"De elites van de Democratische Partij, zoals die op CNN, zijn niet alleen boos maar ook oprecht in de war door het feit dat de Amerikaanse kiezers hen niet gehoorzamen." - Glenn Greenwald
februari 28, 2024 5
Het meest
verbazingwekkende aan het fiasco dat de Franse Revolutie was, is dat het
precies op hetzelfde moment gebeurde dat de Verenigde Staten zich met succes
organiseerden in een ordelijke en effectieve regering na de Amerikaanse
Revolutie. George Washington werd gekozen en beëdigd in april 1789, met de
steun van een voorbeeldige grondwet die was samengesteld door de knapste koppen
van het land. De Bastille viel in juli van datzelfde jaar. Frankrijk verviel
toen in een jarenlange orgie van onthoofdingen en chaos die nergens toe leidde
tot 1799 toen een artillerieofficier genaamd Bonaparte er een einde aan maakte
door louter persoonlijkheidskracht, schrijft James
Howard Kunstler.
Uiteraard had Frankrijk Amerika geholpen bij het beëindigen van onze opstand tegen koning George – je kent de Markies de Lafayette vast nog wel van de geschiedenisles op de middelbare school (of is hij vervangen door George Floyd?). In de jaren na de Britse overgave in Yorktown in de herfst van 1781 waren er nog genoeg Fransen op het Amerikaanse toneel. Sommigen van hen moeten de Constitutionele Conventie van mei tot september 1787, waaruit onze blauwdruk voor het regelen van nationale zaken voortkwam, in de gaten hebben gehouden en niet weinig van deze Fransen waren actief in hun eigen revolutie die twee jaar later begon.
Tussen haakjes,
Thomas Jefferson was in Parijs van 1784 tot de herfst van 1789, maanden na de
val van de Bastille. Hij volgde daar Ben Franklin op als minister om te
onderhandelen over handelsovereenkomsten (Ben ging naar Londen als
ambassadeur). John Adams was ook op het toneel in Parijs als onze ambassadeur
daar toen Jefferson aankwam. Deze Amerikanen ontmoetten elkaar dagelijks en
praatten eindeloos met de politieke spelers in Frankrijk. De Amerikaanse
Articles of Confederation waren toen van kracht en zouden in 1787 worden
vervangen door de verbeterde Amerikaanse Grondwet. De mensen in Frankrijk,
inclusief de verschillende elites die betrokken waren bij het openbare leven,
koninklijken, haut bourgeoise, advocaten en generaals, hadden een les kunnen
leren van de Amerikaanse ervaring over hoe je succesvol uit een politieke
beproeving kunt komen. Helaas, ze kregen het gewoon niet voor elkaar.
Spoel even terug
naar 1793 in Parijs, de revolutie in volle gang: Koning Lodewijk XVI ging in
januari naar de guillotine. De Nationale Conventie had de Nationale Vergadering
vervangen als de oven van politieke actie. De radicale jakobijnse factie,
geleid door Robespierre en Saint-Just, vormde daar een machtsoverheersende
meerderheid. Ze ontleenden hun naam aan een politieke club die was opgericht
door anti-royalisten, maar hun platform werd steeds extremer naarmate de
revolutie afgleed naar een pandemonium.
Tijdens hun jaar
aan de macht zetten de Jacobijnen het leven van de natie op zijn kop in hun
ijverige zoektocht naar een perfect rechtvaardige maatschappij. Ze schaften de
kerk af (en vervingen deze door hun eigen “cultus van het opperwezen”). Ze
veranderden de week van zeven naar tien dagen en ze veranderden de namen van
alle maanden van de kalender. (1792 werd “het jaar één” genoemd.) Ze voerden
prijs- en looncontroles in terwijl ze geld in omloop brachten (papieren
assignaten) wat (voila) monetaire inflatie veroorzaakte! Ze namen graan in
beslag van boeren in het hele land. Ze veroordeelden duizenden (schatting:
20.000 tot 40.000) politieke vijanden tot de guillotine in hun “Terreurbewind.”
Kortom, de Jacobijnen maakten er een bloederige puinhoop van en maakten veel
van hun landgenoten kwaad.
Tegen de zomer van
1794 (in de tot Thermidor omgedoopte maand) had iedereen
eindelijk genoeg van de nachtmerrie van de Jacobijnen. Op 27 juli zat
Robespierre opnieuw op het podium zijn vijanden aan te klagen en om bloed te
schreeuwen, toen de aanwezige leden van de out-group voedsel naar hem begonnen
te gooien en hem de mond snoerden. Dat was het magische moment waarop alles
omsloeg – de schok van herkenning dat de Jacobijnen de macht hadden verloren.
Zomaar! De zaal verviel in een opstootje, veel geduw en geschreeuw. . .
Robespierre en zijn trawanten werden door de stad gejaagd naar het stadhuis
(Hôtel de Ville) en barricadeerden zichzelf binnen. De menigte brak door en
arresteerde hen. Ergens in de verwarring schoot een politieagent Robespierre in
het gezicht, waardoor zijn kaak verbrijzelde (geen toespraken meer voor jou!)…
en de volgende dag hadden Robespierre, Saint-Just en twintig van hun
medewerkers hun afspraak met “het nationale scheermes”.
Deze gebeurtenis
werd bekend als de Thermidorische Reactie. Het krankzinnige jakobijnse
programma van terreur en sociale ontsporing werd snel afgeschaft. Niets daarvan
werd meer gezien tot de Bolsjewieken, de Maoïsten en de Rode Khmer in de 20e
eeuw opkwamen, en nu, in onze tijd, De Partij van de Chaos zoals geleid door
“Joe Biden” (of wie en wat er ook achter hem staat), met hun open grenzen, hun
zucht naar nog een wereldoorlog, hun drang naar censuur, hun sadistische
lawfare, hun rassen- en sekshustles, hun dwangmatige leugens en hun zieke
vernietiging van elke norm en grens in het dagelijks leven.
Amerika stevent af
op zijn eigen Thermidorische Reactie. Het zal natuurlijk iets anders gaan
heten, omdat het een andere tijd, plaats en omstandigheden zijn. Maar het voelt
dichtbij, nietwaar? Iedereen die ik ken of met wie ik correspondeer heeft het
gevoel dat er iets gaat gebeuren in ons land, en snel ook. De lucht leeft
ervan, net zoals de lucht leeft van voortekenen van de lente. Wacht jij erop?
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
