oktober 25, 2024 12
Vaccinatie tegen pokken © Constant-Joseph Desbordes / Wikimedia (Public Domain)
Het commerciële
imperatief om geld te verdienen aan menselijke lichamen speelt de medische
opleiding parten. Nergens is dit duidelijker dan op het gebied van vaccins en
hun rol in het bepalen van de lengte van ons leven.
De geschiedenis van
langer leven
Als student
geneeskunde werd mij geleerd dat de reden waarom we in rijke landen nu veel
langer leven dan onze voorouders, verbeteringen in leefomstandigheden,
sanitaire voorzieningen en voeding waren. We lopen niet elke dag door
rioolwater en paardenvijgen, eten vlees dat door vliegen is opgeblazen, drinken
water van onder de dichtstbijzijnde latrines of slapen met acht personen per
kamer op ranzig beddengoed. We worden minder vaak geslagen en hebben meer vrije
tijd. Antibiotica hielpen ook, maar kwamen pas nadat de meeste van deze
voordelen waren bereikt, schrijft David Bell.
De meeste
vaccinaties kwamen zelfs nog later, om de resterende sterfte door ‘vaccineerbare
ziekten’ op te ruimen. Dit werd allemaal gezegd in een collegezaal met 300
medische studenten, met de relevante gegevens om het te staven, en geaccepteerd
als feit. Want voor rijkere landen was en is het ontegenzeggelijk waar.
Onlangs vroeg ik
een kleine groep studenten naar de belangrijkste redenen voor de verbeterde
levensverwachting en kreeg te horen “vaccinatie.” In een volgende sessie liet
ik enkele van de onderstaande grafieken zien. De studenten waren geschokt en
vroegen waar ik deze informatie vandaan had. Het was eigenlijk vrij moeilijk te
vinden. Ik herinner me dat ik 20 jaar geleden zocht en het gemakkelijk op het
web kon vinden.
In 2024 kostte het
veel zoekwerk om uit te leggen hoe vaccinaties blijkbaar de mensheid hebben
gered en hoe degenen die herhaalden wat ik als student had geleerd, een
subversief element waren dat het grotere goed ondermijnde, verkeerde informatie
verspreidde of soortgelijke idiote beweringen deed. We zijn zeker niet
vooruitgegaan.
Dit betekent niet
dat vaccins geen goed idee zijn. Het bieden van enige immuniteit vóór een
infectie kan veel van de schade ervan beperken door het lichaam een voorsprong
te geven in het terugvechten. Het betekent alleen dat hun nut in de juiste
context moet worden gezien, net als hun nadelen. Enigszins vreemd genoeg is de
discussie over vaccins steeds controversiëler geworden binnen de medische
wereld. Het is alsof er een inquisitie is ingesteld over de beroepsgroep, op
zoek naar iedereen die nog steeds de voorkeur geeft aan rustig rationeel denken
boven een van bovenaf opgelegd dogma. Maar als de waarheid en een kalme
discussie een anker kunnen vormen voor het beleid, dan zal vaccinatie
effectiever zijn.
De hier getoonde
grafieken uit Australië, de Verenigde Staten en Engeland weerspiegelen die van
andere welvarende landen. Dezelfde bevindingen zijn terug
te vinden in verschillende gepubliceerde artikelen.
Feiten zijn feiten, ook al worden ze na verloop van tijd moeilijker te vinden,
begraven onder algoritmes van Big Search om ons veilig te houden. Het blijven
feiten, zelfs als medische studenten wordt geleerd om in een alternatieve
realiteit te geloven. Dergelijke valse lessen, gekoppeld aan grote financiële
prikkels, drijven hun verlangen om ervoor te zorgen dat kinderen ‘volledig
gevaccineerd’ worden volgens het kinderschema van hun land. Ze geloven steeds
meer in een leugen, onmiskenbare verkeerde informatie, dat dit de reden is
waarom de meeste kinderen in onze landen nu opgroeien zonder de dood van een
vriendje of broertje of zusje mee te maken.
Vaccins in context
De medische wereld
noemt deze ziekten “door vaccins te voorkomen ziekten” omdat bedrijven vaccins
verkopen die ze kunnen voorkomen. Ze zijn voor een groot deel te voorkomen en
vaccins voorkomen dat ze mensen doden. Maar in rijke landen is het aantal mensen
dat erdoor gered wordt eerlijk gezegd erg laag.
Vaccinatie heeft
waarschijnlijk een grote rol gespeeld bij de uitroeiing van de pokken. We
kunnen er natuurlijk niet absoluut zeker van zijn, omdat er geen controlegroep
was. Pokken veroorzaakten uitbraken die bevolkingsgroepen decimeerden die
duizenden jaren geïsoleerd waren van het virus, zoals inheemse Amerikanen, waar
een vaccin een enorm verschil zou hebben gemaakt.
