Zelfversterkende RNA-injecties komen eraan: het onnoembare gevaar

 Verschrikkelijk nieuws voor ontvangers van vaccins - erger dan mRNA

december 8, 2023   4133   13  

 

De volgende generatie injecties op basis van RNA zal zelfversterkend RNA (saRNA) bevatten. Als de term “zelfversterkend RNA” angstaanjagend klinkt, dan is dat maar goed ook. Het roept waarschijnlijk beelden op van wetenschappelijke experimenten die op hol slaan.

Zoals besproken in een eerder artikel, worden “mRNA-vaccins” niet gemaakt met boodschapper-RNA maar met gemodificeerd RNA (modRNA). Deze zogenaamde vaccins zijn eigenlijk gentherapieproducten (GTP’s), omdat modRNA de software van onze cellen kaapt. We hebben geen enkele mogelijkheid om invloed uit te oefenen op modRNA (of saRNA) nadat het is geïnjecteerd, schrijft Klaus Steger.

Wat onderscheidt saRNA van modRNA?

De term “zelfversterkend” spreekt voor zich: saRNA repliceert zichzelf herhaaldelijk, wat niet natuurlijk is, aangezien natuurlijk mRNA altijd (zonder uitzondering) wordt getranscribeerd vanuit DNA (dit wordt het “centrale dogma van de moleculaire biologie” genoemd).

Vergeleken met modRNA resulteert een kleine hoeveelheid saRNA in een grotere hoeveelheid geproduceerd antigeen; één injectie met saRNA kan genoeg zijn om voldoende antilichamen tegen een virus te genereren.

Zowel saRNA als modRNA vertegenwoordigen de blauwdruk voor een viraal eiwit dat, nadat het onze cellen is binnengedrongen, zal worden geproduceerd door onze celmachinerie (d.w.z. ribosomen).

Wetenschappers creëerden de genetisch gemodificeerde modRNA-sequentie door natuurlijke uridines te vervangen door synthetische methyl-pseudouridines om een maximale hoeveelheid viraal antigeen te genereren. Deze modificatie vormt de basis van de vaccinaties van Pfizer-BioNTech en Moderna COVID-19.

In tegenstelling tot modRNA bevat saRNA geen methyl-pseudouridines, maar uridines. Waarom? Omdat saRNA zichzelf repliceert en synthetische methyl-pseudouridines niet beschikbaar zijn in onze cellen, moet saRNA vertrouwen op natuurlijke uridines die in onze cellen aanwezig zijn. Onze cellen zullen vreemde eiwitten produceren met behulp van hun eigen celmachinerie en hun eigen natuurlijke hulpbronnen – de belangrijkste reden waarom deze cellen uiteindelijk uitgeput raken.

Dit veroorzaakt echter een belangrijk probleem: mRNA is zeer onstabiel en heeft daarom maar een korte levensduur – te kort voor ons immuunsysteem om voldoende antilichamen aan te maken. De oplossing voor dit probleem is het tweede verschil tussen modRNA en saRNA.

In tegenstelling tot modRNA bevat saRNA een extra sequentie voor de replicase, omdat vernietigd (door RNases) saRNA moet worden vervangen door nieuw saRNA.

Omdat natuurlijk mRNA zichzelf nooit zal repliceren, is saRNA absoluut een genetisch gemodificeerd RNA (modRNA).

Eenvoudig gezegd is saRNA gewoon een ander type modRNA.

Waarom de overstap naar saRNA?

saRNA is de politieke oplossing: dezelfde hoeveelheid (of zelfs meer) antigeen in slechts één injectie! Het publiek zal waarschijnlijk te horen krijgen dat vanwege de regelmatige mutaties van het virus, jaarlijks aangepaste boosters nodig zullen blijven.

Er zijn al talloze preklinische en klinische onderzoeken gedaan naar de toepassing van saRNA-technologie. In een artikel uit 2023 in het tijdschrift Pathogens worden saRNA-vaccins aangeprezen als “verbeterde mRNA-vaccins”. Het tijdschrift Vaccines publiceerde een samenvatting van vijf jaar saRNA-studiebevindingen. Zodra de vereiste klinische studies zijn afgerond, kunnen deze nieuwe vaccins worden goedgekeurd voor gebruik. Het is te verwachten dat dit proces net zo snel zal gaan als het was voor de COVID-19 vaccins. Het goedkeuringsproces zal eenvoudiger worden, omdat kan worden aangevoerd dat de techniek (modRNA in lipide nanodeeltjes) al is goedgekeurd en dat alleen de modRNA-sequentie anders is. Daarom kunnen deze nieuwe saRNA-vaccins op elk moment worden geïnjecteerd bij een nietsvermoedend publiek.

