juli 16, 2023 1153 2
Afbeelding via Dmitry
Orlov
Ik wacht al
sinds de NAVO-conferentie in Vilnius, Litouwen, op 11-12 juli 2023 tot het
rumoer is gaan liggen, in afwachting van iemand – wie dan ook – die de voor de
hand liggende reden aanwijst waarom de cocaïnesnuivende mascottepresident van
Oekraïne, Zelensky, die een jaar geleden nog werd bejubeld, plotseling in
ongenade is gevallen bij deze organisatie, schrijft Dmitry
Orlov.
Ja, Oekraïne kan op een dag nog steeds uitgenodigd worden om het lange en moeizame proces van toetreding tot de NAVO te beginnen, maar pas nadat een onbepaald aantal NAVO-leden besloten heeft dat het genoeg gedaan heeft om te voldoen aan de “NAVO-normen” (ik zal later uitleggen wat dat zijn) en verschillende andere vage dingen. Als u bedenkt dat het Oekraïense parlement op 20 september 2018 amendementen op de grondwet goedkeurde die van de toetreding van het land tot de NAVO en de EU een centraal doel en de belangrijkste doelstelling van het buitenlands beleid zouden maken, is een dergelijke wending van de gebeurtenissen zeer gênant voor de mascottepresident en zijn helpers en handlangers.
Oh, de wisselvalligheden van het lot! Veel analyses en commentatoren
boden kant-en-klare verklaringen voor deze wending. Maar geen van hen vond het
nodig om ook maar een klein beetje te graven en de overduidelijke reden voor
deze gedenkwaardige verschuiving te ontdekken. Misschien willen ze allemaal, om
verschillende redenen, niet toegeven aan de realiteit van wat de NAVO is, wat
ze doet, en waarom Oekraïne plotseling een bedreiging is in plaats van een
zegen voor haar kerntaak. U kunt dit commentaar allemaal op uw gemak doorlezen
– als u moeite heeft om in slaap te vallen. Het officiële
communiqué van de NAVO-top, fantastisch breedsprakig en gevuld
met irrelevante zaken, is bijzonder slaapverwekkend om te lezen.
Dus, wat heeft Oekraïne gedaan om zo in ongenade te vallen? Misschien
deed het iets dat de kerntaak van de NAVO in gevaar bracht? Dat lijkt een goede
gok. Maar wat is dan de kerntaak van de NAVO?
In de film “Silence of the Lambs” verwijst Hannibal Lecter naar een
citaat van Marcus Aurelius wanneer hij tegen Clarice Starling zegt: “Eerste
principes, Clarice. Eenvoud. Lees Marcus Aurelius. Vraag van elk bijzonder
ding: wat is het op zichzelf? Wat is zijn aard?” Het citaat komt uit boek drie
van “Meditaties” van Marcus Aurelius, en benadrukt het belang van het begrijpen
van de essentie van dingen.
De NAVO werd opgericht op 4 april 1949 met de ondertekening van het
Noord-Atlantisch Verdrag, beter bekend als het Verdrag van Washington,
zogenaamd om de Sovjet-Unie in Europa tegen te werken. De USSR reageerde door
de Warschau Verdragsorganisatie (ook bekend als het Warschaupact) te vormen –
een politiek en militair bondgenootschap dat op 14 mei 1955 werd opgericht
tussen de Sovjet-Unie en verschillende Oost-Europese landen met het
uitdrukkelijke doel om hen tegen de NAVO te verdedigen. Het Warschaupact werd
op 1 juli 1991 ontbonden en kort daarna, op 26 december 1991, volgde de USSR
zelf dit voorbeeld, maar de NAVO blijft bestaan. Op dat moment had het
Warschaupact iets minder lang bestaan dan de NAVO, en de USSR iets langer. Het
is duidelijk dat de communistische dreiging als reden voor het bestaan van de
NAVO slechts een list was, een rookgordijn… een afleidingsmanoeuvre.
