenstorting te voorkomen. Dat gezegd
hebbende, een plotselinge nationale sprong in “protectionisme” en weg van
globalisme zou jaren van aanpassing kunnen vergen.
Dit zou een
verwachte ontwikkeling moeten zijn. Kijk maar eens hoe vijandig onze
“bondgenoten” al tientallen jaren staan tegenover het idee om met tarieven om
te gaan en de Amerikaanse consument als melkkoe te gebruiken. Het is al zo lang
eenrichtingsverkeer en ze hebben geen idee van eerlijk spel op de markten. Veel
van deze landen hebben het erover om de VS te “kwetsen” hoe ze maar kunnen als
er wederzijdse tarieven worden ingevoerd. Amerika moet bereid zijn om op
verzoek in zijn eigen levensbehoeften te voorzien om schade door vergelding te
voorkomen.
Op individueel
niveau betekent dit dat mensen een solide voorraad van eerste levensbehoeften
moeten hebben, inclusief opgeslagen voedsel, zodat ze de tijd hebben om de
binnenlandse productie aan te passen. Terwijl dit gebeurt, kun je tekorten en
hoge prijzen verwachten voor een aantal goederen. Het hele punt van globalisme
is om landen te straffen voor onafhankelijk handelen; de inspanning van de VS
om meer zelfvoorzienend te worden zal niet gebeuren zonder enige pijn.
Positioneer jezelf
als producent als je kunt, of als iemand die bestaande goederen kan repareren.
Voor de meerderheid van de westerlingen die gewend zijn aan ultragemakkelijke
toeleveringsketens en levering op dezelfde dag, klinkt dit idee misschien
belachelijk. Laat je niet meeslepen in het vooroordeel van normaliteit. Onze
economische situatie kan om de haverklap veranderen; zorg ervoor dat je een
back-up plan hebt.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
Schokkende opiniepeiling onthult hoeveel de elite ons haat
Een
schokkende opiniepeiling legt de totale minachting van de elite voor het grote
publiek bloot: meer dan driekwart wil voedsel en energie rantsoeneren om de
‘klimaatverandering’ tegen te gaan en een meerderheid wil vliegreizen voor
vakanties verbieden. Het onderzoek werd uitgevoerd door het Committee to
Unleash Prosperity (CUP), een non-profit belangengroep uit Maryland, bericht
Modernity. … Meer lezen overSchokkende opiniepeiling onthult hoeveel de
elite ons haat
https://www.frontnieuws.com/schokkende-opiniepeiling-onthult-hoeveel-de-elite-ons-haat/