Terwijl BioNTech experimenten uitvoerde met saRNA (BNT162c2) maar zich uiteindelijk richtte op modRNA (BNT162b2), was Arcturus Therapeutics de eerste die (in 2022) aankondigde dat zijn COVID-19 saRNA-vaccin-kandidaat ARCT-154 – nu het meest geavanceerde saRNA-vaccin in proeven – het primaire eindpunt voor werkzaamheid in een fase-3-studie heeft gehaald.

 Advocaat Thomas Renz zegt dat er vervolgingen komen voor de covid-plandemie meesterbreinen die misdaden tegen de mensheid hebben gepleegd

 

In de studie van Arcturus Therapeutics ontvingen deelnemers twee doses die elk 5 microgram saRNA bevatten. Dit is veel minder dan de modRNA-concentraties die worden gebruikt door Pfizer-BioNTech (30 microgram/shot) en Moderna (100 microgram/shot).

saRNA-injecties lossen de problemen met modRNA-injecties niet op

Zoals we ontdekten met modRNA, is het spike-eiwit giftig voor ons lichaam. We weten dat modRNA resulteert in de productie van meer spike-eiwit dan beschikbaar zou zijn tijdens een natuurlijke infectie en we weten dat herhaalde boosters immuuntolerantie veroorzaken.
Vergeleken met modRNA resulteert een kleine hoeveelheid saRNA in een verhoogde hoeveelheid geproduceerd antigeen.

De “dosis” viraal antigeen die huidige en toekomstige RNA-gebaseerde vaccins teweegbrengen, zal van individu tot individu grote schommelingen vertonen, afhankelijk van het celtype dat het gewenste antigeen produceert, genetische aanleg, medische voorgeschiedenis en andere factoren. Dit feit alleen al zou het gebruik van RNA-gebaseerde injecties als vaccin voor gezonde mensen moeten verbieden.

Nog een dubieuze stap voorwaarts: Van lineair naar circulair saRNA

Omdat bekend is dat RNA-afbrekende enzymen (RNases) aan beide uiteinden van lineair RNA actief zijn, probeerden wetenschappers te voorkomen dat deze enzymen hun natuurlijke taak zouden uitvoeren en niet langer benodigde mRNA’s zouden afbreken, en creëerden ze circulair RNA. Dit resulteerde in een verhoogde stabiliteit en vertaalefficiëntie, gevolgd door de productie van een grotere hoeveelheid van het gewenste antigeen.

Maar is dit echt weer een stap vooruit? Denk eens aan het negatieve effect van langdurige antigeenpresentatie. Als gevolg van verhoogde antigeenniveaus kan één injectie met saRNA – of het nu lineair of circulair is – bijwerkingen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met herhaalde (booster) injecties met modRNA.

Langdurige presentatie van een antigeen veroorzaakt immuuntolerantie

Na vaccinatie maakt ons lichaam antilichamen aan, voornamelijk immunoglobuline G (IgG), waaronder IgG1 en IgG4.

Gevaccineerde personen vertonen een verandering in de antilichaamklasse vanaf de derde COVID-19 injectie (de eerste booster). Dit gaat van inflammatoire IgG1-antilichamen (die het spikeiwit bestrijden) naar niet-inflammatoire IgG4-antilichamen (die het spikeiwit tolereren). Verhoogde niveaus van IgG4-antilichamen zullen op de lange termijn het immuunsysteem uitputten, waardoor immuuntolerantie ontstaat. Dit kan een verklaring zijn voor COVID-19 “doorbraak” infecties, verminderde immuunrespons op andere virale en bacteriële infecties en reactivatie van latente virale infecties. Het kan ook auto-immuunziekten en ongecontroleerde groei van kanker veroorzaken.

Met name IgG4-responsen op lange termijn zijn significant geassocieerd met RNA-gebaseerde injecties, terwijl personen met een COVID-19-infectie voorafgaand aan de vaccinatie geen verhoogde IgG4-niveaus vertoonden, zelfs niet wanneer ze na de infectie een injectie kregen.

Deze observatie ontkracht duidelijk het beleid van de Wereldgezondheidsorganisatie dat – ervan uitgaande dat mensen geen immuniteit hebben tegen nieuwe virussen (waarbij de realiteit van kruisimmuniteit volledig wordt genegeerd) – mensen moeten worden gevaccineerd voordat ze in contact komen met het virus.

