De voortschrijdende deïndustrialisatie van Duitsland is geen toeval; belangrijke groene intellectuelen eisen dit al tientallen jaren en nu zitten de Groenen in de regering en krijgen ze wat ze willen.
oktober 31, 2024 5
FranSoto / Pixabay
Volkswagen
bevindt zich in een diepe crisis. Dit vlaggenschip van de Duitse
auto-industrie en symbool van ons naoorlogse economische wonder wordt
overspoeld door schulden, gehavend door onverbiddelijk hoge arbeids- en
energieprijzen. De vakbond van metaalarbeiders IG Metall heeft de lonen bij Volkswagen
tot ondoordachte extremen opgedreven en het bedrijf heeft bergen goed geld naar
kwaad geld gestort in zijn vasthoudende poging om bruikbare en verkoopbare
elektrische voertuigen te ontwikkelen.
VW heeft geen keus als ze ons dreigende en volledig zelfopgelegde verbod op verbrandingsmotoren willen overleven. Helaas concurreren VW’s accu-aangedreven auto’s slecht met buitenlandse modellen van bedrijven als Tesla en BYD, omdat elektrische voertuigen totaal verschillende producten zijn die gebruik maken van totaal verschillende technologieën, en er is geen reden waarom een toonaangevende producent van auto’s op benzine toevallig ook een toonaangevende producent van elektrische auto’s zou moeten zijn. Via een politiek fiat eisen dat je auto-industrie in de loop van het volgende decennium een totaal ander product gaat produceren, is niet veel anders dan je auto-industrie afschaffen, schrijft Eugyppius.
Deze week kondigde
VW plannen aan om tienduizenden banen te schrappen en drie fabrieken te
sluiten. Dat is heel wat, want ze hebben nog nooit één Duitse fabriek gesloten.
Ik probeer economische onderwerpen te vermijden, maar dit verhaal is zoveel
groter dan economie. Zoals Daniel Gräber vorige maand in Cicero schreef,
“is de VW-crisis een symbool geworden voor het verval van ons
hele land.”
Het linksgroene
establishment geeft het management graag de schuld van deze mislukkingen, wat
aan de ene kant niet helemaal verkeerd is, maar aan de andere kant bij lange na
geen vrijspraak. De Duitse deelstaat Nedersaksen heeft een belang van 20% in
Volkswagen en beheert het bedrijf dus ook. Onlangs hebben ze in een vlaag van
deugd een groene politicus – Julia Willie Hamburg – in de raad van
commissarissen gezet. Hamburg bezit niet eens een auto en heeft haar positie
gebruikt om te betogen dat Volkswagen zichzelf niet als autofabrikant moet
beschouwen, maar als een “aanbieder van mobiliteitsdiensten” en zich minder
moet richten op “individueel vervoer.”
De absurd genaamde
Julia Willie Hamburg is slechts symptomatisch voor een breder fenomeen.
Duitsland is gezwicht voor politieke krachten die niets dan onverschilligheid
en minachting hebben voor de industrieën die ons welvarend hebben gemaakt. Onze
zittende minister van Economie, Robert Habeck, gaf in 2011 een interview aan
taz waarin hij zei dat “minder auto’s niet zal leiden tot minder economische
groei, maar tot nieuwe industrieën” en hij viel “de oude groeitheorie, gebaseerd op het bruto binnenlands
product, aan.” En achter groene politici als Habeck staan nog radicalere
krachten, zoals Ulrike Herrmann, de redacteur van taz, jarenlang lid van de
Groene Partij en ook een openlijke voorstander van grootschalige
deïndustrialisatie. Omdat ik Herrmann ga citeren die hele gekke dingen zegt,
moet je weten dat ze absoluut geen randfiguur is. Ze verschijnt regelmatig in
alle respectabele avondprogramma’s en elke politiek geïnformeerde persoon in de
Bondsrepubliek weet wie ze is.
