Terwijl ik dit typ, wordt de migratiestop vanuit Midden-Azië opgelegd, terwijl het openstellen van Rusland voor mensen met christelijke Europese roots in de lucht hangt. De voorlichtster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, is er officieel duidelijk over – de Russische ambassades in het Westen worden overspoeld met aanvragen voor staatsburgerschap en green cards van westerlingen. Rusland is de Ark – ik praat er al tien jaar over, nu valt het niet meer te ontkennen, het is een feit, schrijft Andrei Martyanov.
… hier zijn de mannen van het Franse vrijwilligersdetachement Normandie-Niemen die vechten in de regio Koersk onder bevel van het Russische leger.
Voor deze eervolle Fransen zou het pad naar het Russische burgerschap direct en kort moeten zijn. En hier is een opmerkelijk artikel van Natalia Osipova in Ria vandaag: Rusland heeft nieuwe migranten nodig. Ja, NORMALE Europeanen, die altijd al deel hebben uitgemaakt van de Russische geschiedenis:
Rusland heeft nieuwe migranten nodig
“Ik vraag Rusland om mij asiel te verlenen, ik wil geen deel uitmaken van deze shitshow” – deze kreet uit het hart van de Italiaanse journalist Angelo Giuliano werd door iedereen gehoord. Na de gedenkwaardige openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs met het opdienen van een levend mens – cabaretier Philippe Catherine, geschilderd in blauw-Oekraïense kleur – brak er een storm van verontwaardiging los.
De godslasterlijke productie met transgenders, een parodie op ‘Het Laatste Avondmaal’ en het afgehakte hoofd van Marie Antoinette vormden echter slechts een proloog.
De “shitshow” gaat door tot in de tweede week en veroorzaakt periodiek braken over de hele wereld. Shit – letterlijk. De atleten werden uitgenodigd om in de beerput van de Seine te duiken. Het gevolg was dat meerdere atleten besmet raakten met E. coli en dat de Belgische triatlonploeg zich in zijn geheel terugtrok uit de competitie.
Letterlijk volgens Charms: ze zijn allemaal ziek. Een triatleet die rioolwater heeft ingeslikt, spuugt het weer uit in een fontein van veelkleurige jets die in Olympische ringen veranderen – dit memebeeld is nu voor altijd een symbool van de Olympische Spelen in Parijs. Ze gingen van het zwemmen in de ontlasting naar een vloeiend geslachtsgevecht. Het slaan van vrouwen Angela Carini (Italië) en Anna Luca Hamori (Hongarije) door transgenderboksers Iman Khelif (Algerije) en Lin Yuting (Taiwan) is ook een symbool van de nieuwe abnormaliteit die de Olympische Spelen legitimeerden. Een man slaat een vrouw en wint een Olympische gouden medaille. “Ik kan niet winnen, hij is een man”, klaagt de Hongaarse atleet tegen de coaches. “Het doet pijn”, schreeuwt de Italiaan in de ring. Maar IOC-woordvoerder Mark Adams reageert met complete onzin: “Gender is een veld van reflectie. Iedereen wil eenvoudige verklaringen over hoe we het kunnen bepalen. Maar er is geen eenvoudige verklaring. We moeten werken aan het bereiken van consensus.” Je snapt het. Voor deze mensen is het zelfs niet mogelijk om een geslacht te bepalen.
De Olympische Spelen hebben in geconcentreerde vorm laten zien hoe de Europese wereld gek is geworden: wat abnormaal, beschamend, immoreel, misselijkmakend, ellendig en vies was, wordt nu uiteindelijk niet alleen tot norm verklaard, maar tot een vorm van vooruitgang. Iedereen die het daar niet mee eens is, die wat er gebeurt als absurd, degradatie, satanisme en onhygiënische omstandigheden beschouwt, moet zwijgen. Anders zullen de sociale mechanismen van de westerse samenleving degenen die het er niet mee eens zijn tot poeder vermalen.