Wat was dan het echte doel van de NAVO? Er zijn veel manieren om deze
vraag te beantwoorden, maar de plotselinge val van Oekraïne biedt misschien wel
de meest grafische verklaring.
– Was het dat de oorlog daar zich voortsleepte? Nee, een langzame
verbranding zou precies zijn wat het Pentagon had bevolen, zodat het de kans
zou hebben om het hectische tempo van de Russische wapen- en munitieleveringen
bij te houden.
– Was het dat Oekraïne de oorlog aan het verliezen was? Nee, Oekraïne
was niet aan het verliezen; het was gewoon niet aan het winnen. Vooral de
aanvallen op de verdedigingslinies van Rusland, die door de Russische troepen
“vleesaanvallen” werden genoemd vanwege de enorme en nutteloze verliezen die ze
aan Oekraïense kant veroorzaakten, leken nogal nutteloos.
– Was het dat Oekraïne op het punt stond verslagen te worden? Nogmaals, nee, de Russen waren blij om hier en daar een paar kilometer op te rukken, met als hoofddoel het instellen van een bufferzone die breed genoeg was zodat de Oekraïense artillerie zou stoppen met het beschieten van wat nu Russische burgerwijken zijn.
– Was het dat de NAVO geen wapens en munitie meer had om aan de
Oekraïners te geven? Nogmaals, nee, er is nog heel wat semi-verouderde troep
die aan de Oekraïners overhandigd zou kunnen worden.
Dus, wat hebben de Oekraïners gedaan om zo plotseling de woede van het
Pentagon op te wekken, en als direct gevolg daarvan in ongenade te vallen bij
de NAVO? Kort gezegd lieten de Oekraïners zien dat de wapens van de NAVO
waardeloos zijn. Het bewijs hiervoor werd in de loop van de tijd langzaam
geleverd. Eerst bleek dat verschillende stukjes schoudervuurwapens van
Amerikaanse makelij – luchtafweer Stingers, anti-tank Javelins, etc. – meer dan
nutteloos zijn in moderne gevechten. Vervolgens bleek dat de M777 houwitser en
het HIMARS raketcomplex nogal kwetsbaar zijn en niet in het veld kunnen worden
onderhouden.
Het volgende wonderwapen dat naar het Oekraïense probleem werd gegooid,
was de Patriot raketbatterij. Deze werd in de buurt van Kiev opgesteld en de
Russen maakten er al snel een grap van. Ze vielen het aan met hun supergoedkope
Geranium 5 “vliegende brommer” drones, waardoor het zijn actieve radar
aanzette, waardoor het zijn positie onthulde, en vervolgens zijn hele lading
raketten afvuurde – ter waarde van een miljoen dollar! – waarna het daar gewoon
bleef zitten, ongemaskerd en weerloos, en uitgeschakeld werd door één enkele
Russische precisieraketaanval.
Dit zal de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin, wiens
belangrijkste persoonlijke melkkoe toevallig Raytheon is, de maker van de
Patriot, flink kwaad hebben gemaakt. Ja, de Patriot bleek nutteloos tijdens de
Eerste Golfoorlog, toen het Israël niet kon beschermen tegen oude Iraakse
Scudraketten; en het bleek later ook nutteloos toen het de Saoedische
olie-installaties niet kon beschermen tegen oude Jemenitische Scudraketten…
maar dat mag je niet bekendmaken. En nu dit!
En als klap op de vuurpijl presteerden de door Duitsland gedoneerde
Leopard 2 tanks en de door de VS gedoneerde Bradley infanterievoertuigen, om
nog maar te zwijgen van de domme Franse non-tanks op wielen, absoluut beroerd
tijdens de recente Oekraïense pogingen om de eerste verdedigingslinie van
Rusland te naderen, laat staan binnen te dringen. Om zout in de wonden te
strooien, merkte Poetin onomwonden op dat westerse pantsers makkelijker branden
dan de oude Sovjet-uitrusting.