Herrmann heeft haar
politieke standpunten in verschillende boeken uiteengezet, zoals Het
eind van het kapitalisme: Waarom groei en klimaatbescherming niet verenigbaar zijn –
en hoe we in de toekomst zullen leven. Uit deze
monografieën leren we dat Herrmann klimatisme ziet als een middel om een
centraal geplande economie op te leggen waarin we niets zullen bezitten en
gelukkig zullen zijn. Gelukkig praat Herrmann ook veel, en in haar
verschillende toespraken en interviews geeft ze haar visie op het koolstofvrij
maken van Duitsland in zeer radicale termen weer. Ik ben deze
twittergebruiker dankbaar voor het onder de aandacht brengen van
typische opmerkingen die Herrmann in april van dit jaar maakte voor een
sympathiek publiek van klimaatgekken.
Daar ging Herrmann
in op haar visie voor een toekomstige economie waarin alle belangrijke goederen
gerantsoeneerd zouden moeten worden:
Over rantsoenering
gesproken: het is duidelijk dat als we economisch krimpen, we niet zo arm
hoeven te zijn als de Britten in 1939; we zouden eerder zo rijk moeten zijn als
de West-Duitsers in 1978. Dat is een enorm verschil, omdat we dan kunnen
profiteren van alle groei van de naoorlogse periode en het hele economische
wonder.
De centrale
elementen van de economie zouden gerantsoeneerd moeten worden.
Allereerst woonruimte, want cement stoot eindeloze hoeveelheden CO2 uit.
Eigenlijk zou nieuwbouw helemaal verboden moeten worden en woonruimte
gerantsoeneerd tot 50 vierkante meter per hoofd van de bevolking. Dat zou
eigenlijk genoeg moeten zijn voor iedereen. Dan zou vlees
gerantsoeneerd moeten worden, want vleesproductie stoot enorme hoeveelheden
CO2 uit. Je hoeft geen vegetariër te worden, maar je moet wel veel minder vlees
eten.
Dan moeten
treinreizen gerantsoeneerd worden. Dus dat idee, dat veel
mensen ook hebben – ‘oké dan heb ik geen auto maar dan reis ik altijd met de
Intercity Express’ – dat werkt ook niet, want de luchtweerstand neemt
natuurlijk toe met de snelheid. Ja, het is allemaal compleet krankzinnig.
Treinen zullen niet sneller dan 100 kilometer per uur mogen rijden, maar je
kunt nog steeds behoorlijk lokaal rondreizen. Dit staat allemaal in mijn boek,
oké? Maar ik heb het daar niet uitgebreid omdat ik niet alle lezers bang wilde
maken.
Op dit punt begint
Herrmann manisch te kakelen, extatisch bij de gedachte dat miljoenen Duitsers
vastzitten aan het rijden van gerantsoeneerde kilometers met het langzame lokale
openbaar vervoer.
Ze herstelt zich
snel en begint uit te leggen hoe haar plan de vernietiging van je spaargeld,
het einde van de banken en zelfs de vernietiging van “het geld zoals we het
kennen” zal betekenen:
Maar het is
duidelijk dat wanneer de economie krimpt – de rijkdom die er is, inclusief
financiële rijkdom, zijn waarde verliest. Dus het spaargeld dat er is,
is dan grotendeels weg, toch? Natuurlijk hebben miljonairs het grootste
spaargeld, maar het is ook waar dat de hogere middenklasse, die hier nu zit,
met een universitaire opleiding, ook spaargeld heeft. Een deel daarvan zou
verdwijnen.
Dan zouden er geen
banken meer zijn, omdat ze geen leningen meer kunnen verstrekken,
dus zouden ze moeten instorten. En geld zelf zou bij wijze van spreken
maar een beperkte betekenis hebben, omdat er alleen nog maar zoveel beschikbaar
is als je je rantsoenkaart hebt. Dus ik bedoel, wat heb ik aan geld
als ik alleen water kan krijgen als ik een waterkaart heb, of wat heb ik aan
geld als ik toch al niet op meer dan 50 vierkante meter mag wonen, enzovoort,
enzovoort. Je moet dus zeggen dat in dit systeem het geld zoals we dat
nu kennen een deel van zijn functie verliest.
Meer valt er
eigenlijk niet over te zeggen, het spreekt voor zich.