De pokken hadden
echter ook de kenmerken van een ziekte die zou kunnen verdwijnen door goede
voorlichting over volksgezondheid en een verbeterde levensstandaard; er was
geen dierlijk reservoir, er was nauw contact met lichaamsvloeistoffen nodig om
de ziekte te verspreiden en de ziekte was meestal gemakkelijk te herkennen.
Waarschijnlijk heeft het vaccin de afname aanzienlijk versneld, vooral in
armere landen.
Mazelen is net zo
interessant. Zoals de grafiek laat zien, was de meeste afname lang voor de
massavaccinatie. Net als bij kinkhoest is het sterftecijfer waarschijnlijk
deels verminderd door de komst van zuurstoftherapie, maar het lijkt er vooral
op dat mensen minder vatbaar zijn geworden voor de complicaties.
Toch kan het een
verwoestende ziekte zijn, die geïsoleerde, immunologisch naïeve
bevolkingsgroepen decimeerde op de eilanden in de
Stille Oceaan en elders die geen geschiedenis van contact hadden,
en die vandaag nog steeds vermijdbare kindersterfte veroorzaakt in landen met
lage inkomens. Sterfte door mazelen wordt vaak in verband gebracht met
ondervoeding aan micronutriënten, zoals vitamine A-tekort, en het verhelpen
daarvan zou ook veel andere gezondheidsrisico’s aanpakken. Dit werd 30 jaar
geleden nog benadrukt.
Het mazelenvaccin
is echter effectief in het stoppen van mazelensterfte in vatbare populaties.
Het heeft heel weinig invloed op sterfte in rijke landen waar het vooral
infecties en vervelende ziektes tegenhoudt, omdat maar weinig kinderen zo’n
tekort aan micronutriënten hebben dat ze vatbaar zijn voor zeer ernstige
ziekten. Het is zo goed in het stoppen van infectie dat de mandaten voor mazelenvaccins
die sommige landen opleggen meer te maken hebben met autoritarisme dan met
volksgezondheid.
Als je niet wilt
dat je kind mazelen riskeert en besluit dat vaccinatie een kleiner risico is,
dan kun je je kind laten vaccineren. Je kind is nu beschermd tegen degenen die
niet gevaccineerd zijn, dus er zou geen belang moeten zijn om het voor hen
verplicht te stellen. Rationele vrije mensen zouden daarmee kunnen leven.
Hepatitis B en
HPV-vaccinatie (voor het Humaan Papilloma Virus) zijn twee andere rariteiten.
We plannen Hep B vaccinatie op de eerste dag van het leven, ook al wordt het in
Westerse landen voornamelijk verspreid door seksueel contact en intraveneus
drugsgebruik. Als de ouders niet besmet zijn (en alle moeders worden
gescreend), dan is er niet echt een risico tot de late tienerjaren, wanneer de
persoon zijn eigen geïnformeerde keuze kan maken. Voor een kind dat geboren
wordt in een land waar 30% van de kinderen Hepatitis B positief is en waar de
gezondheidszorg slecht is, kan de risico-batenanalyse een ander resultaat
opleveren. Sterven aan leverfalen of leverkanker is niet prettig.
Het HPV-vaccin,
bedoeld om baarmoederhalskanker te voorkomen, heeft een ingewikkeld beeld. Het
zal een beperkt effect hebben op de sterfte in Westerse landen waar de sterfte
aan baarmoederhalskanker al gedaald is door regelmatige screening. Elders is de
situatie heel anders, met meer dan 300.000 vrouwen die jaarlijks sterven aan deze
pijnlijke ziekte, meestal in regio’s zoals Afrika ten zuiden van de Sahara waar
slechts ongeveer 12% wordt gescreend. Dit is geen keuze, maar omdat
screening slecht toegankelijk is. Omdat de ontwikkeling van kanker ongeveer 20
jaar na HPV-infectie kan plaatsvinden, moeten we bij het berekenen van de
voordelen ook vertrouwen op (redelijke) aannames over causaliteit. De
vergelijking verschilt dus duidelijk tussen vrouwen.
Het berekenen van
risico’s versus voordelen om duidelijke geïnformeerde toestemming (of zelfs
medisch-ethische competentie) te garanderen zou rekening moeten houden met
leeftijd, gedrag, toegang tot screening en percentages ongewenste voorvallen.