De laatste wanhopige zet zou zijn om de Oekraïense luchtmacht (die
overigens niet meer bestaat) een aantal oudere F-16 straaljagers te geven. Deze
kunnen wel 50 jaar oud zijn en hebben de bijzondere eigenschap dat ze een
luchtinlaat hebben die heel dicht bij de grond zit, waardoor ze zeer effectief
zijn als stofzuigers tijdens het opstijgen. Ze kunnen niet werken vanaf de
vuile en door putten bezaaide start- en landingsbanen die kenmerkend zijn voor
Oekraïne, omdat het puin in de motor gezogen zou worden en deze zou vernielen.
Als de Oekraïners proberen om nieuwe start- en landingsbanen voor hen te
verharden, zouden de Russen dit onmiddellijk zien vanaf de geosynchrone
satelliet die permanent op Oekraïens grondgebied gericht is. In plaats van
verse bomkraters op deze nieuwe start- en landingsbanen aan te brengen, zouden
ze iets subtielers kunnen doen: een van hun supergoedkope Geranium 2’s
gebruiken om metaalschilfers te verspreiden die de motoren van de F-16’s kunnen
opzuigen… en tijdens de vlucht verbranden. En aangezien dit eenmotorige
vliegtuigen zijn, is er geen mogelijkheid om op de overgebleven motor naar huis
te hinken: de piloot zou moeten katapulteren en het vliegtuig zou neerstorten.
Maar er is een nog belangrijkere reden waarom het idee om F-16’s aan Oekraïne
te geven onwerkbaar is: deze vliegtuigen kunnen kernbommen dragen en Rusland
heeft al aangekondigd dat het deze stap als een nucleaire escalatie zou zien.
Maar het uitlokken van een nucleair conflict met Rusland is verboden, dus
F-16’s zijn een no-go.
Waarom is het falen van het meedogenloos gepropagandeerde Westerse
wapentuig belangrijker dan zo ongeveer al het andere, inclusief de steeds
slechter wordende staat van de Westerse financiën, de belachelijke mislukking
van de anti-Russische sancties, de obsceen grote aantallen Oekraïense
slachtoffers of de algemene Westerse vermoeidheid met alles wat met Oekraïne te
maken heeft en vooral met de stroom Oekraïense vluchtelingen die het Westen
niet langer aankan?
De reden is
eenvoudig: de NAVO is geen defensieve organisatie (vergeet niet dat de USSR al
meer dan 30 jaar weg is); het is ook geen offensieve organisatie (nou ja, ze
heeft Servië en een paar andere relatief weerloze landen gebombardeerd, maar ze
kan het onmogelijk opnemen tegen Rusland of een andere goed bewapende natie).
De NAVO is eerder een kopersclub voor door de VS gemaakte wapens. Dat is
waar de hooggeprezen NAVO-normen, waaraan Oekraïne moet voldoen voordat het
waardig wordt bevonden om lid te worden van de NAVO, over gaan: om aan deze
normen te voldoen, moeten uw wapens voornamelijk van Amerikaanse makelij zijn.
Dat is ook de reden voor al die verschillende keuzeoorlogen, van Servië tot
Irak en Afghanistan tot Libië en Syrië: dit waren demonstratieprojecten voor
Amerikaanse wapens, met als bijkomend doel om de wapens en munitie op te
gebruiken zodat het Pentagon en de rest van de NAVO ze opnieuw zouden moeten
bestellen. De geopolitieke redenen voor deze militaire conflicten zijn slechts
rationalisaties. Tussen 1964 en 1973 dropten de VS bijvoorbeeld meer dan 2,5
miljoen ton bommen op Laos tijdens 580.000 bombardementsvluchten – gelijk aan
een vliegtuiglading bommen elke acht minuten, 24 uur per dag, negen jaar lang.
Wat was de geopolitieke reden? Niemand kan zich herinneren of die er ooit
geweest is. Maar die bommen waren bijna verlopen en moesten opgebruikt en
opnieuw besteld worden om het geld te laten stromen.
