29 Juli 2024
De plotselinge economische blokkade van maart 2020 was wereldwijd een van de meest schokkende momenten in de geschiedenis. De kern van het economische probleem vanaf het begin van de geregistreerde tijd was om meer van wat mensen nodig hadden naar hen te krijgen op een manier die duurzaam was gezien de inherente schaarste van de natuurtoestand.
Ongeacht het systeem was het creëren van rijkdom het doel en de mensheid ontdekte geleidelijk dat handel, investeringen, marketing en toegang tot meer via reizen en creativiteit de weg vooruit was, schrijft Jeffrey A. Tucker.
In een oogwenk werden al deze overwegingen opzij geschoven om een zogenaamde dodelijke ziekte te bestrijden. Bovendien geloofde men dat het beëindigen van economische activiteiten, in ieder geval die activiteiten die als niet-essentieel werden beschouwd, de weg was naar het oplossen van de gezondheidscrisis.
Hoe lang? Aanvankelijk werd geadverteerd voor twee weken. Maar naarmate de tijd verstreek en de lockdownperiode steeds langer werd, werd het duidelijk dat het de bedoeling was om te wachten op een vaccin. Dit was gebaseerd op de veronderstelling zonder bewijs dat de hele bevolking bedreigd werd en dat de prik het probleem zou oplossen.
De wereldeconomie crashte – geheel opzettelijk en met geweld – zoals nog nooit eerder vertoond in de moderne tijd. Zoals Trump destijds zei, zelfs toen hij het groene licht gaf voor de lockdowns, had niemand ooit van zoiets gehoord. Dat is omdat het krankzinnig en zeer gevaarlijk is. Er bestaat niet zoiets als een wereldeconomie uit- en weer aanzetten alsof er een schakelaar op zit die je kunt uitzetten trekken en weer aanzetten als het moment daar is.
Van de poging zijn hier tien algemene observaties over de resultaten.
1. De arbeidsmarkten hebben zich nooit hersteld. Zowel de arbeidsparticipatie als de werkgelegenheids-/bevolkingsratio’s blijven onder wat ze waren in 2019. Misschien is dit het gevolg van pensionering. Misschien is het arbeidsongeschiktheid. Misschien is het gewoon demoralisatie. Hoe dan ook, we zijn nooit meer de oude geworden. Al het gepraat over de geweldige banenmachine sinds 2021 is niets anders dan mensen die weer werk vinden na te zijn verdrongen tijdens lockdowns of nieuwe mensen die op de markt komen.
De banenmarkt is volgens geen enkele standaard “hot” geweest. Maandelijkse gegevens rapporteren institutionele enquêtes, die dubbel tellen, maar zelden huishoudelijke enquêtes die aanhoudende zwakte laten zien. Het verschil tussen de twee is nog nooit zo groot geweest. We zijn nog lang niet in de buurt van een pre-lockdown trend.
2. De stimuleringsmaatregelen werden tenietgedaan door inflatie. Toen de cheques direct op de bankrekeningen binnenkwamen, mensen thuis helemaal niets meer hoefden te doen en bedrijven inkomsten kregen van de overheid, zelfs als hun deuren gesloten waren, leek het alsof het Nirvana was aangebroken. De rijkdom stroomde uit de hemel. Dat duurde ongeveer 18 maanden. Toen de inflatie kwam, werd de koopkracht van die dollars weggevaagd. De geldcreatie was op een niveau dat nog nooit eerder was vertoond in de moderne tijd; zo’n $6 biljoen werd uit het niets gecreëerd om verbluffende hoeveelheden schulden te kopen. Het werd allemaal belast in het oudste plan om het publiek voor de gek te houden.
3. De detailhandelsverkopen en fabrieksorders van de groothandel stijgen niet. Van alle gebruikelijke gegevens worden alleen de BBP-cijfers routinematig gecorrigeerd voor inflatie. Voor de meeste rapporten moet je dat zelf doen. Detailhandelsverkopen en fabrieksorders worden gerapporteerd in nominale termen, wat prima werkt in normale tijden, maar in tijden van inflatie zorgt deze gewoonte voor absurditeiten. Het leidt ertoe dat er meer wordt uitgegeven aan dezelfde goederen en diensten, simpelweg omdat alles duurder is.
EJ Antoni heeft het hier al vaker over gehad. Zelfs een correctie voor de meestal zwaar ondergerapporteerde inflatie laat zien dat noch de detailhandel noch de groothandel echt is gestegen. Nogmaals, deze aanpassingen zijn gebaseerd op conventionele CPI-gegevens, dus de werkelijke realiteit is veel erger.
