november 9, 2023 4497 27
Afbeelding: Strategic Culture
Het publiek
wordt verondersteld niet te merken dat er een staatsgreep aankomt, dat de
Europese Unie als gemeenschap van soevereine staten wordt afgeschaft en dat er
een superstaat wordt gecreëerd zonder enige instemming van het volk, zegt de
Poolse Europarlementariër Jacek Saryusz-Wolski.
De Commissie Constitutionele Zaken van het Europees Parlement heeft op 25 oktober een resolutie aangenomen met een rapport dat vergaande verdragswijzigingen bevat, opgesteld door de zogenaamde Verhofstadt Groep, een team onder leiding van de Belgische Eurofederalist Guy Verhofstadt, schrijft Remix.
De plenaire stemming is gepland voor 22 november en zal formeel de
procedure starten om de bestaande verdragen te wijzigen.
De Poolse Europarlementariër Jacek Saryusz-Wolski, die tot juli lid was
van deze Verhofstadt Groep, legt in dit exclusieve interview met Remix News uit
waarom deze nieuwste poging om de Europese Unie om te vormen tot een
ondemocratische superstaat, die hij beschrijft als een stille putsch met
communistische wortels, een reële kans van slagen heeft als het niet snel
gestopt wordt.
***
Er zijn verkiezingen geweest in Polen en we weten
dat een nieuwe regering waarschijnlijk gevormd zal worden door de
Burgercoalitie samen met de Derde Weg en Nieuw Links. Betekent dit dat Polen nu
de verregaande wijzigingen van de EU-Verdragen zal steunen die door links en centrumrechts
in het Europees Parlement zijn voorgesteld?
Ik spreek liever in voorwaardelijke termen, want op dit moment is de
vorming van een regering door de oppositie waarschijnlijk, maar geen
uitgemaakte zaak. Als dit echter gebeurt, is het inderdaad zo dat van Polen
niet langer kan worden verwacht dat het deze veranderingen in de manier waarop
de EU functioneert, blokkeert.
De Poolse oppositie heeft deze veranderingen in de fase van de
parlementaire werkzaamheden gesteund, zowel door de stemmen van de vertegenwoordigers
van hun fracties in het team van corapporteurs van het verslag, dat we in de
volksmond de Verhofstadt-groep noemen en dat ik in juli uit protest heb
verlaten, als door hun stemmen in de Commissie constitutionele zaken en ook bij
de plenaire stemming.
Wat betreft de plenaire stemmingen: in het Verslag over
Parlementarisme, Europees Burgerschap en Democratie, waar er een
amendement was om het vetorecht van de lidstaten af te schaffen, stemde de
oppositie om dit vetorecht af te schaffen.
Tijdens de stemming in de Commissie constitutionele zaken van het
Europees Parlement op 25 oktober spraken de vertegenwoordigers van deze Poolse
partijen hun principiële steun uit voor dit plan om een superstaat te creëren
en de rol van de lidstaten terug te brengen tot die van “Länder” in Duitse
stijl.
Het is dus vrijwel zeker dat als deze drie partijen in Polen een
regering onder leiding van Donald Tusk vormen, ze deze veranderingen zullen
steunen.
Ervan uitgaande dat dit gaat gebeuren, kunnen deze
veranderingen dan worden geblokkeerd door kleinere landen zoals Hongarije en
Slowakije, waarvan de nieuwe premier, Robert Fico, zich fel heeft uitgesproken
tegen de afschaffing van het vetorecht?
We moeten kijken naar de ervaring met het Grondwettelijk Verdrag. Er
waren veel tegenstanders en uiteindelijk, onder druk en chantage, stemde zelfs
het meest weerstand gevende land, Groot-Brittannië, ermee in. Dit verdrag werd
alleen geblokkeerd door twee referenda, in Nederland en Frankrijk. Pas toen
werd dit verdrag opgegeven. Uiteindelijk werd het echter in afgekorte vorm
aangenomen en omgedoopt tot het Verdrag van Lissabon. De geschiedenis van het
Grondwettelijk Verdrag bewijst dus dat zelfs de meest weerbarstige landen na
verloop van tijd bezwijken onder druk.
Hier is de druk erg groot en de instrumenten die de Europese Commissie
tot haar beschikking heeft, zijn veel krachtiger dan in de tijd dat werd
geprobeerd het Grondwettelijk Verdrag erdoor te drukken. Toen kon de Commissie
geen fondsen blokkeren, zoals nu wel het geval is. Ze kon een lidstaat niet
tegen de muur zetten op grond van verzonnen beschuldigingen over bijvoorbeeld
de zogenaamde rechtsstaat.
