augustus 1, 2023 9151 30
Voor het eerst in de menselijke geschiedenis is het genreguleringsprogramma van gezonde mensen uitgebreid gemanipuleerd. In tegenstelling tot eerdere informatie werden COVID-19 injecties op basis van RNA geproduceerd met gemodificeerd RNA, niet met boodschapper-RNA (mRNA), schrijft Greatgameindia.
Gemodificeerd RNA (modRNA) brengt aanzienlijke gezondheidsrisico’s met zich mee.
Deze risico’s gelden niet alleen voor de huidige COVID-19 injecties en
boosters, maar, tenzij we nu actie ondernemen, ook voor alle toekomstige op RNA
gebaseerde vaccins.
mRNA en modRNA zijn verschillend
mRNA komt van nature voor, verblijft voor een korte periode in onze
cellen en is relatief kwetsbaar. Het is een specifiek RNA-type dat
verantwoordelijk is voor het overbrengen van instructies of “boodschappen” van
onze genen, wat helpt bij de productie van eiwitten – de fundamentele
onderdelen van onze cellen. Het wordt voortdurend gegenereerd als onderdeel van
normale cellulaire processen en voltooit zijn functie zodra de boodschappen
zijn afgeleverd en uiteindelijk in het lichaam worden afgebroken.
Wanneer RNA van een externe bron onze cellen binnendringt (zoals viraal
RNA), kunnen deze cellen virale eiwitten aanmaken.
Hoewel ons verteld werd dat COVID-19 injecties mRNA bevatten, zou een
vaccin dat gebaseerd is op “natuurlijk” mRNA niet lang genoeg standhouden om
een immuunrespons op te wekken voordat het door ons immuunsysteem geëlimineerd
wordt.
Om mRNA levensvatbaar te maken voor regulier medisch gebruik, moesten
wetenschappers het kunstmatig
aanpassen om zowel de efficiëntie als de levensduur te
verbeteren, wat resulteerde in modRNA.
modRNA is ontwikkeld voor verlengde levensvatbaarheid en maximale
vertaling. Terwijl mRNA een celspecifiek expressiepatroon vertoont, kan modRNA
bijna alle celtypes infiltreren.
Wat bracht ons hier?
De aankondiging van de ontdekking van mRNA in 1961 was een moment van
grote wetenschappelijke opwinding. Voorafgaand aan deze mijlpaal waren er
eerdere waarnemingen geweest van dit kortlevende maar vitale RNA intermediair,
die allemaal bijdroegen aan het begrip van hoe genen mRNA aanmaken en de rol
ervan bij de productie van eiwitten.
In wezen brengt mRNA genetische instructies van het DNA van de cel over
naar ribosomen, waardoor specifieke eiwitten op basis van deze instructies
kunnen worden samengesteld.
Kort na de ontdekking gingen wetenschappers experimenteren met het
gebruik van mRNA om het genezingsproces van het lichaam te vergemakkelijken. In
1990 injecteerden ze natuurlijk (ongewijzigd) mRNA in de skeletspieren van een
muis, wat resulteerde in de productie van een eiwit dat de muis van nature niet
zou produceren.
Het werd echter al snel duidelijk dat het overbrengen van natuurlijk
mRNA inefficiënt was. Hoewel het in principe werkte, werd het snel afgebroken
en bleek het niet effectief voor therapeutische doeleinden.
Dit besef leidde tot het onderzoek naar synthetisch of kunstmatig
gemodificeerd mRNA. Oorspronkelijk was dit onderzoek gericht op het
herprogrammeren en elimineren van kankercellen – de enige focus van modRNA vóór
de COVID-19 pandemie.
modRNA
Hoe wordt RNA gemodificeerd? Simpel gezegd wordt een van de vier
verbindingen in RNA gemodificeerd (bijv. het natuurlijke nucleoside uridine
wordt gemodificeerd tot synthetisch/kunstmatig methyl-pseudouridine). Het
resulterende modRNA heeft de volgende eigenschappen:
·
Verhoogde stabiliteit (het heeft een langere
levensduur in het lichaam).
·
Verminderde immunogeniciteit (het veroorzaakt
minder stimulatie van het aangeboren immuunsysteem).
·
Verbeterde efficiëntie (modRNA produceert meer
eiwit in vergelijking met een gelijkwaardige hoeveelheid mRNA).
modRNA wordt in een
laboratorium gesynthetiseerd.