RNA-injecties worden erkend als gentherapieproducten

Onbegrijpelijk genoeg werden op RNA gebaseerde injecties ter bescherming tegen infectieziekten “vaccins” genoemd, waardoor ze konden worden uitgesloten van de strikte regelgeving voor gentherapieproducten (GentP’s). Ook dit gebeurde weer zonder enige wetenschappelijke rechtvaardiging voor het publiek.

Details over de regelgevingskwesties van RNA-gebaseerde vaccins worden gerapporteerd in uitstekende en uitgebreide reviews door Guerriaud & Kohli en Helene Banoun.

In 2014 schreef Uğur Şahin, toen al CEO van BioNTech, mee aan een artikel in Nature over de ontwikkeling van een nieuwe klasse geneesmiddelen, “op mRNA gebaseerde therapeutica”. De auteurs schreven: “Men zou verwachten dat de classificatie van een mRNA-geneesmiddel een biologisch middel, gentherapie of somatische celtherapie is.”

 Eindelijk! Medisch bewijs dat de covid-prik "moord" is

 

In 2021 beschreef de auteur van de correspondentie in Genes & Immunity de RNA-gebaseerde vaccins van Moderna en Pfizer-BioNTech als “een doorbraak op het gebied van gentherapie” en “een geweldige kans voor de FDA en EMA om de ontwikkelingspijplijn voor medicijnen te herzien en flexibeler en minder tijdrovend te maken”.

Twee verontrustende stukjes informatie zijn nu aan het licht gekomen:

·         Het vervuilende DNA is het resultaat van Pfizer-BioNTech’s verandering in het productieproces na het afronden van de BNT162b2 (Comirnaty) Clinical Trial C4591001. Aanvankelijk (Proces 1) werd Pfizer-BioNTech modRNA geproduceerd door in-vitrotranscriptie uit synthetisch DNA en geamplificeerd door PCR (polymerasekettingreactie). Om de productie echter op te schalen (zie de snelle reacties op dit BMJ-studie), werd modRNA coderend DNA gekloond in bacteriële plasmiden (Proces 2). Simpel gezegd, de klinische studie werd uitgevoerd met proces-1 partijen, maar de wereldbevolking ontving proces-2 partijen.

Dit betekent dat personen die toestemming gaven om gevaccineerd te worden, geïnjecteerd werden met een andere stof dan de stof die was goedgekeurd door regelgevende instanties en waarvoor ze toestemming hadden gegeven.

·         Gedetailleerde sequentieanalyses toonden aan dat het plasmide-DNA in de Pfizer-BioNTech en Moderna COVID-19 injecties een 72-base-paar sequentie van de promoter van het Simian Virus-40 (SV40) bevat, waarvan bekend is dat deze het transport van het plasmide-DNA naar de celkern bevordert.

Het is nu onweerlegbaar dat de op RNA gebaseerde COVID-19 injecties DNA bevatten.

Technologie op basis van RNA – vooral wanneer deze wordt toegepast als vaccin op gezonde individuen – is onverdedigbaar en onethisch. Onafhankelijk van het tragische aantal ongewenste voorvallen of overmatige sterftecijfers, is het de techniek die het probleem vormt en dezelfde problemen zullen zich voordoen bij alle toekomstige op RNA gebaseerde “vaccins”.

1.    De op RNA gebaseerde “vaccin”-technologie gaat in tegen het centrale idee van de evolutie van de afgelopen miljoenen jaren. Terwijl geïnjecteerd modRNA en saRNA antigenen produceren zonder te stoppen, is in feite de korte levensduur van natuurlijk boodschapper-RNA (mRNA) een voorwaarde voor gezonde en specifieke celfuncties. (De korte levensduur van mRNA stelt onze cellen in staat om zich zo snel mogelijk aan te passen aan veranderende omstandigheden en de productie van onnodige eiwitten te vermijden).

2.    Een vooronderstelling van op RNA gebaseerde “vaccin”-technologie – dat al onze lichaamscellen een vreemd viraal eiwit moeten produceren – druist in tegen fundamentele biologische principes, zoals het onderscheid maken tussen onze eigen cellen en vreemde indringers, en zal ertoe leiden dat ons immuunsysteem onze eigen cellen aanvalt.

3.    RNA kan worden omgezet in DNA, zelfs zonder de aanwezigheid van (het enzym) reverse transcriptase (d.w.z. door LINE1 elementen die aanwezig zijn in ons genoom/DNA). Besmet DNA (in RNA-gebaseerde vaccins) is eerder regel dan uitzondering. Omdat zowel RNA als DNA in het menselijk genoom kunnen worden geïntegreerd, zijn de zogenaamde “vaccins” op basis van RNA-technologie eigenlijk gentherapieproducten.