Het arsenaal aan afpersings- en chantagemiddelen is tegenwoordig veel
groter en er wordt actief gebruik van gemaakt. Marine Le Pen uit Frankrijk zei
dat de Italiaanse premier Giorgia Meloni niet voor het immigratie- en
relocatiepakket wilde stemmen, omdat ze vond dat er een zeeblokkade nodig was
en niet dit soort ineffectieve maatregelen. Er werd haar echter gedreigd dat
een tranche van de Italiaanse herstelfondsen zou worden geblokkeerd en ze
zwichtte voor de druk omdat ze, zoals we weten, een aanval van de financiële
markten op Italië riskeerde.
Italianen kennen dit inderdaad uit 2011. Maar u zei dat u uit protest uit de zogeheten
Verhofstadt-groep bent gestapt, dat wil zeggen uit het team dat werkt aan
het verslag over de voorstellen van het Europees Parlement tot
wijziging van de verdragen. Een daad van protest tegen wat?
Tegen deze slotformule en het gebrek aan respect voor het
consensusbeginsel. We hebben van juli 2022 tot juli 2023 aan het verslag gewerkt.
Het waren honderden uren onderhandelen. Er waren zes vertegenwoordigers van zes
fracties, waaronder ikzelf namens de Fractie Europese Conservatieven en
Hervormers (ECR). De fractie Identiteit & Democratie mocht niet meedoen.
Waarom niet?
Dit is het zogenaamde “cordon sanitaire” beleid dat wordt afgedwongen
door de andere fracties, van de centrumrechtse EVP tot uiterst links. Wat de
zes rapporteurs betreft, besloot de Conferentie van voorzitters dat er zes
co-rapporteurs zouden zijn, d.w.z. dat het principe van consensus zou gelden.
Dit betekent dat iedereen geacht werd het eens te zijn over de definitieve
versie.
Als een van die zes co-rapporteurs heb ik tegen verschillende
oplossingen geprotesteerd, helaas zonder succes. Ik heb andere oplossingen
voorgesteld, zoals een CJEU Subsidiarity Chamber bestaande uit de
voorzitters van de nationale constitutionele hoven, of een rode-kaartprocedure
waarbij de helft van de nationale parlementen wetgeving bij de Europese
Commissie kon tegenhouden, enz.
Dit werd allemaal verworpen en het principe van “consensus van zes
co-rapporteurs” werd veranderd in “consensus min één”. Met andere woorden, de
vijf andere fracties werden het onderling eens en de ECR werd uiteindelijk ook
buiten het cordon sanitaire geplaatst. Daarom heb ik namens mijn fractie de
deur dichtgeslagen.
In zijn ontwerpresolutie die juist over deze
voorstellen voor verdragswijzigingen gaat, noemt het Europees Parlement de
zogenaamde Conferentie over de toekomst van Europa als bron van deze ideeën.
Betekent dit niet dat er een democratische procedure achter deze voorgestelde veranderingen
zit? Het was toch een burgerraadpleging?
Absoluut niet.
Allereerst zou ik willen waarschuwen tegen het lezen van de
ontwerpresolutie zelf, want ik heb met eigen oren gehoord hoe er onder de
co-rapporteurs werd gezegd dat de resolutie zo moest worden geformuleerd dat de
meest radicale voorstellen werden verborgen en zodanig werden herschikt dat ze
zelfs binnen het kamp van die vijf fracties, van communistisch links tot de
Europese Volkspartij, geen weerstand zouden oproepen. Daarom is de resolutie
zelf een “light” versie, een versie die opzettelijk vervalst is om het ware
radicalisme van wat er in de 110 pagina’s van het verslag staat te verbergen.
De Conferentie over de toekomst van Europa was slechts een opzet.
Achthonderd vertegenwoordigers van het zogenaamde maatschappelijk middenveld
waren bijeen. Ze werden gecoacht en geformatteerd met de hulp van Soros-achtige
NGO’s, om hen de boodschap in de mond te leggen die het Brusselse establishment
wilde laten horen door het bredere publiek. Dit had niets te maken met openbare
raadpleging. Het was gewoon een scherm, een opzet, een Potemkin-dorp gebouwd
zodat er iets zou zijn om je op te beroepen. In werkelijkheid werd de inhoud
van de conferentie geschreven in de kantoren van de Europese Commissie en de
Spinelli-groep.