De therapeutische
toepassing van modRNA bij mensen brengt echter uitdagingen
en risico’s met zich mee.
ModRNA bevat namelijk een virale gensequentie. Zodra het een cel
binnendringt, commandeert modRNA de celmachinerie en herprogrammeert deze om
een viraal eiwit, zoals het spike-eiwit, aan te maken.
Misschien wel het meest verbazingwekkende is dat wetenschappers tijdens
de ontwikkeling van COVID-19 vaccins en boosters al wisten dat gerichte
toediening van modRNA onhaalbaar was. modRNA kan niet selectief worden
toegediend aan specifieke cellen. Als gevolg daarvan valt het perfect gezonde
cellen aan en doorbreekt het natuurlijke barrières zoals de
bloed-hersenbarrière.
De voortdurende productie van een kunstmatig viraal eiwit put de energie
van de cel uit, verstoort het metabolisme en tast het vermogen van de cel aan
om zijn vitale functies voor het hele organisme te vervullen.
Om het nog erger te maken, vernietigt het immuunsysteem vervolgens de
cellen die viruseiwitten produceren.
Ondanks deze aanzienlijke nadelen gingen Pfizer-BioNTech en Moderna door
met de productie op grote schaal van COVID-19 “vaccins” met modRNA.
Natuurlijke infectie vs. modRNA-injectie: Hoe
reageert het lichaam?
Het spike-eiwit wordt algemeen erkend als schadelijk voor ons lichaam.
In het geval van een natuurlijke infectie beschermt ons immuunsysteem
onze lichaamscellen tegen het virus door specifieke antilichamen aan te maken,
die ook kruisimmuniteit tegen virusvarianten kunnen bieden.
Bij de modRNA-injectie kan ons immuunsysteem echter niet voorkomen dat
de lipide nanodeeltjes modRNA in alle cellen afleveren, niet alleen in de
cellen met de juiste receptor voor virusbinding, zoals bij natuurlijke
infecties.
Het virus van het vaccin onderscheiden
Sommigen hebben beweerd dat de reactie van het lichaam op het
modRNA-vaccin de reactie op het echte virus weerspiegelt, maar dit is onjuist.
Laten we eens kijken naar het natuurlijke virus en hoe ons lichaam erop
reageert:
·
Het RNA van het virus werkt als een blauwdruk en
bevat instructies voor alle onderdelen die nodig zijn om een nieuw virus te
produceren, niet alleen het spike-eiwit.
·
Het RNA van het virus wordt omhuld door een
eiwitomhulsel, wat leidt tot de productie van verschillende antilichamen door
ons immuunsysteem, waardoor er een zekere mate van kruisimmuniteit kan ontstaan
om virusvarianten te bestrijden.
·
De meeste ademhalingsvirussen kunnen ons lichaam
niet binnendringen door het immuunsysteem in het mond- en neusslijmvlies. Het
virus injecteert zijn RNA niet in bloedvaten, maar bindt zich aan specifieke
receptoren op celoppervlakken en injecteert rechtstreeks RNA in de cellen.
·
Het is cruciaal om te benadrukken dat alleen
specifieke cellen met de juiste receptoren op hun oppervlak geïnfecteerd kunnen
raken.
De rol van ons immuunsysteem is om met het virus geïnfecteerde cellen te
elimineren, waardoor de virale replicatie en de infectie van nieuwe cellen
wordt voorkomen. Nadat de strijd is gewonnen (meestal binnen een paar dagen),
stopt ons immuunsysteem het proces.
Laten we nu eens kijken naar de reactie van het lichaam op de
modRNA-injectie (“het vaccin”):
·
Het vaccin bevat uitsluitend modRNA voor het
spike-eiwit, waardoor er geen kruisimmuniteit ontstaat door de vaccinatie.
·
In tegenstelling tot het virus heeft het
modRNA-vaccin geen eiwitomhulsel en is het in plaats daarvan ingekapseld in een
lipidenanodeeltje.
·
Lipide nanodeeltjes hebben geen receptoren nodig
voor celingang; door hun lipidensamenstelling kunnen ze naadloos samensmelten
met het celmembraan.