Als antwoord op zulke vreemde prikkels zijn in de VS gemaakte wapens
vaak overdreven complex (zodat hun makers meer kunnen vragen voor de nutteloze
extra functies) en nogal kwetsbaar (nooit getest tegen een gelijkwaardige
tegenstander zoals Rusland of China, of zelfs tegen Iran), langzaam ontwikkeld
(om schoon schip te maken met O&O-financiering), langzaam gebouwd (want
waarom zo’n haast?) en zeer onderhoudsgevoelig (zodat Amerikaanse
defensieaannemers nog rijker kunnen worden door reserveonderdelen en service te
leveren). Deze wapens zouden om de zoveel tijd getest worden door achterlijke
stamleden gewapend met oude Kalashnikovs en RPGs het vuur aan de schenen te
leggen.
Oekraïne is een heel ander verhaal. Daar wordt de Oekraïners, met hun
misplaatste afgedankte westerse pantsers, gevraagd om door drie linies van
verharde Russische verdediging te dringen. Na ongeveer een maand van inspanning
en duizelingwekkende verliezen aan manschappen en uitrusting, zijn ze er nog
niet in geslaagd om de eerste verdedigingslinie te bereiken. De aanblik van
westerse pantsers in brand is geen goede reclame. Bijgevolg moeten de
Amerikaanse defensieaannemers wel heel graag willen dat deze gestage stroom van
negatieve reclame voor hun producten nu stopt – voordat hun reputatie volledig
geruïneerd wordt; vandaar de ongepaste haast waarmee het hele Oekraïense
project verweesd wordt.
Het alternatief voor actieve oorlogsvoering, nu dat mislukt is, is wat
in het Westen gewoonlijk “onderhandelen” wordt genoemd, maar in werkelijkheid
zou inhouden dat er wordt toegegeven aan de Russische eisen die in november
2021 zijn gesteld (waaronder het terugbrengen van de NAVO-wapens tot waar ze in
1997 waren), plus meer recente eisen, zoals denazificatie, demilitarisering en
neutraliteit voor wat er nog over is van Oekraïne, erkenning van de nieuwe
grenzen van Rusland (waaronder de Krim, Kherson, Zaporozhye, Donetsk en
Lugansk) en vervolging van alle Oekraïense oorlogsmisdadigers, inclusief
degenen die sinds 2014 krijgsgevangenen martelen en burgers beschieten. Oh, en
het opheffen van alle smakeloze sancties zou ook nodig zijn.
Maar dit is nogal veel om in één keer te verwerken, en dus heeft de NAVO
besloten om het in hapklare brokken te doen. Het officiële NAVO-document
waarnaar hierboven gelinkt wordt, is maximaal breedsprakig en staat bol van de
poeha, maar een nauwkeurige lezing van de gezwollen bureaucratische taal
onthult een flink aantal concessies, of in ieder geval hints naar concessies:
– “We zullen in een positie verkeren om Oekraïne uit te nodigen om lid
te worden van het Bondgenootschap wanneer de Geallieerden akkoord gaan en aan
de voorwaarden wordt voldaan.” Om een Russisch spreekwoord te gebruiken: dit
zal gebeuren “als een kreeft op een berg fluit” – d.w.z. nooit. Dat wil zeggen,
Oekraïne zal nooit deel uitmaken van de NAVO.
– “De omstandigheden waarin de NAVO kernwapens zou moeten gebruiken zijn
uiterst onwaarschijnlijk.” Vertaling: We trekken ons terug! Vermoord ons
alstublieft niet! Blijkbaar zijn de NAVO-hoofden ingelicht over de
mogelijkheden van de nieuwe strategische wapens van Rusland, zowel offensief
als defensief, en willen ze niet eens een directe militaire confrontatie met
Rusland overwegen.