Het is vermeldenswaard dat de auteurs van de resolutie van het Europees
Parlement verwijzen naar het Manifest van Ventotene van Altiero Spinelli, een
Italiaanse trotskistische communist. Zijn manifest wordt als eerste geciteerd
en de verklaring van Schuman komt op de tweede plaats. Dit laat duidelijk zien
dat dit idee om het EU verdrag te wijzigen geworteld is in de communistische
marxistische visie voor Europa, waar natiestaten worden afgeschaft en waar
democratie in feite niet bestaat.
Lees maar wat Spinelli over dit onderwerp schreef. Schuman verkondigde
dat het niet zijn idee was om landen samen te brengen om een superstaat te
creëren, en het idee van de Unie als superstaat vindt zijn oorsprong in de
concepten die Spinelli blootlegde in het Manifest van Ventotene.
Daarin staat dat “het zijn visie en zekerheid over wat er moet gebeuren
ontleent aan de wetenschap dat het de diepste behoeften van de moderne
samenleving vertegenwoordigt en niet aan een eerdere, nog onbestaande erkenning
door de volkswil. Op deze manier vaardigt het de basisrichtlijnen uit van de
nieuwe orde, de eerste sociale discipline gericht op de ongevormde massa’s.
Door deze dictatuur van de revolutionaire partij zal een nieuwe staat gevormd
worden, en rond deze staat zal een nieuwe, echte democratie groeien.”
Dit is puur bolsjewisme! Deze toekomstige democratie moet, net als in
het communisme, geleid worden door de dictatuur van revolutionaire partijen.
Het Manifest van Ventotene zegt verder dat het een stabiele federale staat zal
zijn met een Europees leger, enz.
Laten we duidelijk zijn: dit project om de EU-Verdragen te hervormen is
communistisch en het verwerpt Schumans christendemocratische concept. De
Spinelli-groep, die de voorstellen mede heeft opgesteld, is een informele groep
in het Europees Parlement met tientallen leden. Ze beweren federalisten te
zijn, maar hun project is eigenlijk anti-federalistisch.
In een federatie, als je kijkt naar de Duitse Bundesrepublik,
Zwitserland of de Verenigde Staten, zijn de samenstellende delen van de
federatie gelijk of bijna gelijk. Elke staat in de Verenigde Staten heeft twee
vertegenwoordigers in de Senaat. De Duitse deelstaten hebben een bijna gelijke
vertegenwoordiging in de Bundesrat. Hetzelfde geldt voor de Raad van Staten in
Zwitserland.
In de Europese Unie daarentegen is het stemgewicht van de lidstaten
evenredig met hun bevolking. Dit is dus niet alleen een antidemocratisch, maar
ook een antifederalistisch project, ook al noemen ze zichzelf federalisten. Ze
staan eigenlijk ver af van federale concepten. Het zijn centralisten.
Dit is een soort groep politieke ideologen, waarvan ik sommigen zelfs
fanatici zou willen noemen, die een superstaat willen bouwen op de ruïnes van
natiestaten, waar een politieke oligarchie zonder verantwoording zal regeren en
zal ontsnappen aan de democratische controle van de burgers.
Onder de voorgestelde wijzigingen van de
EU-Verdragen is er ook deze nogal revolutionaire regel vergeleken met de regel
die tot nu toe van kracht was: Latere verdragen zouden worden aangenomen door
een 4/5 meerderheid van de lidstaten. Aan de andere kant moet dit eerste
verdrag, dat baanbrekend zou zijn en een dergelijk principe zou introduceren,
unaniem worden aangenomen, toch?
Ja. En als het eenmaal is aangenomen, is het niet meer nodig om de wil
van sommige lidstaten af te dwingen als die omzeild kan worden. Dit is een
curiositeit, want nergens in een internationale organisatie komt zoiets voor,
dat een statutaire, constitutionele handeling van een organisatie anders dan
unaniem wordt aangenomen.
Een andere revolutionaire verandering betreft de manier waarop de
bevoegdheden van de Unie worden toegewezen. Tot nu toe – althans in theorie,
want in de praktijk is het een beetje anders – zijn het de lidstaten die de
Unie nieuwe bevoegdheden geven. Volgens dit nieuwe verdragsvoorstel, waarover
het Europees Parlement momenteel debatteert, zou het daarentegen officieel
mogelijk worden voor de Unie om zichzelf nieuwe bevoegdheden toe te kennen en
om te beslissen over de bevoegdheden van de lidstaten.
Op dit moment geldt, althans op papier, volgens artikel 5 het zogenaamde
overdrachtsbeginsel. Dit betekent dat de Unie alleen die bevoegdheden heeft die
haar door de lidstaten zijn toegekend en die zijn opgesomd in de verdragen.
