01/11/2024
Voor de geplande kleurenrevolutie na de nederlaag van de EU bij de verkiezingen in Georgië lijkt geen animo te zijn.
Het lijkt erop dat het volk overal wakker wordt. De strategische genieën verliezen hun magische gave.
Nu zijn het de mensen van Georgië en Moldavië die in verkiezingen en een referendum van vorige week een in wezen identieke boodschap hebben gestuurd aan de arrogante hegemonen van onze tijd. Zowel Georgië als Moldavië waren bestemd om te dienen als offerlammeren in de meedogenloze oorlog van het collectieve Westen tegen Rusland. Voor Georgië was een bijzonder zelfdestructieve rol voorzien. Van de regering werd door het collectieve Westen verwacht dat ze een daad van nationale zelfmoord zou plegen die misschien nog wel catastrofaler was dan die van Duitsland en de geassocieerde vazalstaten van de Europese Unie, schrijft Stephen Karganovic.
Geconfronteerd met een duidelijk militair debacle in Oekraïne, kwamen westerse strategische denkers op het briljante idee om de situatie te herstellen door Georgië te gebruiken om een tweede front tegen Rusland te openen. Het Georgische leger, dat in 2008 werd verslagen door Russische strijdkrachten toen de laatste poging werd gedaan om het in een soortgelijk dwaas plan te gebruiken, zou opnieuw de strijd in worden geworpen als kanonnenvoer ten behoeve van buitenlandse belangen.
De strategische denkers hadden een belangrijk detail over het hoofd gezien dat een lange schaduw wierp over de haalbaarheid van hun plan. In 2008 was het hun stroman Saakasjvili die Georgië bestuurde. Vandaag de dag is de situatie fundamenteel anders. Terwijl hun marionet, de in Frankrijk geboren EU-burger Salome Zourabichvili, president is, wordt Georgië geregeerd door soevereine patriotten die als lakmoesproef voor het beoordelen van beleid bepalen wat het beste is voor hun land. Zo’n beleidsmaatstaf is natuurlijk volstrekt weerzinwekkend voor de globalistische Zio-Anglo denkwijze.
De verkiezingen in Georgia zijn vanuit hun oogpunt vreselijk fout gegaan. De regerende soevereine partij, Georgia Dream, won met 54% van de stemmen. De uitslag werd naar behoren gecertificeerd door de kiescommissie.
De ernst waarmee de huidige Georgische regering non-interventie in haar soevereine zaken beschouwt, werd nog niet zo lang geleden aangetoond. In afwachting van de verkiezingen van afgelopen weekend stelde premier Garibashvili een wet voor die transparantie verplicht stelt in de financiering van door het buitenland gesponsorde “NGO’s“, waarvan er naar verluidt zo’n 20.000 actief zijn in Georgië. Meteen verloor de door het buitenland gesponsorde cabal, wiens machinaties de transparantiewet openbaar moest maken, haar zenuwen. President Zourabichvili, zelf een buitenlands staatsburger en voormalig functionaris van het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken, wiens gesproken Georgisch niet beter is dan Zelensky’s Oekraïens, is zelf een belangrijke kandidaat voor de strikte toepassing van de wet. Dwaas genoeg verraadde ze het spel door te weigeren de presidentiële plicht uit te oefenen om de naar behoren aangenomen wetgeving over transparantie van buitenlandse agenten te ondertekenen, zodat deze van kracht kon worden. Die onvrouwelijke poging tot obstructie liep echter op niets uit. De wet werd in haar plaats ondertekend door de voorzitter van het Georgische parlement.
Zoals verwacht geven de door het buitenland gesponsorde elementen die de transparantiewet moest blootleggen en die Georgië uiteindelijk in de EU en de NAVO willen slepen, het niet op. Ze grijpen naar een grootschalige kleurenrevolutie in de hoop hun verkiezingsnederlaag ongedaan te maken en Georgië in een militaire confrontatie met Rusland te storten om het afbrokkelende Oekraïense front van het collectief Westen te ontlasten. Op maandag 28 oktober werden er, nauwgezet volgens het Gene Sharp-draaiboek, massaprotesten gepland in Tbilisi
om de verkiezingsuitslag te betwisten.Als weerspiegeling van haar woede over de nederlaag in Georgië en vastbesloten om va banque te gaan om de ongunstige verkiezingsuitslag ongedaan te maken, besloot het collectieve Westen roekeloos om haar hoogste bezit in Georgië, Salome Zourabichvili zelf, te activeren. De president van Georgië heeft dus de leiding genomen over de operatie om het verkiezingsproces in haar eigen land te ondermijnen, waar ze technisch gezien het staatshoofd en de hoogste wetshandhavingsfunctionaris is. Is er meer bewijs nodig voor de urgentie in Georgië van de onlangs aangenomen wetgeving over buitenlandse agenten? Terwijl ze eerlijk toegaf dat “er geen bewijs is” van Russische inmenging, heeft Zourabichvili ( nomen omen, zullen Engelstalige lezers geneigd zijn te zeggen) zichzelf en haar kantoor in de voorhoede geplaatst van burgerlijke onrust die zou kunnen uitdoven, zoals in Venezuela, of ze zouden Georgië kunnen destabiliseren, en uiteindelijk een cliëntregime installeren dat bereid is een zelfmoordoorlog met Rusland te beginnen, wat precies is wat deze door het buitenland aangewakkerde omwentelingen in gang zijn gezet om te bereiken.
In Moldavië heeft zich een soortgelijke reeks gebeurtenissen voorgedaan. Een week voor de stemming in Georgië werd daar een constitutioneel referendum gehouden om de positie van de burgers over het lidmaatschap van Moldavië in de Europese Unie te bepalen. Het referendum was belangrijk voor het pro-westerse cliëntregime van dat land als opstap naar uiteindelijk NAVO-lidmaatschap, wat doorgaans volgt op toetreding tot de EU. Er werden extreme voorzorgsmaatregelen genomen om het stemproces te manipuleren, terwijl er luidruchtig werd beweerd, zoals in Georgië, dat het Rusland was dat zich ermee bemoeide om Moldavië van zijn “Europese pad” af te leiden. Echter, zoals politiek analist Marko Gasic heeft betoogd, wordt de stereotype beschuldiging van Russische inmenging in Moldavië niet gestaafd door enig bewijs.
De fundamentele oneerlijkheid van de procedure werd onderstreept door het feit dat Moldavische burgers die in Rusland wonen, naar schatting enkele honderdduizenden, werden uitgesloten van deelname aan het referendum, terwijl degenen die in de Europese Unie wonen dat wel mochten. Ondanks alle goochelarij was het resultaat echter een politieke ramp voor de sponsors van het referendum. Het was een soort wiskundige “overwinning”, maar vanwege de magerheid een morele en politieke nederlaag voor de pro-EU-krachten. Met alle stemmen geteld, registreerden de officiële gegevens 50,46% “Ja” en 49,54% “Nee” stemmen. Zelfs verarmde Moldaviërs geloven niet langer in de “Europese” fabel.
Het lijkt erop dat het volk overal wakker wordt. De strategische genieën verliezen hun magische gave.
Bron: https://dissident.one/in-georgie-en-moldavie-is-het-nee-tegen-de-navo-en-de-eu