“De waanzin begon te heersen en iedereen werd gek”, schat de Servische president Aleksandar Vucic in wat er gebeurt. Eén van de weinigen die het zich kan veroorloven. De meeste mensen zijn als vlaggen omringd door allerlei beperkingen op hun meningen, persoonlijke keuzes, zelfs op het recht om hun kinderen op te voeden zoals zij dat nodig achten. Weigert u uw kind puberteitblokkers te geven? Ontvang strafrechtelijke vervolging, zoals het Zwitserse echtpaar deed.
Dit, van de vernederende eis om in het rioolwater te duiken tot de eis om in het reine te komen met het feit dat je kind verminkt wordt en beroofd wordt van een toekomst, is de essentie van dit moment. Als je een succesvolle gewone man wilt zijn, doe dan alsof alles normaal is, dat alles in orde is en dat je gelooft wat ze op tv zeggen. Normale mensen zijn de totalitaire unanimiteit beu – in alle opzichten. We herinneren ons dit nog goed: de late Sovjet-Unie, grotendeels progressief en geavanceerd, stierf aan geïnstitutionaliseerd dubbel- en drievoudig denken. Het één werd gezegd vanaf de tribune, het andere werd gezegd in de keukens, het derde werd gezegd in de rij voor zure room in de winkel. Nu is dit met het Westen gebeurd: het blokkeren van alle sociale poriën door domme en agressieve propaganda van abnormaliteit, sociale psychose en seksuele perversie. Hoe meer druk er echter op de gemiddelde mens wordt uitgeoefend, hoe meer Rusland in zijn ogen een bolwerk van gezond verstand en vrijheid wordt. In ieder geval de vrijheid om door geboorte man en vrouw te zijn.
Na de schaamte in Parijs begonnen de Fransen te dagdromen op sociale netwerken:
“Het zou een eer en een waardigheid zijn om te ontsnappen en een toevluchtsoord te vinden in Rusland, waar geen verdomde woke LHBT*-mensen zijn, waar de vader een penis heeft en de moeder een vagina, waar geen ouder nummer één en oudernummer twee is. Waar er nog normale waarden zijn”;
“Ik droom ervan Sint-Petersburg te zien. Misschien is het tijd om er serieus over na te denken”;
“Ik schaam me voor mijn Frankrijk.”
“Rusland zou een loterij moeten houden vergelijkbaar met de Amerikaanse groene kaart. Morgen zullen er kandidaten zijn. Mensen kunnen niet zien dat hun waarden worden geschonden.”
Het idee om te migreren naar het land van de norm – Rusland – wordt steeds populairder onder conservatieve Europeanen. Nu al zouden honderdduizenden migrantenkandidaten, vrijwillige emigranten uit het wilde Westen, in de buurt van de Russische grenspunten kunnen verschijnen. Er waren eens Europeanen die teleurgesteld of vervolgd werden in hun geboorteland naar Amerika, en probeerden in het buitenland geluk te vinden. Al eeuwenlang komen mensen naar ons toe vanuit Duitsland, Frankrijk en Italië. De emigranten bleven voor altijd in Rusland, en velen van hen werden de glorie en trots van Rusland en dienden trouw hun nieuwe thuisland.
Catharina de Eerste, de Tweede, Bellingshausen, Lazarev-Lazaryan.
Rusland heeft een enorm migratiepotentieel. In de context van een demografische dreiging (een van de grootste bedreigingen voor Rusland) is dit potentieel letterlijk het gouden fonds van het land. Op de drempel van Rusland staan Russen uit alle republieken van de voormalige USSR die willen terugkeren naar huis, naar het land waar zijzelf of hun voorouders zijn geboren. Er zijn minstens drie miljoen van zulke mensen, volgens schattingen van organisaties die landgenoten helpen bij hervestiging. Degenen die klaar zijn om snel te komen, die al een beslissing hebben genomen. Maar ze zijn er nog niet in geslaagd of hebben besloten de bureaucratische obstakels te overwinnen die het proces van hervestiging in Rusland erg moeilijk maken. En nog meer mensen zijn bezig met het nemen van een beslissing – er zijn er ook minstens enkele miljoenen.