Daarentegen stelt het rapport van de zogenaamde Verhofstadt Groep voor
om 10 bevoegdheidsgebieden over te dragen aan de Unie, waarvan twee als
exclusieve bevoegdheden, op het gebied van klimaat en milieu, en acht als
zogenaamde gedeelde bevoegdheden. Gedeelde bevoegdheden, aldus het verdrag,
zijn bevoegdheden die de Unie bij voorrang uitoefent, en lidstaten kunnen
alleen optreden voor zover de Unie deze bevoegdheden niet uitoefent.
Kortom, het is de Unie die beslist over de bevoegdheden en de reikwijdte
van de soevereiniteit van de staten, en niet omgekeerd. De soevereiniteit
binnen de Europese Unie zou dus niet langer bij de lidstaten berusten, maar bij
de Unie zelf, en de eerste zou ondergeschikt worden gemaakt.
Overigens wordt de euro verplicht voor alle EU-leden. Daarom heb ik het
ook over de dreiging dat de lidstaten eenvoudige “deelstaten” worden: Het
zullen gewoon deelstaten van de Europese Unie zijn, net zoals er Duitse
deelstaten zijn.
In theorie is immigratie op dit moment nog de
exclusieve bevoegdheid van de EU-lidstaten…
Op dit moment is economische immigratie inderdaad de exclusieve
bevoegdheid van de lidstaten op basis van de bestaande Europese verdragen, maar
in de praktijk wordt dit niet gerespecteerd. Het migratiepact, waaraan
momenteel de laatste hand wordt gelegd, met zijn relocatieprincipe, geeft de EU
bevoegdheden die niet zijn toegekend door de lidstaten.
En in termen van toekomstige bevoegdheden, als je alle bevoegdheden
bekijkt die de EU zou krijgen – milieu, klimaat, bosbouw, volksgezondheid,
grensoverschrijdende transportinfrastructuur, buitengrensbeleid, buitenlandse
zaken, binnenlandse veiligheid, defensie, civiele verdediging, industrie,
onderwijs… blijft er niet veel over voor de lidstaten. De bevoegdheden van de
lidstaten zullen dus residueel en gedeeltelijk zijn.
Hieraan wordt het grote hoofdstuk van de culturele revolutie of
genderideologie toegevoegd, waar overal in het Verdrag “gelijkheid tussen
mannen en vrouwen” wordt vervangen door het concept “geslacht”. En dit wordt
opgenomen in de catalogus van zogenaamde Europese waarden.
Betekent dit dat als de verdragen worden gewijzigd
volgens de huidige voorstellen van het Europees Parlement, de EU officieel en
wettelijk het homohuwelijk kan opleggen aan alle lidstaten?
Het niet toestaan van huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht in
een lidstaat zal een schending zijn van de rechtsstaat zoals die wordt begrepen
door de nieuwe EU-definitie. Daar komt nog bij dat artikel 7, waar Polen en
Hongarije al jaren mee worstelen, zou worden gewijzigd zodat het gebrek aan
respect voor de rechtsstaat door een land kan worden vastgesteld en het land in
kwestie niet langer unaniem, maar door een meerderheid van de andere lidstaten
kan worden gestraft.
Het aannemen van deze veranderingen zal tot gevolg hebben dat staten in
deze kwestie worden uitgeschakeld. Het wordt makkelijker om een lidstaat te
straffen en de EU-fondsen waar het recht op heeft te blokkeren. Kortom, wat ze
nu illegaal doen, kunnen ze voortaan legaal doen, omdat alles wordt vastgelegd
in het Verdrag.
Hoe verhouden deze veranderingen zich tot de
veranderingen die in september zijn voorgesteld door een panel van deskundigen
dat is aangesteld door Frankrijk en Duitsland? Is er een verband tussen deze
twee initiatieven?
Nee, dat zijn ze niet. Het werk van het parlementaire team begon in juli
2022. We hebben het hier daarentegen over een team dat is samengesteld op
initiatief van de Duitse en Franse ministers van Europese Zaken. Hun rapport is
geschreven door academici die iets op maat hebben geschreven waar deze twee
ministers nu naar kunnen verwijzen. De thema’s zijn vergelijkbaar en de
bedoelingen komen overeen, maar daar houden de overeenkomsten op.
Het verslag van het Parlement is eerder, breder en diepgaander, en
bovenal heeft het een formele rol. Het is gebaseerd op artikel 48 van het
Verdrag betreffende de Europese Unie en het activeert de wijzigingsprocedure
van het Verdrag, terwijl het Duits-Franse verslag slechts een advies van een
deskundige op bestelling is. De twee verslagen hebben een heel verschillend
gewicht.