Om de percentages ongewenste voorvallen te kennen, zou logischerwijs een
vergelijking nodig zijn tussen het vaccin en iets neutraals als een
zoutoplossing (in plaats van andere bestanddelen van het vaccin). Omdat hier
nog steeds op gewacht wordt, moeten vrouwen natuurlijk geïnformeerd worden over
dit gebrek aan gegevens. Daarom zou een algemeen beleid voor HPV-vaccinatie
onlogisch zijn.
Het verhaal van
difterie suggereert dat medisch management een belangrijke rol kan hebben
gespeeld in de afname ervan. De afname viel samen met de introductie van
antilichaamtherapie (antitoxine) en later met de afname van het toxoïde vaccin.
Het viel echter ook samen met de afname van andere kinderziekten van de
luchtwegen waar dergelijke interventies niet voor nodig waren. We kunnen er dus
niet zeker van zijn.
Tetanustoxoïde kan
ook een impact hebben gehad, vooral voor mensen met een hoger risico, zoals
loodgieters en boeren. Accountants lopen echter niet meer door met mest
bestrooide straten op weg naar kantoor en deze algemene schoonmaak van het
milieu zal een groot deel van de verandering teweeg hebben gebracht. Om
enigszins onduidelijke zakelijke redenen zijn boosters in veel westerse landen
alleen verkrijgbaar in combinatie met difterie- en kinkhoestvaccins, wat niets
toevoegt aan het voordeel voor een volwassene maar wel het risico vergroot. Het
is moeilijk om te beweren dat veiligheid en voordeel de belangrijkste
drijfveren zijn bij een dergelijke anomalie.
Weten wat we niet
weten
Alle vaccins hebben
ook bijwerkingen. Hoewel ze hier niet worden besproken, zijn ze echt en ik ken
mensen wier gezondheid werd verwoest door vaccinatie. Beoordeling van het
risico is moeilijk omdat geen van de kindervaccins op het Amerikaanse schema
een echt placebogecontroleerd onderzoek heeft ondergaan – ze worden meestal
vergeleken met de rest van de inhoud van het flesje (chemicaliën zoals
hulpstoffen en conserveringsmiddelen, maar zonder het antigeen of het
geïnactiveerde virus – een mengsel dat de oorzaak kan zijn van de meeste
bijwerkingen) of met een ander vaccin.
Door dit te doen,
kan worden aangetoond dat ze niet slechter zijn dan het vergelijkingsmiddel,
wat prima zou zijn als we fatsoenlijke placebogecontroleerde onderzoeken hadden
van de vergelijkingsmiddelen. De meeste artsen die vaccins voorschrijven weten
dit vrijwel zeker niet. (Er is een goede,
op bewijs gebaseerde uitleg over deze kwestie die de moeite van
het lezen waard is).
De meeste artsen
besteden waarschijnlijk ook weinig aandacht aan het gebrek aan onderzoeken die
het effect bepalen van het geven van tientallen doses immuunstimulerende
hulpstoffen en conserveringsmiddelen, waaronder aluminiumzouten, aan
opgroeiende kinderen tijdens hun vormingsjaren. Het zal waarschijnlijk relatief
onschadelijk zijn voor veel kinderen, maar schadelijk voor sommigen, omdat de
biologie de neiging heeft zo te werken. Maar als de ziekte die ermee wordt
aangepakt bijna nooit ernstig is, dan kan die ‘sommigen’ heel belangrijk
worden. Elke ‘enkeling’ is een kind van wie de ouders proberen het juiste te
doen en erop vertrouwen dat de medische wereld dit inderdaad doet.
Niets van dit alles
zal nieuw zijn voor veel mensen, aangezien de belangstelling voor vaccins en
hun schade en voordelen toeneemt. Maar de meeste artsen die vaccinaties
uitvoeren zijn zich waarschijnlijk niet bewust van veel van het bovenstaande,
vooral degenen die de afgelopen decennia zijn afgestudeerd. Als ze het wel
weten, zijn ze waarschijnlijk bang om erover te praten, omdat ze dan het risico
lopen om als “vaccin-ontkenner” of een soortgelijke kinderachtige term te
worden bestempeld, of om te worden gezien als voorstander van “vaccin-aarzeling
ten aanzien van vaccins.” Vaccin-aarzeling is wat we ooit geïnformeerde
toestemming noemden (of denken voordat je iets doet). Na de Tweede Wereldoorlog
besloten we dat geïnformeerde toestemming essentieel was voor ethische
geneeskunde. Nu beschouwt de Wereldgezondheidsorganisatie dergelijke
onafhankelijke gedachten als een bijzonder gevaarlijke bedreiging voor hun belangen en die
van hun sponsors.