Het hele jaar heeft
de zeer volwassen, volwassen politieke klasse van Duitsland een collectieve
aanval gehad over “rechts-extremisme.” Ze hebben me verteld dat het extreem
rechts is om te zeggen dat de Europese Unie misschien niet de beste is. Ze
hebben me verteld dat het extreem rechts is om te zeggen dat we misschien onze
grenzen moeten sluiten voor opportunistische massamigranten. Ze hebben me
verteld dat het extreem rechts is om te suggereren dat het veiligstellen van
goedkope energie een hogere prioriteit zou moeten hebben dan uitgebreide
plannen om het weer te beheersen of Putler te verslaan.
Wat volgens
ditzelfde vooruitziende en bij uitstek redelijke establishment helemaal niet
extreem is, is de suggestie dat niemand een auto zou mogen hebben, dat alles,
van treinkilometers tot water, gerantsoeneerd zou moeten worden, dat we het
meeste spaargeld zouden moeten uitwissen, banken zouden moeten afschaffen, alle
nieuwbouw zouden moeten stopzetten en iedereen zouden moeten dwingen om in
DDR-appartementen te gaan wonen. Als we dat allemaal zouden doen, zouden we
onze massa-immigratiecrisis vervangen door een massa-emigratiecrisis.
Vroeg of laat zou de staat de grenzen moeten sluiten of beroofd worden van alle
valide mensen. Ik vraag me af of iemand het herstel van de Berlijnse Muur ook
maar enigszins extreem vindt.
Herrmanns visie is
niet de hele Groenen visie, maar het is wel een dragende kolom van het systeem
van de Groenen, en het systeem van de Groenen controleert nu de Bondsrepubliek.
Naast Herrmanns fanatieke ontgroeiingspolitiek bestaat het Groene systeem uit
technocraten die graag hun toezicht op de economie willen uitbreiden om hun
eigen obscure bureaucratische redenen, uit opportunisten en oplichters die
graag staatssubsidies in handen willen krijgen, uit corrupte ondernemers die
denken dat het vernietigen van gevestigde industrieën kansen voor hen zal
openen, en uit ouder wordende 1968-ers die nog steeds hopen hun gehate vijanden
in de petite bourgeoisie te vernietigen.
Dat alles bij
elkaar is het Groene systeem, en de energietransitie is het beleid dat dit
systeem heeft uitgebraakt. Dit is de enige energietransitie die iemand wil in
Duitsland, dus ga me alsjeblieft niet vertellen dat zonne-energie eigenlijk
geweldig is en dat als we het met gewoon een miljard windmolens anders zouden
doen, we overspoeld zouden worden met gratis energie. Ten eerste geloof ik je
niet, maar ten tweede staat jouw visie niet op het menu. De
renewables infinity energiefuturisten mogen alleen de dingen doen die de
ontgroeiers en de bureaucraten en de grifters en de 1968ers ook willen doen.
Dat is wat de energietransitie is, het is de enige reden waarom er überhaupt
een energietransitie is, en misschien moet je jezelf eens afvragen waarom de
renewables infinity energiefuturisten niets zelf in de hand hebben en eigenlijk
al hun tijd spenderen aan het runnen van public relations ops voor enorm
duistere en kwaadaardigere krachten.
Dit is geen grap,
oké? Duurzame energie is geen leuk futuristisch techbro ding, en het is slechts
incidenteel groovy nieuwe technologie die je op je dak schroeft. Fundamenteel
en economisch gezien zijn het wapens van massadeïndustrialisatie. Ik weet niet
hoe diep we in het deïndustrialisatiekonijnenhol zullen vallen, maar de weg
naar beneden is erg lang en we komen steeds dichterbij. Elk moment dat we
blijven vallen, wordt het monumentaal moeilijker om dingen om te keren. En
hoewel de ontgroeiers maar één stem hebben in deze hele puinhoop, zijn zij de
enigen die echt winnen zolang we onze economie blijven verkloten. Durven we te
geloven dat dat toeval is? Zolang deze mensen aan de macht zijn, zullen de
fabrieken blijven sluiten, zullen de bedrijven blijven vertrekken, zal de
werkloosheid stijgen en zullen we steeds armer worden. En dat allemaal voor
niets.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