Dus wat is uw prognose? Heeft het nieuwe verdrag
genoeg steun in de grote EU-landen en wordt het gewoon aan de rest opgelegd?
Ten eerste zal het worden aangenomen in het Europees Parlement. Afgaande
op eerdere stemmingen voorspel ik dat er ongeveer 330 stemmen voor en 170
stemmen tegen zullen zijn. Dat is wat eerdere stemmingen laten zien, zoals over
de volledige afschaffing van het vetorecht, dat wordt voorgesteld in een ander
verslag waarover het Europees Parlement in september stemt.
Nadat het voorstel tot wijziging van de EU-verdragen door het Europees
Parlement is aangenomen, belandt het op het bureau van de Raad van de EU,
waarin de betrokken ministers van de EU-27 zitting hebben. Het zal worden
doorgestuurd naar de Europese Raad, d.w.z. de vergadering van staatshoofden en
regeringsleiders.
De Europese Raad kan dan met een eenvoudige meerderheid van stemmen, wat
ongebruikelijk is, besluiten om een Conventie bijeen te roepen. Het is het
soort Conventie dat Giscard d’Estaing ooit voorzat en die het mislukte
Grondwettelijk Verdrag van de EU produceerde. Een dergelijke conventie is een
instelling waarin de huidige Verdragen voorzien. De volgende stap is het
besluit om een Intergouvernementele Conferentie bijeen te roepen, die dit alles
bekrachtigt met een gemeenschappelijk akkoord over verdragswijzigingen.
Mijn antwoord op je vraag is dat als samenlevingen en politieke krachten
nu niet wakker worden en dit in een vroeg stadium stoppen, de stoomwals van de
EU helemaal tot het einde zal gaan. Aan de andere kant, als we ons er nu tegen
verzetten en er verzet ontstaat in de samenlevingen van de lidstaten en dit
invloed heeft op politieke debatten en verkiezingen, als de krachten die tegen
deze regimewisseling zijn aan de macht komen in Frankrijk, zoals verwacht
wordt, en als er een verschuiving plaatsvindt van de politieke scène naar
rechts bij de verkiezingen voor het Europees Parlement volgend jaar, als dit
een belangrijk onderwerp wordt voor deze Europese verkiezingen, zoals het zou
moeten, dan is er een kans om deze verdragswijzigingen tegen te houden.
Maar als dit stilletjes gebeurt, zoals tot nu toe het geval is geweest,
waarbij politici en de media hun mond houden, dan zal dit proces tot het einde
toe doorgaan. Nu wordt er onder de radar gewerkt. Alleen deskundigen en een
heel klein aantal journalisten hebben het opgemerkt.
Dat is trouwens ook de bedoeling, om het intern te doen, op een discrete
manier. Het is niet de bedoeling dat het publiek merkt dat er een putsch aan de
gang is, dat de Europese Unie als gemeenschap van soevereine staten wordt
opgeheven en er een superstaat wordt gecreëerd zonder enige instemming van het
volk, en dat de lidstaten worden gereduceerd tot de rol van Duitse staten.
Daarom is het vandaag, net als de Capitoline Geese, nodig om te
waarschuwen en alarm te slaan dat deze staatsgreep op het punt staat te
gebeuren. Dit zou in orde zijn als de Europese samenlevingen ermee instemden.
Als mensen de afschaffing van natiestaten willen, dan is dat oké, ook al ben ik
er niet blij mee. Willen jullie een superstaat waar een kaste van eurocraten
zal regeren zonder controle van de burgers? Zo ja, spreek dan je goedkeuring
uit.
Maar in Brussel weten ze heel goed dat zo’n overeenstemming niet bestaat
en niet zal bestaan. Dus willen ze het stiekem doen, en daarom noem ik dit een
complot en een putsch. Het is een aanslag op de democratie. Robert Schuman
draait zich vast om in zijn graf. Als hij vandaag nog zou leven en lid zou zijn
van het Europees Parlement, zou hij tegen stemmen. Net als de Italiaan Alcide
de Gasperi, een van de andere grondleggers van Europa.
Het probleem is dat Europa is gekaapt, het is gestolen. Net zoals Zeus,
in de vorm van een stier, Europa heeft ontvoerd, hebben links-liberale kringen
bezit genomen van iets dat een concept was met een christelijke oorsprong, iets
dat gebaseerd was op het subsidiariteitsbeginsel, dat overigens is afgeleid van
de sociale leer van de kerk. Dit iets wordt door hen omgevormd tot een project
met communistische wortels. De auteurs van de ontwerpresolutie en het verslag
van het Europees Parlement steken dit niet eens onder stoelen of banken.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
