juni 1, 2020
In de hoofdzakelijk artisanale mineraalmijnen in de “Democratische” Republiek Congo werken kindslaafjes vanaf de leeftijd van vier onder mensonterende omstandigheden opdat volgelingen van de politiek correct denkende klimaatsekte hun moderne religie kunnen opdringen en belijden, kwestie van zich beter te voelen dan de rest.
Geachte lezer,
Mijn naam is A.V. RECHT, duidelijk van Vlaamse afkomst, en – als over
datum gereïncarneerde koloniaal – trots op het feit dat hij niet lijdt aan de
moderne fascistische plaag van het politiek correct denken.
Om heel eerlijk te zijn, heb ik het gezonde schijt aan het weldenkende
verwende Westen, vooral omdat dergelijk denkpatroon helemaal geen zoden aan de
dijk brengt in een onverbiddelijke echte wereld alwaar de wet van de sterkste
heerst, aldus A.V. RECHT.
Weldenkendheid is een kwaal waaraan verwaande, wereldvreemde deugmensen
lijden die de tijd en het geld hebben om te hengelen naar een zogenaamd
“diploma”, een boetbriefje dat voor mensen in een overlevingsmodus de waarde van
WC-papier heeft, in de veronderstelling dat ze zich dergelijk papier überhaupt
kunnen veroorloven.
Maar genoeg gezwetst, laten we het even hebben over de verzwegen
realiteit van talloze zwarte “Untermenschen” – ooit “negers” genaamd -, waarvan
ondergetekende de morbide eer heeft om kommer, kwel, pot en pan en vaak ook bed
(of wat er op lijkt) te delen.
Laten we het bij deze hebben over de schrijnende taferelen in de
Congolese goud-, coltan- en cobaltmijnen. Over de onschuldig ogende
kinderlijfjes, de constant zwangere vrouwen met uitgezogen hangtieten, de
uitgemergelde dronkenlappen met bloeddoorlopen glazige ogen, de voor god (lees
: geld) en vaderland verkrachtende soldaten en rebellen, de uit
tweederangslanden gedetacheerde VN-soldaten op zoek naar frisse maagdenvliezen.
Het is een meelijwekkend zicht om een legertje uitgeputte jongetjes met
bebloede lichaampjes in en uit enge mijnschachten te zien kruipen of met blote
handen te zien graven door een berg enorme stenen.Vlijmscherpe rotsen rijten
hun knietjes, rugjes en kopjes open. Ruimere mijnschachten houden meer houwwerk
en kans op instorting in. Kindslaafjes zijn de oplossing, het risico op long-,
oog- en huidziekten is slechts zaak van ondergeschikte rang in de ratrace van
vraag en aanbod.
Weerloze kinderen worden dag en nacht ingezet om de mineralen uit de
rotsen te houwen, zoveel is door iedereen geweten. Het is een publiek geheim,
of beter gezegd : een struisvogelwaarheid, dat goud, koper, coltan, kobalt en
“rare earth”-minerals absoluut noodzakelijke bestandsdelen zijn voor de
aandrijving van de elektrische apparaten en auto’s van de, in alle opzichten,
“betere” mens.
Met het oog op de fanatieke plannen van de klimaatideologen – de
onbedachtzame collaborateurs van de Nieuwe Wereld Orde – zullen er in de
toekomst nog eens duizenden kinderen in dit helse dagelijkse bestaan letterlijk
worden uitgeperst. Want als de toelating van benzine- en dieselauto’s verboden
is en alleen elektrische voertuigen worden toegestaan, zal de behoefte aan mineralen
sterk toenemen. De volksverlakkerij aan zogenaamd schone energie en emissievrij
vervoer gaat ten koste van onder andere die kinderen, die gedoemd zijn tot een
leven van helse ellende.
Klimaatideologen en –fanatici geven niet om het lijden van weerloze
kinderen in Afrika. Dergelijke pilaarbijters geven enkel om hun dogma, kost wat
kost, zich verder moedwillig niet bewust zijnde van het feit dat ze slechts
pionnen zijn in de economische koehandel van de Nieuwe Wereld Orde. De creatie
van klimaathysterie in functie van het spijzen van de zogenaamde Zorgstaat, en
uiteindelijk van de bodemloze zakken van het kliekje wereldheersers.
Ongeveer 40.000 kinderen ploeteren dagelijks in de mijnen van de
“Democratische” Republiek Congo, één van de rijkste landen aan bodemschatten
ter wereld en tegelijkertijd één van de armste op de economische ladder. De
vreselijke prijs die zij betalen voor de energiehonger van de consument en de
daaraan verbonden ideologische doelen van de zelfbenoemde en –genoegzame
klimaatverdedigers, is de verwoesting van de gezondheid en een zeer vroege
dood. Bijna elke grote technologische bedrijfstak betrekt haar mineralen in
deze verarmde Afrikaanse staat ter meerdere eer en glorie van de heilige
consumptiekoe.
Zo wordt kobalt onder onmenselijke omstandigheden gedolven en
getransporteerd naar Azië, waar het verder wordt verwerkt door de
batterijfabrikanten. De politiek geïnspireerde verplichte overschakeling op
voertuigen met zogenaamd schone energie heeft geleid tot een exorbitante toename
van de vraag. Terwijl een smartphone-accu niet meer dan 10 gram geraffineerd
kobalt vraagt, heeft een elektrische auto 15 kilogram daarvan nodig.