– “We dringen er bij alle landen op aan om geen enkele vorm van hulp te
bieden aan de agressie van Rusland…”. Vertaling: we zouden willen dat ze
ophielden, hoewel we het al vaak genoeg gevraagd hebben en ze niet geluisterd hebben,
dus we hebben niet veel hoop dat ze nu wel zullen luisteren.
– “Het zich verdiepende strategische partnerschap tussen de VRC en
Rusland en hun wederzijds versterkende pogingen om de op regels gebaseerde
internationale orde te ondermijnen, druisen in tegen onze waarden en belangen.”
Maar het zich verdiepende strategische partnerschap is volledig in
overeenstemming met de waarden en belangen van zowel Rusland als China en ze
zijn niet van plan om iemand om toestemming te vragen. Jammeren over de “op regels
gebaseerde internationale orde”, ook al bestaat die niet meer, is een beetje
zielig, maar wat kunnen ze anders nog doen? Boehoe!
– “De verdieping van de militaire integratie van Rusland met
Wit-Rusland, inclusief de inzet van geavanceerde Russische militaire
capaciteiten en militair personeel in Wit-Rusland, heeft gevolgen voor de
regionale stabiliteit en de verdediging van het Bondgenootschap.” Nou, dat is
precies waar die militaire integratie voor bedoeld was en het is goed dat ze
dat gemerkt hebben. De implicatie is dat de NAVO nooit meer met Wit-Rusland zal
sollen.
– “We blijven bereid om de communicatiekanalen met Moskou open te houden
om risico’s te beheren en te beperken, escalatie te voorkomen en de
transparantie te vergroten.” Dat is inderdaad goed nieuws! Bel het Kremlin
wanneer u een opsomming wilt horen van de veiligheidseisen van Rusland, om uw
geheugen op te frissen.
– “De verklaarde ambities en het dwingende beleid van de Volksrepubliek
China vormen een uitdaging voor onze belangen, veiligheid en waarden.” En de
belangen en waarden van de NAVO vormen een uitdaging voor de Volksrepubliek
China en haar veiligheid, dus we zitten in een impasse. Ander nieuws: Rusland
heeft net een wet aangenomen die alle geslachtsveranderende operaties verbiedt;
hoe strookt dat met de “westerse waarden”? Kom op, schud uw kleine vuistjes in
impotente woede!
– “De NAVO zoekt geen confrontatie en vormt geen bedreiging voor
Rusland. In het licht van zijn vijandige beleid en acties kunnen we Rusland
niet als onze partner beschouwen.” En in het licht van het vijandige beleid en
de vijandige acties van de NAVO beschouwt Rusland de NAVO-landen als vijandige
naties (en zeker niet als partners). Hoe kan het geven van wapens aan
Oekraïense nazi’s geen bedreiging vormen voor Rusland?
– We herhalen onze duidelijke vastberadenheid dat Iran nooit een
kernwapen mag ontwikkelen. We blijven ons grote zorgen maken over de escalatie
van het Iraanse nucleaire programma.” Iran is dus het enige land dat de
tandeloze oude NAVO nog durft af te blaffen. Dat lijkt veilig, aangezien Iran
hen inmiddels niet eens meer kan horen.
En zo staat het er voor. Europa kijkt vol afschuw naar de VS, die nog
steeds zijn wapenleverancier en veiligheidsgarant is, maar geleid wordt door
een nauwelijks functionerende seniele oude man wiens woedende uitbarstingen
zijn kabinetsleden doen terugdeinzen voor de Oval Office, en wiens enige
mogelijke vervanger – de imbeciele, kakelende Kamala – nauwelijks beter zou
zijn. Misschien begint het langzaam tot sommige van de meer heldere Europese
leiders door te dringen dat er op de een of andere manier een manier moet
worden gevonden om zich terug te trekken uit de Russofobe doodlopende steeg
waarin ze zich nu bevinden, maar ze zien geen manier om dat te bereiken zonder
enorm gezichtsverlies. Laten we het nog een jaartje geven en kijken of ze tegen
die tijd nog een gezicht hebben om te redden.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