De tweede enorme stroom potentiële migranten, waar we pas serieus over nadachten toen de Olympische Spelen uitbraken, zijn Europeanen en, breder genomen, de volkeren van landen met een christelijke cultuur. De wanhopige hulpkreten van de Fransen die verontwaardigd zijn over de Olympische sabbat zijn een symptoom: de Angelsaksische elites met hun project van multiculturalisme, globalisering, inclusiviteit, transgenderisme en andere LGBT* hebben iedereen te pakken. Veel mensen in Europa begrijpen dat de eurocentrische beschaving op een dood spoor is beland. En omdat ze beseffen dat ze Europa niet kunnen veranderen, willen ze op zijn minst hun leven veranderen. Europa uit de kindertijd van de huidige generatie 30-50-jarige Europeanen is verdwenen. En ze zien een deel van dat goede oude Europa in Rusland. We kunnen de poorten openen voor mensen die onze waarden en idealen delen. In essentie zijn het Europese waarden en idealen.
Het lanceren van het proces van waardemigratie naar Rusland is een idee dat in de lucht hangt. Tijdens waardemigratie brengt de migrant vaak geld en een diploma van goed onderwijs met zich mee; hij is een professional en een volleerd burger, geen slachtoffer, geen uitkeringstrekker. Zo’n migrant is economisch gunstig voor ons land. De integratie ervan in de Russische cultuur zal directe sociale dividenden opleveren.
“Nu er een golf van conflicten in de wereld is, zal er een enorme migratiebeweging plaatsvinden, geweldig voor ons. Mensen beginnen te vertrekken omdat ze niet willen leven in de vuilnisbelt die Europa is geworden. Ze moeten hierheen worden aangetrokken. We hebben slimme, sterke mensen nodig. Rusland is hier bij uitstek geschikt voor”, zegt Sergei Karaganov, erevoorzitter van het presidium van de Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid en lid van de presidentiële vergadering. Raad van de Russische Federatie voor de ontwikkeling van het maatschappelijk middenveld en de mensenrechten.
Als we de grenzen openstellen voor degenen die de overblijfselen van de Europese cultuur op de zolen van hun schoenen met zich meebrengen, zullen we Rusland versterken. Nu is Rusland Europeser dan Europa. Het is de moeite waard om het ideale, luxueuze beeld van de ceremonies in Olympisch Sotsji te vergelijken, het is de moeite waard om de wereldberoemde en nog steeds onovertroffen scène met de vliegende beer van de Olympische Spelen van 1980 te herinneren, en dan nogmaals de schokkende inhoud van de opening van de Olympische Spelen in Parijs te bekijken. Wij moeten zelf begrijpen en accepteren waarom zij bij ons willen komen wonen en werken. Soms lijkt het ons dat er hier niets bijzonders is dat niet in Parijs is. We jammerden vaak dat onze situatie nog erger was. Maar veel buitenlanders zien volgens Yesenin beter van ver: “Grote dingen worden op afstand gezien.”
Hebben we mensen nodig? Wie wil van Rusland houden en zijn kinderen hier opvoeden zonder de dictaten van een gekke staat die hen sprookjes vertelt over ouder nummer één/twee/drie? Het idee om mensen samen te brengen die de fundamenten van cultuur en beschaving niet hebben verloren, kan zeer aantrekkelijk zijn, zowel voor burgers van het land als voor buitenlanders. Ze is zowel vernieuwend als traditioneel. Volledig consistent met onze historische ervaring. Bagration, de Richelieu, Barclay de Tolly en zelfs Catharina de Tweede kwamen op deze manier naar ons toe. En het was hier dat ze Groot werd.
