april 15, 2024 10
Rob Mieremet / Anefo / Wikimedia / (CC0
1.0 DEED)
Dit verhaal heeft
zelfs de Angelsaksische pers gehaald, dus je weet dat het belangrijk is: “Duitse minister van Verkeer waarschuwt voor rijverbod in het
weekend,” zegt The Telegraph. “Duitse minister dreigt met ‘rijverbod voor onbepaalde tijd’ in
het weekend,” aldus Politico. “Duitse minister van Verkeer onder vuur voor dreigement met
rijverbod in het weekend,” verklaart Reuters.
Maar nee, ondanks de krantenkoppen gaan ze onze auto’s niet weghalen. Verbazingwekkend genoeg willen zelfs de Groenen dat niet. Voor één keer gaat het verhaal niet over Duits autoritarisme, of woke waanzin of iets dergelijks. Het gaat er veeleer over hoe niemand zich er nog toe kan brengen zich echt om het klimaat te bekommeren – zelfs onze vooruitstrevende, progressief denkende, milieubewuste politieke gevestigde orde niet, schrijft Eugyppius.
Voor de
achtergrondinformatie moeten we helemaal terug naar het pre-Covid tijdperk,
toen agressieve klimaatwetgeving populair was, zelfs bij centrumrechtse CDU
kiezers, en voordat het electoraat een voorproefje kreeg van hoe Groen beleid
zoals de draconische huisverwarmingsverordeningen echt
aanvoelt in de praktijk.
In die mooie dagen,
toen heilige kind Greta Thunberg nog spijbelde om de aarde te redden, nam de
regering van Angela Merkel de Klimaatbeschermingswet aan. De wet schrijft een
vermindering van de CO2-uitstoot voor van 65% ten opzichte van 1990 in 2030,
een vermindering van 88% in 2040 en een volstrekt onrealistische
CO2-neutraliteit in 2045. Op korte termijn stelt de Klimaatbeschermingswet ook
maximale jaarlijkse emissieniveaus vast voor verschillende economische
sectoren. Als een bepaalde sector het maximum overschrijdt, moet het
verantwoordelijke ministerie een onheilspellend “actieprogramma” indienen om de
zaken weer op schema te krijgen.
De
Klimaatbeschermingswet is archetypische klimaatonzin. Politici willen graag de
eer opstrijken om iets aan het klimaat te doen, maar omdat iets doen neerkomt
op enorme economische beperkingen en drastische ingrepen in het dagelijks
leven, willen ze dat liever niet zelf doen. Het is veel beter om wetgeving aan
te nemen die toekomstige regeringen verplicht om iets te doen en hen met de
rotzooi te laten afrekenen. Dan kun je op korte termijn de vruchten plukken van
streng zijn tegen koolstofuitstoot, zonder directe verantwoordelijkheid te
dragen voor alle chaos die daadwerkelijk streng zijn tegen koolstofuitstoot zou
veroorzaken. Helaas, de tijd schrijdt gestaag voort. Ik weet zeker dat 2030
klonk als een onvoorstelbaar verre datum toen het werd genoemd bij de akkoorden
van Parijs in 2015, maar nu is het nog maar zes jaar weg. Dat wordt een groot
probleem voor de klimatisten.
Je zou kunnen
zeggen dat de Klimaatbeschermingswet van Merkel de ongelukkige regering-Scholz
een kleine verzameling tikkende tijdbommen heeft nagelaten, die ze nu graag
onschadelijk willen maken. Een manier om dit te doen is om de
Klimaatbeschermingswet te herzien en de strenge sectorgebonden uitstootlimieten
te schrappen voordat iemand gedwongen wordt om een klimaatbesparend
“actieprogramma” op te stellen. In de tussentijd hebben ze de vereisten
angstvallig genegeerd, wat de reden is waarom onze Minister van Economische
Vernietiging Robert Habeck in juni nog klaagde dat geen enkele minister zich aan de emissielimieten van de
Klimaatbeschermingswet hield.
De vlieg in de zalf
is de Groene Partij, die net zo gek zijn als hun vergeetachtige, onaangepaste
stedelijke kiezers uit de hogere middenklasse en die het het beste vonden om de
pogingen van de regering om Merkels verfoeilijke wet (hoe tijdelijk ook) te
ontkrachten, te blokkeren. In een vlaag van frustratie waarschuwde de liberale
minister van Verkeer Volker Wissing daarom dat als er geen hervormingen van de
Klimaatbeschermingswet mogelijk zouden zijn, hij gedwongen zou kunnen worden om “drastische ingrepen” op te
leggen aan automobilisten:
In het geschil over een hervorming
van de klimaatbeschermingswet heeft de federale minister van Verkeer Volker
Wissing (FDP) gewaarschuwd voor drastische bezuinigingen voor automobilisten –
inclusief rijverboden in het weekend. Dit staat in een brief van Wissing aan de
fractieleiders van de SPD, de Groenen en de FDP. De brief werd donderdag
beschikbaar gesteld aan de Deutsche Presse-Agentur …
In de brief staat dat als de
gewijzigde Klimaatbeschermingswet niet voor 15 juli van kracht wordt, het
ministerie volgens de huidige wet verplicht is een actieprogramma te
presenteren om ervoor te zorgen dat de jaarlijkse emissieniveaus voor de
transportsector in de komende jaren worden nageleefd.
