februari 16, 2024 63
Oregon Department of Transportation / Wikimedia / (CC
BY 2.0 DEED)
We maken nu een van
de langste en meest ondraaglijke versies van “We zeiden het toch” in de
geschiedenis mee. Toen de wereldregering in maart 2020 besloot om de
wereldeconomieën “stil te leggen” en alle sociale activiteiten te smoren,
kinderen onderwijs te ontzeggen en erediensten en feestdagen te annuleren, kwam
er geen einde aan de waarschuwingen voor de vreselijke bijkomende schade, ook
al werden de meeste ervan gecensureerd, schrijft Jeffrey A. Tucker.
Elk stukje van de waarschuwingen bleek waar. Je ziet het in elk verhaal in het nieuws. Het zit achter elke krantenkop. Het zit in ontelbare familiedrama’s. Het zit in het verlies van vertrouwen. Het zit in de omwenteling in de industrie en demografie. De vingerafdrukken van lockdowns zijn diep verankerd in elk aspect van ons leven, op voor de hand liggende en minder voor de hand liggende manieren.
Eigenlijk zijn de
resultaten nog erger dan critici hadden voorspeld, simpelweg omdat de chaos zo
lang heeft geduurd. Er zijn schijnbaar eindeloze herhalingen van dit thema.
Onderwijsverlies, infrastructurele inbreuken, welig tierende criminaliteit,
enorme schulden, inflatie, arbeidsethosverlies , een groeiende ineenstorting
van commercieel vastgoed, inkomensverlies, politiek extremisme,
personeelstekorten, drugsverslaving en nog veel meer zijn allemaal terug te
voeren op de noodlottige beslissing.
De krantenkoppen
over schijnbaar ongerelateerde zaken gaan terug naar hetzelfde, op omslachtige
manieren. Een goed voorbeeld is het nieuws over de ineenstorting van
elektrische voertuigen. De verwarring, desoriëntatie, waninvesteringen,
overproductie en bezuinigingen – samen met de krankzinnige ambitie om een land
en wereld met geweld om te vormen van olie en gas naar wind- en zonne-energie –
zijn allemaal terug te voeren op die noodlottige dagen.
Volgens de Wall
Street Journal “hadden autofabrikanten een jaar geleden nog moeite om aan de
grote vraag naar elektrische voertuigen te voldoen. In een paar maanden tijd
sloeg de dynamiek echter om, waardoor ze op de rem trapten van wat voor velen
een totale push naar een elektrische transformatie was geweest.”
Als je het verhaal
leest, is het duidelijk dat de verslaggever de enorme omvang van de boom-bust
bagatelliseert.
Dat wil niet zeggen
dat Tesla zelf failliet gaat, alleen dat het een afgebakend marktsegment heeft.
De technologie van EV’s kan en zal gewoon niet de belangrijkste manier worden
waarop Amerikanen rijden. Het leek misschien even anders, maar dat was te
wijten aan factoren die precies terug te voeren waren op de opgekropte vraag
als gevolg van lockdowns en enorme fouten in het voorraadbeheer door slechte
signalering.
Terugkijkend,
sloegen de lockdowns toe in het voorjaar van 2020 en werden de
toeleveringsketens met geweld volledig bevroren. Dit zou een groot probleem
kunnen zijn geweest voor autofabrikanten die al lang vertrouwden op
just-in-time voorraadstrategieën. Maar precies op dat moment stortte de vraag
naar reizen in. Er kwam een einde aan woon-werkverkeer en ook aan vakanties. Op
datzelfde moment overspoelden overheidssubsidies en mandaten voor EV’s de
industrie, die later allemaal werden opgedreven door de regering Biden.
Toen de vraag
toenam, verkochten retailers hun oude voorraad auto’s en keken ze naar
fabrikanten voor meer, maar de chips die nodig waren om de auto’s af te bouwen
waren niet beschikbaar. Veel auto’s werden in de wacht gezet en de percelen
liepen leeg. Dit ging het volgende jaar zo door terwijl de prijzen van
gebruikte auto’s stegen en de voorraad verder uitgeput raakte.
Tegen de tijd dat
de situatie wanhopig werd in de herfst van 2021, merkten fabrikanten een
verhoogde vraag naar EV’s en begonnen ze hun fabrieken om te bouwen voor meer.
Er was zelfs een tijd dat auto’s werden verscheept zonder stuurbekrachtiging,
alleen maar om aan de vraag te voldoen.
Het leek er even op
dat de waanzinnige periode die we net achter de rug hadden, een compleet andere
manier van leven voortbracht. Een soort irrationaliteit, geboren uit schok en
ontzag, overspoelde de industrie en de cultuur. De EV stond daarbij centraal.
Deze vraag leek
zich uit te werken in 2022 toen Amerikanen alle auto’s grepen die beschikbaar
waren, misschien bereid om de nieuwe doohickies een kans te geven. En zo ging
het maar door, terwijl steeds meer autofabrikanten meer middelen in de
productie staken om te profiteren van enorme subsidies en om te blijven voldoen
aan nieuwe mandaten voor het verminderen van hun CO2-voetafdruk.
Er was geen reden
om te denken dat er iets mis zou gaan. Maar in het volgende jaar begonnen zich
ongemakkelijke waarheden af te tekenen. Koud weer vermindert het bereik van
EV’s dramatisch. Laadstations zijn niet zo gemakkelijk beschikbaar op langere
reizen, opladen duurt langer dan je verwacht en het inplannen van dergelijke
zaken kost meer tijd. Bovendien kunnen de reparatierekeningen extreem hoog zijn
als je er iemand voor kunt vinden.