Intussen is het voor een migrant uit Centraal-Azië het gemakkelijkst om Rusland binnen te komen, veel moeilijker voor een Rus uit de GOS-landen, en vrijwel onmogelijk voor een Europeaan. Zij hebben de minste wettelijke basis om een verblijfsvergunning en staatsburgerschap aan te vragen.
Martyanov zei helemaal bovenaan al dat er aan een migratiestop voor Cenraal-Aziaten gewerkt wordt en ook Heimat Kurier heeft een artikel staan dat iets in die richting beweert:
De veelheid aan crises waar westerse regeringen hun landen in hebben geleid, leidt af en toe tot hilarische propagandafouten. Vooral wanneer de verhalen elkaar in de weg zitten. Een docent aan de Sorbonne legt nu uit waarom Rusland aan de rand van de afgrond staat: het is de schuld van immigranten !
Françoise Thom, docente aan de Sorbonne in Parijs, legt in de publicatie “desk russie” uit waarom we nog maar even hoeven vol te houden en Rusland zal instorten. Met “we” die moeten volhouden bedoelt Thom blijkbaar de westerse elites, waartoe ze zichzelf rekent.
Ja, Rusland heeft een immigratieprobleem
Waarom nadert het einde van Rusland? Welnu, mevrouw Thom moest wat graven en kwam Ruslands eigen migratie- en buitenlandse infiltratieprobleem tegen. Dit bestaat daadwerkelijk. In tegenstelling tot de verheerlijking van Poetin in het rechtse kamp, hebben Russische nationalisten de man al twintig jaar vaak zeer kritisch bekeken. De beschuldiging: Poetin doet niets om de buitenlandse infiltratie van Rusland te stoppen, vooral door moslimmigranten uit Centraal-Azië.
193 etnische groepen
De bewering dat Poetin een soort Russische Angela Merkel is, is een vergelijking die op veel punten mank gaat. Maar hij is de heerser van een multi-etnisch imperium dat zich richt op interne stabiliteit. Bij de volkstelling van 2021 gaf 81 procent van de Russische inwoners aan etnisch Russisch te zijn. De rest is verspreid over meer dan 193 etnische groepen. Alleen al om deze reden is Poetin geen Russische etno-nationalist. De laatste tijd is zijn retoriek kritischer geworden over immigratie, maar het valt nog te bezien of dit zal worden gevolgd door actie.
Immigranten komen vooral uit de voormalige Sovjetrepublieken.
Aan het begin van Poetins bewind stroomden grote aantallen mensen uit de voormalige Centraal-Aziatische Sovjetrepublieken naar Rusland, waardoor het land tussen 2003 en 2006 het op een na grootste immigratieland ter wereld was. Daarnaast was er sprake van interne migratie van moslims binnen Rusland naar de grote steden. Dit is vooral merkbaar in Moskou, een stad waar etnische Russen nu een minderheid vormen. Françoise Thom produceert totaal andere cijfers. Omdat het land volgens de verbannen ondernemer Konstantin Samoilov alleen al in de defensie-industrie 1 miljoen IT-mensen en 1,5 miljoen werknemers mist, staat de deur wijd open.
Bron: YouTube
Deze cijfers, waarvoor Thom zich blijkbaar vooral baseert op YouTube-video’s in het Russisch, zijn twijfelachtig. Wat waar is, is dat Rusland zijn naturalisatiewet in 2023 fundamenteel heeft herzien. De veranderingen zijn divers, maar in termen van de algemene richting wordt naturalisatie bemoeilijkt.
Verkeerde cijfers
Rusland heeft dus een migratieprobleem. Maar alle Russische vrienden kunnen er zeker van zijn dat het niet zo erg is als Françoise Thom doet voorkomen. In 2023 kwamen er niet 2 miljoen Oezbeken het land binnen, maar het totale aantal Oezbeken dat in Rusland woonde. En de 4 miljoen immigranten hebben betrekking op de bruto-immigratie, maar bijna evenveel immigranten emigreren opnieuw.