4. De productie is niet gestegen. In het conventionele verhaal creëerden de lockdowns direct een recessie, maar die duurde maar een paar maanden. Toen de stimuleringsmaatregelen eenmaal waren vrijgegeven en de economie weer wat opener werd, maakte de hausse alle schade ongedaan. Sindsdien groeien we gematigd.
Met andere woorden, de conventionele gegevens vertellen het verhaal van het meest onwaarschijnlijke scenario, een prachtige lockdown die geen netto schade aanrichtte maar slechts het economische leven pauzeerde totdat alles weer normaal werd. Maar wat als dit helemaal verkeerd is? Hoe zou dat kunnen? Er zijn twee belangrijke factoren: het meetellen van overheidsuitgaven als economische groei en een inflatiecorrectie die zelfs lager is dan de CPI, een CPI die speciaal is gemaakt voor gebruik in nationale inkomensstatistieken.
Iedereen weet tegenwoordig dat de statistische welvaart in oorlogstijd in de Tweede Wereldoorlog niet echt was door het meerekenen van overheidsuitgaven als de belangrijkste bijdrage aan de veronderstelde economische output. De staatsschuld als percentage van het BBP heeft de laatste vier jaar het niveau van de oorlogstijd bereikt en overtroffen. Dit zou ons iets belangrijks moeten vertellen over de geloofwaardigheid van dit ogenschijnlijke herstel.
5. De inflatiegegevens zijn nep. Volgens de officiële gegevens heeft de dollar van januari 2020 82 procent van zijn waarde behouden, wat betekent dat hij in vier jaar tijd slechts 18 procent aan waarde heeft verloren. Denk hier eens over na in je eigen leven, op basis van je rekeningen, je boodschappen en wat je met je eigen ogen kunt zien. Denk terug aan de goede oude tijd van 2019. In welke wereld is het zelfs maar vaag aannemelijk dat de prijzen die je betaalt (of overweegt te betalen maar dan weigert te betalen) slechts 18 procent zijn gestegen?
Hoe kan de CPI prijsstijgingen zo laag weergeven? Omdat de gegevens geen rekening houden met rentetarieven, huiseigenarenverzekeringen, belastingen, krimp en extra kosten. De gegevens over de prijzen van ziektekostenverzekeringen worden naar beneden bijgesteld voor medische consumptie. De gegevens over huizenprijzen worden gevoed door een ingewikkelde formule die huiseigenaren-equivalente huur wordt genoemd. Het is een fantasie geworden. In de grafiek hieronder is de rode lijn uitgesloten van de CPI ten gunste van de blauwe lijn.
Zelfs op specifieke punten kan het Bureau of Labor Statistics de werkelijke prijzen in de industrie niet weergeven. Volgens de BLS zijn de voedselprijzen sinds 2019 met 26 procent gestegen. Maar volgens de gegevens van de industrie zijn de prijzen van voedingsmiddelen met 35 procent gestegen. De minste prijsstijgingen zijn in de detailhandel voor drank (11 procent), wat precies de reden is waarom cocktails, wijn en bier zo veel stijgen in restaurants: het is een goede plek om winstmarges te halen.
Dan heb je nog de zwarte doos van hedonische aanpassingen, die bureaucraten in staat stelt om de prijs van elk product met veranderde kwaliteit opnieuw te berekenen met de perceptie dat je het tenslotte niet erg vindt om meer te betalen voor hogere kwaliteit, dus dat het daarom niet echt in prijs stijgt.
Tot slot heb je de effectieve uitsluiting van de meeste belangrijke vormen van krimp en extra kosten. Hoeveel voegt dit alles toe aan de CPI? Dat weten we eigenlijk niet. Het is niet onmogelijk dat de echte inflatie over vier jaar 30 procent of 50 procent of hoger is geweest. Pas alle andere gegevens daarvoor aan en je krijgt een heel ander beeld van wat er gebeurt.
6. Handelsblokken hebben zich gevormd en zullen ons niet redden. Toen alle toeleveringsketens in de wereld in maart 2020 bevroren en daarna geleidelijk weer opengingen op basis van nationale politiek, zagen we het rafelen van 70 jaar wereldwijde integratie. De chipfabrikanten verhuisden van de toelevering voor auto’s en andere industriële goederen in de VS naar laptops en spelcomputers in de Aziatische invloedssfeer. Kort na de opening ontdollariseerde de VS de Russische activa, waardoor BRICS nieuwe stimulans en energie kreeg om robuuster te worden. Jaren later wordt de nieuwe vorm van de wereld duidelijk: het draait allemaal om politieke invloedssferen, waardoor een drijvende kracht achter de wereldwijde economische groei voor vele decennia wordt verbrijzeld.
