Marijke uit Genk haalde vorig jaar augustus haar eerste coronaprik. Het begon daarna heel warm te worden in haar keel. Dat gevoel kroop naar boven. Ze was niet in staat om naar huis te gaan. Verderop zag ze een vrouw in elkaar zakken. “Ik denk: wat is dat nu?”
Het gevoel werd ’s avonds erger en erger. Haar lymfeklieren begonnen op te zwellen. “Ik kreeg geen lucht meer. Ik kreeg gewoon helemaal geen lucht meer,” vertelt Marijke.
Het werd alleen maar erger en ze kon er niet van slapen. Door te lopen kreeg ze een klein beetje lucht. Ze ging langs bij de dokter, die heel bezorgd was en vermoedde dat ze bloedklonters had.
Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt
Haar bloed was in orde. Maandenlang bleef Marijke rondlopen met een verstikkend gevoel en gezwollen klieren.
Ook haar menstruatiecyclus is volledig verstoord. “Van het ene op het andere moment bloedbaden. Gewoon verschrikkelijk. Je kunt het je niet voorstellen. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Dat is maanden doorgegaan.”
Het gevolg daarvan was dat Marijke heel erg duizelig werd en niet meer op kon staan. “Ik kon zelfs niet meer naar de koelkast lopen.”
Plots lag hij daar gewoon dood
Ook haar hele omgeving werd keihard getroffen. “Mijn man begon in die periode heel kortademig te worden. Hij kon geen trappen meer doen.” Hij liet zijn bloed onderzoeken, waarna bleek dat de D-dimeerwaarde heel slecht was. D-dimeer is een verbinding afkomstig van een bloedstolsel.
Ze kreeg daarnaast een telefoontje dat haar vader plots dood in de badkamer lag. “Terwijl er niks aan de hand was en plots lag hij daar gewoon dood.”
Enkele dagen later stierf ook zijn dokter plotseling. “Uiteindelijk zijn er in mijn omgeving in drie maanden tijd 10 mensen plots gestorven. Tien mensen die ik persoonlijk ken. Ongelooflijk. Ongelooflijk.”