Goldman Sachs noemt kobalt “de nieuwe benzine.” Desondanks de
hoeveelheid gedolven mineralen, zijn er geen tekenen van welvaart in deze
verarmde bananenrepubliek. Integendeel, de omstandigheden waaronder men daar
moet werken, lijken op de fabrieksarbeid tijdens de Industriële Revolutie. De
kinderen vervoeren de rotsen van de met de hand gegraven tunnels naar het
daglicht. Ook volwassen mijnwerkers graven tot 180 meter onder de oppervlakte
met behulp van de eenvoudigste gereedschappen, zonder beschermende kleding,
ademhalingsapparatuur of moderne machines.
Ondergetekende, kort van stof, adem en gestalte, is ooit als lid van de
zoveelste nutteloze, met westers belastinggeld duur gesponsorde
“bloedmineralencommissie” niet verder geraakt dan een vijftigtal meter in een
aartsdonkere en kille Tantalite-mijnschacht, kruipend over kinderlichaampjes
die hijgend trachten bij te komen vooraleer het risico te lopen om bij daglicht
in mekaar te worden geramd door een gefrustreerde opzichter die ook enkel aan
zijn overleving denkt.
Wat politici en media je niet vertellen: kobalt is zo’n gevaar voor de
gezondheid dat zelfs een longziekte ernaar is vernoemd – de kobaltlong, een
vorm van longontsteking die leidt tot hoesten, permanente ziekte en zelfs de
dood. Zelfs de consumptie van lokaal geteelde groenten kan leiden tot braken en
diarree, schildklierschade en dodelijke longziekten, terwijl vogels en vissen
in dergelijke gebieden niet kunnen overleven.
Zo is ook de wijdverbreide malaxatie van goudparticles met kwik een
enorme tijdbom met desastreuze ecologische gevolgen op zeer lange termijn.
Uitgestrekte gebieden behoren momenteel tot de meest vervuilde ter wereld. Maar
geen nood, de weldenkende goegemeente zal vroeg of laat wel klaar staan met
leuzen en bijdragen als “Safe the Planet”, kwestie van zich een goed geweten te
kopen. Ondertussen kadert de gammele plaatselijke volksgezondheid netjes in het
“population control”-programma van de VN, de gelegaliseerde criminele
organisatie bij uitstek.
Het is een feit dat politiek correcte groenen en andere klimaatideologen
– laat staan de “sheeple” consumentenkudde – nauwelijks iets geven om de
gezondheid van jonge kinderen die bloedmineralen ontginnen. Zo lang de schone
en goedverkopende schijn hoogtij viert, is de rest bijzaak.
Niemand weet hoeveel kinderen dagelijks omkomen in die vervloekte
mijnen. De VN schat dat er 80 doden per jaar vallen, maar de meeste doden
worden niet geregistreerd. Men verspilt geen papier aan negers zonder
geboorteakte, wel aan rechtszaken die het woord “neger” beteugelen. Dit
betekent dat het aantal niet-gemelde gevallen waarschijnlijk veel groter is.
Vaak liggen de kleine lichamen eenvoudigweg begraven in de puinhopen van
ingestorte gangen, en niemand geeft er om. In de meeste Afrikaanse culturen
zijn kinderen complementaire wezens waarvan er zoveel mogelijk dienen te worden
verwekt, teneinde met het overlevend overschot de overlevingsreflexen met alle
mogelijke middelen te ondersteunen.
Anderen
overleven met chronische ziekten die hun jonge leven ruïneren. Meisjes worden
vanaf tienjarige leeftijd blootgesteld aan seksueel geweld en velen worden
zwanger. Verkrachting is evenzeer een oorlogswapen als een mannelijk
tijdverdrijf. Niemand heeft daar verder last van.
Dit alles tenslotte onder de zoveelste «false flag» van de vermeende
klimaatredding. Degenen die met hun ruim gesponsord lakeienbeleid
verantwoordelijk zijn voor dergelijke omstandigheden, verbergen deze
schandalige feiten voor hun kiezersvee.
Verbod op kinderarbeid is in Afrika slechts een papieren tijger. In een
land waar miljoenen mensen in door “deep state” georchestreerde burgeroorlogen
zijn omgekomen, is er voor gezinnen geen andere manier om te overleven. De wet
die kinderarbeid verbiedt, interesseert niemand ter plaatse. In de
welvaartsgetto’s, waar Westerse politici en prominenten wonen, verspilt
nauwelijks iemand een gedachte aan de arme kinderen in Congo. De voorziening
van “brood en spelen” voor de westerse consumptie- en zorgslaaf primeert.
Mijnwerkers in Congo hebben doorgaans een kobaltgehalte in hun urine dat
43 keer hoger is dan normaal. Het loodgehalte ligt vaak vijf keer zo hoog, het
cadmium- en uraniumgehalte vier keer zo hoog. Maar heeft u ook maar één
activist gehoord die protesteert tegen deze onhoudbare omstandigheden ? Heeft
robot Greta Thunberg – een ander marketing misbruikt kind – haar grote melkmuil
daaromtrent reeds geroerd ? “How dare you ?”! Nee, want kinderarbeid in verre
landen, echte milieuvervuiling en gezondheidsrisico’s interesseren nauwelijks
de goegemeente op deze verdomde aardkloot.
Het is belangrijker voor ideologen (lees :idioten) om lucratieve doelen
door te drukken die ver van de werkelijkheid staan. Of kleine kinderen sterven
of hun gezondheid wordt geruïneerd voor de pathologische doelen van
klimaatfanaten is irrelevant zolang er maar theoretisch CO2 wordt bespaard en
de daaraan verbonden “brood en spelen”-staatskassa rinkelt. Elke
klimaatdemonstrant en elke koper van elektrische auto’s is eigenlijk
medeverantwoordelijk voor het feit dat kleine kinderen in Congo de hel op aarde
ervaren.
Gefeliciteerd, doe zo voort !
A.V. RECHT