7. Eigendomsrechten zijn niet veilig. Nooit eerder in de geschiedenis van de VS zijn zoveel kleine bedrijven van kust tot kust met zoveel brutaliteit gesloten. Als ze dan weer open gingen, was dat vaak maar op beperkte capaciteit, waardoor grote restaurants en hotels een enorme stimulans kregen boven kleine. Dit alles was een fundamentele aanval op eigendomsrechten, de kern van een functionerend economisch leven. Dit heeft zeker de psychologie van bedrijfsvorming in het hele land door elkaar geschud. Hoewel we hier geen empirische gegevens over hebben, is het toch zo dat een staat die eigendom op deze manier aanvalt, geen bloeiende wereld van startende bedrijven kan verwachten. Als je bedrijf om zulke vreemde redenen gesloten kan worden, waarom zou je er dan nog een starten? Dit is het soort institutioneel probleem dat ongemerkt economisch verval veroorzaakt.
8. De schulden zijn onbeheersbaar; persoonlijk, zakelijk en bij de overheid. Veel mensen hebben geschreven over het probleem van de staatsschuld, waarvan driekwart van de belastingen nu bedoeld is om de rente te betalen.
Het schip van de bedrijfsschulden is al lang geleden gezeild met het wilde experiment van nulrentes door de Federal Reserve na 2008. De tarieven werden teruggedraaid om de inflatie aan te pakken. De resulterende hoge rentes zijn zeer pijnlijk voor elk niet-publiek bedrijf dat afhankelijk is van hefboomwerking voor zijn activiteiten:
Het probleem van de consumentenschuld is nog opvallender: in tijden van hoge rente zouden spaartegoeden moeten stijgen in plaats van dalen, en schulden zouden moeten dalen in plaats van stijgen. Het tegenovergestelde gebeurt simpelweg omdat het reële inkomen dramatisch daalt en dat al drie jaar lang. Zelfs met conventionele CPI-gegevens zijn we nog niet hersteld van de lockdowns.
9. CBDC’s zijn essentieel voor het plan. Een belangrijke ambitie van de Covid-respons was het creëren van een universeel vaccinpaspoort. Het werd als eerste ingezet in New York. De hele stad werd in alle openbare voorzieningen afgesloten voor ongevaccineerden. Niemand die de prik weigerde, werd toegelaten in restaurants, bars, bibliotheken of theaters. Boston nam het plan over, net als New Orleans en Chicago. Het mislukte omdat het bedrijfsleven klaagde en ook de software mislukte, ondanks de tientallen miljoenen die waren uitgegeven. Al deze pogingen werden teruggedraaid, maar het plan zelf onthulde de grotere agenda: controle door gegevensverzameling en handhaving. De ambitie is niet verdwenen en zal waarschijnlijk terugkomen, maar een betere en uitgebreidere weg is de Central Bank Digital Currency, die nu in veel delen van de wereld wordt ingezet. Het maakt universeel toezicht, getimede vervaldatums van valuta en gerichte uitgavenrantsoenering mogelijk om politieke prioriteiten te weerspiegelen. Het lijdt geen twijfel dat de elites dit willen.
10. Financiële markten zullen floreren totdat ze dat niet meer doen. Tot nu toe, in de loop van de laatste gekke vier jaar, zijn we gespaard gebleven van een ernstige financiële crisis in aandelen of banken. Dit is niet geheel ongebruikelijk te midden van een wilde expansie van geld en krediet. Na het raken van prijzen en lonen, vloeit het nieuwe geld naar financiële instellingen, waarvan de stijging wordt gezien als fantastisch nieuws in plaats van eenvoudige prijsinflatie. Dat gezegd hebbende, de aandelenmarkt is niet de economie. Het voorspelt veel goeds voor mensen die beleggen en hun pensioenrekeningen aan het opbouwen zijn, maar het doet niets voor de loontrekkers op Main Street.
De lockdowns kwamen neer op ’s werelds grootste en meest uitgebreide economische bedrog in de geschiedenis van de mensheid. De hele wereld is er minder vrij en minder welvarend door geworden en de hoop dat de situatie binnenkort weer normaal kan worden, is de bodem ingeslagen. Om het nog erger te maken, produceren de meeste officiële instellingen valse gegevens om alles te verdoezelen.