En zomaar vallen de
klimatologen over elkaar heen om de Duitsers gerust te stellen: nee, maak je
geen zorgen, autorijden is prima, niemand wil jullie auto’s afpakken:
Het Federale
Milieuagentschap vindt [een rijverbod] onnodig. “Natuurlijk hebben we geen
rijverbod nodig. Niemand discussieert zelfs maar over zo’n verbod; dit maakt
mensen bang zonder reden,” zei [de aan de Groenen gelieerde] voorzitter Dirk
Messner. In plaats daarvan stelde hij opnieuw een algemene snelheidslimiet voor
op de Duitse snelwegen …
Er is meer, er is altijd meer:
Ook de SPD bekritiseerde het
voorstel: “Bangmakerij met vergezochte voorstellen zal de klimaatbescherming in
de transportsector helemaal niet helpen, integendeel”, zei SPD Bondsdag
fractieleider Detlef Müller … “Het voorstel draagt niet bij aan ons
gemeenschappelijke doel om de CO2-uitstoot te verminderen, maar aan onnodige
onzekerheid voor de mensen in ons land.” De SPD Bondsdagfractie is duidelijk
tegen rijverboden voor auto’s en vrachtwagens. Zulke manoeuvres zouden de
lopende beraadslagingen over de Klimaatbeschermingswet in de Bondsdag
nauwelijks vooruit helpen, zei Müller.
Ik vind deze alinea
zo goed dat ik hem al vijf keer heb gelezen. Het is gewoon zo vermakelijk om
een weldenkende gek als Müller te lezen die met de mond vol tanden staat dat
het letterlijk verbieden van autorijden “niet bijdraagt aan ons
gemeenschappelijke doel om de CO2-uitstoot te verminderen.”
Samen met de Groene Partij en
Greenpeace heeft ook de milieuorganisatie BUND kritiek geuit op de uitspraken
van Wissing over het dreigende rijverbod. Vervoersdeskundige Jens Hilgenberg
van de BUND zei: “Het past in het plaatje dat uitgerekend deze minister, die
elke maatregel blokkeert, hoe makkelijk ook uit te voeren, zoals een
snelheidslimiet op snelwegen, nu inspeelt op de angst van mensen.” Hij doet dit
alleen om de druk op de coalitiepartners verder op te voeren, zegt Hilgenberg.
“Dit is een armoedige tactiek.”
We moeten het
vermijden van politieke zelfmoord toevoegen aan de lange en groeiende lijst van
zaken – van de rechten van Palestijnen tot de dreiging van
“desinformatie” tot armoede in de derde wereld – die belangrijker
zijn dan klimaatverandering. Dit wordt inderdaad een erg lange lijst.
Dus wat zijn de
oplossingen, als we autorijden in het weekend niet gaan verbieden en de Groenen
erop staan hervormingen van de klimaatbeschermingswet te blokkeren? Nou,
afgezien van de snelheidslimiet, die voor links in Duitsland net zo
aantrekkelijk is als het verbieden van wapens voor links in de Verenigde Staten
(en ongeveer evenveel kans heeft om een van de gestelde doelen te bereiken),
hebben de experts niets anders dan dezelfde vermoeide nostrums: We hebben meer
openbaar vervoer nodig! We hebben meer elektromobiliteit nodig! We moeten de
oplaadnetwerken voor elektrische voertuigen uitbreiden! Het probleem is niet
alleen dat niets van dit alles neerkomt op een “actieprogramma” om de uitstoot
van voertuigen snel te verlagen; het is ook dat er geen geld is voor dit alles.
Subsidies voor elektrische voertuigen zijn ingetrokken sinds de rechtbanken een gat van 60 miljard dollar sloegen in
de overheidsbegroting. In plaats van het openbaar vervoer uit te
breiden, vechten we voor het behoud van het vervallen spoornetwerk dat we al
hebben. En niemand gelooft dat meer oplaadstations de planeet zullen redden.
Dit is een
laat-podium klimatisme en het zal nog lang blijven hangen. Er wachten jaren, zo
niet decennia, van gekibbel over de ambitieuze doelen die door vorige
regeringen zijn gesteld, jaren van vijgenblaadjes en excuses, jaren van
versoepeling van beperkingen op ingewikkelde manieren zodat we kunnen doen
alsof we nog steeds iets doen. Het gaat heel vervelend worden, maar ook,
vermoed ik, af en toe vermakelijk.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
