Het manisch-depressieve Covid-beleid van België: “Dit virus hou je niet tegen. Laat ons stoppen met het obsessieve testen”

 

Jeremy Van der Haegen  27/10/2021 5 uur geleden

 

     © Aangeboden door Business AM

Lees dit artikel: Het manisch-depressieve Covid-beleid van België: “Dit virus hou je niet tegen. Laat ons stoppen met het obsessieve testen”

Een heropleving van de coronabesmettingen in ons land gaat uiteraard gepaard met een zoveelste Overlegcomité. Opnieuw worden maatregelen ingevoerd om de verspreiding van Covid-19 te beperken. Volgens epidemioloog en arts Luc Bonneux is er echter geen sprake meer van een acute of ernstige dreiging. De noodzaak van bepaalde maatregelen en vooral het testen van kinderen op school vindt de wetenschapper bedenkelijk.

Bonneux is voorstander van een andere aanpak van het coronavirus in ons land. Volgens hem veroorzaakt het constante testen binnen onze samenleving een enorme toestroom van informatie waar eigenlijk niet veel mee aan te vangen valt. “Natuurlijk is het gemakkelijk om kritiek te uiten op de overheid. Toch heb ik serieuze bedenkingen over dit beleid”, begint Bonneux.

Het coronavirus hou je niet tegen, oppert de wetenschapper. “En dat heeft het al bewezen ook. Natuurlijk wil men de sterfgevallen en de zorgvraag beperken, en dat is ook nodig. Maar de leidende virologen van de wereld, die zich overigens niet in België bevinden, benadrukken dat we het virus enkel kunnen vertragen. Hierdoor vermijden we hopelijk dat ons zorgsysteem overweldigd wordt,” oppert Bonneux.

Toch is het probleem van dat oververhitte zorgsysteem is in België vandaag al lang niet meer aan de orde. Er zijn op dit moment zo’n 115 bedden in onze ziekenhuizen bezet door Covid-patiënten. “Dat is nog steeds een lage bezettingsgraad. Ooit sprak men van 500 bedden als een soort bovengrens. Daar zijn we nog steeds ver van verwijderd. Waarom dan opnieuw paniek?” vraagt Bonneux zich af.

“Zweden ziet het testen van kinderen als mishandeling”

Bonneux hekelt verder ook de aanpak binnen de scholen. Volgens hem meten we ons maatregelen aan waarvan we de wijsheid in vraag moeten stellen. “Moeten we kinderen testen? Ze vertonen bijzonder weinig symptomen. Uiteraard kunnen ze volwassenen besmetten, net zoals bij de griep het geval is. Voor gevaccineerden is dat geen probleem. Voor wie zich niet wil laten vaccineren is dat mogelijk wel een probleem. Maar zo zijn er niet veel meer in Vlaanderen. Wie zich niet kan laten vaccineren, moet zich momenteel inderdaad afschermen,” meent Bonneux. “In Zweden test men gewoon geen kinderen. Ze zien het daar zelfs als een soort van kindermishandeling.”

Volgens Bonneux vertonen kinderen een reactie die gepast is voor een immuunsysteem dat geconfronteerd wordt met een respiratoir virus. Ze komen ermee in aanraking en ontwikkelen vervolgens een bescherming. Zo zou het virus na verloop van tijd ook kunnen uitdoven tot een meer onschuldige ziekte, denkt Bonneux. “Iedereen zal er ooit mee in contact komen, daar is geen twijfel over. Ziek worden en genezen is gewoon deel van de menselijke ervaring.”

Het obsessief testen van kinderen vindt Bonneux er ook over gaan. “Het is ongehoord dat kinderen de last dragen van de problemen van volwassenen. Ik vrees dat de Zweden gelijk hebben wanneer ze dit kindermishandeling noemen,” zegt Bonneux nog. Dat zou ook het oordeel zijn van leidinggevende virologen en epidemiologen in Scandinavië.

Vroeg of laat zal iedereen in contact komen met het virus, onderstreept de epidemioloog nogmaals. “Het heeft dus geen nut om nog te streven naar een soort zero-Covid-strategie. Zelfs Nieuw-Zeeland is daar ondertussen vanaf gestapt,” zegt Bonneux. “Wat zal er hier gebeuren wanneer de griep het land bereikt?”

Manisch-depressief sfeertje

Een volgend probleem is dat de proportionaliteit van het overheidsbeleid zoek zou zijn. “Tijdens de aanvang van de pandemie was de aanpak zeer legitiem. Tijdens de derde golf was dat niet meer het geval en al helemaal niet meer tijdens de vierde golf. Zeker omdat er al zoveel mensen een inenting hebben gekregen”, oppert Bonneux.

Open Vld-politicus Philippe De Backer verwijst naar deze dissonantie binnen onze overheid als een soort “manisch-depressief sfeertje”. Daarbij legt de overheid koortsachtig beperkingen op bij stijgende cijfers en reageert ze te uitgelaten wanneer het aantal besmettingen opnieuw daalt. “Dat is een goede beschrijving. Ikzelf en virologen in ons land hadden het virus aanvankelijk onderschat. Tijdens de tweede en derde golf keek ik echter naar de gegevens voor oversterfte en de intensiteit van opnames en moest ik concluderen dat die toch redelijk beperkt bleken.”

Specialisten met een vergrootglas

Het probleem zou deels liggen bij specialisten binnen de geneeskunde, die te vaak met een vergrootglas naar hun vakgebied kijken. “Dermatologen zullen bijvoorbeeld snel waarschuwen voor te veel blootstelling aan de zon en iedereen aanraden zich te bedekken of in te smeren met zonnecrème. Dit sluit niet aan bij de realiteit van de volksgezondheid. Men zou juist buiten moeten gaan om wat zonlicht op te vangen, want dat krijgen we in het algemeen gewoon te weinig binnen”, legt Bonneux uit.

De staat van de pandemie wordt steeds gemeten via de mortaliteit, weet Bonneux. “We zien dat er binnen België een probleem is in Brussel en een matig probleem in Wallonië. In Vlaanderen is er een heel licht probleem. Het houdt geen steek dat men dit telkens verdrinkt in die globale cijfers,” klinkt het.

Ook op sociale media lokt dit steeds meer polariserende meningen uit. Aan de ene kant zijn er mensen die denken dat Covid erger is dan Ebola. Voor anderen bestaat Covid niet eens. “Dat komt door die manisch-depressieve fase dat we hebben meegemaakt. Eerst was er niets aan de hand en opeens werden alle remmen dichtgegooid. Men moet hiermee stoppen”, besluit de epidemioloog.

(lb)