·
Het immuunsysteem maakt antilichamen aan om
antigenen te bestrijden, waaronder ziekteverwekkers (virussen, bacteriën),
vreemde deeltjes (schimmelsporen, allergenen) of andere stoffen die een
specifieke immuunreactie uitlokken. De lipide nanodeeltjes die modRNA
vervoeren, hebben deze antigenen echter niet, waardoor ze aan de aandacht van
het specifieke immuunsysteem kunnen ontsnappen en niet-specifieke ontstekingen
kunnen veroorzaken. Bijgevolg leidt deze dynamiek tot een toename in de
activiteit van het immuunsysteem, waardoor de productie van antilichamen tegen
het spike-eiwit toeneemt.
·
Elke volgende boosterdosis lipide nanodeeltjes
levert een groeiende hoeveelheid modRNA, waardoor de voortdurende productie van
nieuwe spike-eiwitten wordt bestendigd.
Vaccins worden in de spier toegediend, maar directe injectie in een spiercel is
bijna onmogelijk vanwege het verschil in grootte tussen de grote spuit en de
kleine cel. Vaak prikken injectiespuiten per ongeluk in bloedvaten, waardoor
het vaccin in de intercellulaire ruimte tussen de spiercellen terechtkomt. De
vloeistof in deze intercellulaire ruimte, bekend als lymfevocht, versmelt
uiteindelijk met het bloed vanwege de overvloedige bloedtoevoer in de spieren.
·
Het vaccin en de booster modRNA blijven weken of
zelfs maandenlang spike-eiwit produceren, een belangrijk verschil met een
natuurlijke infectie, omdat onze celmechanismen (bijv. het enzym RNase)
kunstmatig modRNA niet kunnen afbreken. Onderzoekers hebben ontdekt dat
ernstige gevallen van COVID-19 soms verband hielden met ontregeling van het
immuunsysteem (bekend als een “cytokinestorm”) in plaats van met de
aanwezigheid van het virus zelf.
Slecht veiligheidsprofiel van modRNA
Vroege preklinische studies wekten optimisme over de voordelen van
RNA-gebaseerde injecties. Toen het echter op mensen werd getest, bleek het
vermogen om een immuunrespons op te wekken minder effectief dan verwacht op
basis van dierproeven.
Een Nature-review uit 2018 (lees hieronder) benadrukte dat “recente
proeven bij mensen matige en in zeldzame gevallen ernstige reacties op de
injectieplaats of systemische reacties hebben aangetoond voor verschillende
mRNA-platforms.”
Als gevolg daarvan verschoof de aandacht naar modRNA.
Geïnjecteerd modRNA kan leiden tot trombose,
wat kan resulteren in een beroerte, myocardinfarct of longembolie, en kan ook
bijdragen aan de vorming
van bloedstolsels in bloedvaten.
Het analyseren van open databases uit verschillende landen, waaronder de
Verenigde Staten, Europa en het Verenigd Koninkrijk, onthult dat deze risico’s
zich in de praktijk hebben voorgedaan als bijwerkingen bij personen die
COVID-19 injecties kregen.
Vertrouwelijk rapport over COVID-19-gerelateerde
sterfgevallen
In juni 2023 werden, in antwoord op een Freedom of Information
Act-verzoek, eerder vertrouwelijke rapporten van BioNTech aan het Europees
Geneesmiddelenbureau (EMA) vrijgegeven, waardoor sommige van deze bijwerkingen
openbaar werden. De rapporten omvatten gegevens verzameld over een periode van
zes maanden van december 2021 tot juni 2022, evenals cumulatieve gegevens sinds
december 2020 (pdf).
De gegevens onthulden 3.280 sterfgevallen binnen een groep van 508.351
personen die het vaccin ontvingen tijdens een gecombineerde periode die
klinische proeven en post-marketing omvatte. Deze sterfgevallen, samen met
tienduizenden ernstige bijwerkingen, deden zich voor toen vaccinfabrikanten
beweerden dat modRNA-gebaseerde injecties veilig waren.
COVID-19 vaccins werden nooit met mRNA gemaakt. (Machinevertaling Yandex.)
Het idee om een cel in ons lichaam te programmeren om continu een grote
hoeveelheid van een viraal eiwit te produceren is onlogisch en gaat in tegen de
principes van natuurlijke virusinfecties, wat leidt tot een overmatige
activering van het immuunsysteem.
Het verplicht stellen van op genen gebaseerde modRNA-injecties, die op
de markt worden gebracht als vaccins, voor perfect gezonde mensen, is zowel
onethisch als gevaarlijk.
Lees het document.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/covid-19-vaccins-werden-nooit-met-mrna-gemaakt/