Het is op geen enkele manier te rechtvaardigen om op RNA gebaseerde GTP’s voor medisch gebruik te onderwerpen aan strenge controles, maar om op RNA gebaseerde GTP’s, die vaccins worden genoemd, uit te sluiten van deze regels, ook al zijn ze bedoeld voor het grootste deel van de menselijke bevolking. Zelfs in noodgevallen zou niemand gedwongen moeten worden zich te laten injecteren met wat voor stof dan ook – en zeker niet door politici.

 Wij weinigen, wij gelukkigen, wij band of brothers

 

Wat heeft COVID-19 ons geleerd over wetenschap, politiek en maatschappij?

Jarenlang droomden wetenschappers ervan om menselijke “software” – dat wil zeggen DNA of RNA – te manipuleren. Ethisch gezien is het manipuleren van DNA altijd taboe geweest. Achteraf gezien kan COVID-19 het begin betekenen van op RNA gebaseerde “vaccins” en het einde van het taboe op het manipuleren van menselijk DNA.

In een commentaar uit 2023 in het Journal of Evaluation in Clinical Practice schreven de auteurs dat het vanaf het begin van de pandemie duidelijk was dat sommige invloedrijke wetenschappers en hun politieke bondgenoten afwijkende wetenschappelijke meningen en bewijzen die een tweede mening boden, demoniseerden. Ondanks tegenstrijdig bewijs verzekerden nationale politici “het publiek dat ze COVID-19 beleid aannamen door ‘de wetenschap te volgen‘.” Wetenschappelijke instemming werd echter alleen bereikt door het wetenschappelijke debat te onderdrukken.

Onthoud: Als vragen worden toegestaan, is het wetenschap; als ze niet worden toegestaan, is het propaganda.

Zogenaamde “experts” geselecteerd door politici vertelden ons dat we gevaccineerd moeten worden om een nieuw ademhalingsvirus te kunnen bestrijden. Dit is in tegenspraak met de wetenschap van het menselijke immuunsysteem. Ons immuunsysteem is dynamisch en kan een virus opruimen dat het nog nooit is tegengekomen; het kan ook kruisimmuniteit ontwikkelen om varianten te herkennen, zelfs als het virus muteert. Omdat RNA-gebaseerde vaccins één enkel antigeen produceren, is ons immuunsysteem echter verstoken van de mogelijkheid om kruisimmuniteit te ontwikkelen tegen virusvarianten. Dit geldt met name voor respiratoire virussen met een hoge mutatiegraad. Op de lange termijn zal dit leiden tot een toename van zowel de frequentie als de ernst van infectieziekten. Politici die de bevolking willen beschermen tegen toekomstige infecties zouden er dus goed aan doen gezondheidsprogramma’s aan te bieden die het immuunsysteem versterken vóór de seizoensinfecties.

Wetenschappers hebben geen flauw idee hoe ze modRNA of saRNA naar een specifiek celtype kunnen leiden of hoe ze de vertaling van beheerd RNA kunnen stoppen. Ze blijven echter bestuderen hoe de stabiliteit van geïnjecteerd RNA en de hoeveelheid gegenereerd antigeen verder kunnen worden verhoogd. De huidige ontwikkeling van op RNA gebaseerde vaccintechnologie doet denken aan het gedicht “De tovenaarsleerling”, dat de Duitse dichter Johann Wolfgang von Goethe meer dan 200 jaar geleden schreef:

“De geesten, die ik achteloos heb grootgebracht, zijn niet aan mijn macht gebonden.”

Klaus Steger, Ph.D., is een moleculair bioloog met een onderzoeksfocus in de genetische en epigenetische regulatie van genexpressie tijdens normale en afwijkende spermaontwikkeling. In de afgelopen 30 jaar werden zijn onderzoeksprojecten voortdurend gefinancierd door de Duitse Research Foundation, terwijl hij aan het hoofd stond van verschillende gentechnologische laboratoria die regelmatig op RNA gebaseerde technologieën toepasten. Hij was 23 jaar hoogleraar anatomie en celbiologie aan de Universiteit van Giessen, Duitsland, voordat hij dit jaar met pensioen ging. Hij behaalde een doctoraat in de natuurwetenschappen aan de Universiteit van Regensburg.

---

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws.

https://www.frontnieuws.com/zelfversterkende-rna-injecties-komen-eraan-het-onnoembare-gevaar/