Veel recent
opgeleide artsen zouden de lezing die ik 40 jaar geleden bijwoonde als een
risico voor de volksgezondheid beschouwen en de feiten die we te zien kregen
als ‘verkeerde informatie’. Ze zullen, tenminste in de VS, ook afstuderen met
een enorme schuld en behoorlijk afhankelijk zijn van de subsidies die ze kunnen krijgen van
ziektekostenverzekeraars, waaronder het aanbieden of geven van vaccinaties. Daarom
kunnen ze zo afwijzend staan tegenover intelligente mensen die tijd besteden
aan het lezen en in twijfel trekken van dit soort zaken. Ze zijn niet agressief
of moedwillig in de bres gesprongen voor Big Pharma; ze zijn gewoon zo
geïndoctrineerd in het verkopen van deze gezondheidsartikelen en zo financieel
en professioneel afhankelijk van het feit dat dit de beste koers is, dat ze
niet in staat zijn om een onafhankelijk, rationeel, op bewijs gebaseerd
standpunt in te nemen.
Een rationeel pad
bewandelen
Om de
vaccinatiekwestie te begrijpen, moet het publiek begrijpen dat de medische en
volksgezondheidsberoepen hun vermogen tot redeneren hebben verloren. Ze zijn
experts in het herhalen van wat ze geleerd hebben, maar niet in het ontcijferen
van de realiteit. Er zijn ook fanatici en dogmatische mensen aan de andere kant
van de vaccinatiekloof die wel de schade zien, maar niet de goede.
Ze bagatelliseren
een paar honderdduizend sterfgevallen door baarmoederhalskanker per jaar en
zijn niet getuige geweest van de hartverscheurende aanblik van een baby die
sterft aan tetanus in een laag-inkomen land zonder de mogelijkheid om haar pijn
aan te pakken. Ze hebben nog nooit iemand die aan hondsdolheid lijdt naar huis
hoeven sturen om daar te sterven omdat het lokale medische systeem simpelweg
niets voor ze kan doen als ze eenmaal de symptomen hebben.
Wat het
vaccinatiebeleid betreft, moet het publiek het vooral zelf doen. Begrijpen dat
er echte risico’s en echte voordelen zijn, net als bij elk ander geneesmiddel.
Begrijp dat de belangrijkste reden waarom we niet meer sterven aan veel van de
infectieziekten die we vroeger hadden weinig te maken heeft met vaccinatie.
Luister naar een arts en stel hem of haar een aantal gerichte vragen om er
zeker van te zijn dat hij of zij je kind in de juiste context bekijkt en beide
kanten afweegt, of dat hij of zij gewoon een script voordraagt.
Als de voordelen
duidelijk groter zijn dan de risico’s, zijn vaccins zinvol. Ze zijn een dom
idee als het tegenovergestelde het geval is. Het is moeilijk om de weg te
vinden in de informatie die beschikbaar is, maar het publiek moet dit doen
totdat de medische wereld zich bevrijdt van de ketenen van haar sponsors en de
achterstand inloopt.
Iedereen zou moeten
aarzelen om dingen in zich te laten injecteren voor commercieel gewin. We
zouden nog meer moeten aarzelen wanneer de persoon die het injecteert ook wordt
beloond voor zijn of haar naleving. Artsen zouden moeten aarzelen om
chemicaliën en metaalzouten bij iemand in te spuiten tenzij ze sterke
verwachtingen hebben van netto voordeel. Met vaccins, net als met antibiotica
en bijna elk ander farmaceutisch middel, zullen ze dat soms wel en soms niet
hebben.
Het is duidelijk
dat overheden het inspuiten van commerciële chemicaliën niet zouden moeten
verplichten als voorwaarde om deel te nemen aan de maatschappij – dat zou
belachelijk zijn. Een staat kan nooit zulke individuele kosten-baten analyses
maken en in een democratie betalen we de overheid zeker niet om ons lichaam te
bezitten en te besturen.
Dit is allemaal zo
voor de hand liggend en in lijn met conventionele, op bewijs gebaseerde
praktijken, dat je je echt afvraagt waar al die ophef over gaat.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/vaccins-en-de-lengte-van-ons-leven/
Onthulling: Alleen de “gevaccineerden” stierven tijdens de Spaanse griep
van 1918
Alles wat
je dacht te weten over de beruchte uitbraak van de “Spaanse griep” in 1918 is
waarschijnlijk fout. Het blijkt dat een van de meest bekende pandemieën uit de
recente geschiedenis in feite werd veroorzaakt door de “vaccins” die zogenaamd
werden geïntroduceerd om het te stoppen – net als hoe de Wuhan coronavirus
(Covid-19) … Meer lezen overOnthulling: Alleen de “gevaccineerden”
stierven tijdens de Spaanse griep van 1918