Tesla als fabrikant
had al deze onvoorziene omstandigheden gepland, maar andere autofabrikanten
minder. Al snel kregen de EV’s een slechte reputatie op verschillende fronten.
“Afgelopen zomer
begonnen dealers te waarschuwen voor onverkochte elektrische voertuigen die hun
percelen verstopten. Ford, General Motors, Volkswagen en anderen schakelden
over van koortsachtige uitgaven aan EV’s naar het uitstellen of inkrimpen van
sommige projecten,” schrijft de Journal. “Dealers die autofabrikanten smeekten
om meer EV’s sneller te leveren, wijzen ze nu af.”
Kortom, “de enorme
misrekening heeft de industrie in een lastig parket gebracht, met een
potentiële overvloed aan EV’s en halflege fabrieken, terwijl ze wereldwijd nog
steeds aan strengere milieuregels moeten voldoen.”
Vandaag verkopen
bedrijven de auto’s met verlies om de kosten te vermijden om ze in bedrijf te
houden.
Dit is echt een
spectaculaire boom-bust geweest in één enkele industrie. Er lijkt ook geen echt
einde te komen aan de bust. Vandaag de dag lijkt het erop dat iedereen de kans
heeft opgegeven om de massa Amerikaanse auto’s om te vormen tot EV’s. Alle
recente trends gaan de andere kant op.
Ondertussen is de
EV bij velen zeer geliefd als 1) tweede auto, 2) voor welgestelde forenzen in
de voorsteden, 3) die een eigen huis bezitten, 4) die ’s nachts kunnen opladen
en 5) die een gasauto hebben als back-up voor koud weer en uitstapjes buiten de
stad. Dat wil zeggen dat de markt precies wordt wat hij zou moeten zijn – een
golfkarretje van straatwaarde met heel mooie functies – en niet een of ander
paradigmatisch geval voor de “great reset.” Dat gebeurt gewoon niet, ondanks
alle subsidies en belastingvoordelen.
“Door een samenloop
van factoren zagen veel leidinggevenden in de auto-industrie het potentieel
voor een dramatische maatschappelijke verschuiving naar elektrische auto’s”,
schrijft de Journal, waaronder “regelgeving van de overheid,
klimaatdoelstellingen van bedrijven, de opkomst van Chinese EV-fabrikanten en
de waardering van Tesla’s aandelen, die met ongeveer 600 miljard dollar nog
steeds boven de oude autobedrijven uittorent. Maar de push heeft een
belangrijke achterban over het hoofd gezien: de consument.”
Inderdaad, de
Amerikaanse economie is, tot groot verdriet van velen, nog steeds in de eerste
plaats afhankelijk van consumenten om keuzes te maken die in hun eigen belang
zijn. Als dat niet gebeurt, kan geen enkele subsidie het verschil goedmaken.
Dit verhaal is
onmogelijk te begrijpen zonder te verwijzen naar de waanzinnige illusies die
werden veroorzaakt door lockdowns. Die zorgden voor een adempauze waardoor
autofabrikanten zich konden aanpassen. Vervolgens stimuleerden ze de vraag naar
transportmiddelen kunstmatig na een lange periode waarin de voorraden waren
uitgeput.
Vervolgens
overtuigde de hele belachelijke ethiek van de “great reset” idiote
bedrijfsleiders ervan dat niets ooit nog hetzelfde zou zijn. Misschien zouden
we toch 15-minutensteden krijgen die aangedreven werden door zonnestralen en
briesjes, samen met een sociaal kredietsysteem dat de autoriteiten in staat zou
stellen om ons vermogen om te rijden in een oogwenk buiten werking te stellen.
Het blijkt dat het
hele verhaal, inclusief de valse welvaart van de afgesloten economie, mogelijk
gemaakt door het drukken van geld en groteske niveaus van overheidsuitgaven,
onhoudbaar was. Zelfs geavanceerde autobedrijven trapten in deze onzin. Nu
betalen ze een zeer zware prijs. De nieuwe markt was afhankelijk van een
koopwoede die tijdelijk bleek te zijn.
Kortom, de illusies
van dit vreselijke beleid zijn ingestort. Het werd geboren uit een beleid dat
de vrijheid om zeep hielp onder het mom van viruscontrole. Elk speciaal belang
greep zijn kans, inclusief een nieuwe generatie industriëlen die de oude met
geweld wilden verdringen.
Het wordt steeds
duidelijker wat een ramp dit was. En toch heeft niemand zich verontschuldigd.
Bijna niemand heeft fouten toegegeven. De hoge pieten die de wereld kapot
hebben gemaakt zijn nog steeds aan de macht.
De rest van ons zit
met de gebakken peren en betaalt torenhoge reparatierekeningen voor auto’s die
niet optimaal zijn om van de ene stad naar de andere te rijden en weer terug in
het koude weer dat nu verdwenen had moeten zijn als de
“klimaatveranderingsprofeten” gelijk hadden gehad. Ze blijken net zo correct te
zijn als degenen die ons beloofden dat we geen “fossiele brandstoffen” meer
nodig zouden hebben en dat de magische inenting iedereen zou beschermen tegen
een dodelijk virus.
Wat een
verbazingwekkende illusies ontstonden er in deze krankzinnige en destructieve
periode. Op een gegeven moment zullen zelfs CEO’s uit het bedrijfsleven zich
niet meer laten misleiden door de deskundigen.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/de-great-reset-heeft-niet-gewerkt-de-kwestie-van-elektrische-voertuigen/
