© Victoriano Moreno
ALLEMAAL ANTWERPEN: “Ik heb een volkstuintje waar ik mijn eigen groenten kweek”
Elke weekdag plukken onze reporter en fotograaf een toevallige voorbijganger van straat voor een fijn gesprek. Want iedereen heeft een verhaal. En zeker in Antwerpen. Vandaag: Reinhilde Peeters (76).
“Ik ben de bladeren bij elkaar aan het vegen. Ik woon niet in deze straat maar wel vlakbij, op het Laar in Borgerhout. Daar woon ik al 51 jaar. Maar deze bladeren kan ik gebruiken voor mijn moestuin. En ondertussen is de straat ineens proper.”
“Ik heb een volkstuintje waar ik mijn eigen groenten kweek. Daar ga ik twee keer per week naartoe. Eerst had ik een tuintje achter de voormalige skipiste Ruggeveld in Deurne. Die tuintjes zijn destijds opgeofferd voor de bouw van het nieuwe zwembad. Met recht en rede misschien. Nu heb ik een tuintje aan het Groot Schijn in Deurne. De grond is er wel wat minder goed, maar we krijgen hem wel onder de knie.”
“Of ik tuinieren heb meegekregen van mijn ouders? Nee hoor. Mijn echtgenoot wel en ik ben er mee ingerold. Nu doe ik het alleen want hij is het beu. Mijn perceel is zo’n 150 vierkante meter. Heel groot is dat niet, maar het is best veel werk als je je onkruid wil wieden en niet wil spuiten. Het is intensief maar zo ben ik wel vaak buiten. Tijdens corona konden we ook in ons eigen tuintje zitten terwijl de meeste mensen binnen zaten. Dat was ideaal.”
“Nu heb ik nog savooien staan, spruiten, prei en witte kool. Ik kan dus nog wel even verder en mijn diepvries zit ook nog helemaal vol. Naar de supermarkt ga ik maar heel weinig.”
“Morgen ga ik de bladeren die ik bij elkaar geramasseerd heb uitstrooien. Dan komt het onkruid niet uit en het helpt ook tegen de vrieskoude. In het voorjaar doe ik dan alles om en heb ik compost.”
